Tag:

παιδί

Κάτι που έχω επιβεβαιώσει είναι πως τα παιδιά ξετρελαίνονται με τα δεντρόσπιτα! Θα μου πείτε, μέσα στην πόλη πού να τους τα χτίσει κανείς; Μπορεί όντως σε εξωτερικό χώρο να είναι δύσκολο. Πώς θα σας φαινόταν, όμως, η δυνατότητα να το φτιάχνατε ΜΕΣΑ στο παιδικό; Μία ηλεκτρονική βόλτα στο pinterest.com με οδήγησε στις παρακάτω φωτογραφίες!

Αν είχατε μια μεγάλη αυλή, το δεντρόσπιτο τον παιδιών, λογικά θα το κάνατε κάπως έτσι:

Δείτε τώρα πώς είναι το δεντρόσπιτο στο παιδικό δωμάτιο:

Στην ουσία το δεντρόσπιτο είναι ο χώρος όπου τα παιδιά θα παίζουν και θα κοιμούνται!

Η μισή σκεπή είναι ανοιχτή ώστε να μπαίνει φως στο δεντρόσπιτο.

Πηγή: εδώ

12/06/2013 2 comments

PSYCHO & SEX

“Μητρότητα: ένας δρόμος προς τη γυναικεία ωριμότητα”, από τη Νέτη Φίλια

written by The K-magazine

από τη Νέτη Φίλια–Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας*

Μητρότητα.
Ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα στη ζωή της. Όπως σχεδόν όλες οι μητέρες βιώνουν –αλλά συχνά διστάζουν να παραδεχτούν- ότι δεν υπάρχει τίποτε που να τις αποστραγγίζει συναισθηματικά περισσότερο από τη μητρότητα. Είναι αυτό το καθημερινό δόσιμο: αυτή η μεγάλη αγκαλιά που συγχωρεί, που παρηγορεί, που ταΐζει, που πλένει, που κοιμίζει, που επαναλαμβάνει την ίδια φράση εκατό φορές αν χρειαστεί, που εκπαιδεύει, που απαντά στις αμέτρητες απορίες, καθησυχάζει, στο τέλος της ημέρας βάζει για ύπνο, για λίγο κοιμάται και την άλλη μέρα πάλι απ’ την αρχή. Και είναι αυτή η καθημερινή άντληση των συναισθηματικών αποθεμάτων που δοκιμάζει τις αντοχές της και την ωριμάζει.
Η μητρότητα είναι εκείνη η ανθρώπινη συνθήκη που εκπαιδεύει και προπονεί ψυχικά τη γυναίκα, όσο καμία άλλη σχέση, φιλία, έρωτας, ή επαγγελματική επιτυχία. Η μητέρα παρακολουθεί μια ζωή να μεγαλώνει παράλληλα μαζί της, φροντίζοντάς την να αναπτυχθεί και προσπαθώντας να την οδηγήσει προς την αυτονομία μέρα με τη μέρα. Και την ίδια ώρα οφείλει στον εαυτό της να μην ξεχνά τη γυναίκα που είναι και να την φροντίζει. Αυτό το πάρε-δώσε μητέρας παιδιού της δίνει τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής: πώς να κατανοεί τους άλλους πέρα απ’ τον εαυτό της, πώς να συγχωρεί, πώς να διακρίνει τους φίλους και συνοδοιπόρους της ζωής της, πώς να λέει με μεγαλύτερη ευκολία τα «ναι» και τα «όχι» χωρίς αμφιταλαντεύσεις.

Η μητέρα είναι εκεί, κάθε μέρα, με συνέπεια, υπομονή, με φροντίδα, αγάπη, χιούμορ, επανάληψη σε φράσεις και ατάκες της δικής της μαμάς, άλλες σοφές κι άλλες παράλογες. Με τύψεις για κάτι που είπε ή δεν έκανε, απογοήτευση, προσωπική ακύρωση καμιά φορά, χωρίς όμως να εγκαταλείπει. Γιατί βιώνει τη μητρότητα, μια από τις μακρόπνοες διαδικασίες της ζωής που παράγει ευτυχία και γι’ αυτό προϋποθέτει χρόνο, κόπο και υπομονή. Γιατί έχει υπογράψει ένα συμβόλαιο, όχι μόνο με το παιδί της, μα κυρίως με τον εαυτό της. Ν’ αγαπά την ευθύνη, χωρίς κανείς να της εγγυάται το αποτέλεσμα. Να είναι υπεύθυνη για κάποιον τόσο δικό της, που όμως δεν της ανήκει.

*Η Νέτη Φίλια είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεύτρια.

Για να επικοινωνήσετε μαζί της, μπορείτε να καλέσετε στο 6945-858780 ή να της γράψετε στο : [email protected]

12/06/2013 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Έκλαψε κανείς;

written by Δήμητρα Βασιλείου

Γιατί τα παιδιά μεγαλώνοντας φωνάζουν πιο συχνά τη μαμά τους όταν κλαίνε σε σχέση με τον μπαμπά τους; Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ έχει την απάντηση: διότι το κλάμα ενός μωρού που πεινάει «ενοχλεί» περισσότερο τις μαμάδες σε σύγκριση με τους μπαμπάδες.

Στο πλαίσιο σχετικού πειράματος, 18 γυναίκες και άνδρες κλήθηκαν να αφεθούν στις σκέψεις τους ενώ παράλληλα οι ερευνητές έπαιζαν ηχογραφήσεις από λευκό θόρυβο αναμιγμένο με κλάματα μικρών παιδιών. Βάσει της εγκεφαλικής σπινθηρογραφίας, τα κλάματα αυτά ανέβαζαν κατακόρυφα τα επίπεδα προσοχής των γυναικών, σε αντίθεση με αυτά των ανδρών τα οποία παρέμεναν σε κατάσταση ηρεμίας.

Όπως αναφέρει ο Marc Bornstein, ένας εκ των συντακτών της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuroreport, «τα νεογέννητα δεν έρχονται στον κόσμο με εγχειρίδιο. Όπως επισημαίνει, η έρευνα αποτελεί κομμάτι μίας σειράς ερευνών πάνω στις οποίες δουλεύει προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα αυτό που ονομάζουμε «εγκέφαλο του γονέα». Μάλιστα, όπως λέει, τα ευρήματα της μελέτης μπορεί να αποδειχθούν πολύ βοηθητικά για τις νέες μαμάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων-περί του12%-οι οποίες εμφανίζουν επιλόχεια κατάθλιψη.

«Μιλώντας από ιατρικής σκοπιάς, θα ήταν ενδιαφέρον να μπούμε στο μυαλό των μαμάδων με επιλόχειο όχι μόνο για να δούμε τις αντιδράσεις τους αλλά και για να τις ενθαρρύνουμε να είναι περισσότερο υπεύθυνες απέναντι στα νεογέννητα μωρά τους», συνεχίζει ο ειδικός. Η έρευνα δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους μπαμπάδες, οι οποίοι μπορεί να βοηθηθούν ώστε να δείχνουν περισσότερη προσοχή. Ούτως ή άλλως το να είναι κανείς ένας προσεκτικός γονιός έχει τα «βραβεία» του.

Σύμφωνα με τον Bornstein, η αυξημένη προσοχή-η καλώς εννοούμενη πάντα- είναι καλή και για τις δύο πλευρές: γονείς και παιδιά. Τα παιδιά αισθάνονται πολύτιμα, επιβεβαιώνονται και νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αποδέχονται. Επιπρόσθετα, επωφελούνται και διανοητικά χάρη στη γονεϊκή υπευθυνότητα και διδαχή. Από την πλευρά τους, οι γονείς ανταμείβονται βλέποντας τα παιδιά τους να μεγαλώνουν σωστά και να πετυχαίνουν πράγματα ενώ με τον τα ασχολούνται ενεργά μαζί τους μαθαίνουν καλύτερα τα ίδια τα παιδιά και συνεπώς γίνονται καλύτεροι γονείς.

Προηγούμενες έρευνες οι οποίες μέτρησαν τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ενηλίκων στα παιδιά τους που έκλαιγαν έχουν βρει ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν σε σχέση με τους άνδρες. Σε μία άλλη επιστημονική προσέγγιση, ο Bornstein βρήκε ότι τα νεογέννητα που διαγνώστηκαν αργότερα με αυτισμό έκλαιγαν με μεγαλύτερη ένταση σε σύγκριση με αυτά που δεν είχαν κάποια τέτοιου είδους διαταραχή. Βρήκε, επίσης, ότι οι ενήλικες έδειχναν μεγαλύτερη προσοχή στα κλάματα μεγαλύτερης έντασης.

Πηγές: Chicago Tribune , http://www.apa.org

11/06/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

«Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;» (2ο μέρος) ,από την Φανή Βαγγελάτου

written by The K-magazine

από τη Φανή Βαγγελάτου–Λογοθεραπεύτρια*

Η μνήμη και η οργάνωση
Γενικά, αυτό που θα πρέπει να καλλιεργούμε στα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι η προοπτική για μάθηση και για γενίκευση της πληροφορίας. Πώς μπορούμε λοιπόν «δημιουργήσουμε το έδαφος» για μάθηση;
Η μνήμη είναι αυτή που θα οδηγήσει τα μικρά μας στο να «κάνουν δική τους» μια πληροφορία και να μπορούν να την αξιοποιήσουν σε άλλα περιβάλλοντα εκτός από αυτό του σχολείου, δηλαδή να τη γενικεύσουν. Για να έχουμε όμως τη μέγιστη αξιοποίηση της δυνατότητας της μνήμης κάθε παιδιού θα πρέπει να τους έχουμε δείξει πώς να οργανώνουν και να ταξινομούν την πληροφορία ώστε να μπορούν να την ανακαλέσουν.

