Tag:

σχέση

“Καλύτερα να φιλάς…

Τι είναι εκείνο που μας βοηθά να αξιολογήσουμε έναν εν δυνάμει σύντροφο αν, σαν ηρωίδες της Jane Austen, δεν μπορούμε να περιμένουμε αιωνίως για τον Mr Darcy να περάσει από το διάβα μας; Σύμφωνα με έρευνα, το γνωστό και πολύ αγαπημένο όλων των γυναικών, φιλί! Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, το φιλί βοηθά τους ανθρώπους να κρίνουν την ποιότητα ενός πιθανού συντρόφου, μέσω της γεύσης, της μυρωδιάς και της σωματικής χημείας.
Η έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης βρήκε μάλιστα ότι το φιλί είναι ένας από τους λόγους που κρατούν τα ζευγάρια μαζί. Η έρευνα που έγινε διαδικτυακά σε 900 ενήλικες από την ομάδα των επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και δημοσιεύθηκε στα Αρχεία Σεξουαλικής Συμπεριφοράς (Archives of Sexual Behaviour) έδειξε ότι οι γυναίκες και οι άνδρες που ένιωθαν πιο ελκυστικοί ή είχαν περισσότερο χαλαρούς ερωτικούς συντρόφους ήταν πιο επιλεκτικοί στο να επιλέγουν το ταίρι τους ενώ εκτιμούσαν και το φιλί περισσότερο. Αυτό, σύμφωνα με την έρευνα, υποδηλώνει ότι το φίλημα βοηθά στο να «μετράμε» έναν πιθανό σύντροφο.

Όπως δήλωσε ο Robin Dunbar, καθηγητής του τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας της Οξφόρδης, η ερωτοτροπία στους ανθρώπους είναι σύνθετη και αφορά σε μία σειρά από αξιολογήσεις και εκτιμήσεις πριν τα δύο φύλα αποφασίσουν να συνεχίσουν μία σχέση. «Η αρχική έλξη μπορεί να περιλαμβάνει φυσιογνωμικά, σωματικά και κοινωνικά κριτήρια. Στη συνέχεια η αξιολόγηση γίνεται ολοένα και πιο προσωπική καθώς προχωρούμε στα επόμενα στάδια του φλερτ και τότε είναι που το φιλί μπαίνει στο πλάνο», επισημαίνει και προσθέτει: «στη διαδικασία επιλογής συντρόφου, θα πρέπει κανείς να αντιμετωπίσει αυτό που ονομάζουμε πρόβλημα της Jane Austen. Πόσο καιρό πρέπει να περιμένεις για τον κύριο Darcy όταν δεν μπορείς να περιμένεις για πάντα ενώ, μάλιστα, μπορεί να υπάρχουν πολλές άλλες που περιμένουν πριν από εσένα; Πότε πρέπει να συμβιβαστείς;»
Ο Dunbar θεωρεί ότι η Jane Austen, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, της Περηφάνιας και Προκατάληψης και της Λογικής και Ευαισθησίας έχει συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι είμαστε εξαιρετικά καλοί στο να «μετράμε» τους άλλους όταν είμαστε στην «αγορά ταιριού» και να επιλέγουμε ανάλογα με τις απαιτήσεις μας. «Όταν έχεις υψηλές απαιτήσεις νομιμοποιείσαι να είσαι πιο επιλεκτικός», σημειώνει.

Φιλί, όπως τρυφερότητα
Σύμφωνα με την έρευνα, το φιλί δεν παίζει σημαντικό ρόλο μόνο στην επιλογή συντρόφου αλλά και πριν το σεξ στις σύντομες σχέσεις αλλά και σε μία ποικιλία διαφορετικών στιγμών στις πιο δεσμευτικές σχέσεις. Οι γυναίκες φαίνεται να το εκτιμούν πολύ περισσότερο στις μακροχρόνιες σχέσεις τους και αυτό, σύμφωνα με τους μελετητές, μπορεί να οφείλεται στο ότι το φιλί αυξάνει τα αισθήματα τρυφερότητας και δεσίματος ανάμεσα στα ζευγάρια.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι γυναίκες δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε δραστηριότητες οι οποίες ενδυναμώνουν τις μακροχρόνιες σχέσεις δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του μεγαλώματος των παιδιών, βοηθά πολύ περισσότερο οι δύο σύντροφοι να είναι παρόντες. Σε μία άλλη έρευνα στο Human Nature, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ισχυρίζονται ότι η στάση των γυναικών απέναντι στο ρομαντικό φίλημα μπορεί επίσης να εξαρτάται από το στάδιο του κύκλου τους. Σύμφωνα με την έρευνα, οι γυναίκες εκτιμούν την αξία του φιλιού στην αρχή της σχέσης ή στις γόνιμες μέρες του κύκλου.

