Λεωνίδας Καλφαγιάννης, το όνομα του “έπαιξε πολύ” στα Media τελευταία και όλοι τον έχετε δει ως Θανασάκη να πρωταγωνιστεί σε διαφήμιση. Από κοντά, έχει το ύφος, την αμεσότητα και την ευαισθησία που εκπέμπει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος…το πιο εντυπωσιακό; Οι γνώσεις του, για τα πάντα. Και δεν είναι μόνο θέμα σπουδών… Διαβάζει, ενημερώνεται, ψάχνεται και θέλει να γίνεται όλο και καλύτερος. Όχι μόνο ηθοποιός. Άνθρωπος, κυρίως αυτό…
Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη μέχρι το τέλος….και θα μάθετε πολλά, που σίγουρα δεν έχει ξαναπεί!
TheK-magazine : Έχεις κάνει σπουδές για προγραμματιστής, στο Εθνικό Θέατρο και σου μένουν λίγα μαθήματα στη Φιλοσοφική… Πώς συνδυάζονται όλα αυτά;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Τα διάφορα πεδία γνώσεως δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει καλύτερα τον κόσμο..Είναι ας πούμε κώδικες ή οι οδηγίες σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που πρέπει να γνωρίζεις για να μπορέσεις να συμμετέχεις κι εσύ ενεργά..το θέμα είναι πόσο ενεργά θέλει ο καθένας να συμμετέχει..όσα περισσότερα παιχνίδια γνωρίζεις τόσο πιο κοντά ίσως βρίσκεσαι στην ανακάλυψη του ερωτήματος τι είναι ζωή.. Στο κυνήγι αυτού του θησαυρού προσπαθώ να έχω όσα περισσότερα όπλα μπορώ κι εφόσον ένα είναι το ερώτημα, ένας είναι “ο εχθρός” , τα όπλα έχουν την ίδια χρήση..Κάποιες φορές χρειάζεται το ένα, άλλες το άλλο, κάποιες φορές το ένα χρησιμοποιείται για να ελέγχει το άλλο και κάποιες το ένα συμπληρώνει το άλλο , κάτι που είναι ευχής έργον και απώτερος σκοπός έτσι ώστε να φτάσεις όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια.. Για μένα όλα συνδέονται από την στιγμή που τα βαφτίζω συμμάχους στην αναζήτηση για “το χρυσό δισκοπότηρο”.
TheK-magazine :Πώς αναλύεις τη δική σου πορεία μέσα από τα μαθηματικά;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Τα καθαρά μαθηματικά ή αλλιώς η Επιστήμη της Λογικής των μαθηματικών είναι το αλφαβητάρι για όλους τους εφαρμοσμένους και μη τομείς των μαθηματικών και της φυσικής, γενικά της επιστήμης.. Είναι σαν να λέμε όπως η Βίβλος για τους χριστιανούς. Αναζητώντας και ερευνώντας τις σχέσεις των αριθμών και δη των πρώτων, βλέπουμε ότι η διαδρομή είναι μακρά για να φτάσεις στην κατανόηση τούτου του κόσμου ωστόσο πολύ γοητευτική και πολύ πιο συνεπής ως προς μια κάποια αλήθεια..Υπάρχει μεγαλύτερη ακρίβεια αν και ποτέ δεν πρόκειται να γίνει πλήρης. Ωστόσο σου φωτίζει σημεία που δύσκολα τα διακρίνεις αλλού.
Η βάση των μαθηματικών μου παρέχει την ίδια αγωνία, δίψα,εγρήγορση,την ίδια διάθεση για αναζήτηση με τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης γιατί και τα δυο με βοηθούν στο ταξίδι για να απαντήσω από που προέρχομαι και που πρόκειται να φτάσω..Είναι πρωτίστως φιλοσοφικοί λίθοι. Για παράδειγμα, να πω ότι οι αριθμοί είναι πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο από τα ζώδια και επειδή είναι πολύ πιο κοντά μας, γιαυτό δυσκολευόμαστε να τους κατανοήσουμε, όπως ακριβώς συμβαίνει με την κατανόηση του εαυτού. Άλλωστε οι πλανήτες και οι σχέσεις μεταξύ τους παρατηρήθηκαν με άξονα την γεωμετρία και την αστρονομία( βάση των οποίων είναι πάλι οι αριθμοί) για να μας δώσουν βασικές πληροφορίες για τον άνθρωπο κατά την γέννησή του.. Σκεφτείτε πόσα μπορούν να μας δώσουν ως πληροφορίες λοιπόν, αυτούσια τα μαθηματικά.. Είναι μεγάλη συζήτηση και το περιορίζω μόνο σε αυτό που μπορεί να γίνει κατανοητό αλλιώς και δεν θα τελείωνα πότε και δεν θα καταλάβαινε κανείς τίποτα. Τα μαθηματικά είναι ξένη γλώσσα ας πούμε, απλά τυχαίνει να είναι η γλώσσα που μίλαγε αυτός που έφτιαξε το σύμπαν.Αλλιώς δεν θα υπήρχε αρμονία.