Για παράδειγμα, αν πετούσαμε σε ένα τεράστιο δωμάτιο βιβλία και εγκυκλοπαίδειες με πληροφορίες ακατάστατα, τότε θα ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε κάθε φορά τον τίτλο που θα ψάχναμε. Αν όμως ταξινομούσαμε τα βιβλία και το υλικό σωστά, τότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε σωστά και γρήγορα όλη την πληροφορία της βιβλιοθήκης μας.

Αντίστοιχα δεν θα ήταν φρόνιμο να «βομβαρδίσουμε» τα παιδιά με πληροφορίες που δεν μπορούν να ταξινομήσουν και να οργανώσουν σωστά. Προσέχουμε να διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας βασικές έννοιες, κατηγορίες, λογικό-μαθηματική και επαγωγική σκέψη, τεχνικές οργάνωσης και συμπερασματική σκέψη πριν αρχίσουμε να μιλάμε για δύσκολες θεωρίες και έννοιες που δεν αντιστοιχούν στην καθημερινότητά τους. Αν αυτό δεν γίνει φυσικά μέσα από τη σχολική διαδικασία, τότε τα παιδιά αργότερα εκπαιδεύονται με ειδικές ασκήσεις λογοθεραπείας, ειδικές τεχνικές και ειδική μάθηση.

Η άρθρωση και το λεξιλόγιο
Η καθαρή άρθρωση και το πλούσιο λεξιλόγιο είναι φυσικά ένα δυνατό όπλο για την ανάπτυξη της κοινωνικότητας και των σχέσεων μεταξύ των νηπίων. Οπωσδήποτε θέλουμε τα παιδιά να μπορούν να γίνονται κατανοητά στο περιβάλλον του σχολείου όταν είναι μικρά και κάποια λάθη δικαιολογούνται λόγω ηλικίας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να μιλούν τόσο «καθαρά» όσο πρέπει για να καταλαβαίνουν δάσκαλοι και συμμαθητές τι θέλουν, τι χρειάζονται και τι σκέφτονται! Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο καθαρότερη πρέπει να γίνεται η άρθρωση και τόσο πιο πλούσιο το λεξιλόγιό τους. Λέμε λοιπόν, ο λόγος να έχει «καθαρίσει» μέχρι το τέλος του νηπιαγωγείου ώστε το παιδί να μπορεί στο δημοτικό να ασχοληθεί μόνο με τις διαδικασίες γραφής και ανάγνωσης.

Καλό θα είναι παιδαγωγοί και γονείς να απευθύνονται από νωρίς σε ένα λογοθεραπευτή ώστε να είναι σίγουροι αν το παιδί θα χρειαστεί ειδικό πρόγραμμα παρέμβασης ή όχι. Στις μέρες μας, η λογοθεραπεία, η εργοθεραπεία και η ειδική αγωγή δεν θα πρέπει να θεωρούνται επιστήμες για ειδικό πληθυσμό παιδιών όπως αυτά στο φάσμα του αυτισμού ή με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές μόνο. Αυτές οι επιστήμες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά με μικρές δυσκολίες στα πρώτα τους σχολεία, ώστε να προχωρήσουν εύκολα και γρήγορα σε πιο σύνθετες διαδικασίες μάθησης.

Σχετικά άρθρα:

Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;
–Σχολική ετοιμότητα

*Η Φανή Βαγγελάτου είναι Λογοθεραπεύτρια-Ειδ. Παιδαγωγός M.A. Περισσότερες πληροφορίες στο:
www.planitis.eu ή εδώ

04/06/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

“Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;”από την Φανή Βαγγελάτου

written by The K-magazine

από τη Φανή Βαγγελάτου–Λογοθεραπεύτρια*

Συχνά μιλάμε για τη σχολική ετοιμότητα και για τις αρθρωτικές και μαθησιακές δυσκολίες που μπορεί ένα παιδί να εμφανίζει περίπου στο νηπιαγωγείο. Αναφερόμαστε σε ορισμένες περιπτώσεις στην επανάληψη τάξης, στις δυσκολίες που μπορεί κάποιο παιδάκι να παρουσιάσει σε εκείνη την ηλικία και που αντιμετωπίζονται με λογοθεραπεία, εργοθεραπεία και ειδική αγωγή.

Αυτή τη φορά, καταγράφουμε και παρουσιάζουμε τι πρέπει να γνωρίζει ένα παιδί λίγο πριν το νηπιαγωγείο αλλά και τι θα πρέπει να μάθει κατά τη φοίτησή του εκεί ώστε να έχει όσα περισσότερα εφόδια γίνεται για το μεγαλύτερο σχολείο (το δημοτικό) αλλά και για τη ζωή του και τις σχέσεις του γενικά!

Πόση σημασία έχουν τα γράμματα;
Τα παιδιά ξεκινούν από προ-νήπια τη γραφή και την αναγνώριση γραμμάτων και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό καθώς θα τα βοηθήσει μελλοντικά στην πρώτη δημοτικού.

Είναι όμως απαραίτητο σε αυτές τις ηλικίες;
Το παιδί είναι απαραίτητο να μάθει να πιάνει σωστά το μολύβι προτού ξεκινήσει να γράφει! Πολύ συχνά ενθουσιαζόμαστε με την ικανότητα των μικρών μας να ξεχωρίσουν το /α/ και το /Α/ χωρίς να παρατηρήσουμε ότι το μολύβι μπορεί να το κρατάνε με 4 δάχτυλα, η πλάτη να καταπονείται και η φορά γραφής να είναι λάθος! Κάτι τέτοιο, μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σοβαρή διαταραχή στη γραφή και στην ειδική παρέμβαση εργοθεραπείας.

Ο προσανατολισμός στο χαρτί είναι πολύ σημαντική δεξιότητα γραφής και μπορεί να ξεκινήσει από τον προσανατολισμό και την οργάνωση στον ευρύτερο χώρο και περιβάλλον. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν πριν πιάσουμε τα γράμματα και τους αριθμούς να μάθουμε στα παιδιά τη σωστή σειρά και οριοθέτηση στον χώρο, τη ζωγραφική και το παιχνίδι με σκοπό να περάσουμε λίγο αργότερα ομαλά στη μικρή επιφάνεια του χαρτιού.

Οι αριθμοί και το μέτρημα
Όλοι έχουμε ακούσει παιδάκια να μετρούν από πολύ μικρή ηλικία μέχρι το 20, το 30 ή και ακόμη παραπάνω. Στη πραγματικότητα, τα παιδιά μαθαίνουν «ένα ακόμη ποιηματάκι» και δεν είναι απαραίτητο πως έχουν κατανοήσει την έννοια των αριθμών και του μετρήματος.

Τι πρέπει να τα διδάξουμε πριν τους αριθμούς; Φυσικά απλές ποσοτικές έννοιες! Πρέπει να ξεκινήσουμε από το πολύ και το λίγο, να ξεχωρίζουμε τόσα όσα και να φτιάχνουμε σύνολα. Να χρησιμοποιούμε με άνεση το μεγαλύτερο/μικρότερο και να μπορούμε να βάλουμε σε σειρά αντικείμενα αναγνωρίζοντας το πρώτο το τελευταίο και το μεσαίο. Να ταυτίζουμε αριθμούς με σύνολο αντικειμένων και να μπορούμε να μετράμε απλά πράγματα στον χώρο.

*Η Φανή Βαγγελάτου είναι Λογοθεραπεύτρια-Ειδ. Παιδαγωγός M.A. Περισσότερες πληροφορίες στο:
www.planitis.eu ή εδώ

28/05/2013 0 comment

SEX

Το μωρό “απομακρύνει” το sex

written by Κατερίνα Μαντά

Οι πρώτες εβδομάδες -αν όχι οι πρώτοι μήνες- μετά τη γέννηση του μωρού προκαλούν μια σεξουαλική αμηχανία στους νέους γονείς, αν όχι αποχή. Είναι δεδομένο πως ο νέος σας ρόλος σάς έχει αλλάξει, όμως αυτό δεν σημαίνει πως η ερωτική σας ζωή θα είναι ανύπαρκτη. Σίγουρα τα πράγματα, ειδικά για το πρώτο διάστημα δεν θα είναι τα ίδια καθώς πολλές νύχτες θα μείνετε ξάγρυπνοι λόγω του μωρού ή, αυτό που συμβαίνει συνήθως, θα ανυπομονείτε πότε θα αποκοιμηθεί το παιδί για να κλείσετε λίγο τα μάτια σας και να ξεκουραστείτε.

Τα περισσότερα ζευγάρια παραπονιούνται πως η περίοδος αυτή είναι ένα ασταμάτητο κυνηγητό με το χρόνο και πως όλο αυτό επηρεάζει την ερωτική τους ζωή. Σύμφωνα με έρευνες, ένα ζευγάρι στα δύο έχει προβλήματα στο κρεβάτι μετά τη γέννηση του μωρού. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το ζευγάρι χρειάζεται σχεδόν ένα εξάμηνο προκειμένου να μπει στην κανονική του ρουτίνα, ίσως και παραπάνω.

Όλα γύρω του γυρίζουν….
Μετά τη γέννα έρχεται η περίοδος της λοχείας. Η γυναίκα γίνεται μητέρα, και τώρα πια ζει με καθημερινό της καθήκον το θηλασμό και τη γενικότερη περιποίηση του νέου μέλους. Αυτή η πρώτη ουσιαστική επικοινωνία μητέρας-παιδιού δημιουργεί μια πρωτόγνωρη σχέση με το μωρό… σχεδόν ερωτική. Κάποιες φορές, η γυναίκα-μητέρα ξεχνάει ή παραμελεί το σύντροφό της, δίνοντας όλο της το συναίσθημα στο παιδί. Η σεξουαλικότητά της βρίσκεται σε αναστολή, μιας που το «μητρικό φίλτρο» είναι τώρα πιο δυνατό από ποτέ και την καλεί στον πρώτο δυναμικό ρόλο της, αυτόν της μητέρας, που θα τον έχει σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Επίσης, αυτό το πρώτο διάστημα, η νέα μητέρα περνάει έντονες ψυχοσυναισθηματικές εντάσεις και εξάρσεις. Οπότε, το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται είναι το σεξ.

