Καλημέρα και καλή εβδομάδα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε τη βδομάδα μας με άλλη μία εξέχουσα προσωπικότητα του σινεμά. Για σήμερα σας έχω μία γυναίκα με πλούσιο βιογραφικό, επαγγελματικό και στα πλαίσια της φιλανθρωπικής δραστηριότητας.
H Mia de Lourdes Villiers Farrow γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1945 στο Los Angeles κι είναι ένα από τα επτά παιδιά του σκηνοθέτη John Villiers Farrow και της Ιρλανδής ηθοποιού Maureen O’Sullivan. Το «ψώνιο» με την υποκριτική φάνηκε να το έχει από αρκετά νεαρή ηλικία, καθώς περιστασιακά έδινε μικρές παραστάσεις με ψεύτικα μαχαίρια κι εξίσου ψεύτικο αίμα για τα λεωφορεία που πραγματοποιούσαν τουριστικές περιηγήσεις στο Beverly Hills.
Η καριέρα της ξεκίνησε να γίνεται αρκετά γρήγορα επιτυχημένη, αρχής γενομένης με τη σειρά «Peyton Place» του 1964, ενώ ο ρόλος που την εκτόξευσε ήταν το 1967 ως Ρόζμαρι στο γνωστό θρίλερ «Το Μωρό της Ρόζμαρι» του Roman Polanski και με συμπρωταγωνιστή τον John Cassavetes. Η ταινία έγινε δέκτης θερμής αποδοχής από κοινό και κριτικούς, χαρακτηρίζοντάς της ως «must see» για τους φίλους των ταινιών τρόμου – συγκεκριμένα απέδωσαν αυτήν την απήχηση του «Μωρού της Ρόζμαρι» στη Farrow – κι η ίδια η Farrow βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα ως η Νέα Ηθοποιός της Χρονιάς. Είναι μία καλή «παρηγοριά», δεδομένου του γεγονότος πως όσο γύριζε την ταινία, ο τότε σύζυγός της, ο Frank Sinatra, κίνησε τις διαδικασίες για το διαζύγιό τους!
Λίγο αργότερα κι ενώ το 1968 γυρίζεται η ταινία «Secret Ceremony» με συμπρωταγωνιστές τους Elizabeth Taylor Και Robert Mitchum, η Farrow είχε κληθεί να παίξει στην ταινία «True Girl» του Henry Hathaway. Όταν, όμως ο Mitchum αποκαλύπτει στη Farrow πως η συνεργασία της με τον Hathaway δε θα είναι εύκολη, εκείνη θα έρθεισε αντιπαράθεση με τον παραγωγό της ταινίας και τελικά θα αποχωρίσει από το project. Αντί για το «True Girl», πρωταγωνιστεί με τον Dustin Hoffman στο ρομαντικό δράμα «John and Mary», για το οποίο κερδίζει και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA.
Το 1970 εμφανίζεται στις θεατρικές παραστάσεις του Λονδίνου κι η ερμηνεία της της εξασφαλίζει μία θέση στη Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ κι είναι μάλιστα η πρώτη Αμερικανίδα ηθοποιός που γίνεται μέλος της Εταιρείας. Το 1974 έρχεται ο «Υπέροχος Gatsby» με συμπρωταγωνιστή τον Robert Redford κι η Mia Farrow εντυπωσιάζει ως Daisy Buchanan. Αργότερα πρωταγωνιστεί ως Peter Pan στην ομότιτλη τηλεταινία του 1976, στην κωμωδία «A Wedding» του Robert Altman το 1978 και το «Έγκλημα στο Νείλο» την ίδια χρονιά με πρωταγωνιστή τον Peter Ustinov στο ρόλο του Ηρακλή Πουαρό.
