νευρώσεις

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η άσκηση μπορεί στην πραγματικότητα να επηρεάσει τη δομή του εγκεφάλου, πυροδοτώντας τη δημιουργία νέων εγκεφαλικών κυττάρων. Νέα έρευνα έρχεται να προσθέσει ότι η έλλειψη άσκησης έχει σημαντικό αντίκτυπο στη λειτουργία του εγκεφάλου, επηρεάζοντας σημαντικά το σχήμα συγκεκριμένων νευρώνων.

Αυτό που ήδη γνωρίζουμε είναι ότι η καθιστική ζωή βλάπτει. Ολοένα και περισσότερες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι το να καθόμαστε όλη την ημέρα σε έναν καναπέ μπορεί να μικρύνει τη διάρκεια της ζωής μας. Κι αυτό διότι η καθιστική ζωή αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, εμφάνισης διαβήτη και πολλών ακόμη χρόνιων διαταραχών.

Τα νέα στοιχεία
Ερευνητές από το Wayne State University School of Medicine μελέτησαν δώδεκα ποντικούς. Οι μισοί από αυτούς τοποθετήθηκαν σε κλουβιά με ρόδες, όπου είχαν τη δυνατότητα να τρέχουν εφόσον το ήθελαν. Οι υπόλοιποι τοποθετήθηκαν σε κλουβιά χωρίς ρόδες και έτσι έμειναν στατικοί. Μέσα σε διάστημα τριών μηνών, τα ποντίκια με τις ρόδες έτρεχαν περίπου 3 μίλια την ημέρα, σε αντίθεση με τα άλλα που παρέμειναν ανενεργά.

Μετά από αυτό το διάστημα, οι επιστήμονες εισήγαγαν με ένεση στους ποντικούς μία μπογιά η οποία χρωμάτιζε συγκεκριμένους νευρώνες. Εκείνο που ήθελαν ήταν να αναγνωρίσουν νευρώνες σε ένα κομμάτι του εγκεφάλου (rostral ventrolateral medulla) που ελέγχει την αναπνοή και ποικίλα ασυνείδητα συστήματα που βοηθούν στην άσκηση. Το συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου ελέγχει επίσης την αρτηριακή πίεση και αυτό που ονομάζεται συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Οι ειδικοί βρήκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των νευρώνων των δύο ομάδων πειραματόζωων. Οι νευρώνες των παθητικών ποντικών είχαν αλλάξει σχήμα ενώ είχαν αναπτύξει περισσότερα παραρτήματα σε σύγκριση με τους κανονικούς νευρώνες. Αυτά τα παρακλάδια, λοιπόν, έκαναν τους νευρώνες πιο εύκολα υπερδραστήριους και ικανούς να στέλνουν παραπλανητικά μηνύματα στο νευρικό σύστημα, επηρεάζοντας, σε τελική ανάλυση, την αρτηριακή πίεση.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό The Journal of Comparative Neurology.

Πηγή: yahoo

Η ομοιοπαθητική θεραπεία αποτελεί μια μέθοδο μάλλον πρόληψης παρά ίασης διαφόρων ασθενειών που κατά καιρούς μας ταλανίζουν, αλλά και ασθενειών που επιμένουν να ταλαιπωρούν το σώμα μας για χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι η μέθοδος αυτή έχει βελτιώσει την υγεία ακόμη και ανθρώπων που πάσχουν από Aids. Προσοχή: Δεν εννοώ ότι θεραπεύει τον ιό του Aids, αλλά ότι βελτιώνει την άμυνα και την υγεία του οργανισμού, αυτά δηλαδή που πλήττονται περισσότερο από την είσοδο του ιού στον οργανισμό.