Δεν με ενδιαφέρει το σεξ…
Η αρνητική στάση των γυναικών, αλλά και των ανδρών, για σεξουαλική επαφή μετά την απόκτηση παιδιού είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Αρκετές γυναίκες μετά τον τοκετό παρουσιάζουν μια συμπεριφορά που έχει συμπτώματα της κατάθλιψης, η οποία διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες και συνήθως υποχωρεί σταδιακά μέχρι το τέλος της λοχείας. Μεταξύ άλλων, η καθημερινότητα που αλλάζει και η απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που την ευχαριστούσαν στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής δραστηριότητας, είναι κι αυτοί κάποιοι σοβαροί λόγοι που οδηγούν στην «άρνηση». Σύμφωνα, πάντως, με το Ελληνικό Σεξολογικό Ινστιτούτο, οι παράγοντες που ευθύνονται για το πρόβλημα είναι κυρίως ψυχολογικοί και είναι οι εξής:

1.Έλλειψη αυτοπεποίθησης
Η νέα μητέρα μπορεί να αισθάνεται ότι δεν είναι πλέον ελκυστική, λόγω των αλλαγών που έχουν προκύψει στο σώμα της μετά την εγκυμοσύνη. Πιθανό να αισθάνεται άβολα, να ντρέπεται, να φοβάται ότι δεν είναι επιθυμητή και ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ όπως πριν από την εγκυμοσύνη. Επιπλέον, κάποιες ενδεχόμενες κακώσεις και δυσμορφίες στα γεννητικά της όργανα μετά τον τοκετό, την κάνουν να ανησυχεί και να προβληματίζεται για τη σεξουαλική της λειτουργία.

2.Φόβος για νέα εγκυμοσύνη
Μια γυναίκα μπορεί να αρνείται να κάνει σεξ, γιατί φοβάται την πιθανότητα να μείνει έγκυος ξανά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ευθύνη για την ανατροφή ενός παιδιού και η προσαρμογή στις πολλές υποχρεώσεις, αγχώνουν πολύ τη νέα μητέρα ούτως ή άλλως, και έτσι προτιμά να απέχει τελείως σεξουαλικά.

3.Αλλαγή ρόλων
Η ζωή ενός ζευγαριού αλλάζει ουσιαστικά όταν κάνει την είσοδό του το νέο μέλος. Οι δύο σύντροφοι, εκτός από εραστές, τώρα γίνονται και γονείς. Ο ρόλος του γονιού, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα που είναι και η περίοδος προσαρμογής σε μια καινούργια κατάσταση, είναι ιδιαίτερα κουραστικός για τη μητέρα, η οποία αναλαμβάνει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τη φροντίδα του μωρού. Το συνεχές άγχος να φροντίσει το μωρό, καθώς και η σωματική κούραση που αισθάνεται, είναι ανασταλτικοί παράγοντες για την ερωτική διάθεση της μητέρας. Η γυναίκα συχνά αγχώνεται, γιατί πρέπει να προγραμματίσει τη χρονική στιγμή που θα βρεθεί ερωτικά με το σύντροφό της (π.χ. όταν το μωρό κοιμάται). Αυτή η προετοιμασία μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά στην ψυχολογία της και να αποφεύγει το σεξ. Ακόμα πιο συχνά, η μητέρα αφοσιώνεται στη φροντίδα και την ανατροφή του παιδιού και βάζει σε δεύτερη μοίρα το σύζυγο και τις προσωπικές στιγμές του ζευγαριού. Τελικά, το ενδιαφέρον της για τη μητρότητα επικαλύπτει το ενδιαφέρον για τη σεξουαλικότητα.

Τι να κάνει το ζευγάρι;

• Συζητήστε με το σύντροφό σας όλους τους φόβους και τους προβληματισμούς σας. Κάθε γυναίκα οφείλει να εκφράζει τα συναισθήματά της, αλλά και να συζητά με το σύντροφό της ό,τι την απασχολεί στην ερωτική τους ζωή.

• Αν δεν αισθάνεστε άνετα με το σώμα σας, μπορείτε να ξεκινήσετε ένα απλό πρόγραμμα γυμναστικής στο γυμναστήριο ή ακόμα και στο σπίτι.
• Αν δεν έχετε την επιθυμία να κάνετε σεξ με το σύντροφό σας, προσεγγίστε τον με άλλους τρόπους, δείχνοντάς του τρυφερότητα.
• Επισκεφτείτε το γυναικολόγο σας και συζητήστε το θέμα της αντισύλληψης.
• Μην ξεχνάτε πως και ο σύντροφός σας επηρεάζεται από τη γέννηση του παιδιού. Κάποιοι άντρες αντιμετωπίζουν τον τοκετό ως χαρμόσυνο γεγονός, ενώ άλλοι κυριεύονται από αρνητικά συναισθήματα, ιδιαίτερα αν η γυναίκα κατά τη διάρκεια της γέννας χρειάστηκε κάποια χειρουργική επέμβαση. Υποσυνείδητα, μπορεί ο σύντροφός σας (ειδικά αν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος) να έχει συνδέσει την ερωτική πράξη με τα «βασανιστήρια» που υπέστη η σύντροφός τους. Ίσως κι αυτός να χρειάζεται το χρόνο του.
• Πειραματιστείτε προσεκτικά, για να ανακαλύψετε με ποιον τρόπο μπορείτε να χαρείτε μαζί με το σύντροφό σας το σεξ. Πολλές γυναίκες, λίγες ημέρες μετά τη γέννα, θέλουν να έχουν οργασμό. Το σεξ βοηθά τη μήτρα τους να επανέλθει πιο γρήγορα στη φυσιολογική της κατάσταση. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, αν επιχειρήσετε να κάνετε έρωτα 10 με 14 ημέρες μετά τον τοκετό. Η πρώτη φορά θα είναι ίσως δύσκολη, αλλά αξίζει τον κόπο να την αποτολμήσετε, γιατί έτσι θα αποκατασταθεί γρηγορότερα η ερωτική σας ζωή.

20/05/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

5 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για το 2χρονο παιδάκι σας

written by Δήμητρα Βασιλείου

Είναι μόλις 2 ετών, αλλά μπορεί πλέον να επικοινωνεί πολύ καλύτερα μαζί σας. Ούτως ή άλλως, είναι ένας μικρός άνθρωπος!

1. Είναι συναισθηματικό
Με το που σβήσει το δεύτερο κεράκι του δεν θα χρειάζεται πια να μαντεύετε τι μπορεί να νιώθει. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά αρχίζουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, κάποιες φορές, μάλιστα, με τη φωνή τους, τις παλάμες και τα πόδια. Σε αυτό το στάδιο έχετε το καθήκον να μάθετε στο παιδί σας να εκφράζεται με υγιή τρόπο. Φροντίστε, επίσης, να το διαβεβαιώσετε ότι είναι εντάξει να νιώθει κάποιες φορές λυπημένο.

2. Μιλάει περισσότερο
Πέρασε ο καιρός που το λεξιλόγιό του περιελάμβανε μόνο μερικές λεξούλες. Τώρα μπορεί να κάνει ερωτήσεις, να δώσει οδηγίες και να λέει μικρές ιστορίες (με σύντομες προτάσεις).

3. Μπορεί να βιώσει το άγχος του αποχωρισμού
Είναι η εποχή που το παιδί αρχίζει πραγματικά να ανακαλύπτει τον εαυτό του και να αποζητά την ανεξαρτησία του. Ωστόσο, καθώς αναπτύσσει τη δική του ταυτότητα, μπορεί να βιώσει το άγχος του αποχωρισμού και το φόβο. Πρόκειται για ένα κοινό συναίσθημα σε παιδιά προσχολικής ηλικίας όταν βρίσκονται έξω από το οικείο περιβάλλον τους ή όταν απλά δεν είναι σε διάθεση να αποχωριστούν τη μαμά τους ή τον μπαμπά τους-ίσως επειδή είναι άρρωστα ή νυσταγμένα. Βοηθήστε το παιδί σας να ηρεμήσει, λέγοντάς του ότι σύντομα θα επιστρέψετε κοντά του.

4. Μπορεί να βουρτσίσει τα δόντια του
Πολλά παιδάκια 2 ετών επιμένουν να πλύνουν μόνα τους τα δόντια τους. Επιτρέψτε του να το κάνει, αλλά ολοκληρώστε την περιποίηση οι ίδιες. Κι αυτό διότι μπορεί να έχει κάθε πρόθεση αλλά δεν είναι ακόμη σε θέση να καθαρίσει τα δόντια του όπως πρέπει. Αυτό θα συμβεί αργότερα, περίπου στην ηλικία των 6-7. Ωστόσο και μόνο η επαφή με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα θα βοηθήσει το παιδί σας να νιώθει κάπως ανεξάρτητο.

5. Μπορεί να ντυθεί μόνο του
Μπορεί ήδη να ξέρει να ξεντύνεται. Σε αυτή την ηλικία είναι πολύ πιθανό και να ντύνεται μόνος του ή μόνη της και μάλιστα αρκετές φορές μέσα στην ημέρα. Μην προβάλλετε αντίσταση, ακόμη και όταν το δωμάτιο μετατρέπεται σε μία στοίβα από ρούχα.