TheK-magazine :Για να μην ξεφεύγουμε από την βασική σου ιδιότητα, την ηθοποιία,θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου κωμικό ή δραματικό ηθοποιό;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης: Δεν είμαι ούτε κωμικός ούτε δραματικός ηθοποιός. Μήπως είμαι ηθοποιός; Δεν ξέρω..ευελπιστώ σε πρώτη φάση να είμαι σκέτο…να είμαι σαν ύπαρξη..ο Μιχαήλ Άγγελος έχει πει” έβλεπα τον άγγελο μέσα στο μάρμαρο και το σκάλιζα μέχρι να τον απελευθερώσω”.Ας πούμε πως αυτό προσπαθώ να κάνω κάθε στιγμή.Ανάλογα με τις συνθήκες, το έργο, αυτό που θέλει ο συγγραφέας, ο σκηνοθέτης, ανάλογα την ανάγκη της κοινωνίας,ανάλογα με αυτό που ζητείται, ανάλογο θα είναι και το άγαλμα…Αρκεί να έχω όρεξη να σκαλίζω… το τι είμαι δεν το καθορίζω εγώ αλλά όλα τα άλλα και αυτό που μπορώ να γίνω συγνώμη αλλά δεν το ξέρω, τουλάχιστον ακόμα. Μακάρι να μην έρθει ποτέ η στιγμή που θα ξέρω τι ηθοποιός είμαι.
credits : Ολυμπία Κρασαγάκη – photomag.gr
TheK-magazine :Αρκετοί ηθοποιοί λένε ότι θα έκαναν τα πάντα για έναν ρόλο… Τι είναι αυτό που εσύ ΔΕΝ θα έκανες για οποιοδήποτε ρόλο;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Δεν νομίζω ότι το λένε οι περισσότεροι αυτό ή έστω δεν θέλω να το πιστέψω.Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι φαντάζομαι..Δεν θα έκανα λοιπόν ό,τι θα έκαναν αυτοί οι λίγοι, δεν θα φόνευα,δεν θα πλέρωνα ούτε μια δεκάρα, δεν θα έπινα τον καφέ μου όπως θέλει κάποιος άλλος,δεν θα παρακαλούσα στα γόνατα ούτε και ορθός, δεν θα χαλάλιζα ούτε ένα σίελο προς τέρψιν των ακουστικών διόδων, δεν θα έπαιρνα δώρα, δεν θα μίλαγα σε κάποιον γνωστό γνωστού του μπατζανάκη του κουμπάρου της ξαδέρφης του παραγωγού, το ίδιο ισχύει και για τον σκηνοθέτη, δεν θα πάταγα σε κανένα πτώμα είναι τουλάχιστον βέβηλο, δεν θα ακόνιζα μάσαιρες(κατά το κρητικό ιδίωμα) όπισθεν του μπροστινού μου διότι ξέρω πως θα τις λάβω κι εγώ από τον πισινό μου,δεν θα πούλαγα χωράφια,δεν θα κουνιόμουν ούτε θα άναβα(οι γνωστές ανάφτρες , κουνίστρες).
Δεν θα ήμουν ποτέ τόσο ανόητος για να κάνω όλα τα παραπάνω διότι αν τα έκανα θα έχανα τον εαυτό μου…Και να είσαι σίγουρη ότι δεν θέλω να χάσω τον εαυτό μου θέλω να τον βρω περισσότερο.Αλήθεια ποιος είναι αυτός που βλέπει και θέλει να χάσει το φως του;; Μόνο κάποιος που δεν έχει ευγνωμοσύνη μέσα του.
TheK-magazine :“Ηθοποιός σημαίνει φως”… ισχύει για όλους τους ηθοποιούς;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Όσο φως σημαίνει ο ηθοποιός άλλο τόσο σημαίνει και σκοτάδι, Οφείλει δηλαδή να σημαίνει και τα δύο.Πώς αλλιώς θα μπορέσει να γνωρίσει, να κατανοήσει και τελικά να αγαπήσει και να παραστήσει έναν χαρακτήρα που δεν είναι αυτός;;;Και δεν μιλάω μόνο για το εμφανές να κάνεις έναν ρόλο πειραγμένο, κακό, σκοτεινό..Για οποιονδήποτε ρόλο ισχύει αυτό..