Φτάνουμε στη δεκαετία των ‘80s που γνωρίζει κι ξεκινά σχέση με τον Woody Allen, ο οποίος την καθιερώνει ως μούσα του, αρχής γενομένης με το «A Midsummer Night’s Sex Comedy» το 1982. Συνολικά ο Woody Allen δημιουργεί ρόλους για τη Mia Farrow για δεκατρείς ταινίες του, συμπεριλαμβανομένων των «Το Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου» (1985), «Hannah and Her Sisters» (1986) – για την οποία ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA – και του «Husbands and Wives» (1992).
Η γνωστή ιστορία, όμως, με τον Allen να κατηγορείται από τη Farrow πως αποπλάνησε την υιοθετημένη τους κόρη λήγει άδοξα τόσο τη σχέση και τη συνεργασία της με το διάσημο σκηνοθέτη, ενώ ακόμη φαίνεται πως ήταν κι ένας λόγος να «κλείνουν» κάποιες πόρτες για τη Farrow. Από τότε, με εξαίρεση ταινίες όπως το «Widow’s Peak», η Farrow συμμετέχει πιο πολύ σε ανεξάρτητες παραγωγές και τηλεταινίες, ενώ το 1997 εκδίδει και την αυτοβιογραφία της με τίτλο «What Falls Away».
Δυνατό comeback για τη Farrow ήταν το 2006 και το remake της ταινίας του 1976 «Η Προφητεία». Και παρά το γεγονός πως η ταινία δεν έγινε αποδέκτης και των καλύτερων κριτικών, η ερμηνεία της Farrow ως η σατανική νταντά «κα Baylock» ήταν ίσως η μόνη που εκτιμήθηκε κι αξιολογήθηκε καλύτερα. Από εκεί κι ύστερα μετράει συμμετοχές στις ταινίες του Luc Besson «Ο Arthur κι οι Minimoys» καθώς και ρόλους σε κάποιες κομεντί, όπως «The Ex» και το «Dark Horse».
Πίσω από τις κινηματογραφικές κάμερες:
Το φιλανθρωπικό έργο της Mia Farrow ξεκινά το 2000 κι η ευαισθησία της για τα παιδιά της Αφρικής την αναδεικνύει Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF. Πιο συγκεκριμένα, συγκεντρώνει χρηματικούς πόρους για τα δικαιώματα αυτών των παιδιών, ενώ επίσης έχει ενεργή δράση στην αντιμετώπιση της πολιομυελίτιδας – πράγμα λογικό, αν αναλογιστεί κανείς πως κι η ίδια σε ηλικία εννέα ετών νόσησε κι εκείνη, γεγονός πως η ίδια λέει πως «έβαλε τέλος στα παιδικά μου χρόνια». Ακόμη, μεταξύ άλλων δράσεων συγχρηματοδοτεί καμπάνιες για την υποστήριξη των καταυλισμών στο Σουδάν το 2007 και το 2009 αναλαμβάνει την αφήγηση του ντοκιμαντέρ «As We Forgive» που αναφέρεται στους επιζώντες της γενοκτονίας στη Ρουάντα.
Για τη δράση της, η Farrow έχει γίνει δέκτης βραβείων, ενώ το περιοδικό Time την ανέδειξε το 2008 ως μία από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Τέλος, σε λειτουργία είναι η ιστοσελίδα miafarrow.org μέσω της οποίας οι επισκέπτες μπορούν να ενημερώνονται για τις δράσεις της Farrow αλλά και να κάνουν τις δωρεές τους.
Η Mia Farrow είναι σίγουρα μία προσωπικότητα η οποία έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και για τις πολυτάραχες ιστορίες αναφορικά με τη σχέση των παιδιών της με το Woody Allen – ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί μάλιστα, αν ο γιος της, Ronan Farrow, είναι γιος του Allen ή του Sinatra. Θεωρώ, όμως πως έχει προσφέρει αρκετά στην κινηματογραφική ιστορία κι αξίζει να αναγνωριστεί το γεγονός πως δεν αναπαύεται στις δάφνες της, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί τη δύναμη του ονόματός της για να αλλάξει κάτι στον κόσμο.