Πηγές: http://www.healthcentral.com, BabyCenter.com

14/05/2013 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

“Μάνα, Μητέρα, Μαμά !” από τη Λίνα Γριβογιάννη

written by The K-magazine

Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο από δύο ανθρώπους. Ο ένας από αυτούς έχει τη «χαρά» να μας κουβαλάει εννέα μήνες μέχρι να είμαστε έτοιμοι να βγούμε στη ζωή και δεν είναι άλλη από τη μητέρα μας. Δεν είμαι μητέρα όποτε δεν μπορώ να μιλήσω από την πλευρά αυτή, δεν ξέρω πως είναι να γεννάς ένα παιδί, να το μεγαλώνεις, να το βλέπεις να φεύγει από κοντά σου γιατί πλέον ενηλικιώθηκε, να γίνεται το ίδιο μητέρα. Ξέρω όμως πως είναι να είσαι παιδί και να έχεις γονείς και στην προκειμένη περίπτωση, που είναι η γιορτή της μητέρας, ξέρω πως είναι να είσαι κόρη και να έχεις μητέρα. Μία μητέρα που πάνω από όλα και πάνω από τον ίδιο της τον εαυτό έβαζε και συνεχίζει να βάζει πάντα εσένα και τον αδελφό σου.

Οι γονείς μου είναι ο κόσμος μου, και είμαι απόλυτα βέβαιη ότι χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι, για την ακρίβεια ότι είμαι το χρωστάω σε εκείνους. Ο καθένας με τον δικό τους τρόπο με έκαναν ότι είμαι. Η μητέρα μου λοιπόν είναι ένας πολύ γλυκός και αξιαγάπητος άνθρωπος, που το μόνο πράγμα που ξέρει να κάνει εξαιρετικά στη ζωή της είναι να δίνει, από αγάπη, βοήθεια και χαρά μέχρι πράγματα, φαγητά, γλύκα και ό, τι άλλο φτιάχνει. Αυτό λοιπόν είναι από τα πρώτα πράγματα που έμαθα από εκείνη, να δίνω, να δίνω πάντα στους ανθρώπους που αγαπώ και σε όσους με χρειάζονται ή αισθάνομαι ότι θέλω να τους βοηθήσω.

Από την μητέρα μου έμαθα τι είναι η ευγένεια και πως ακόμα και με τους ανθρώπους που είναι αγενείς μαζί μας, εμείς δεν θα πρέπει να χάνουμε τους τρόπους μας, δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά προσπαθώ. Έχω μάθει τόσα πράγματα που μάλλον δεν θα μου έφτανε ούτε ένα βιβλίο να τα γράψω αλλά δεν έχει και νόημα να τα αναφέρω, όλοι μας εξάλλου μαθαίνουμε τόσα από τους γονείς μας που δεν γίνεται να τα απαριθμήσουμε, μόνο να πούμε «ευχαριστώ». Η μαμά μου είναι ο άνθρωπος που έχει όλες τις απαντήσεις, όπως όλες οι μαμάδες φαντάζομαι, αλλά για τον καθένα η μητέρα του είναι μοναδική και έχει τις καλύτερες. Στην εφηβεία, η μητέρα μας είναι η χειρότερος εχθρός μας, οι καυγάδες μας ήταν μυθικοί. Τώρα που έχω μεγαλώσει η μαμά μου είναι η καλύτερη φίλη μου και ο άνθρωπος που μαθαίνει τα πάντα, όχι απαραίτητα γιατί της τα λέω, αλλά γιατί τα βλέπει στα μάτια μου, ή τα καταλαβαίνει ακόμα και στον τόνο της φωνής μου.

Ακόμα όσο μεγαλώνω αρχίζω και να της μοιάζω -και μεταξύ μας αυτό μου αρέσει- γιατί ενώ πάντα ήξερα ότι έχω τα μάτια της και σε άλλα πράγματα, νιώθω ακόμα πιο κοντά της και ακόμα και πως κερδίζω κάτι από την μαγεία της!

Η μαμά μου είναι γκρινιάρα, είναι γλυκιά, είναι παραπονιάρα, είναι αστεία, είναι φωνακλού, είναι περίεργη, είναι πανέμορφη, είναι παράξενη, είναι μοναδική, είναι υπέροχη, είναι η μαμά μου και δεν θα την άλλαζα για όλο το χρυσάφι του κόσμου! Χρόνια πολλά μανούλα! Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου και στις μελλοντικές μανούλες που περιμένουν να συναντήσουν τα μωράκια τους.

12/05/2013 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

“Οι μαμάδες γιορτάζουν!”, από τη Δήμητρα Βασιλείου

written by Δήμητρα Βασιλείου

Δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτη, αλλά έχω καταλήξει ότι όποιον τίτλο κι αν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε σε αυτή τη ζωή, σε ακαδημαϊκό ή επαγγελματικό επίπεδο, όποια προσωπική ευτυχία, ο πλέον καθοριστικός σταθμός στη ζωή μας είναι-για εμάς τις γυναίκες- η μητρότητα. Όχι ότι όλα τα άλλα δεν είναι σημαντικά και πολύτιμα για την ισορροπία μας. Απλά η μητρότητα είναι καταιγιστική και απόλυτη. Είναι μία ιδιότητα που μας αλλάζει, μας σημαδεύει και μας ξαναγεννά. Ξυπνά μια πληθώρα πρωτόγνωρων συναισθημάτων, αποκαλύπτει το μεγαλείο της ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς. Μας κάνει καλύτερες. Μας ηρεμεί και μας ολοκληρώνει παρά τις πρακτικές δυσκολίες που όλες αντιμετωπίζουμε στο μεγάλωμα των παιδιών μας.

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρας της Μητέρας οι μανούλες γιορτάζουν και περιμένουν με ανυπομονησία την αγκαλιά και το φιλάκι του παιδιού τους που θα τους ανταμείψει για όλα όσα έχουν προσφέρει. Δεν είναι ότι επιζητούν την ανταμοιβή, αλλά, να, έτσι, για το καλό…

Βέβαια η μαμά δεν γιορτάζει μόνο μία μέρα του χρόνου, τη σημερινή, αλλά κάθε μέρα που περνά με το παιδί της. Κάθε στιγμή που το αγκαλιάζει, το ακούει, το φροντίζει στα δεκάδες καθημερινά πράγματα που μπορεί να χρειάζεται. Κάθε φορά που του διαβάζει ένα παραμύθι. Όταν το βάζει να κοιμηθεί. Κάθε φορά που αφουγκράζεται τις ανησυχίες και τους φόβους του και προσπαθεί να το καθησυχάσει. Όταν το βοηθά να αυτονομείται, όταν σέβεται τις ιδιαιτερότητές του. Κάθε φορά που δεν το συγκρίνει, δεν το κατακρίνει, δεν το καταπιέζει. Μαμά είναι αυτή που, σύμφωνα με μια εβραϊκή παροιμία, καταλαβαίνει ακόμα κι αυτά που δεν λέει το παιδί.

Μαμά, βέβαια, δεν είναι μόνο και πάντα η βιολογική. Είναι η θετή, η ανάδοχη μητέρα, η παρένθετη, η μητέρα που γεννά το παιδί της κόρης της, η κοντινή συγγενής που αναλαμβάνει να αναθρέψει ένα παιδί που για κάποιους λόγους έμεινε μακριά ή έχασε τους γονείς του. Αυτή η μαμά είναι εξίσου πολύτιμη και διπλά αξιέπαινη. Μαμάδες είναι οι εργαζόμενες στα ορφανοτροφεία και τα κέντρα βρεφών που προσφέρουν την αγκαλιά τους σε εγκαταλειμμένα και ορφανά παιδιά, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες και χωρίς να πληρώνονται. Είναι οι μαμάδες SOS των χωριών SOS. Είναι οι πολύτεκνες, είναι οι ανύπαντρες, οι άπορες. Είναι οι φύσει μαμάδες, είναι οι θέσει μαμάδες.

Μαμά είναι τελικά πάρα πολλά πράγματα. Σωστή μαμά ακόμη περισσότερα. Αλάνθαστη μαμά καμία.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες. Να χαιρόμαστε τα παιδιά μας, να τα χορτάσουμε στο μεγάλωμά τους, να είναι πάντα γερά και καλότυχα. Χρόνια πολλά και στους μπαμπάδες, τους συνοδοιπόρους μας σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι.

12/05/2013 1 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ

“Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!”, από την Ιωάννα Βλάσση

written by Ιωαννα Βλασση

Λένε πως ο Θεός έφτιαξε τη μητέρα επειδή δεν μπορεί να βρίσκεται παντού ο ίδιος. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με κάτι τέτοιο, για μενα όμως η μητέρα αποτελεί το μεγαλύτερό μου στήριγμα , την απάντηση σε όλες τις απορίες μου, τη λύση σε κάθε μου πρόβλημα, το χαρτομάντιλο σε κάθε μου δάκρυ, τον ώμο σε κάθε ανάγκη παρηγοριάς, το μικρό Θεό μου, τον οποίο εμπιστεύομαι όσο κανέναν άλλο στον κόσμο!

Λένε πως πρέπει να έχεις πρότυπα για να μπορείς να έχεις όνειρα. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι για μια γυναίκα να ακολουθεί ένα σπουδαίο πρότυπο μητέρας, συζύγου, γυναίκας, ανθρώπου. Πώς να μην νιώθω τυχερή, επομένως, όταν ξέρω καλά ότι όλα αυτά υπάρχουν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή της παρουσίας μου στον κόσμο;

Λένε πως η ζωή σήμερα έχει χάσει την αξία της. Σε μια εποχή που όλα τα ήθη, όλες οι συνήθειες, όλες οι αρχές και τα δεδομένα έχουν καταρρεύσει, ευτυχώς υπάρχει ένα στήριγμα, που αν και δεν έχουν όλοι την τεράστια τύχη και πολυτέλεια να έχουν στη ζωή τους, σίγουρα αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, γι’ αυτό και πρέπει να την εκτιμά όσο υπάρχει.