Πηγή: ΒΒC
photo credits :Pinterest

14/10/2013 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

“Meet Me Virgin” το νέο social media …..

written by Κατερίνα Μαντά

Ενώ οι “άπιστοι” μπορούν να συναντηθούν σε πολλά διαφορετικά διαδικτυακά σημεία/πλατφόρμες,οι κοπέλες ή οι άνδρες χωρίς προηγούμενες σεξουαλικές εμπειρίες, είναι παραμελημένοι σε αυτόν τον τομέα. Αλλά και γι’ αυτούς βρέθηκε η λύση! Καθώς το νέο site γνωριμιών Meet Me Virgin, οι “άπειροι” θα είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με άλλους χρήστες που έχουν κοινά ενδιαφέροντα. Η ιστοσελίδα προσφέρει στα μέλη του διαφορετικές επιλογές : είτε να συναντηθούν για “μια μακροχρόνια σχέση,” είτε για μία απλή “περιπέτεια” ή απλά “φιλία”.

Οι περιορισμοί είναι ελάχιστοι ακόμα καθώς πιο έμπειρα μέλη είναι καλοδεχούμενα. Όπως επίσης και οι ενδιαφερόμενοι κάτω των 18 ετών… Το site είναι διαθέσιμο στα αγγλικά και στα ισπανικά, αλλά σύντομα θα “ανοίξει” και στα γαλλικά.

Το Meet Me Virgin δεν θεωρείται συντηρητικό,αλλά τονίζει τη σημασία της έννοιας της “παρθενιάς” στους νέους, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στην Αυστραλία. Εκεί μάλιστα υπήρχε τηλεοπτική εκπομπή , με τίτλο “Virgins Wanted”, που παρακολουθούσε νέες και νέους χωρίς εμπειρία πριν και μετά την πρώτη τους σεξουαλική επαφή.
Μάλιστα μία από τις συμμετέχουσες, η Catarina Migliorini, είχε “πουλήσει” την παρθενιά της για 600 000 ευρώ σε έναν Ιάπωνα.

Πηγή: εδώ

29/09/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

“Μπαμπά, μη δουλεύεις πολύ!”

written by Δήμητρα Βασιλείου

Φαίνεται ότι η πολλή δουλειά δεν… τρώει μόνο τον αφέντη αλλά και το γιο του. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Marriage and Family, σύμφωνα με την οποία οι γιοι των μπαμπάδων που εργάζονται πολύ (είναι αυτό που λέμε εξαρτημένοι από τη δουλειά τους- workaholic) έχουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς σε σχέση με τα αγόρια των μπαμπάδων που δεν δουλεύουν τόσες ώρες.

Πιο συγκεκριμένα, τα αγόρια ηλικίας 5 έως 10 ετών των οποίων οι πατέρες εργάζονται περισσότερες από 55 ώρες την εβδομάδα καταγράφουν αυξημένα επίπεδα επιθετικής συμπεριφοράς. Όπως δηλώνει ο Jianghong Li, ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών Κοινωνικών Επιστημών WZB του Βερολίνου, « αυτό το εύρημα είναι σημαντικό διότι η προηγούμενη έρευνα που έγινε στους μπαμπάδες ήταν περιορισμένη».

Η επίδραση της σκληρής εργασίας των πατέρων φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν είναι η ίδια στα κορίτσια. Στην Αυστραλία, ένα 16-20% των μπαμπάδων εργάζεται πάνω από 55 ώρες την εβδομάδα. Οι επιστήμονες συγκέντρωσαν δεδομένα από 1440 παιδιά ηλικίας 5 ετών, 1400 ηλικίας 8 και 1360 ηλικίας 10 ετών. Ένας γονιός, συνήθως η μητέρα, συμπλήρωσε τα ερωτηματολόγια της έρευνας. Είναι πιθανό τα κορίτσια να αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την εργασιομανία του μπαμπά τους αργότερα στην ανάπτυξή τους.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα παιδιά είναι πιθανό να αντιμετωπίζουν προβλήματα συμπεριφοράς αν δεν έχουν την απαιτούμενη σχέση (αλληλεπίδραση) με τον γονιό του φύλου τους.

Μπορεί επίσης οι μητέρες οι οποίες δεν απολαμβάνουν τη στήριξη του συντρόφου τους στο μεγάλωμα του παιδιού τους να μην είναι τελικά τόσο διαθέσιμες σε αυτό. Αν και η έρευνα διενεργήθηκε στην Αυστραλία, το πρόβλημα μπορεί να είναι εντονότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου, σύμφωνα με τη Li, το οικογενειακό δίκτυο είναι πιο αδύναμο ενώ μεγάλος αριθμός μαμάδων δουλεύουν εκτός σπιτιού. «Στους μπαμπάδες θα πρέπει να δοθούν κίνητρα ώστε να μην εργάζονται πολλές ώρες αλλά, αντίθετα, να μοιράζονται τις γονεϊκές τους υποχρεώσεις», επισημαίνει η Li στο LiveScience.

