Η νευρική ορθορεξία είναι η διατροφο-κεντρική εκδήλωση της ψυχαναγκαστικής διαταραχής, ή αλλιώς η εμμονή ενός ανθρώπου με τρόφιμα που ο ίδιος θεωρεί υγιεινά. Αν και ο όρος νευρική ορθορεξία δεν αποτελεί επίσημη ιατρική διάγνωση, ωστόσο αναφέρεται συχνά από γιατρούς. Πρόκειται λοιπόν για ένα νέο όρο, τον οποίο χρησιμοποίησε πρώτος ο Bratman το 1997, για να μιλήσει για την εμμονή κάποιου ανθρώπου στα υγιεινά τρόφιμα, τα οποία συνήθως δεν περιλαμβάνουν τρόφιμα πλούσια σε λιπαρά, ζωικά τρόφιμα, συντηρητικά και γενικότερα τρόφιμα που οι ίδιοι θεωρούν ανθυγιεινά είτε λόγω συστατικών είτε λόγω του τρόπου μαγειρέματός τους.
[quote_right]Έρευνες έχουν δείξει ότι πάσχουν συχνότερα από αυτή την ασθένεια άνδρες και ειδικότερα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. [/quote_right]Ο διατροφικός περιορισμός αυτών των ανθρώπων είναι τόσο μεγάλος που συχνά μιλάμε για σοβαρές διατροφικές ελλείψεις ή ακόμη και υποσιτισμό. Η απίσχναση των ατόμων που ακολουθούν τέτοιες δίαιτες , όπως λόγου χάρη δίαιτα ωμοφαγίας, μπορούν να οδηγήσουν σε νευρική ανορεξία.
Οι ασθενείς που πάσχουν από ορθορεξία παρουσιάζουν συμπτώματα ψυχαναγκαστικής διαταραχής και υπερβολικό ενδιαφέρον για «υγιεινό» τρόπο διατροφής. Για να γίνει η διάγνωση αυτής της ασθένειας, ο γιατρός θέτει μία σειρά από ερωτήσεις στον ασθενή. Ας δούμε κάποιες από αυτές τις ερωτήσεις.
-Περνάτε περισσότερες από τρείς ώρες την ημέρα σκεπτόμενοι τη διατροφή σας;
– Φτιάχνετε το διατροφικό σας πρόγραμμα μέρες πριν το ακολουθήσετε;
-Σας ενδιαφέρει περισσότερο η γευστική ή η θρεπτική αξία του γεύματός σας;
– Νιώθετε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν τρώτε υγιεινά;
– Το γεγονός ότι δεν θέλετε να τρώτε έξω, σας απομακρύνει από το οικογενειακό και φιλικό σας περιβάλλον;
-Αισθάνεστε ενοχές όταν χαλάτε τη δίαιτά σας;
– Έχετε σταματήσει να τρώτε φαγητά που κάποτε τρώγατε με ευχαρίστηση, για να μείνετε πιστοί στη νέα σας δίαιτα;
Αν κάποιος απαντήσει θετικά σε πολλές από αυτές τις ερωτήσεις, τότε μάλλον χρειάζεται να επισκεφθεί κάποιον ειδικό για να τον συμβουλέψει.
Τα ορθορεξικά άτομα βιώνουν συγκεκριμένα συναισθήματα για διάφορα τρόφιμα. Για παράδειγμα, χαρακτηρίζουν ως «επικίνδυνα» τα τρόφιμα που περιέχουν συντηρητικά, ως «τεχνητά» τα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα και τέλος, ως «υγιεινά» τα βιολογικά τρόφιμα.
Η θεραπεία της νόσου εξαρτάται από τον εκάστοτε ασθενή. Μπορεί δηλαδή μια ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση να είναι αποτελεσματική σε κάποιον, μπορεί όμως σε κάποιον άλλο να χρειαστεί επιπλέον και μια αντικαταθλιπτική αγωγή. Σε γενικές γραμμές η θεραπεία συνίσταται σε προσεγγίσεις που συγκλίνουν ως προς αυτές της νευρικής ανορεξίας. Το βασικό σε αυτές τις νόσους είναι το άτομο να εντοπίσει και να αποδεχθεί το γεγονός ότι ο τρόπος που σκέπτεται αποτελεί εμπόδιο για την προσωπική του εξέλιξη και ευτυχία, και να αποφασίσει ότι θέλει να τον αλλάξει.
Η απεμπόληση αυτής της εμμονής θα γίνει σταδιακά, ώστε το άτομο να αναγνωρίσει τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής και της σκέψης του, και να μπορέσει έτσι να συνεχίσει την προσπάθειά του με ορατά πλέον τα αποτελέσματα.
Πηγή: iatronet.gr