*Τι ακριβώς είναι η ομοιοπαθητική;

Η ομοιοπαθητική είναι μία φυσική μέθοδος ιατρικής που χρησιμοποιεί φαρμακευτικές ουσίες που παρασκευάζονται μέσω της διαδικασίας της «δυναμοποίησης», η οποία αναδεικνύει τις εκλεπτυσμένες θεραπευτικές τους ιδιότητες. Ο όρος ομοιοπαθητική προέρχεται από τη σύνθετη ελληνική φράση όμοιο πάθος και αποδίδει ακριβώς την έννοια αυτής της μεθόδου: η ίδια ουσία που μπορεί να θεραπεύσει σε ένα άρρωστο άτομο τα συμπτώματά του, μπορεί να τα προξενήσει σε ένα υγιές.
Η ομοιοπαθητική είναι μία μέθοδος εξαιρετικά ασφαλής και δοκιμασμένη. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν δοκιμάζονται σε ζώα αλλά σε υγιείς ανθρώπους, ενώ στα 200 χρόνια εφαρμογής της μεθόδου δεν έχει αποσυρθεί ούτε ένα φάρμακο -σε αντίθεση με τη συμβατική ιατρική.

Ομοιοπαθητική θεραπεία μπορούν να λάβουν άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας και μάλιστα οι μικρές ηλικίες συνήθως θεραπεύονται ευκολότερα, λόγω έλλειψης χρονιότητας των παθήσεών τους. Πρόκειται για μία πολύ ασφαλή και χωρίς παρενέργειες μέθοδο αντιμετώπισης ασθενειών, η οποία στηρίζεται σε ένα σύστημα διαδοχικής αραίωσης ή δυναμοποίησης.
Ο Χάνεμαν (1755-1843) -ιδρυτής της ομοιοπαθητικής- πειραματίστηκε με ισχυρές δόσεις τοξικών ουσιών (αρσενικό, υδράργυρος), για τις οποίες ανακάλυψε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η αραίωσή τους τόσο αποτελεσματικότερη γινόταν η θεραπεία και εξαφανίζονταν οι παρενέργειες. Ουσιαστικά η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί δηλητηριώδη φυτά τα οποία εάν δοθούν σε κανονικές δόσεις προκαλούν ακόμη και θάνατο, ενώ, αν αραιωθούν σε μεγάλο βαθμό, ανακουφίζουν και θεραπεύουν τα συμπτώματα πολλών ασθενειών.

Ο κάθε ασθενής λαμβάνει μια θεραπεία ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό του, το χαρακτήρα του, τις συνήθειές του, τα γούστα του και τις επιθυμίες του. Πρόκειται δηλαδή για μια πιο ολοκληρωμένη φυσική ιατρική μέθοδο που αντιμετωπίζει το σώμα και την ψυχή ως όλον και θεραπεύει τα σωματικά συμπτώματα αφού τα αναγάγει σε ψυχολογικά αίτια.
Οι ασθένειες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με ομοιοπαθητική θεραπεία είναι πολλές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις εξής: ψυχιατρικές (κατάθλιψη, φοβίες, άγχος, νευρώσεις, υπερκινητικότητα), νευρολογικές (άνοια, κεφαλαλγία), αλλεργίες, κρυολογήματα, υπέρταση, άσθμα, αιμορροΐδες, γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση, ελκώδης κολίτιδα, έλκος στομάχου, ανορεξία, ηπατίτιδα, ακμή, τριχόπτωση, έρπης, δυσμηνόρροια, ψωρίαση, παθήσεις του ουροποιητικού, οστεοπόρωση, υπογονιμότητα, γυναικολογικά και ανδρολογικά προβλήματα, παιδιατρική.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει υποστεί σκληρή κριτική από τους συμβατικούς ιατρούς. Οι περισσότεροι εξ αυτών αρνούνται να αποδεχθούν αυτή την εναλλακτική μορφή θεραπείας, καθώς θεωρούν ότι πρόκειται για placebo αντιμετώπιση των ασθενειών, η οποία ουσιαστικά καλύπτει για λίγο το πρόβλημα και δεν το εξαφανίζει οριστικά.
Οι υπέρμαχοί της καταρρίπτουν ωστόσο αυτό το επιχείρημα φέροντας ως παράδειγμα όλα αυτά τα μικρά παιδιά ή και νεογνά ακόμη, που μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους με ομοιοπαθητική θεραπεία. Είναι προφανές ότι ένα νεογνό δεν είναι δυνατόν να θεραπευθεί μέσω ψευδαισθήσεων…