Για να φτάσεις στο φως δεν είναι εύκολο..πρέπει να περάσεις από πολλά επίπεδα σκοταδιού. πρέπει να έχεις την διάθεση πρώτα να βουτήξεις στο σκοτάδι που έχεις μέσα σου..Όπου υπάρχει φως υπάρχει και σκοτάδι και το αντίστροφο. Αν υπάρχει μόνο το ένα τότε δεν είσαι..παριστάνεις ότι είσαι..
Το ηθοποιός σημαίνει φως είναι περισσότερο ένας αστικός μύθος, ένα ωραιοποιημένο αληθοφανές στερεότυπο.
TheK-magazine :Έχεις μία ιδιαίτερη σχέση με τον Θεό, την “αγάπη” που βλέπεις στους ανθρώπους μέσα από Αυτόν… Θέλεις να μας το εξηγήσεις;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:” Αν μπορώ να μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων
αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους
οι λόγοι μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλου αλαλαγμός.
Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια και όλη την γνώση,κι αν έχω ακόμη και όλη την πίστη, έτσι που να μετακινώ βουνά
αλλά δεν έχω αγάπη
είμαι ένα τίποτα.
Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά
το σώμα μου για να καεί
αλλά δεν έχω αγάπη
σε τίποτα δεν μ’ωφελεί
Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη.
Εκείνος που αγαπάει δεν ζηλοφθονεί.
Εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται.
Είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής, ούτε ευερέθιστος.
Ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει,δεν χαίρεται για το στραβό που γίνεται,
αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό.
Εκείνος που αγαπάει όλα τα ανέχεται, σε όλα εμπιστεύεται, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει.”
Υπάρχει κάτι να πω εγώ που δεν το έχει πει ο ποιητής;
Backstage της φωτογράφισης από την Ολυμπία Κρασαγάκη (photomag.gr)
Όταν βλέπω όλα τα παραπάνω γύρω μου, όποτε τα βλέπω, η ψυχή μου χαίρεται.Και προσπαθώ να ακολουθήσω κι εγώ το παράδειγμα όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν την αγάπη μέσα τους και την βάζουν στην πράξη τους. Προτιμώ να νιώθω την αγάπη παρά να αναρωτιέμαι ποιος είναι ο ορισμός της.Να νιώθω τον Θεό παρά να προσπαθώ να τον ονοματίσω και να τον προσδιορίσω.. Ξέρω ότι όλα αυτά που λέω φοβίζουν και ξενίζουν, έχω επίγνωση.
Ήρθε ο καιρός όμως να αποφορτίσουμε κάποιες λέξεις που για κάποιον περίεργο λόγο στις μέρες μας έχουν πάρει αρνητική χροιά.Είναι καιρός να πάψουμε να φοβόμαστε οτιδήποτε μας ξεπερνάει ή δεν καταλαβαίνουμε. Είναι καιρός να απομυθοποιήσουμε έννοιες και νοήματα και να βγάλουμε το κέλυφος του ταμπού… Έχουμε φτάσει να κοιτάμε περίεργα όποιον λέει ότι πιστεύει στον Θεό ή ότι αγαπάει..Έλεος.
Η σκέψη θα πρέπει να μας βοηθάει στο να νιώσουμε, εργαλείο μας πρέπει να είναι για να φτάσουμε στην ενσυναίσθηση και όχι εμπόδιο ή αυτοσκοπός. Από την κακή χρήση της σκέψης έχουμε τελικά νεκρωθεί. Ένας μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός ο Πασκάλ έχει πει “τον άνθρωπο πρέπει να τον γνωρίσεις για να τον αγαπήσεις, τον Θεό πρέπει να τον αγαπήσεις για να τον γνωρίσεις”. Ε, λοιπόν εγώ τον άνθρωπο τον προσεγγίζω σαν Θεό, έστω σαν μικρό θεό και προσπαθώντας να τον γνωρίσω ίσως μια μέρα φτάσω να τον μάθω.
TheK-magazine :Τί είναι αυτό που σε συγκινεί σε έναν άνθρωπο;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Όταν βλέπω το παιδί που έχει μέσα του..όταν είναι τόσο γενναιόδωρος που το βγάζει και μου λέει “έλα παίξε μαζί του”…. κι ενώ γνωρίζω την ίδια στιγμή πόσο δύσκολα περνά. “Το παιδί” με συγκινεί , νομίζω πως εκεί βρίσκονται πολλές απαντήσεις.