Λένε πως αν δεν έχεις γίνει μητέρα δεν μπορείς να αντιληφθείς το μεγάλο δώρο του Θεού στη γυναίκα. Κι, όμως, ίσως μπορείς να φανταστείς το μεγαλείο της φύσης όταν έχεις βιώσει τη μαγική σχέση μητέρας – κόρης. Δεν ξέρω αν η μητέρα μου είναι πιο τυχερή που το βίωσε επί τέσσερα σε εμάς, ή εμείς οι τέσσερις που είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε με τη συγκεκριμένη μητέρα. Μια τέτοια μεγάλη μέρα σαν κι αυτή όμως, έχω την ευκαιρία να την ευχαριστήσω και πάλι για όλα όσα προσέφερε και προσφέρει με αυταπάρνηση στα παιδιά της…

Και επειδή θέλω να προσπαθήσω να είμαι λίγο αντικειμενική, (αν και σε αυτή την περίπτωση δε θα το πετύχω εύκολα), θα ευχαριστήσω και όλες τις μαμάδες του κόσμου που επέλεξαν να αφοσιωθούν ψυχή τε και σώματι στα παιδιά τους, και που γεννήθηκαν για να προσφέρουν την απέραντη αγάπη τους στα μικρά πλασματάκια που κρατούν το μέλλον της ανθρωπότητας στα χέρια τους.

Χρόνια σας πολλά – πολλά μανούλες….

12/05/2013 1 comment

LIFE&STYLE

Και το όνομα αυτού…

written by Ιωαννα Βλασση

Και ναι, τα καταφέρατε και τελικά γλιτώσατε από αυτό το έθιμο «σπαζοκεφαλιά» του να κουβαλούν τα παιδιά το όνομα των παππούδων τους! Πλέον, τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι γονείς επιλέγουν να απαλλάξουν τα παιδιά τους από το αναγκαίο μέχρι πρότινος «κακό» του να κουβαλούν ένα όνομα, και μαζί μια ιστορία θα έλεγα εγώ, ενός προγόνου τους. Απαλλαγμένοι από τη δυσάρεστη υποχρέωση του να διαιωνίζουν ένα πραγματικά κακόηχο και κάποιες φορές «αστείο» όνομα, οι γονείς είναι πλέον σε θέση να δώσουν στο παιδί τους ένα όνομα καινούργιο για την οικογένεια, ένα όνομα που δεν κουβαλά καμία οικογενειακή ιστορία, καμία «μοίρα» του προκατόχου του και καμία υποχρέωση να ανταποκριθεί στα όνειρα και στις βλέψεις άλλων!

Αν λοιπόν, βρίσκεστε κι εσείς σε αναζήτηση ενός τέτοιου ονόματος για το παιδί που πρόκειται να βαφτίσετε σύντομα, σας έχουμε καλά νέα! Η λύση βρίσκεται στο ένδοξο παρελθόν μας. Η αρχαία ελληνική μας παράδοση ευτυχώς έχει πλούσιο υλικό να μας προσφέρει, και μάλιστα με μια πληθώρα ονομάτων που και πρωτότυπα μπορούν να γίνουν και συνήθως ακολουθούνται από μία πολύ σπουδαία ερμηνεία που ίσως ταιριάζει σε κάποια από τα χαρακτηριστικά του δικού σας παιδιού.

Αν πρόκειται για αγοράκι σας προτείνουμε τα εξής:
Αρριανός, Αγαθοκλής, Αγησίλαος, Αθηναγόρας, Αγαθοκλής, Άτλας, Αθηνόδωρος, Αλέξανδρος, Αλκιβιάδης, Αγάθων, Ανδροκλής, Αναξιμένης, Αλκμαίων, Αδείμαντος, Αισχύλος, Απολλώνιος, Αρισταγόρας, Αριστόδημος, Αρκεσίλαος, Αναξιμένης, Ανάξαρχος, Αριστομένης, Αριστόδημος, Αριστόμαχος, Αμφικλής..
Δημάρατος, Δημόστρατος, Διόδοτος, Διομήδης, Διόνυσος, Διογένης, Ευκτήμων, Ερμογένης, Ερμόλαος, Ερμόδοτος, Ευτύχης, Ερμοκράτης, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ευαγόρας, Ερμοκλής, Ηρόδικος, Ηγησικλής, Ήρως, Ηράκλειτος, Ηρακλής, Θουκυδίδης, Θρασύβουλος, Ιφικλής, Ιάσων, Ίκαρος, Ιώσηπος, Ιππόμαχος, Ιππόδαμος…
Κίμων, Κλεομένης, Κικέρων, Κλεάνθης, Κρίτων, Κρατερός, Λεωνίδας, Λυκούργος, Λύσσανδρος, Λέανδρος, Λέων, Μενέλαος, Μιλτιάδης, Νεοκλής, Ξενοφών, Ξενομήδης, Οδυσσέας, Ορέστης, Πάρις, Πάτροκλος, Περικλής, Παυσανίας…
Σόλων, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τηλέμαχος, Τιμολέων, Φιλοκλής, Φιλοκτήτης, Φαίδων, Φίλιππος, Φοίβος.

Αν πρόκειται για κοριτσάκι:
Αριάδνη, Αρμονία, Αγαθονίκη, Άλκηστις, Αλκμήνη, Ανδρομάχη, Αφροδίτη, Αρσινόη, Αλκινόη, Αμαρυλλίς, Αρίσβη, Αλθαία, Αρετή, Βερενίκη, Διογένεια, Διώνη, Διδώ, Δωρίδα, Δωρίππη, Ήβη, Ήριννα, Ερμιόνη, Ευρώπη, Έλλη, Εκάλη, Έρση, Ερατώ, Εριφύλη, Έρις, Ευρυδίκη, Ευτέρπη…
Ηλέκτρα, Ηρώ, Ήρα, Θάλεια, Θεανώ, Θέμις, Ιασώ, Ιοκάστη, Ίρις, Ιόλη, Ιφιγένεια, Ισμήνη, Ιφινόη, Ιώ, Καλλιρρόη, Κλειώ, Κλεοπάτρα, Λήδα, Λητώ, Λευκίππη, Λύρα, Μάνια- Μελίννα, Μαντώ, Μελίττα, Μυρτώ, Ναυσικά, Νεφέλη, Νηρηίδα, Ξανθίππη, Πηνελόπη, Ροδόπη, Ρωξάνη, Στίλβη, Σαπφώ, Σεμέλη, Σελήνη…
Τιμαρέτη, Τερψιχόρη, Υπατία, Φαίδρα, Φιλομήλα, Φοίβη, Χρυσηίς, Χρυσίππη, Χλόη.

11/05/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Η γρίπη της μητέρας στην κύηση αυξάνει κίνδυνο διπολικής διαταραχής στο παιδί

written by The K-magazine

Αν στην έγκυο μητέρα μεταδοθεί γρίπη στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αυξάνεται ο κίνδυνος να γεννήσει παιδί, το οποίο αργότερα στη ζωή του θα εμφανίσει διπολική διαταραχή (γνωστή στο παρελθόν ως μανιοκατάθλιψη), σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Κολούμπια, με επικεφαλής τον καθηγητή Άλαν Μπράουν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής “JAMA Psychiatry”, σύμφωνα με το BBC, μελέτησαν τις περιπτώσεις 814 εγκύων και διαπίστωσαν ότι η γρίπη της εγκύου σχεδόν τετραπλασιάζει κατά μέσο όρο τον κίνδυνο το παιδί κάποια στιγμή να αναπτύξει την εν λόγω ψυχική διαταραχή.

Η νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει ανάλογα ευρήματα των ίδιων ερευνητών, που έχουν ήδη συνδέσει τη γρίπη κατά την εγκυμοσύνη με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης σχιζοφρένειας στο παιδί. Οι ερευνητές επισήμαναν την ανάγκη οι έγκυοι να κάνουν το αντιγριπικό εμβόλιο.
Πάντως ο κίνδυνος παραμένει μικρός και, σύμφωνα με τον Μπράουν, οι γυναίκες δεν θα πρέπει να ανησυχούν, καθώς η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η λοίμωξη με γρίπη κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να οδηγήσει σε μια πιθανότητα της τάξης του 3% έως 4% για κατοπινή διπολική διαταραχή στο παιδί. Συνεπώς στη συντριπτική πλειονότητα των περιστατικών διπολικής, δεν υπάρχει ιστορικό γρίπης κατά την εγκυμοσύνη της μητέρας.

Η διπολική διαταραχή προκαλεί απότομες αλλαγές διάθεσης στον πάσχοντα, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν για μήνες, με συνέπεια ο ασθενής από το ένα άκρο της κατάθλιψης, της αδράνειας και της απελπισίας να περνάει στο άλλο της μανιακής ευφορίας, της υπερδαστηριότητας και της έλλειψης αναστολών. Η πάθηση, που πλήττει περίπου το 1% του πληθυσμού, συχνά διαγιγνώσκεται κατά το τέλος της εφηβείας και μεταξύ 20 έως 30 ετών.

Ο μηχανισμός που αιτιολογεί την αρνητική επίπτωση της γρίπης πάνω στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου, δεν έχει ακόμα εξηγηθεί πλήρως. Η γρίπη δεν θεωρείται ότι κάνει άμεση ζημιά στο έμβρυο μέσα στη μήτρα, αλλά η αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στον ιό, πιστεύεται ότι κυρίως επηρεάζει την εγκεφαλική ανάπτυξη του αγέννητου ακόμα παιδιού.

