Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και όπως λένε μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, φανταστείτε ένα βίντεο 11 λεπτών πόσο μπορεί να επηρεάσει κάποιους ανθρώπους!
Η Éléonore Pourriat γύρισε μία ταινία μικρού μήκους, το Oppressd Majority και βάζει τον άντρα μέσα στην καθημερινότητα της σύγχρονης γυναίκας. Για ένδεκα λεπτά οι ρόλοι αλλάζουν.
Δείτε το!
Στο Νέο Δελχί, κάτω από μια γέφυρα του Μετρό, συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα.
Γύρω στα 70 παιδιά από τις γειτονικές παραγκουπόλεις παρακολουθούν μαθήματα στο υπαίθριο σχολείο που έχει στήσει εκεί ένας αφανής ήρωας: Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma. Πατέρας τριών παιδιών και ο ίδιος ο Sharma.
Και όπως παρατήρησε για τι ίδιο ακριβώς συνέβαινε με πολλά παιδιά στην περιοχή. Δεν πήγαιναν σχολείο γιατί οι οικογένειές τους δεν το άντεχαν οικονομικά. «Όποτε περνούσα από την περιοχή έβλεπα παιδιά να χασομεράνε από εδώ κι από ‘κει, σπαταλώντας το χρόνο τους» είπε ο ίδιος, εξηγώντας πώς ξεκίνησε το όλο εγχείρημα. Σκέφτηκε λοιπόν να δημιουργήσει ένα δωρεάν σχολείο.
Και επειδή δεν είχε καν την οικονομική δυνατότητα να χτίσει – ή έστω να νοικιάσει – ένα μέρος για να κάνει μάθημα, έβαψε δύο τοίχους μαύρους για να τους χρησιμοποιήσει σαν πίνακα της τάξης και άρχισε να διδάσκει κάτω από μια γέφυρα. Παράλληλα, προσπάθησε να πείσει τους εργάτες και τους αγρότες της περιοχής, να επιτρέψουν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, αντί να δουλεύουν για να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα.
Και πράγματι. Σύντομα, άρχισαν να καταφθάνουν στο «υπαίθριο σχολείο» παιδιά που υπό άλλες συνθήκες θα δούλευαν από εδώ και από κει, χωρίς να έχουν την παραμικρή τύχη να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα της φτώχειας. Στο σχολείο τα μαθήματα ξεκινάνε από τα βασικά. Στόχος είναι να προετοιμαστούν τα παιδιά, για να συνεχίσουν σε κάποιο δημόσιο σχολείο. Όταν ξεκίνησε πέρσι το εγχείρημα, είχε 140 μαθητές.
Τώρα, τουλάχιστον τους μισούς από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος, κατάφερε να τους βάλει σε κανονικά σχολεία. Για να καταφέρει να κρατήσει το «σχολείο» του σε λειτουργία, ο Sharma, αφήνει για δυο ώρες την δουλειά του σε ένα εμπορικό κατάστημα στο Shakarpur, όπου τον αναπληρώνει ο αδερφός του και πάει να διδάξει. «Ο δάσκαλός μας, μας λέει πως για να αντιμετωπίσεις τη φτώχεια, πρέπει να ανοίγεις το μυαλό σου και αυτό γίνεται μόνο με τη μόρφωση», είπε στην τοπική εφημερίδα ένας 15χρονος μαθητής του Sharma.
Τι θα γινόταν αν υπήρχε σχολικός εκφοβισμός ή bullying στο χώρο εργασίας;
Αυτό το ερώτημα θέτει το πρόσφατο anti-bullying video που κυκλοφόρησε στη Γαλλία… κι ίσως είναι από τα πιο δυνατά σχετικά με το θέμα. Γραμμένο και σκηνοθετημένο απο τον Vincent Lobelle των Les Télécréateurs, το βίντεο είναι για την προώθηση ενός ντοκιμαντέρ σχετικά τον σχολικό εκφοβισμό που μετέδωσε το κανάλι.
Όπως αναφέρεται στο Madmoizelle, το video αποσκοπεί στο να ενημερωθεί ο κόσμος με το “πρόβλημα” που υπάρχει στα σχολεία, μεταφέροντας το στον κόσμο των ενηλίκων.
Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση. Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, σεξουαλικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).
Ισως το έχετε ακούσει ως bullying…
Το παρακατω βίντεο δείχνει πως θα ήταν αυτός ο εκφοβισμός αν συνέβαινε στο χώρο εργασίας των ενηλικων….
Το κείμενο στο τέλος μεταφράζεται (στο περίπου): “Μια μέρα στη δουλειά δεν μοιάζει με αυτό , τι γίνεται με μια μέρα στο σχολείο;”