Πηγή: Discovery Health

25/09/2013 1 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Παιδιά και Κατοικίδια: «Μαμά, θα μου πάρεις ένα σκυλάκι;»

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Οι περισσότερες μαμάδες που θα διαβάζουν αυτό το άρθρο το πιο πιθανό είναι πως ήδη έχουν ακούσει αυτήν την παράκληση από τα παιδάκια τους. Εντάξει, μπορεί να μη σας ζήτησαν απαραίτητα σκυλάκι, αλλά ένα γατάκι, χαμστεράκι, ή ακόμη κι ένα ψαράκι όλο και θα το ζήτησαν! Πολλές ίσως νομίζετε πως θα είναι απλά ένα ζωάκι στο σπίτι, για το παιδί, όμως θα είναι πολλά περισσότερα.

Σύμφωνα με την Ψυχολόγο Υγείας, Μαρία Κατσαούνη*, η συμβίωση κι η αλληλεπίδραση του παιδιού με ένα ζώο συμβάλλει στην ψυχοκοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Ας κάνουμε μία απαρίθμηση των θετικών εκβάσεων από αυτή τη σχέση:

– Ενισχύει τη συντροφικότητα στο παιδί, επιτρέποντάς του αργότερα να ενσωματωθεί πιο εύκολα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, όπως το σχολείο για παράδειγμα.

– Μειώνει το άγχος και τη νευρικότητα και τα παιχνίδια με το κατοικίδιο προσφέρουν χαρά και ηρεμία στο παιδί.

– Αυξάνεται η αίσθηση της αγάπης, του σεβασμού, της εμπιστοσύνης και της αφοσίωσης.

– Ενισχύει την υπευθυνότητα και τον αυτοέλεγχο του παιδιού. Επίσης το γεγονός πως το παιδί αναλαμβάνει να φροντίσει το κατοικίδιο, από το τάισμα και το βούρτσισμα του τριχώματος έως και τη βόλτα του, τονώνει την αυτοεκτίμησή του.

– Αντιλαμβάνεται τη σημασία της φιλίας. Ακόμη και το φαινομενικά απλό γεγονός πως το σκυλάκι επιλέγει να βρίσκεται κοντά στο παιδάκι σας, λειτουργεί ευεργετικά για το παιδί.

– Πολλά εκπαιδευμένα ζώα, όπως σκύλοι και άλογα, βοηθούν παιδιά με αυτισμό ή άλλες αναπηρίες/παθήσεις.

Επιπλέον η σχέση του παιδιού με ένα κατοικίδιου σύμφωνα με έρευνες επηρεάζει θετικά και τη σωματική υγεία του παιδιού, καθώς ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού. Αποτελέσματα ερευνών κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ένα παιδί που μεγαλώνει με σκύλο θα έρθει λιγότερες φορές αντιμέτωπο με λοιμώξεις στα αυτιά ή αντίστοιχες του αναπνευστικού. Επίσης κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ένα παιδί που ζει με ζώο θα λάβει κατά περίπου 30% λιγότερες φορές αντιβιοτικά σε σχέση με ένα παιδί όπου δεν υπάρχει κατοικίδιο στο σπίτι.

*Η Μαρία Κατσαούνη είναι Ψυχολόγος Υγείας. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη κι ειδικεύεται στη Συμβουλευτική Online σε προβλήματα Χρόνιων Παθήσεων και Άγχους, καθώς επίσης και σε θέματα Μητρότητας και Παιδιών. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της μέσω του site psyxology.gr

23/09/2013 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

8 Λάθη που κάνουμε μετά την ερωτική απόρριψη

written by Κατερίνα Μαντά

Όλοι έχουμε νιώσει έστω μία φορά την ερωτική απόρριψη, εκτός κι αν είστε ρομπότ ή 12 ετών (σε αυτή την περίπτωση καλύτερα να πάτε να διαβάσετε τα μαθήματά σας) Εφόσον έχετε υπάρξει ως ζευγάρι υπάρχουν κάποιες παγίδες κι αν πέσουμε μέσα, μας εμποδίζουν στο να προχωρήσουμε. Ποιες είναι αυτές;

1.Να υποκύψουμε στον πρώτο πειρασμό μετά τον χωρισμό. Ακόμα κι αν νιώσουμε καλά εκείνη τη στιγμή, αυτό δεν επιδιορθώνει μία ραγισμένη καρδιά.

2. Να υποκρινόμαστε ότι όλα πηγαίνουν καλά, ενώ το μόνο που θέλουμε να κάνουμε είναι να εξαφανιστούμε από προσώπου γης… Το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας οδηγεί στην καταστροφή. Κάποια στιγμή θα εκραγούμε και τη μέρα που θα συμβεί, θα μετανιώσαμε που δεν “ανοιχτήκαμε” νωρίτερα.

3. Να ακούμε τραγούδια αγάπης που μας κάνουν να πονάμε ακόμα περισσότερο.

4. Να μπούμε κατευθείαν σε καινούργια σχέση. Χρειαζόμαστε ένα διάστημα να περάσουμε μόνοι μας και να μάθουμε να ζούμε με τον εαυτό μας. Να εκτιμούμε την παρέα του εαυτού μας είναι πολύ σημαντικό!!!

