Από τη Μαρένα Καδιγιαννοπούλου–δημοσιογράφο
Τον περασμένο Σεπτέμβριο βρέθηκα σε μια συζήτηση μεταξύ ηθοποιών αυτού που ονομάζουμε ποιοτικού θεάτρου (δεν θα αναφέρω ποιοι ήταν, καθώς έγινε σε φιλικό επίπεδο) και μιλούσαμε για το χάρισμα και το ταλέντο του Μάρκου Σεφερλή, ο οποίος μπορεί και βρίσκεται 4 ώρες πάνω στη σκηνή, την αλωνίζει, αυτοσχεδιάζει και ο κόσμος τον χειροκροτεί και ευχαριστιέται. “Μα κάνει μπαλαφάρες”, αναφέρει κάποιος. “Ναι, αλλά και οι μπαλαφάρες είναι η αρχή του κωμικού θεάτρου”, συμπληρώσαμε.
Πριν από μερικές ημέρες, επιλέξαμε μ’ έναν συναδελφό μου να δούμε τη νέα του παράσταση, “Στη φωλιά του κούκλου” στο θέατρο “Περοκέ”. Πήγαμε με πολύ καλή διάθεση και φύγαμε με ακόμη καλύτερη! Ο πρωταγωνιστής ήταν αεικίνητος, ετοιμόλογος, με όρεξη γι’ αυτό που έκανε πάνω στη σκηνή (όπως κι’ όλοι οι συνεργάτες του άλλωστε) και με σεβασμό γι’ αυτό που προσέφερε. Γιατί να μην το χειροκροτήσει το κοινό;
Το έργο: Πρόκειται για το έργο του Μάικλ Φρέιν, το οποίο είναι μια διασκευή της ανατρεπτικής φάρσας “Noises off”. Κατά την πρόβα τζενεράλε ενός ετερόκλητου θιάσου έρχονται τα πάνω-κάτω στις σχέσεις των μελών του, οι οποίες θα φανούν στους θεατές της πρεμιέρας της επόμενης ημέρας!
Η παράσταση: Δε θα πω πολλά. Ας κρατήσουμε μονάχα ότι γελάσαμε, ξεχαστήκαμε και αρκεί. Δεν χρειάζονται αναλύσεις των αναλύσεων. Όχι, για τον Μάρκο. Δίπλα του είχε γνωστούς συνεργάτες, τους οποίους εμπιστεύεται και τον εμπιστεύονται χρόνια τώρα (Γιάννη Καπετάνιο, Αρετή Ζαχαριάδου, Στέλιο Κρητικό, Νότη Παρασκευόπουλο, Ελένη Μπουκουβάλα, Γιώργο Κοντογιάννη). Φέτος, έχει μαζί του επίσης, τη σύζυγό του Έλενα Τσαβαλιά-απολαυστική ως αφελής bimbo ηθοποιός που απλώς διεκπεραιώνει τον ρόλο της χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της- και η Νέλλη Γκίνη.
Μου άρεσε επίσης πολύ το σκηνικό της Δέσποινας Βολίδη.
Εν κατακλείδι, θα πρότεινα σε κάποιον να την παρακολουθήσει, μόνο αν δεν έχει δεύτερες σκέψεις στο μυαλό του και δεν είναι αρνητικά προδιαθετειμένος. Αν καθίσει άδειος από σκέψεις, θα φύγει γεμάτος από χαρά. Κι’ αυτό αρκεί στις μέρες μας…