Πηγή: http://www.skai.gr/

10/05/2013 0 comment

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Sex: Τι συμβαίνει όταν σας… πιάνει στα πράσα;

written by Δήμητρα Βασιλείου

Είναι κάτι που μπορεί να μην έχουν βιώσει όλοι οι γονείς, αλλά σίγουρα όλοι φοβούνται: απολαμβάνετε τρυφερές, προσωπικές στιγμές με τον σύντροφό σας μέχρι που το βλέμμα σας πέφτει πάνω σε ένα ζευγάρι πατουσίτσες που ξεπροβάλλουν από την πόρτα της κρεβατοκάμαράς σας…
Νιώθετε ότι έχετε τρομοκρατήσει το παιδί σας διά βίου; Εξαρτάται από την ηλικία του. Διότι, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να μη χρειαστεί να δώσετε και πολλές εξηγήσεις.

Όπως αναφέρει ο Logan Levkoff, σεξολόγος, «το να σας πιάνουν στα πράσα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής είναι μία πολύ κοινή εμπειρία και ένα τρανό παράδειγμα του πόσο σημαντικό είναι να χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε σε ένα δωμάτιο και να σεβόμαστε την ιδιωτική σφαίρα του άλλου». Ωστόσο, όπως προσθέτει, « πριν πείτε το οτιδήποτε στο παιδί σας θα πρέπει να διαπιστώσετε τι ακριβώς είδε ή άκουσε ή, σε τελική ανάλυση, αν ενδιαφέρεται καν για αυτό που συνέβη».
Η ηλικία του παιδιού θα καθορίσει τη στάση σας

* Βρεφική ηλικία
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν στο ότι οι γονείς μπορούν να είναι τρυφεροί μεταξύ τους δίπλα στο μωρό τους. Όπως εξηγεί η ψυχοθεραπεύτρια Jennifer Naparstek Klein «πολλοί γονείς επιλέγουν να κοιμούνται μαζί με τα μωρά ή να τα έχουν στην κρεβατοκάμαρά τους. Αυτό δε φαίνεται κακό, με την έννοια ότι τα μωρά δεν μπορούν να αντιληφθούν τι κάνουν οι γονείς και επομένως δεν έχει γι αυτά ιδιαίτερη σημασία».

* Παιδιά ηλικίας 1-2 ετών
Μερικά παιδιά αυτής της ηλικίας μπορεί να απεχθάνονται το σεξ, ενώ άλλα να έχουν απλά ανάγκη από καθησυχασμό. Όπως αναφέρει η Margie Nichols, θεραπεύτρια σεξ, « συχνά τα παιδιά αισθάνονται ότι κάτι βίαιο συμβαίνει». Δε διστάζει, μάλιστα, να αναφερθεί στην προσωπική της εμπειρία: «Όταν ο γιος μου ήταν σε αυτή την ηλικία, νόμιζε ότι ο πατριός του με πλήγωνε. Βλέπετε, κάναμε αρκετό θόρυβο και ακόμη και πολύ αργά τη νύχτα ο γιος μου μας άκουγε».
Εξηγήστε στο παιδί σας ότι είχατε μία προσωπική στιγμή με τον σύντροφό σας και ότι δεν πληγώνατε ο ένας τον άλλο. Αφήστε το εκεί, εκτός και αν το παιδί έχει περισσότερες απορίες.

* Παιδιά του δημοτικού
Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν περιέργεια για το σεξ αλλά, ταυτόχρονα, συνήθως αποφεύγουν να αναφερθούν στο ζήτημα. « Το παιδί θα σας δείξει τι μπορεί να «αντέξει». Αν νιώσουν υπερβολικά άβολα με τη συζήτηση, αφήστε τη για αργότερα», συμβουλεύει ο Klein.

* Παιδιά 9-13 ετών
Μέχρι την πρόωρη εφηβεία, πολλά παιδιά είναι υποψιασμένα γύρω από το σεξ και μάλιστα φθάνουν στο σημείο να εκφράζουν ρητά και δυνατά την αηδία τους αν σας πιάσουν στα πράσα. Όπως τονίζει η Nichols «είναι μία καλή ευκαιρία να δείξετε στα παιδιά ότι το σεξ είναι μία ιδιωτική και ευχάριστη δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα μεταξύ ενηλίκων».

* Έφηβοι
Όπως αναφέρει ο Klein, τα μεγαλύτερα παιδιά μερικές φορές διασκεδάζουν όταν υποψιάζονται οι γονείς τους έχουν περάσει πιο προσωπικές στιγμές. Ωστόσο, αν αυτό αποτελεί πολύ συχνή προσλαμβάνουσα γι αυτούς μπορεί να δημιουργήσει αμηχανία και άγχος». Όπως προσθέτει ο ειδικός, « οι έφηβοι μπορούν να χειριστούν καλύτερα την ιδέα ότι οι γονείς τους είναι σεξουαλικά όντα, αλλά στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται αυτό να το βλέπουν. Αν το θελήσουν, θα σας το πουν οι ίδιοι. Αλλά σας διαβεβαιώνω, η απάντηση είναι «όχι».

Πηγή: CNN

09/05/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Μαμά-κόρη: η πιο περίεργη σχέση “αγάπης/μίσους”

written by The K-magazine

Καμία σχέση δεν είναι τόσο πρωταρχική και σημαντική όσο αυτή της μητέρας με την κόρη. Είναι η πρώτη σχέση αγάπης και ο πρώτος ασφαλής δεσμός που δημιουργείται. Αυτή η σχέση είναι καταλυτική για την ψυχική υγεία και των δύο και συμβάλλει σημαντικά στην οικοδόμηση της προσωπικότητας της κόρης, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.

Παρατηρώντας αυτή τη σχέση εξελικτικά, φαίνεται ότι διέρχεται από ποικίλα στάδια.
-5 ετών, η μαμά είναι το είδωλο της κόρης. «Πασαλείφει» όλο της το πρόσωπο με το κραγιόν της, κάνει το μοντέλο βάζοντας τα σκουλαρίκια ή τα ψηλά της τακούνια, προσπαθώντας να της μοιάσει.
-μέχρι 13 ετών, όταν ξαφνικά η μαμά γίνεται το πιο ανίδεο και χωρίς κατανόηση πλάσμα στον κόσμο. Στα μάτια της κόρης η ανάγκη για ανεξαρτησία και η επαναστατική διάθεση της εφηβείας μετατρέπουν τη μητρική αγάπη σε επίμονη προσπάθεια ελέγχου. Βέβαια, σε κάθε δυσκολία η πρώτη αντίδραση είναι η λέξη «Μαμααά!».
-20-30 ετών, οι ισορροπίες πάλι αλλάζουν (ειδικά αν η κόρη γίνει σύζυγος και μητέρα) και τότε η μαμά γίνεται η καλύτερή της φίλη.

Ένας περίπλοκος δεσμός

Η εικόνα της μητέρας μας, ιδιαίτερα όταν είμαστε μικρά παιδιά, είναι ταυτόσημη με τη φροντίδα, την αγάπη και τη στοργή. Ο δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσά μας είναι ισχυρός και θεωρείται η σχέση με τη μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή μας. Η μητέρα είναι το «θηλυκό» μας πρότυπο. Μέσα από εκείνη -συνειδητά ή ασυνείδητα- γνωρίζουμε τη γυναικεία φύση, το πώς φέρεται, δρα και σκέφτεται μια γυναίκα. Είναι ένας δεσμός που μας καθορίζει από τα πρώτα βήματά μας, αλλά και σε όλη την πορεία της ζωής μας. Καθώς μεγαλώνουμε, ο δεσμός αυτός αλλάζει μορφή, αλλά παραμένει ισχυρός. Πρόκειται για μια σύνθετη σχέση που μας σημαδεύει βαθιά και ρίχνει τη σκιά της στις γενιές των γυναικών που ακολουθούν.

Η σχέση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τρυφερή και υποστηρικτική, ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζεται από εντάσεις, συγκρούσεις και ανταγωνισμό, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας της κόρης, αλλά ακόμη και στην ενήλικη ζωή της.

Από πολύ νωρίς δημιουργούνται πολύ ισχυροί δεσμοί ταύτισης και συγχώνευσης: τα δύο θηλυκά, όμοια σε τόσα πολλά πράγματα και σε τόσο πολλά επίπεδα, ταυτίζονται ασυνείδητα δημιουργώντας έτσι έναν πανίσχυρο δεσμό που αποτελεί αργότερα και τη μεγαλύτερη πρόκληση στη σχέση μητέρας-κόρης. Γιατί οι μητέρες «βλέπουν τον εαυτό τους» στην κόρη τους και οι κόρες αισθάνονται «συνέχεια της μητέρας τους»με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται και οι δύο πολύ όταν έρχεται η ώρα να κατανοήσουν τη διαφορετικότητά τους, να αναγνωρίσουν ότι έχουν τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά και να πορευτούν στο δικό τους δρόμο στη ζωή.

Όλα τα κοινά, οι ταυτίσεις και οι ομοιότητες που μας δένουν με τη μητέρα μας (αν και δεν είναι πάντα συνειδητά) είναι εκείνα που μας δυσκολεύουν τόσο πολύ να βάλουμε όρια στη σχέση μας μαζί της.