5. Να επισκεπτόμαστε με κάθε ευκαιρία την σελίδα στο Facebook του πρώην. Προκειμένου να αποφύγουμε να τον δούμε σε φωτογραφίες με άλλες κοπέλες (ακόμα κι αν πρόκειται για απλές φίλες), καλύτερα να σταματήσετε να είστε φίλοι για κάποιο διάστημα…εκτός αν τα ξαναβρείτε ή αισθανθείτε μετά από μήνες /χρόνια ότι τον έχετε ξεπεράσει τελείως.

6. Να συνεχίσετε να μιλάτε και να περνάτε χρόνο μαζί. Αφήστε να περάσει λίγος χρόνος, για να μπορέσετε να γίνετε “φίλοι”.

7. Να πετάξετε στα σκουπίδια τα δώρα που σας έχει προσφέρει στο παρελθόν. Γιατί να αποχωριστείτε το υπέροχο βραχιόλι ή το τέλειο ζευγάρι παπουτσιών που λατρεύετε; Οκ, είστε μόνη σας, αλλά γιατί να πρέπει να απαρνηθείτε τα αγαπημένα σας ρούχα κι αξεσουάρ;

8. Να καταστρέψετε τα πράγματά του που έχουν απομείνει σπίτι σας και θα ήθελε να τα πάρει πίσω. Είναι απαίσιο και δείχνει μικρότητα. Παραμένετε ψύχραιμες και αξιοπρεπείς, τα βάζετε σε μία κούτα στην αποθήκη, μέχρι να έρθει να τα πάρει πίσω!

20/09/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

Πιασίματα, χάδια, αγκαλιές…κι ένα χαμόγελο!, της Ρούλας Καρακούση

written by The K-magazine

Τη βλέπω και την ξαναβλέπω. Κι ας με στενοχωρεί. Με στενοχωρεί όμως μόνο. Δε με θλίβει. Σημαντική διαφορά. Κυριακή βράδυ πάλι στην οθόνη η ταινία, το “Πράσινο Μίλι”. Στην πτέρυγα των βαρυποινιτών ένας έγχρωμος γίγαντας είναι αθώος. Έχει ένα χάρισμα. Παίρνει πίσω το κακό και τον πόνο. Με ένα του άγγιγμα. Μεγάλη υπόθεση.

Ποτέ δεν είχα μεγάλη εξοικείωση με τα πιασίματα. Σα να ντρέπομαι. Το έχουν παράπονο οι φίλοι μου και σε μεγάλες χαρές που αρμόζουν αγκαλιές γλιτώνω τη γκρίνια με το αστείο που τους λέω “γιατί πιανόσαστε ρε παιδιά;” Ορίστε, τους ακούμπησα. Έπεσε και το χαμόγελο. Έτσι τους πιάνω εγώ τους φίλους μου.
Αυτοί θέλουν άλλα. Τα ευκόλως κατανοητά. Η βασίλισσα αυτών η αγκαλιά. Χεράκια ανοίγουν, χεράκια διασταυρώνονται, στήθη και καρδιές ακουμπάνε, τα πρόσωπα έρχονται κοντά και υπάρχει και η ευκαιρία για να πέσει φιλί. Δεκτές οι αγκαλιές. Και τα φιλιά που μπορεί να ακολουθήσουν.
Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι χειραψίες τα χάδια. Στη θέα μιας μελαγχολικής φιγούρας απλώνεις το χέρι σου να πιάσει το δικό της χέρι. Το σφίγγεις, ακουμπάνε οι παλάμες και τα μικροκύματα φτάνουν στην καρδιά. Μήνυμα ελήφθη. Αν δεν επιτευχθεί η χειραψία, απλώνεις το χέρι, το αφήνεις για λίγο στον ώμο, στο μάγουλο, στα μαλλιά και χαϊδεύεις. Το μεγαλείο της ανιδιοτέλειας.

Και μια κουβέντα που θα πεις μπορεί να πάρει μακριά τον πόνο, τον φόβο, την ανησυχία. Θέλουν προσοχή τα λόγια. Πρέπει να είναι τα κατάλληλα για να ακουμπήσουν, για να πιάσουν τους παλμούς του άλλου.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις σύμμαχος ακριβός είναι το χαμόγελο. Το κερασάκι στην τούρτα της συμπαράστασης. Το χρησιμοποιώ, όπως είπα το χαμόγελο. Είναι η δική μου αγκαλιά.

Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα πιο διαχυτικά. Φοβάμαι κι εγώ να πιάσω το χέρι και να το σφίξω. Όπως στην ταινία. Όλοι ήταν προκατειλημμένοι απέναντι στον καλοκάγαθο γίγαντα. Τον φοβόντουσαν. Τους άπλωνε το χέρι, τους ζητούσε να το σφίξουν για να δουν τι κρύβει μέσα του. Το επιχείρησαν και το χέρι τους έπιασε κατευθείαν καρδιά. Ο πόνος μοιράστηκε και μοίρασε και το φόβο στα δυο. Τώρα, πιάσε με αν μπορείς.

