Η περίοδος των διακοπών για κάποιους μπορεί να γίνει πραγματικά καυτή… Σε αυτό βοηθά πολύ η σεξουαλική βιομηχανία και η ενισχυόμενη επένδυσή της στον τουρισμό μέσω της εδραίωσης και της ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια του σεξοτουρισμού. Για πρώτη φορά οργανώθηκε στο Βιετνάμ κατά την περίοδο της εισβολής των Η.Π.Α. για χάρη της ικανοποίησης των Αμερικανών στρατιωτών. Ο “σεξο-τουρίστας” στις μέρες μας ως όρος αναφέρεται συνήθως σε δυτικούς μεσήλικες άνδρες ανώτερων κοινωνικών τάξεων, που επιλέγουν ως προορισμό μια αναπτυσσόμενη χώρα (αλλά και άλλες, π.χ. Γερμανία) με στόχο την εκπλήρωση σεξουαλικών δραστηριοτήτων με γυναίκες. Φυσικά, οι γυναίκες δεν αποκλείονται ως “σεξο-τουρίστριες”, απλά είναι πολύ μικρά τα ποσοστά σε σχέση με το άλλο φύλο.
Ανάμεσα στους πιο γνωστούς σχετικούς προορισμούς είναι η Ταϊλάνδη, οι Φιλιππίνες, η Ινδονησία, η Βραζιλία, η Τσεχία κ.ά. Είναι γνωστό ότι πρόκειται για χώρες με αποδυναμωμένη κοινωνική δομή και την οικονομική ανέχεια και φτώχεια να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα , με αποτέλεσμα η πορνεία να αυξάνεται και η εκπόρνευση να ενισχύεται καθώς αποτελεί μια σχετικά σύνηθη επιλογή. Οι ίδιοι κοινωνικο-οικονομικοί παράγοντες όμως είναι που σε πολλές περιπτώσεις κάνουν την εκπόρνευση αναγκαστική μέσω του σωματεμπορίου γυναικών, π.χ. στην Ισπανία οι περισσότερες πόρνες είναι σκλάβες στην βιομηχανία του σεξ. Σε αντιδιαστολή με τις παραπάνω περιοχές, υπάρχουν και λίγες άλλες, εντελώς διαφορετικές, όπως το De Wallen στην Ολλανδία όπου η πορνεία είναι νόμιμη, οι κάτοικοι χαίρουν εκτίμησης και η περιοχή είναι ασφαλής και καθαρή.
Σύμφωνα με τα παραπάνω ο σεξοτουρισμός μπορεί να έχει δύο μορφές: την νόμιμη και την παράνομη. Είναι σημαντικό να τονισθεί η θυματοποίηση και εκμετάλλευση στην οποία υπόκεινται οι γυναίκες στην δεύτερη μορφή του. Ο μεγάλος αριθμός αυτών των θυματοποιημένων γυναικών είναι που εγείρει την ερώτηση για τον βαθμό ενοχής του “σεξο-τουρίστα” στις εγκληματικές δραστηριότητες που αναφέρθηκαν, όχι απαραίτητα νομικά, αλλά σίγουρα ηθικά.
Πολύ συχνά, ο σεξοτουρισμός έχει ως σεξουαλικά αντικείμενα παιδιά και ανηλίκους αντί για γυναίκες. Φυσικά είναι παγκοσμίως παράνομο αλλά σε πολλές χώρες (κυρίως αναπτυσσόμενες πάλι, με την Ταϊλάνδη να κατέχει την πρωτιά) είναι γνωστό ότι συμβαίνει και μάλιστα είναι ανεκτό από τις αρχές και την κοινωνική δομή, με πολλές περιπτώσεις μάλιστα να εκδίδουν οι ίδιοι οι γονείς τα παιδιά τους. Δυστυχώς η ανταπόκριση των “σεξο-τουριστών” είναι αρκετά μεγάλη οπότε στην ουσία μιλάμε για παιδεραστία.