Αυτή μας η σχέση, η σχέση με τη μητέρα μας, είναι τόσο δομική για το χαρακτήρα μας που την κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή, και πολύ συχνά την αναπαράγουμε στις άλλες σχέσεις που δημιουργούμε: την αναπαράγουμε στον τρόπο που σχετιζόμαστε με το σύντροφό μας, στις φιλίες μας, στον ίδιο τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Πρωταρχικά την αναπαράγουμε στην πιο πολύτιμη σχέση μας: αυτή που έχουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σκεφτείτε ένα κορίτσι που στα πέντε του χρόνια φοράει τα τακούνια της μαμάς, πασαλείφεται με το μακιγιάζ της και παίζει με τις κούκλες της: είναι μία πρώτη αναπαράσταση των γυναικείων ρόλων όπως τους βιώνουμε παρατηρώντας τη μητέρα μας! Είναι η ανάγκη μας να της μοιάσουμε, να γίνουμε σαν εκείνη…

09/05/2013 1 comment

The KK blog

Πρώτες λέξεις, από την Κατερίνα Καραβάτου

written by Κατερίνα Καραβάτου

Η Αέλια είναι μέσα στο σαλόνι και ακουμπά τα χέρια της στο πιάνο. Σκοπός της δεν είναι να παίξει τον πρώτο της αυτοσχεδιαμό, όχι ακόμα τουλάχιστον. Σκοπός της είναι να ανέβει στο διπλάνο σκαμπό που είναι ψηλότερο -κι έχει και κάτι κούτες με αρχείο του Κρατερού που δεν έχουμε τακτοποιήσει ακόμη από τη μετακόμιση – κι έπειτα να ανέβει πάνω στο πιάνο με τα πόδια. Βάζει τα χέρια της στο πάνω μέρος του για να στηριχτεί και ναι, τώρα είναι έτοιμη για τον πρώτο της αυτοσχεδιασμό! Χοροπηδάει πάνω στα πλήκτρα και γελάει με την ψυχή της!!!!!!
Να ένας νέος τρόπος να εκφράζεται κανείς.

Το κρατώ αυτό γιατί ταιριάζει πολύ με τη φάση που βρίσκομαι κι εγώ.

Ο πρώτος δικός μου αυτοσχεδιασμός είναι αυτός εδώ, ένας καινούριος τρόπος έκφρασης.
Πατώ με τα δάκτυλα μου το πληκτρολόγιο και σας υποδέχομαι στο νέο μας ραντεβού.

Μέσα από το The K- magazine θα τα λέμε πλέον πολύ συχνά, δηλαδή θα τα λέω εγώ αλλά αν θέλετε και συζήτηση, κι αυτό θα βρούμε έναν τρόπο να το φτιάξουμε (θα ρωτήσω την Κατερίνα Μαντά που ξέρει απ αυτά και με τίμησε και με την πρόταση της, γιατί θα το ομολογήσω ότι εγώ και τα blogs, τα social media, τα site κλπ ήμασταν δύο έννοιες που πραγματικά ποτέ ως τώρα δεν είχαμε συναντηθεί πουθενά και μου πήρε ένα χρόνο για να το αποφασίσω– ωστόσο θέλω να δηλώσω ότι ξέρω να παίζω καταπληκτικές «κούπες», «πασιέντζα» και τάβλι και αν κάποιος προτίθεται να σχεδιάσει μπιρίμπα, κανάστα, αγωνία και ξερή για το internet να ξέρει ότι θα γίνω μία από τις μεγαλύτερες υποστηρίκτριες και fan καθότι είμαι τρελό χαρτόμουτρο αν και ο σύζυγος μου δεν στηρίζει με θέρμη αυτή μου την κλίση– σκέψου κάποιος να το έχει κάνει ήδη και να μην το ξέρω, οπότε να γίνω ρεζίλι απ την πρώτη κιόλας ανάρτηση…).

Ένα χρόνο και κάτι μετά από την τελευταία μας επικοινωνία, μάλλον πρέπει να σας πω τι έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα, για να πιάσουμε έπειτα την κουβέντα μας από το σήμερα.

Λοιπόν, τα πράγματα είναι σχετικά απλά.Ο χρόνος που πέρασε ήταν απ’ αυτούς που τους καταλαβαίνεις απολύτως έστω κι αν έχεις μερικές διαλήψεις. Χάρηκα πολύ, συγκινήθηκα πολύ, σοκαρίστηκα πολύ, απογοητεύτηκα πολύ, γέλασα πολύ και κοιμήθηκα λίγο.

Α! Και άλλαξα εκατοντάδες πάνες που αναμένονται να γίνουν χιλιάδες με έναν πρόχειρο υπολογισμό – δεν ήμουν ποτέ καλή στα μαθηματικά αλλά πόσο έξω να πέφτω, δεν μπορεί!
[quote_right]Σκέφτομαι ότι εδώ θα έχω την ευκαιρία ή το θάρρος να μιλήσω για πράγματα που δεν είχα τη δύναμη ως τώρα. Αυτό από μόνο του έχει πολύ ενδιαφέρον αν με ρωτάτε, οπότε να’ μαι![/quote_right]
Έμαθα να είμαι ατρόμητη μπροστά σε έναν κινούμενο -κι έτοιμο ν αποκολληθεί- αφαλό, να ρουφάω μύξες, να βάζω αμπούλες φυσιολογικού ορού στο ένα ρουθούνι με απώτερο σκοπό να βγουν απ΄το άλλο, να δέχομαι μηνύματα συμπαράστασης, να έχω δίπλα μου παλιούς αλλά και καινούριους φίλους (τι ωραία!), να μαθαίνω να μετράω ml, να κοιμάμαι η …μισή, να κάνω περισσότερη υπομονή κι απ’ αυτή που έκανα, να βλέπω να αποκαθηλώνονται άνθρωποι -στους οποίους πίστευα- εν ριπή οφθαλμού, να αρχίσω γυμανστήριο στο οποίο πήγα τελικά περί τις πέντε φορές και αν, να μάθω όλες τις παιδικές χαρές της περιοχής, να αισθάνομαι η υπερτυχερή που μου έπεσε ο πρώτος αριθμός του Κρατερού λαχείου (να ναι καλά!) και κυρίως να ζήσω το θαύμα της γέννησης, την υπέροχη εμπειρία του θηλασμού και την απερίγραπτη ευτυχία του να μεγαλώνει κανείς, μεγαλώνοντας την Αέλια.

Έμαθα δηλαδή να αγαπώ περισσότερο.

Ξαναδιαβάζοντας την παραπάνω – με όλο το σεβασμό – Θουκυδιδική παράγραφο, σκέφτομαι ότι μάλλον πολλές αναφορές θα υπάρχουν στο μέλλον σε όλα αυτά που προανέφερα. Κρίμα τόσο έντονα συναισθήματα και ιστορίες για αγρίους να περάσουν στο ντούκου.

Καλή αρχή λοιπόν και καλή επικοινωνία. Νομίζω θα χει πλάκα. Εσείς;

07/05/2013 64 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πώς να βάλω στο παιδί μου όρια;

written by The K-magazine

από τη Ιωάννα Κορδαλή-Ψυχολόγο*

Μπορείς να φανταστείς ότι είσαι στην οροφή ενός πολύ ψηλού κτηρίου; Έχει πολύ αέρα και δεν υπάρχουν κάγκελα στις άκρες. Πως θα ένιωθες; Λογικά φόβο και αυτό θα σε καθήλωνε στο κέντρο της οροφής προσπαθώντας να νιώσεις ασφάλεια. Φαντάσου τώρα ότι υπάρχουν μεγάλα και ανθεκτικά κάγκελα στις άκρες. Αρχικά, θα κάνεις μια βόλτα στην άκρη της οροφής ελέγχοντας κάθε τόσο αν τα κάγκελά είναι σταθερά. Σε λίγο θα αρχίσεις να νιώθεις ασφαλής. Την ασφάλεια στη δίνουν τα κάγκελα γιατί γνωρίζεις ότι θα σε κρατήσουν και αυτό σου δίνει την ελευθερία να περπατήσεις δίπλα από την άκρη.

Είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα της ασφάλειας που διεκδικούν τα παιδιά όταν προκαλούν να τους βάλεις σταθερά και σαφή όρια. Όταν βάζουμε όρια στα παιδιά τους στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα που λέει: νοιάζομαι πολύ για εσένα και θέλω να νιώθεις ασφαλής όσο θα γνωρίζεις τον κόσμο.

Τα παιδιά λειτουργούν σαν μικροί επιστήμονες που μέσα από το πείραμα (τη συμπεριφορά) και την εξέταση των αποτελεσμάτων (τις συνέπειες) αντιλαμβάνονται τους κοινωνικούς κανόνες. Σαν όλους τους μεγάλους επιστήμονες τα παιδιά δεν δέχονται τους κανόνες χωρίς αμφισβήτηση, έτσι τείνουν να επαναλαμβάνουν αρκετές φορές την συμπεριφορά μέχρι να βεβαιωθούν ότι το όριο είναι σταθερό. Αυτό μπορεί να κάνει την οριοθέτηση των παιδιών πραγματικό μαρτύριο για τους γονείς. Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν πραγματικά την αναγκαιότητα των ορίων καθώς το παιδί μέσα από αυτή τη διαδικασία νιώθει ασφάλεια, μαθαίνει να έχει αυτοέλεγχο και να παίρνει την ευθύνη των πράξεων του.

Υπάρχουν όμως τρόποι που διευκολύνουν αυτή τη διαδικασία; Σ’ αυτό το άρθρο δίνονται κάποιες πρακτικές συμβουλές που μπορεί να βοηθήσουν στην οριοθέτηση των παιδιών. Ο λέξεις κλειδιά είναι η συνέπεια, η σταθερότητα, ο διάλογος και η κοινή αντιμετώπιση.