10/09/2013 0 comments

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Μαρκέλλα Δήμου γιορτάζει μαζί μας τα 2 χρόνια Τaλκ !

written by Κατερίνα Μαντά

Η πρώτη μας συνάντηση ήταν ενθουσιώδης, η δεύτερη σε επαγγελματικό πλαίσιο και από τότε βρισκόμαστε έξω από τον παιδικό σταθμό που πηγαίνουν τα παιδιά μας! Με την Μαρκέλλα Δήμου, την “ψυχή” του Taλκ, μοναδικού free press για γονείς στην Ελλάδα , πάντα αναρωτιέμαι πώς τα προλαβαίνει όλα και τα καταφέρνει… με 3 παιδιά και σύντομα κι έναν σκύλο. Άραγε υπάρχει “τέλεια μάνα”; Σε αυτό και σε άλλα πολλά μας μιλά στην παρακάτω συνέντευξη….

The K-magazine: Τaλκ, το μοναδικό free press για γονείς στην Ελλάδα! Πώς το ξεκίνησες;
Μαρκέλλα Δήμου : Η σκέψη για τη δημιουργία του Ταλκ προέκυψε από τη δική μου αναγνωστική ανάγκη τότε. Η μεγάλη αγάπη μου για τον Τύπο, που-ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν κάμπτεται εύκολα, και το γεγονός ότι ήθελα να διαβάζω ένα έντυπο που απευθύνεται σε γονείς που ζουν με τα παιδιά τους και όχι για τα παιδιά τους, ξαναμάζεψε τη φοιτητική παρέα μας γύρω από δημιουργικές συζητήσεις. Και μετά από έναν περίπου χρόνο σχεδιασμού και με την ανεκτίμητη συνδρομή έμπειρων ανθρώπων, το Ταλκ μπήκε στο τυπογραφείο ξημερώματα μιας Τρίτης του Οκτώβρη.

The K-magazine: Η ανταπόκριση ειναι μεγάλη…πόσο δυσκολεύτηκες να «σταθείς» στην αγορά;
Μαρκέλλα Δήμου : Η αρχή ήταν αναμενόμενα δύσκολη. Διότι μιλάμε για ένα μια προσπάθεια ανθρώπων που ουδεμία σχέση με εκδόσεις είχαν. Και λογικό είναι. Η αξιοπιστία και η σοβαρότητα της προσπάθειας δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, επιβεβαιώνεται με το πέρας του χρόνου. Η ποιότητα, η αισθητική, η συνεχής ανάπτυξη του δικτύου διανομής απέφεραν σιγά σιγά καρπούς, με αποτέλεσμα το Ταλκ να σβήνει δύο κεράκια τον Οκτώβρη.

The K-magazine: Ποιές είναι οι καθημερινές προκλήσεις στο Taλκ;
Μαρκέλλα Δήμου : Η διατήρηση της ποιότητας του εντύπου, που εξαρτάται άμεσα από την εμπορική του επιτυχία. Οι χρόνοι και οι ρυθμοί, η αρμονική συνύπαρξη της μικρής παρέας που εργάζεται για αυτό. Και επειδή η σχέση μας με το αναγνωστικό κοινό είναι ιδιαίτερα στενή-χτυπάνε συνεχώς τηλέφωνα για συγχαρητήρια, παράπονα, παρατηρήσεις, προτάσεις-η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να συνεχίσουμε να υπάρχουμε στη βάση που ξεκινήσαμε, ακούγοντας τους αναγνώστες μας.

The K-magazine: Συγχρόνως μαμά 3 παιδιών…. ή μάλλον όπως λες χαρακτηριστικά «4 παιδιών», συμπεριλαμβανομένου και του Taλκ. Πόσο εύκολα τα συνδυάζεις;
Μαρκέλλα Δήμου : Που σε λίγο θα γίνουν πέντε διότι σκοπεύουμε να πάρουμε και σκύλο…Καθόλου εύκολα. «Ξεχειλώνοντας» το 24ωρο. Δουλεύοντας πολύ από το σπίτι, αλλά και αργά τα βράδια, πριν κοιμηθούν ή νωρίς το πρωί πριν ξυπνήσουν. Βοηθάει ίσως και το αντικείμενο, το ότι ασχολούμαι με κάτι που είναι για γονείς, είναι σαν να παίρνω υποσυνείδητα « δουλειά για το σπίτι», το έχω πιο εύκολα στο μυαλό μου. Όλα συνδυάζονται με λίγη προσπάθεια. Και να σου πω την αλήθεια πιστεύω πως είναι αρκετά υγιές για τα παιδιά να έχουν δημιουργικές, εργαζόμενες μαμάδες.

Τεύχος Σεπτεμβρίου 2013

The K-magazine: Προλαβαίνεις να έχεις χόμπι; Χρόνο για τον εαυτό σου;
Μαρκέλλα Δήμου : Όχι ιδιαίτερα. Προσπαθώ λίγο να περπατάω ή να τρέχω τα βράδια που τα παιδιά κοιμούνται, και είμαι τυχερή γιατί έχω φίλους που κάνουν το ίδιο οπότε καταφέρνουμε να μιλήσουμε χωρίς «παρεμβολές»

The K-magazine: Παράλληλα με όλα αυτά καταφέρνεις και να ταξιδεύεις ..
Μαρκέλλα Δήμου : Μου αρέσει να ταξιδεύω με τα παιδιά μου πολύ, αν και δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο. Ούτε στον προγραμματισμό του ούτε στην εκτέλεση. Όμως νομίζω ότι γεμίζουν με εικόνες πολύτιμες, ενώ κοινωνικοποιούνται γρήγορα, στην προσπάθειά τους να συνεννοηθούν. Δεν έχω ταξιδέψει πολύ όμως, ούτε με τα παιδιά μου, ούτε μόνη μου, υπάρχουν άπειρα μέρη που θέλω να δω.