TheK-magazine :Από τους ρόλους σου, ίσως και το στυλ σου, θα έλεγε κανείς ότι είσαι η “ψυχή της παρέας” …
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Εγώ θα έλεγα πως είμαι το κρασί της παρέας….αφού κάπως έτσι ακούγεται(γέλια).. και θα συμφωνήσω με τον εαυτό μου διότι περισσότερο με το κρασί ομοιάζω παρά με την ψυχή…την μια στιγμή μπορεί να μιλάω, να γελάω, να θέτω ερωτήματα, να λέω ιστορίες την άλλη στιγμή αυτόματα θα με δεις απόμακρο, σιωπηλό, σκεπτικό , σε άλλο τόπο και χρόνο…Σαν το κρασί που την μια σε ανεβάσει και την άλλη σε ρίχνει..Μ’αρέσει, θα το λέω αυτό….(γέλια) Πέρα από την πλάκα…Δεν είμαι η ψυχή της παρέας οχι…μια ακόμα ψυχή της παρέας σίγουρα ναι.
Ένα από τα μέσα επικοινωνίας με τον Λεωνίδα προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη
TheK-magazine : Κι όταν θυμώνεις, πώς αντιδράς;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης: Δύσκολα θα θυμώσω,πραγματικά πρέπει ο άλλος να γίνει πολύ “προκλητικός” πέραν των ορίων των φυσιολογικών για να θυμώσω…Όταν συμβαίνει όμως αυτό- στατιστικά- χτυπάω πολύ όχι με τα χέρια μου αλλά με τον λόγο μου.. Μπορώ να γίνω πολύ σκληρός αν κάποιος με ωθήσει σε αυτό το σημείο και σίγουρα θα προτιμούσε να πιαστούμε στα χέρια παρά να ακούσει αλήθειες που πληγώνουν και πονάνε.
TheK-magazine :Τι είναι αυτό που σε θυμώνει σήμερα;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης: Δεν μπορώ να πω ότι κάτι με θυμώνει…δεν θυμώνω… η πρώτη μου αντίδραση είναι προβληματισμός και κατανόηση…αν μπορώ να απαντήσω κάτι σε αυτό που με ρωτάς είναι όταν οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τον εαυτό τους, όταν δεν σέβονται την ζωή και με τις πράξεις τους η την στάση τους κάνουν κακό στην ψυχή τους…είναι πολύ γενικό αυτό …και σίγουρα δεν νιώθω θυμό…Μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει δεν μπορώ να θυμώσω.
TheK-magazine: Είναι αυτός κι ένας λόγος για την επιλογή των έργων στα οποία θα συμμετέχεις φέτος τον χειμώνα;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης: Φέτος θα βρίσκομαι σε δύο παραστάσεις. Η μία, στο θέατρο 104 στο Γκάζι από 15 Νοέμβρη, θα λέγεται “Ο Θεός βαριέται τώρα τελευταία” .Το έργο είναι γραμμένο από τον Πέτρο Κουμπλή, την σκηνοθεσία έχει η Μαργαρίτα Γερογιάννη και θα είμαι επι σκηνής με τους Δημήτρη Φραγκιόγλου, Ορέστη Καρύδα και Γιάννη Ποιμενίδη. Στη δεύτερη συναντιόμαστε εγώ και άλλοι πέντε ηθοποιοί- ο Ηλίας Κουνέλας που είναι και ο καθοδηγητής αυτής της προσπάθειας,ο Στέλιος Ανδρόνικου, ο Βασίλης Σαφός, η Μαρίνα Συμαιού και η Κλεοπάτρα Μάρκου- με τον μεγάλο δάσκαλο λογοτέχνη, Φίοντορ Ντοστογιέφσκι και το τελευταίο του έργο και πιο αγαπημένο του “Αδερφοί Καραμάζωφ” .
Και τα δύο αυτά έργα, σε άλλη βάση και διαφορετικά επίπεδα, διαπραγματεύονται τη ζωή και τον θάνατο, την πίστη και την αμφιβολία, τον φόβο και την αγάπη, την διατήρηση και την απώλεια, τον Θεό και τον Διάβολο.Αφετηρία και των δύο έργων δεν είναι ο θυμός , ούτε και για την επιλογή μου να βρίσκομαι σε αυτά τα δύο πρότζεκτ.