Σ’ αυτή την διαδικασία της μάθησης των ορίων είναι σημαντικό οι γονείς να έχουν κοινή αντιμετώπιση. Παρά τις όποιες διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού τους, οι γονείς μέσα από τη συζήτηση και το διάλογο καλούνται να είναι σύμμαχοι και να χρησιμοποιούν κοινή στάση απέναντι στη συμπεριφορά του παιδιού. Καλό είναι και οι άλλοι άνθρωποι που εμπλέκονται με το παιδί (γιαγιά, παππούς, θείοι) να ενημερώνονται σχετικά με το ποια συμπεριφορά είναι μη επιτρεπτή και τον τρόπο αντιμετώπισης που έχουν επιλέξει οι γονείς.

Στο παιδί είναι σημαντικό να δίνεται εξήγηση σχετικά με τους λόγους για τους οποίους μια συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν είναι επιτρεπτή. Μέσα από την συζήτηση πρέπει να δοθούν διευκρινήσεις και να απαντηθούν τυχόν ερωτήσεις του παιδιού για την συμπεριφορά ώστε να μπορεί να εσωτερικεύσει τις πληροφορίες και να τις ανασύρει όταν προκύπτουν νέες προκλήσεις. Επίσης, όταν στο παιδί δίνονται απαγορεύσεις χωρίς τις αντίστοιχες διευκρινήσεις το παιδί νιώθει ότι υποτιμάται και αυτό μπορεί να το θυμώνει ή να το κάνει αντιδραστικό στους κανόνες. Είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας ότι ο στόχος δεν είναι η συμμόρφωση αλλά η κατανόηση της ανάγκης των ορίων και η εσωτερίκευση τους που είναι απαραίτητο στάδιο της κοινωνικοποίησης.

Στη συνέχεια προειδοποιούμε για την συνέπεια αν η συμπεριφορά αυτή επαναληφθεί. Ο γονιός θα πρέπει να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει ότι όταν μια συμπεριφορά είναι μη επιτρεπτή θα υπάρξουν συνέπειες. Η συνέπεια της συμπεριφοράς πρέπει να είναι προκαθορισμένη και συμφωνημένη και όχι να προκύπτει κάθε φορά μια καινούρια τιμωρία. Επίσης, η συνέπεια καλό είναι να συμβολίζει κάτι που να μπορεί να πραγματοποιηθεί και να μην υπόκειται σε απειλές (π.χ. η μαμά θα φύγει, ή δεν θα σ’ αγαπάει αν το ξανακάνεις). Η συνέπεια δεν πρέπει για κανέναν λόγο να σχετίζεται με συμπεριφορές που αφορούν στην αγάπη και στην γονική φροντίδα καθώς αυτά είναι πράγματα που πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα και δεδομένα σε κάθε παιδί. Το παιδί για κανέναν λόγο δεν πρέπει να νιώσει ότι η φροντίδα και η αγάπη των γονιών είναι κάτι που μπορεί να το χάσει. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ανασφάλεια και προβλήματα με την αυτό-εικόνα του παιδιού καθώς και με την ικανότητα του να νιώθει ότι είναι αγαπητό στην παιδική ηλικία αλλά και αργότερα στην ενήλικη ζωή.

Οι γονείς πρέπει να χρησιμοποιούν συνέπειες συμβατές με την ηλικία του παιδιού. Στις πιο μικρές ηλικίες η συνέπεια είναι πιο αποτελεσματική όταν συνδέεται άμεσα με το χρόνο της πράξης. Αν σ’ ένα παιδί νηπιακής ηλικίας επιβληθεί μία συνέπεια κάποιες ώρες μετά τη συμπεριφορά, το παιδί δεν μπορεί εύκολα να συνδέσει με τρόπο κατανοητό ότι ήταν η συγκεκριμένη συμπεριφορά που προκάλεσε τη συγκεκριμένη συνέπεια. Ένα πιο μικρό παιδί μπορεί να συμπεριφέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο λόγο αφηρημάδας ή ανωριμότητας οπότε οι γονείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είναι πιο διαλλακτικοί και να εξηγήσουν όσες φορές χρειαστεί στο παιδί γιατί αυτή η συμπεριφορά είναι μη επιτρεπτή.

Οι συνέπειες πρέπει να τηρούνται. Πολλές φορές οι γονείς είτε βρίσκονται σε καλή διάθεση είτε είναι κουρασμένοι και αποφεύγουν ή παραλείπουν να επιβάλουν την συνέπεια της συμπεριφοράς. Αυτό όμως τα παιδιά μπορεί να το παρερμηνεύσουν και να θεωρήσουν ότι δεν είναι η πράξη αυτή καθεαυτή που προκαλεί μια συνέπεια αλλά η αυθαίρετη διάθεση των γονιών. Αυτό προκαλεί σύγχυση και αμφισβήτηση των ορίων σ’ ένα παιδί.

Από την άλλη μεριά, όταν μια συγκεκριμένη ανεπιθύμητη συμπεριφορά διατηρείται για πολύ καιρό οι γονείς πρέπει να είναι ανοιχτοί και να μπορούν να διερευνήσουν τι άλλο μπορεί να έχει προκαλέσει αναστάτωση στο παιδί. Πολλές φορές εντάσεις ανάμεσα στους γονείς που αφορούν είτε στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών είτε σε θέματα συζυγικά θυμώνουν το παιδί και επηρεάζουν το συναισθηματικό του κόσμο. Τα παιδιά υποσυνείδητα μπορεί να επιλέξουν να εκδηλώνουν προβληματικές συμπεριφορές ώστε με τον τρόπο αυτό να ¨τραβούν¨ πάνω τους το θυμό των γονιών ή την προσοχή τους.

Η γέννηση ενός καινούριου παιδιού στην οικογένεια μπορεί να διαταράξει το μεγαλύτερο παιδί. Η διαρκής απασχόληση της μάνας με το καινούριο βρέφος κάνει το μεγαλύτερο παιδί να νιώθει παραμελημένο και ψάχνει τρόπους (συνήθως μέσα από μη επιτρεπόμενες συμπεριφορές) να αποσπάσει την προσοχή των γονιών. Στην περίπτωση αυτή καλό είναι οι γονείς να διατηρούν κάποιες δραστηριότητες αποκλειστικά με το μεγάλο αδελφάκι και να προσπαθούν να του αφιερώνουν συγκεκριμένο χρόνο μέσα στη μέρα για παιχνίδι και δημιουργική απασχόληση.

Επίσης, ένα παιδί που νιώθει ότι οι γονείς του είναι πολύ απορροφημένοι με δικά τους θέματα και ασχολούνται με το παιδί μόνο όταν αυτό κάνει κάτι κακό ενισχύουν άθελα τους την αρνητική συμπεριφορά. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μην προσηλώνονται μόνο στα αρνητικά πράγματα που κάνει το παιδί, θεωρώντας τα θετικά δεδομένα. Είναι απαραίτητο να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στην επιβράβευση για τις καλές συμπεριφορές του παιδιού και την επίπληξη. Έτσι στο παιδί δίνεται η αίσθηση ότι δεν είναι μόνο οι αρνητικές συμπεριφορές που τραβούν την προσοχή των γονιών αλλά και οι θετικές. Η επιβράβευση των θετικών συμπεριφορών ενισχύει την αυτοπεποίθηση των παιδιών και τα βοηθά να ανακαλύψουν και να εξελίξουν κι άλλες πτυχές τις προσωπικότητας τους.

Τέλος, μπορούν οι γονείς να χρησιμοποιούν παραδείγματα από τη δική τους ζωή. Μπορούν να μιλήσουν στο παιδί για μια δική τους αρνητική συμπεριφορά η οποία είχε συνέπειες. Με αυτό τον τρόπο το παιδί δεν νιώθει ότι τιμωρείται αλλά ότι κάποιες συμπεριφορές έχουν συνέπειες και ότι αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους.

Επιμείνετε στα όρια με συνοχή. Όταν πρωτοβάζετε κάποιο όριο στο παιδί εκείνο θα το τεστάρει αρκετές φορές. Μπορεί να κλάψει, να παραπονεθεί και να φωνάξει. Το παιδί κάνει την δουλειά του. Όπως πριν με τα κάγκελα στο ψηλό κτήριο πρώτα ήλεγξες αν τα κάγκελα είναι σταθερά και μετά προχώρησες προς την άκρη. Έτσι και το παιδί έχει την τάση να ελέγχει την σταθερότητα των ορίων, όπως άλλωστε και οι ενήλικες.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε με το «Κέντρο Ψυχολογικής Υποστήριξης και Συμβουλευτικής: Ιασμος”, που διατηρούν οι:

*Ιωάννα Κορδαλή, Ψυχολόγος – Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, 210 6126439 ή 6933349021, [email protected]

*Σοφία Τσιώρη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, [email protected]

07/05/2013 1 comment

Newer Posts

Older Posts

παιδί

Ένα δεντρόσπιτο… στο παιδικό δωμάτιο!

“Μητρότητα: ένας δρόμος προς τη γυναικεία ωριμότητα”, από τη Νέτη Φίλια

Έκλαψε κανείς;

«Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;» (2ο μέρος) ,από την Φανή Βαγγελάτου

“Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί στο νηπιαγωγείο;”από την Φανή Βαγγελάτου

Το μωρό “απομακρύνει” το sex

5 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για το 2χρονο παιδάκι σας

“Μάνα, Μητέρα, Μαμά !” από τη Λίνα Γριβογιάννη

“Οι μαμάδες γιορτάζουν!”, από τη Δήμητρα Βασιλείου

“Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!”, από την Ιωάννα Βλάσση

Και το όνομα αυτού…

Η γρίπη της μητέρας στην κύηση αυξάνει κίνδυνο διπολικής διαταραχής στο παιδί

Sex: Τι συμβαίνει όταν σας… πιάνει στα πράσα;

Μαμά-κόρη: η πιο περίεργη σχέση “αγάπης/μίσους”

Πρώτες λέξεις, από την Κατερίνα Καραβάτου

Πώς να βάλω στο παιδί μου όρια;

thekmagazine