The K-magazine: Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στον κόσμο;
Μαρκέλλα Δήμου : Η Νέα Υόρκη, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μάλλον λόγω κινηματογραφικών συνειρμών…

The K-magazine: Έχοντας 2 αγόρια και 1 κορίτσι, μπορείς να συγκρίνεις ποιο από τα δύο φύλα είναι πιο «εύκολο» να μεγαλώσει;
Μαρκέλλα Δήμου : Νομίζω πως είναι πολύ σχετικοί όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί και το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγουν πρότυπα και συμπεριφορές. Κανένα παιδί δεν είναι «εύκολο» πάντα, ούτε και το αντίθετο. Τα παιδιά πιστεύω πως περνούν φάσεις στις συμπεριφορές τους, που συνήθως συναρτώνται με τη δική μας διάθεση. Επίσης, το εύκολο και το δύσκολο είναι αντικειμενικό, σημαίνει κάτι άλλο για τον καθένα. Για παράδειγμα, αν δει κάποιος τα αγόρια μου να παίζουν στο πάρκο, το λιγότερο που θα κάνει είναι να με λυπηθεί….Όμως εγώ αισθάνομαι ότι έχω παιδιά με τα οποία μπορώ απόλυτα να επικοινωνήσω…και άρα «εύκολα»;

The K-magazine: Αν δεν κάνω λάθος, ο μεγάλος σου γιος θα ξεκινήσει φέτος τη δευτέρα δημοτικού. Τι θα συμβούλευες τους γονείς, των οποίων τα παιδιά φέτος θα πάνε για πρώτη φορά σχολείο;
Μαρκέλλα Δήμου : Τόνους υπομονής. Η μετάβαση από την αγκαλιά του νηπιαγωγείου στο δημοτικό δεν είναι τόσο απλή στα μάτια τους, όσο εμείς μπορεί να νομίζουμε. Όλα είναι σε μεγαλύτερη κλίμακα, στην οποία τα πρωτάκια πρέπει να προσαρμοστούν. Δεν προσαρμόζονται όλα τα παιδιά με την ίδια ταχύτητα, καθένα χρειάζεται το δικό του χρόνο. Σε αυτό που εμείς οι γονείς μπορούμε να βοηθήσουμε, είναι να τα μάθουμε να οργανώνονται και να αναλαμβάνουν ευθύνες στη λειτουργία τους σπιτιού.

Χρειάζεται κατανόηση από εμάς και ψυχραιμία. Να είμαστε δίπλα τους, όχι συνεχώς πίσω τους. Να τους αφήσουμε το χώρο τους να προχωρήσουν όπως μπορούν. Να αποδεχτούμε τις αδυναμίες τους. Να τα αφήνουμε να κάνουν λάθη. Να μην βγάλουμε το παιχνίδι από την καθημερινότητά τους.

The K-magazine: Μία τελευταία ερώτηση που νομίζω ότι απασχολεί πολλούς γονείς και κυρίως μαμάδες… Υπάρχει “τέλεια μαμά” ή “τέλειος γονιός”;
Μαρκέλλα Δήμου : Νομίζω πως όχι. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη, το θέμα είναι να μαθαίνουν από αυτά. Και τα παιδιά μας πρέπει να κάνουν λάθη, τα δικά τους λάθη και να αναλαμβάνουν τις συνέπειες τους. Η τελειότητα δεν είναι το ζητούμενο, μάλλον ειναι αυτη που μας απομακρύνει απο την ουσία. Αγάπη χρειαζεται και αποδοχή. Αυτό αρκεί για να είμαστε τέλειοι στα μάτια των παιδιών μας

Μπορείτε να βρείτε το Τaλκ σε επιλεγμένα μέρη διανομής, να το διαβάζετε καθημερινά στο talcmag.gr όπως και να κάνετε like στη σελίδα του στο facebook

09/09/2013 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η Μαμά ερωτεύτηκε κάποιον (όχι τον μπαμπά)

written by The K-magazine

Μικρή κλέφτρα. Φλύαρη, πομπώδης, αυτάρεσκη. Να δοκιμάζει μπροστά σε καθρέφτη-αντίκα λάφυρα απ’ το σεντούκι της μαμάς: διαμαντένια κολιέ, ψηλοτάκουνες γόβες, γουναρικά και την ολόχρυση βέρα της που δεν της «χώραγε» άλλο πια. Μαζί τα φορτώσανε ένα συννεφιασμένο μεσημέρι σ’ ένα πορτοκαλοκίτρινο σαραβαλιασμένο τζιπ για να ορθώσουν τη ζωή τους. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που τις ήθελαν ερειπωμένες. Η μία γίνεται σκιά της άλλης. Δεν είχαν δα και τόσα χρόνια διαφορά. Όλα κι όλα είκοσι. Επτά η κόρη, είκοσι επτά η μαμά.