Τον θυμό μπορείς να τον καταγράψεις σαν ένα στοιχείο της ανθρώπινης ψυχολογίας, είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα της απόγνωσης, η αντίδραση στην απώλεια που σίγουρα υπάρχει και στα δυο έργα και αποτελεί ένα μέσο για να επιφέρει τις συγκρούσεις.Σίγουρα όμως δεν είναι η αρχή.Υπάρχει μια βαθύτερη ανάγκη και αιτία που σπρώχνει τους ήρωες των δύο έργων να αναζητήσουν και να χαράξουν την δική τους διαδρομή και συνδέεται με αιώνια ερωτήματα όπως :”από που έρχομαι και πού πηγαίνω; ποιος είναι ο Θεός;είναι η πλήξη η μεγαλύτερη αμαρτία; ευθύνομαι κι εγώ για την αμαρτία του άλλου;που αρχίζει και που σταματάει η ηθική; ποιος φαίνομαι και ποιος είμαι;τι είναι αγάπη, γυναίκα, πατρίδα; τί είναι πάθος, πόνος, πόθος; που μας οδηγούν όλα αυτά; πώς βιώνεται η λύτρωση; που κρύβεται και πώς την συναντάμε; ποια η δίοδος της εξομολόγησης; που ακουμπά βαθιά η καρδιά σου;γιατί ζω; γιατί λέω αυτή την ιστορία και όχι άλλη; γιατί πλέκω αυτή την ζωή που δεν μου κάνει;αυτό που τον πονάει τον καθένα γιαυτό μιλάει; προδίδουμε η αρνούμαστε;ο έρωτας που είναι, πως μας κάνει ;τι είναι η χαρά; το παιδί γιατί με μουδιάζει; ποιος είσαι εσύ; τι είμαι εγώ;”
Είναι τόσα πολλά όσοι και οι άνθρωποι όσες και οι σκέψεις τους όσα και τα όνειρά τους. Εν τέλει βρίσκομαι σε αυτές τις δουλειές παλεύοντας πολύ τίμια με τα άλλα παιδιά μπας και καταφέρουμε να βρούμε μια ακρούλα που θα μας βοηθήσει να φωτίσουμε το τοπίο και να φωτιστούμε.Βρίσκομαι σε αυτές τις δουλειές γιατί δεν είναι μόνο δική μου η ανάγκη πια για την αλήθεια αλλά είναι κοινή..και ως κοινή είναι ευλογία να την κοινωνούμε, να την μοιραζόμαστε . Σκοπός μας είναι στο τέλος όλοι μαζί να φυτέψουμε λουλούδια ή αν θες να επιλέξουμε την ζωή ..χωρίς φόβο.
“Βγάζοντας τον εαυτό του” κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης από την Ολυμπία Κρασαγάκη και το Photomag.gr
TheK-magazine: Αναγκάζεσαι να βγάλεις τον “Εαυτό σου” στην παράσταση των “Αδελφών Καραμαζώφ”, πόσο εύκολο είναι; Η προετοιμασία, οι πρόβες είναι ένα είδος “λύτρωσης” ή ψυχοθεραπείας;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης: Οι “Αδελφοί Καραμάζωφ” είναι μια περίεργη ιστορία. Δεν θα είναι μια παράσταση με την καθιερωμένη της μορφή και προς θεού δεν θα παρουσιάσουμε και τους πέντε τόμους ως έχουν, γιατί θα χρειαζόντουσαν επτά ώρες.Είναι ένα πρότζεκτ με τον γενικό τίτλο “Αδελφοί Καραμάζωφ . Η εμπειρία μιας ανάγνωσης“. Έχει ήδη γίνει μια προεργασία 8 μηνών όπου συμμετείχαν και άνθρωποι που δεν ήταν ηθοποιοί, άνθρωποι με μια απλή σκέψη , φυσιολογικά ερωτήματα και αγνές αντιδράσεις, με αθώα ματιά ποιο αληθινή και πιο πραγματική από ότι ενός ηθοποιού και από Σεπτέμβρη έχουμε μπει κανονικά στις πρόβες για να ανέβουμε τελικά επτά η οκτώ μήνες μετά, με την νέα χρονιά και αν και εφόσον όλα πάνε καλά.Σε αυτή την προσπάθεια λοιπόν, στοχεύουμε να απεκδυθούμε το κοστούμι της σύμβασης ηθοποιού- θεατή.Εμείς να βγάλουμε από πάνω μας το αξίωμα του ηθοποιού και οι θεατές να ελευθερωθούν από τα δεσμά του παθητικού ρόλου τους. Θέλουμε να βρεθούμε στον ίδιο χώρο πρωτίστως με την βασική μας ιδιότητα..αυτή του ανθρώπου. Θέλουμε να γίνουμε μια παρέα ανθρώπων ,λοιπόν, που με κοινή ενέργεια θα φτιάχνουμε κάθε μέρα μια ιστορία όλοι μαζί..
