Είναι γεγονός: ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες του Χόλυγουντ φόρεσε βέρα! Εκατομμύρια γυναίκες αναστέναξαν ανά την υφήλιο, επειδή όμως η γράφουσα αυτής της στήλης είναι αιρετική εκ φύσεως, αρνήθηκε να συμμετάσχει στον θρήνο και στον κοπετό. Εξηγούμαι: Πείτε ότι είσαστε η Amal, έτσι; Είσαστε δηλαδή μια δίμετρη κουκλάρα, στην καλύτερη ηλικία σας, με ένα βιογραφικό που θα ζήλευε και η Κριστίν Λανγκάρντ, και όλους τους άντρες του πλανήτη στα πόδια σας. Γιατί να διαλέξετε τον 53χρονο George, ο οποίος επίσης είναι και άσχετος σε θέματα γάμου; Εκτός του ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξέρει να βάλει ούτε ένα πλυντήριο, εκτός ότι η ερωτική του δράση θα εξαρτάται σίγουρα σε λίγα χρόνια από μπλε χαπάκια, σύντομα θα μπει με τα μπούνια στην κατηγορία «παππούς». Χάθηκαν αναρωτιέμαι οι 40χρονοι τραπεζίτες, σεΐχηδες, εφοπλιστές; Δεν καταλαβαίνω, αλήθεια, όποια φίλη θέλει να μας διαφωτίσει, αναμένουμε απάντηση!
Το Harvard αναλύει την Beyonce
Τον περασμένο Δεκέμβριο η Queen Bey έκανε ένα φοβερό κόλπο μάρκετινγκ, λανσάροντας εκεί που δεν το περίμενε κανείς ένα άλμπουμ με 14 τραγούδια, 17 βίντεο και χωρίς καμία προηγούμενη ανακοίνωση. Το άλμπουμ σκαρφάλωσε αμέσως στο Νο1 των charts και πούλησε τις τρεις πρώτες μέρες περισσότερα από 600.000 αντίτυπα.
Αυτό φαίνεται ότι κέντρισε την περιέργεια του Harvard Business School που αποφάσισε να βάλει κάτω από το μικροσκόπιο αυτό το φαινόμενο που λέγεται Beyonce και να στηρίξει επάνω του ένα case study που θα ανέλυε όλο αυτό το λανσάρισμα: από την καμπάνια που το υποστήριξε, τις συνθήκες της αγοράς καθώς και τα δομικά και τεχνικά εμπόδια με τα οποία ήρθε αντιμέτωπη η σταρ και η ομάδα της. Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Η καθηγήτρια Anita Elberse δήλωσε: «Πρόκειται για ένα από τα άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή στην μουσική βιομηχανία σήμερα και η κατανόηση των μηχανισμών που βρίσκονται πίσω ένα τόσο ισχυρό άτομο είναι πάντοτε πολύ ενδιαφέρουσα». Συνεχίζει λέγοντας ότι «Οι περισσότεροι βέβαια βλέπουν αυτό το λανσάρισμα σαν μια μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία και σε αυτούς ανήκω και εγώ, αλλά το αν η καμπάνια άξιζε από επιχειρηματικής άποψης… αυτό μπορούν να το αποφασίσουν οι φοιτητές μου!».
Από την πασαρέλα στην καθημερινότητα και πίσω, το σόου της Chanel αποτέλεσε talk of the day με την ανατρεπτική (για κάποιους όχι και τόσο) παρουσίασή του. Η επίδειξη έλαβε χώρα στο Grand Palais, και τα μοντέλα περπάτησαν στη πασαρέλα φορώντας μπουκλέ ταγιεράκια (καμία έκπληξη εδώ) και κρατώντας πλακάτ με συνθήματα υπέρ της ισότητας των δύο φύλων και της ειρήνης. Free Freedom, Ladys First, Be your own stylist, He for She ήταν κάποια από αυτά, ενώ η Cara Delevingne έπαιζε το ρόλο της “μπροστάρισσας” κρατώντας την ντουντούκα της επανάστασης και φωνάζοντας φράσεις του στιλ «Make Fashion, Not War». Τι ήθελε να πετύχει ο Lagerfeld με αυτό; Μήπως να κλέψει λίγη από τη δόξα της πολυσυζητημένης ομιλίας της Emma Watson στα Ηνωμένα Έθνη με παρόμοια θεματολογία; Κανείς δεν ξέρει, κανείς βέβαια δεν μπορεί να πει ότι τα κίνητρα ήταν απόλυτα αγαθά και όχι εμπορικά ή ότι τα συνθήματα ήταν και ιδιαίτερα πρωτότυπα, αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν κάνει ποτέ κακό να κάνουν τον γύρο του κόσμου. Καλύτερα πολιτικοποιημένη μόδα, παρά μόδα χαμένη στον κόσμο της Never Never Land!