Κι ύστερα, λίγα χρόνια αργότερα, ένα απόγευμα, ήρθε για επίσκεψη στο σπίτι εκείνος. Ο φίλος της μαμάς. Όμορφος. Σαν τον Ομάρ Σαρίφ στον Λόρενς της Αραβίας. Μου άπλωσε το χέρι και το μούδιασμα του άγνωστου που ήρθε να μου κλέψει τη μαμά μετατράπηκε σε χάδι. Με τον καιρό ο φόβος έγινε ανάγκη και η ανάγκη αγάπη. Παρέα κάναμε τα πάντα. Όσα η μαμά δεν προλάβαινε να κάνουμε μαζί, όσα απαγόρευε κι όσα αδυνατούσε. Κι ύστερα μια μέρα, ο Ομάρ Σαρίφ εξαφανίστηκε από τη ζωή μας. Ήθελε, λέει, να παντρευτεί τη μαμά και να κάνουν και παιδί, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Ο ερχομός ενός μωρού μπορεί να διατάρασσε, έλεγε, την ισορροπία μου. Και η ισορροπία του δικού της παιδιού ήταν πάνω απ’ όλους τους έρωτες κι από όλα τα μωρά που θα «γεννούσαν» οι τελευταίοι. Παραζαλισμένη από την αγάπη της στο πρόσωπό μου, της έδωσα δίκιο, μα όσο τα χρόνια περνούσαν και η μέθη εξανεμιζόταν, όσο η προσήλωσή της επάνω μου γινόταν γόρδιος δεσμός και με έπνιγε, όσο έφευγα από δίπλα της κι εκείνη έμενε στο πλάι μου, συνειδητοποιούσα ότι το μεγαλύτερο λάθος της μαμάς ήταν που δεν παντρεύτηκε τον Ομάρ Σαρίφ. Και πως, κάποιες φορές, οι θυσίες που κάνουμε εμείς για τα παιδιά μας δεν αποτελούν τίποτε παραπάνω από παράλογες προσωπικές ενοχές.

Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, οι περισσότερες διαζευγμένες μαμάδες διακατέχονται από εκείνους τους ίδιους και απαράλλαχτους φόβους της δικής μου διαζευγμένης μαμάς: «Η ερωτική επιλογή μου θα σταθεί “άξια” για το δικό μου παιδί;» «Κι αν δεν το αγαπήσει όσο θέλω εγώ;» «Κι αν είναι πολύ μικρό για να δεχθεί στη ζωή του κάτι τόσο μεγάλο;» Αγωνίες πέρα για πέρα λαθεμένες αφού, σύμφωνα με τους ειδικούς, το πρώτο ερώτημα που πρέπει να θέσει μία γυναίκα στον εαυτό της είναι εάν η ερωτική επιλογή της είναι άξια για την ίδια. Άξιος ή ανάξιος για τον ψυχισμό ενός παιδιού είναι σε πρώτο επίπεδο ο πατέρας, σε αντίθεση με τον φίλο της μαμάς, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα είναι ο κατάλληλος αν το παιδί τον νιώσει αληθινό στο πλάι του.

Έχω κάτι να σου πω

Το πρώτο ερώτημα που απασχολεί όλες τις διαζευγμένες μαμάδες είναι το ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν στο παιδί για τον σύντροφό τους. Και το κυριότερο: με ποιες λέξεις. Σύμφωνα με τη Γιούλη Καπούνη, ψυχολόγο και σύμβουλο γονέων, η κατάλληλη στιγμή ορίζεται ξεκάθαρα από το χρονικό σημείο όπου η μητέρα νιώθει όσο το δυνατόν πιο ασφαλής και σίγουρη για την καινούργια σχέση της: «Μιλάμε σαφώς για μία σχέση η οποία έχει προοπτική, όπως καθείς ορίζει την προοπτική, σίγουρα όμως όχι για μια περιστασιακή και εφήμερη σχέση. Όσο πιο καλά βιώνεται η σχέση από τη μητέρα, τόσο καλύτερα θα μπορέσει η ίδια να την επικοινωνήσει στο παιδί. Επιπλέον, θα πρέπει να έχει μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα από το διαζύγιο, διότι το παιδί δεν μπορεί να επεξεργαστεί δύο τόσο μεγάλες αλλαγές. Όσον αφορά τώρα τις κατάλληλες λέξεις, οι τελευταίες δεν υπάρχουν. Η μητέρα θα πρέπει να μιλήσει απλά, με ειλικρίνεια και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, για την ανάγκη της να ζει και να συμπορεύεται με έναν άνθρωπο και να του κάνει σαφές ότι η δική τους σχέση είναι διαφορετική από κάθε άλλη και πως δεν κινδυνεύει ούτε και απειλείται στο παραμικρό».