Με αφορμή το κείμενο του Ντοστογιέφσκι και μια βασική γραμμή διαλεκτικής, θα αυτοσχεδιάζουμε κομμάτια της ζωής μας, της πραγματικής μας ζωής, βιώματα και εμπειρίες που μας σημάδεψαν, που μας έδωσαν χαρά η πόνο , που μας έκαναν να σκεφτούμε, που αποτελούν σημεία της προσωπικής μας διαδρομής.Βλέποντας την ζωή μας σαν ένα μυθιστόρημα σε συνδυασμό με κανονικές σκηνές του έργου που θα παρουσιάζονται παραστασιακά αυτούσιες, με το ένα πόδι θα είμαστε οι ρόλοι με το άλλο οι εαυτοί μας , την μια στιγμή θα λέμε λόγια κάποιου άλλου την άλλη λόγια δικά μας . Θέλουμε να πάμε προς την αλήθεια και όχι να την φτιάξουμε στα μέτρα μας.
Γι αυτό και κάθε παράσταση θα είναι διαφορετική γιατί κάθε μέρα ανάλογα με αυτό που θα έχουμε μπροστά μας ανάλογα θα λειτουργούμε και θα αυτοσχεδιάζουμε.Μακάρι κάθε βράδυ να κρύβει μια λύτρωση για τον καθένα..Οι πρόβες μας πάντως ως τώρα είναι αποκαλυπτικές.
TheK-magazine: Είσαι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που έχουν διαβάσει τόσο πολύ και είναι καλλιεργημένοι, με την ουσιαστική ένννοια του όρου…πόσο σε “δυσκολεύει” να προσαρμοστείς στο σύστημα;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης: Ας μην τα παραλέμε. Είμαι ένας ηθοποιός σαν πάρα πολλούς άλλους ασχέτως αν αυτό που επιλέγεται να προβάλλεται είναι το αντίθετο..Κι εγώ αν δεν είχα κάνει την διαφήμιση θα μπορούσα να έχω την δυνατότητα να πω πέντε πράγματα παραπάνω;;Δεν νομίζω.Αλλά έτσι είναι και για κάποιο λόγο είναι έτσι.Το σύστημα το γνώριζα και όταν έμπαινα δεν περίμενα να έχω περάσει δέκα χρόνια σε αυτό για να το καταλάβω.Καλό είναι να μην παραπονιόμαστε λοιπόν για αυτό.Αν πρέπει κάτι να κάνουμε είναι να το αλλάξουμε..και πως θα το αλλάξουμε αν δεν το αποδεχτούμε πρώτα..δεν εννοώ παθητικά… να αποδεχτούμε την πραγματικότητα του συστήματος. Μόνο τότε μπορούμε να περάσουμε στο επόμενο βήμα που είναι η αλλαγή. Και για να γίνει μια ουσιαστική αλλαγή θα πρέπει πρώτα εμείς να γίνουμε η αλλαγή. Δυστυχώς επαναλαμβάνομαι και γίνομαι γραφικός δανειζόμενος λόγια μεγάλων ανθρώπων αλλά καλώς ή κακώς θα πρέπει να ξαναβρούμε πρότυπα, να ακολουθήσουμε παραδείγματα, να ξαναπατήσουμε σε μονοπάτια που έφεραν την εξέλιξη για να πάμε και εμείς μπροστά…κοιτώντας λίγο πίσω.
Και προσοχή! Πάντα με σεβασμό σε αυτό που υπάρχει ήδη..δεν μπορείς να αλλάζεις κάτι με τσαμπουκά, με το έτσι θέλω.Αυτό ονομάζεται αλλιώς και στις μέρες μας έγινε και τάση.Όχι.Χρειάζεται να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες της κοινωνίας και να μεταλλάσεις τον μηχανισμό..Θέλει ισορροπία και μεγάλη φροντίδα και κυρίως το βλέμμα σου στραμμένο στο καλό του συνόλου.