Είναι χρήσιμο να ορίσουμε την παιδοφιλία και την παιδεραστία. Και οι δύο αποτελούν παραφιλίες, δηλαδή σεξουαλικές παρεκκλίσεις. Η πρώτη, σύμφωνα με το επίσημο ψυχιατρικό εγχειρίδιο DSM-IV, ορίζεται από τα παρακάτω συμπτώματα, η ύπαρξη των οποίων είναι τουλάχιστον 6 μηνών:
- Επαναλαμβανόμενες σεξουαλικές φαντασιώσεις, διεγέρεσεις, ορμές ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σεξουαλικές δραστηριότητες με παιδιά (13 ετών ή μικρότερα).
- Οι συγκεκριμένες φαντασιώσεις, ορμές και συμπεριφορές διαταράσσουν την ομαλή λειτουργικότητα του ατόμου σε προσωπικό, επαγγελματικό ή κοινωνικό επίπεδο και αποκλίνουν από την αναμενόμενη κοινωνική συμπεριφορά.
- Το άτομο είναι τουλάχιστον 16 ετών και 5 χρόνια μεγαλύτερος από το παιδί/τα παιδιά που εμπλέκεται/εμπλέκονται στις σεξουαλικές φαντασιώσεις και ορμές του.
Η ειδοποιός διαφορά του παιδόφιλου βρίσκεται στην απουσία της σωματικής σεξουαλικής επαφής με το παιδί. Άπαξ και αυτή συμβεί τότε ο δράστης κατηγοριοποιείται ως παιδεραστής.
Οι εν λόγω παραφιλίες, τις περισσότερες φορές έχουν τις ρίζες τους στα παιδικά χρόνια και ειδικότερα σε τραύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Είναι εύλογο ότι τα άτομα αυτά δεν θα στραφούν στην ψυχοθεραπεία λόγω της αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους – κοινωνικά και νομικά. Αυτό το πρόβλημα ενισχύει την ανυπαρξία μέχρι στιγμής θεραπευτικής λύσης. Σε κάποιες περιπτώσεις χορηγείται φαρμακευτική αγωγή για την καταστολή έκκρισης της τεστοστερόνης ώστε να μειωθεί η σεξουαλική επιθυμία και δραστηριοποίηση. Ως διαταραχές όμως που ριζώνουν στον ψυχισμό, η παραπάνω αγωγή είναι θεμιτή στο να περιορίσει την σεξουαλική έκφραση αλλά όχι να θεραπεύσει την παρέκκλιση.
Πέραν της παιδεραστίας, η παιδοφιλία εμπλέκεται κι αυτή στον σεξοτουρισμό μέσω του διαδικτύου. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών και ανηλίκων παγκοσμίως εκπορνεύονται διαδικτυακά, όπου ο παιδόφιλος χρήστης πληρώνει ένα χρηματικό ποσό για να βρεθεί κάμερα με κάμερα με το παιδί-θύμα και να επιδοθεί σε αυνανιστικές και ηδονοβλεπτικές ασέλγειες. Στο τέλος του άρθρου ακολουθεί σχετικό video.
Καταλήγοντας, από ό,τι φαίνεται στην βιομηχανία του σεξοτουρισμού ενυπάρχει το σωματεμπόριο γυναικών και παιδιών, η θυματοποίηση και η κακοποίηση. Οι εν λόγω δραστηριότητες είναι βαθιά καταστρεπτικές για να σταματήσει να θεωρείται ο σεξοτουρισμός παρεξηγημένος, όσο κι αν υπάρχουν οι ομαλές εκφράσεις του (όπως π.χ. για τους επισκέπτες και εργαζόμενους της De Wallen). Η αυξανόμενη ανταπόκριση των ενδιαφερόμενων αυξάνει και τον αριθμό των μελλοντικών θυμάτων. Επομένως δε συντηρεί απλώς το φαινόμενο αλλά το ενδυναμώνει. Το ζήτημα λοιπόν γίνεται ηθικό άρα και προσωπικό, στο οποίο ο καθένας έχει να πάρει την θέση που αρμόζει στο αξιακό και διανοητικό του σύστημα.
Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ
Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:
–Η μοναξιά μετά το διαζύγιο, από τη Μαρία Μάρκου
–Καλοκαιρινές Διακοπές: μαζί ή χώρια;, από τη Μαρία Μάρκου
–Έρωτας : Χημικό cocktail ή απλά μεθυστικός;, από τη Μαρία Μάρκου
–Δώσε τόπο στην οργή, από την Μαρία Μάρκου