TheK-magazine: Το όνομά σου “έπαιξε” πολύ τελευταία στα media, καθώς σε προόριζαν να παρουσιαστή στο πλευρό της Ελένης Μενεγάκη ή της Κατερίνας Καραβάτου, στον Alpha. Προφανώς η διαφήμιση όπου πρωταγωνίστησες ως Θανασάκης είχε απήχηση… Πως αντιδρας σε αυτή την “υπερέκθεση”;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Με ταπεινότητα. Τους ευχαριστώ όλους που με τίμησαν και κάθισαν μαζί μου να συζητήσουν. Ασχέτως αν κάτι μου ταιριάζει ή όχι, αν συμφωνώ η διαφωνώ, αν δεν τα βρήκαμε σε κάποια ή σε όλα τους ευχαριστώ όλους όσους με προσέγγισαν από τα κανάλια και που μπήκανε στον κόπο να ασχοληθούν μαζί μου.
Ίσως δεν ήταν η ώρα τώρα για κάτι στην τηλεόραση ,ίσως και να χρειαζόταν αυτή η πρώτη επαφή για να καταλάβουμε τι είμαστε και ποιο είναι το ζητούμενο..Το κάθε τι έρχεται στην ώρα του..
Και ό,τι έρχεται στην ώρα του το αντιμετωπίζω ανάλογα.Ο Θανασάκης μου έχει δώσει πράγματι πολλή αγάπη από τον κόσμο- όπως το λέει και η διαφήμιση- και την δυνατότητα να με γνωρίσουν κάποιοι άνθρωποι του χώρου ως Λεωνίδα. Και να τους γνωρίσω κι εγώ. Και αυτό εγώ το μετράω περισσότερο από τα να είχα μια εκπομπή. [quote_right]Με ενδιαφέρει η αληθινή επαφή και όχι η τυπική, η πρόσκαιρη, η οπορτουνίστικη, η στυγνά επαγγελματική. Με ενδιαφέρει κάποιος να με εκτιμάει σαν άνθρωπο για να θέλει να συνεργαστεί μαζί μου, ειδικά όταν δεν μιλάμε για υποκριτική, και εγώ αντίστοιχα θέλω να τον εκτιμάω.Δεν θέλω να κάνω δουλειές επειδή πουλάω ή επειδή θα επωφεληθώ .[/quote_right] Υπερέκθεση λοιπόν δεν υπάρχει αν και οι ευκαιρίες ήταν πολλές. Η επιτυχία της διαφήμισης άλλωστε ήταν ο λόγος αυτής της έκθεσης. Προς Θεού λοιπόν μην φτάσουμε στο άλλο άκρο να στεναχωριόμαστε που η διαφήμιση άρεσε τόσο πολύ στο κόσμο.Είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκα σε αυτή την δουλειά και ήδη μου έχει δώσει τόσα.
TheK-magazine: Αν η Ελενίτσα γύριζε πίσω, μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία που έχεις τραβήξει ως Θανασάκης, θα την δεχόσουν; Έχεις υπάρξει “Θανασάκης” στην πραγματική ζωή;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Εννοείται πως ο Θανασάκης θα την δεχόταν και νομίζω αυτό θέλει να δει στο τέλος ο κόσμος. Το happy end. Δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της τραγικής ιστορίας του Θανασάκη, δεν μου έχουν πει ακόμα, αλλά η αλήθεια είναι οτι θα προτιμούσα να γυρνούσε η Ελενίτσα και ο Θανασάκης να έχει αποκτήσει πια χαρέμι..(γέλια)..Ή αν την δεχόταν να ήταν πια με τους όρους του Θανασάκη που έχει γίνει Σάκης..(γέλια) δεν ξέρω , εγώ σαν άνθρωπος έχω μάθει να κοιτάω μπροστά, να μην μένω πίσω όσο κι αν πονάω, έχω μάθει να γελάω τον πόνο μου και να τον κάνω γλυκό..έστω ημίγλυκο, έχω μάθει να δέχομαι τα δύσκολα ή τα τραγικά πράγματα στη ζωή μου σαν μέρος της διαδρομής μου, σαν δώρα που έχω να μάθω κάτι από αυτά και να μεταστρέφω την πικρία που έχουν σε χαρά, έχω μάθει να εκτιμώ την απώλεια αλλά να μην πενθώ και ούτε να ζητώ πίσω ό,τι έχει φύγει ή έχασα, γιατί υπάρχουν λόγοι που εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνω ίσως, αλλά πιο μετά τις απαντήσεις τις βρίσκω μπροστά μου.
Σαν Λεωνίδας λοιπόν αν είχε περάσει καιρός δύσκολα θα ήμουν με την Ελενίτσα πάλι, διότι η αγάπη για μένα και ο έρωτας ακόμα, δεν προσωποποιείται σε βαθμό εμμονής.
Είμαι ερωτευμένος με πολλά και διαφορετικά πράγματα γύρω μου, έμψυχα και άψυχα, και αν κάποια θέλει να αναζητήσει κάπου αλλού τον έρωτα όπως τον έχει στο μυαλό της, έχει όλες μου τις ευχές και την σκέψη μου μαζί της έστω και αν θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα..Αλλά θα πρέπει να με ξεχάσει.Ταξιδιώτες είμαστε ακόμα και στον έρωτα…Ας μην τον θεωρούμε δικό μας.
TheK-magazine: Και για να μιλήσουμε για ποιο “ελαφρά” θέματα…. Στις συνεντεύξεις σου φαίνεται ότι φλερτάρεις ασύστολα… με τον φακό; με τις παρουσιάστριες; ή με το κοινό; Η είναι μέρος της εικόνας που “απαιτείται” να προβάλλεις;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Τίποτα δεν απαιτείται να προβάλω. Αντιδρώ ανάλογα την στιγμή, αυτό που νιώθω, αυτό που μου βγάζει ο άλλος, ανάλογα την διάθεση, πώς έχω ξυπνήσει το πρωί , αν κάτι με έχει κάνει να γελάσω, πριν το γύρισμα , σαν παιδί…τίποτα δεν κάνω επί τούτου..τα κάνω όπως μου έρχονται…Και ναι είμαι ανοιχτός στο φλερτ αλίμονο αν βάζαμε στοπ και στον ερωτισμό μας…δεν έχω μάθει να αυτοπεριορίζομαι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με όποια φλερτάρω την θέλω κιόλας ή έχω κάτι στο μυαλό μου…Ένα παιχνίδι είναι που εγώ ανά πάσα ώρα και στιγμή είμαι έτοιμος να το παίξω αν βέβαια και ο συμπαίκτης είναι καλός..
Ολυμπία Κρασαγάκη και Λεωνίδας Καλφαγιάννης στο τέλος της φωτογράφισης.
TheK-magazine: Τελικά η κρίση “δημιουργεί ευκαιρίες”; Είσαι αισιόδοξος;
Λεωνίδας Καλφαγιάννης:Ναι είμαι αισιόδοξος..δεν μπορώ να κάνω αλλιώς ..αυτό είναι το εύκολό μου..Η κρίση δημιουργεί πολλά..αδικία, φτώχεια,ασχήμια, δημιουργεί όμως και τις προϋποθέσεις για “επανάσταση” ( αυτό ας μην ληφθεί ως πολιτικό μήνυμα) και αλλαγή..Ο Δαρβίνος έχει πει ότι δεν είναι το δυνατότερο είδος αυτό που επιβιώνει, ούτε το ευφυέστερο αλλά το πιο ευπροσάρμοστο στις αλλαγές.
Πρέπει λοιπόν να προσαρμοστούμε με τις συνθήκες και επιτέλους να αλλάξουμε τα δεδομένα με τα οποία κινούμασταν τόσα χρόνια, πρέπει να αλλάξουμε τις ίδιες μας τις συνήθειες που έγιναν πια συμπεριφορά και χαρακτήρας γιατί οι συνθήκες δεν είναι ίδιες και θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με πιο λίγα ή αν θες με πιο ουσιαστικά.Πρέπει αν θέλουμε να προχωρήσουμε, να πάψουμε να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα και να πάμε να αρμέξουμε άλλο.
Να μπούμε σε διαδικασία να επαναπροσδιοριστούμε, να γίνουμε πάλι μικροί, να ξαναρχίσουμε από το μηδέν γιατί στο κάτω κάτω κανείς δεν μας υποσχέθηκε ότι μέχρι να πεθάνουμε θα είμαστε στο δέκα, θα μας ανήκει ό,τι μας δόθηκε ή αποκτήσαμε..
Πρέπει να αντιληφθούμε την μικρότητά μας για να ξαναγίνουμε μεγάλοι.Και αυτή την αλήθεια, η κρίση, μας την χαρίζει απλόχερα, γενναιόδωρα.Όποιος την αντιληφθεί και πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά, ίσως να είναι και αυτός ένας ακόμα που θα αλλάξει όλο τον κόσμο… αυτόν τον κόσμο τον μικρό,τον μέγα(όπως θα έλεγε και ο Ελύτης).
Ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε η κα Ολυμπια Κρασαγάκη να συνεργαστούμε για αυτό το project και να παραχωρήσει φωτογραφίες από το photomag.gr