Τι γίνεται όμως εάν η αντίδραση του παιδιού είναι αρνητική; Κατά την άποψη των ειδικών, τις πιο πολλές φορές οι αρνητικές αντιδράσεις καταδεικνύουν ότι το παιδί αντιλαμβάνεται κάποιο συναισθηματικό «κώλυμα» της μητέρας απέναντι στη σχέση της και ασυναίσθητα «συμμαχεί» μαζί της. Άλλες φορές οι αντιδράσεις του παιδιού αποτελούν το μέσο για να επιδείξει τη δύναμη και τη θέση του στο σύμπαν της μητέρας, ένα συναίσθημα που υποχωρεί όταν νιώσει ασφάλεια για την αγάπη της. Όπως και να ’χει, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει μία γυναίκα να αποσύρει την επιλογή της. Το παιδί δεν είναι κριτής ούτε οδηγός της δικής μας ζωής. Όση αγάπη κι αν εμπεριέχει η έννοια της μητρότητας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι για να είναι υγιής θα πρέπει να εμπεριέχει και ελευθερία. πιπλέον, με το να αποζητούμε διαρκώς τη συναίνεση και την έγκριση των παιδιών μας για τις δικές μας επιλογές δεν καταφέρνουμε τίποτε άλλο παρά να τα φορτώνουμε έμμεσα με ευθύνες, πολύ βαριές για τον δικό τους ευαίσθητο κόσμο.

Κάποιος παραπάνω από φίλος

Από το να γνωρίσετε τον φίλο σας στο παιδί μέχρι να τον «βάλετε» στο σπίτι σας υπάρχει μεγάλη απόσταση, την οποία πρέπει να διανύσετε με βήμα αργό και πάνω απ’ όλα συνειδητοποιημένο: «Είναι σημαντικό να γίνουν όλα σταδιακά κι αφού αφουγκραστούμε ότι το παιδί μας έχει βγει από το πένθος του διαζυγίου», σημειώνει η κυρία Καπούνη και συνεχίζει: «Δεν χρειάζεται βιασύνη και απαιτείται αυτογνωσία που σημαίνει “αναλαμβάνω τα λάθη μου, τις ανάγκες μου και τους ρόλους μου”. Και κάτι ιδιαίτερα σημαντικό: προτού μία διαζευγμένη μητέρα αποφασίσει να καταστήσει τον φίλο της μέλος της οικογένειάς της και να συγκατοικήσει μαζί του θα πρέπει να είναι βέβαιη ότι ο άνδρας αυτός της ταιριάζει απόλυτα και ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επούλωση του τραύματος που της προκάλεσε το διαζύγιο ή η προηγούμενη σχέση της».

Ο ψυχισμός ενός παιδιού δεν είναι ίδιος με εκείνον ενός ενήλικα. Τα παιδιά όσο αρνητικά κι αν είναι στο να βιώνουν νέες καταστάσεις άλλο τόσο δένονται όταν εκείνες πάρουν τη μορφή του μόνιμου, αφού η μονιμότητα τους παρέχει εκείνο που έχουν ανάγκη περισσότερο από κάθε τι άλλο: ασφάλεια. Όσον αφορά τώρα το ερώτημα «πρέπει να γνωρίσω τον νυν μου στον πρώην μου και πατέρα του παιδιού μου;» η απάντηση είναι πως αυτό αποτελεί το ιδανικό σενάριο για τα παιδιά. Ένα σενάριο που προϋποθέτει ωστόσο όρια και, πάνω απ’ όλα, κοινή επιθυμία. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι τετραπέρατα και αντιλαμβάνονται ακόμη και από τις κινήσεις του σώματός μας αν κάτι μας φέρνει σε δύσκολη θέση ή μας στενοχωρεί. Εάν λοιπόν μία τέτοια συνάντηση φέρνει σε δύσκολη θέση έναν από τους τρεις, θα ήταν καλύτερο να μην την επιχειρήσετε. Μέσα σε μία εικονικά ευτυχισμένη συνύπαρξη μπαμπά και «φίλου της μαμάς» το παιδί κινδυνεύει να χάσει αυτό ακριβώς για το οποίο το φέρατε στον κόσμο: την αληθινή όψη της ευτυχίας.

Πηγή : Τaλκ , από την Ρομίνα Ξύδα

29/08/2013 0 comments

LIFE&STYLE

“Το τραγούδι μας”….

written by The K-magazine

photo : carlymccrayphotography.com

Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που έχουν «το τραγούδι τους», το κοµµάτι που κατά κάποιον τρόπο εκφράζει ή έχει καθορίσει σηµαντικές στιγµές της σχέσης τους.
Αυτό που έπαιζε τυχαία το ραδιόφωνο όταν αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί, αυτό που άκουγαν στο αυτοκίνητο στην πρώτη τους εκδροµή, αυτό που χόρεψαν το βράδυ που γνωρίστηκαν σε φιλικό πάρτι είναι πιθανότατα αυτό µε το οποίο θα ανοίξουν το χορό στο γαµήλιο πάρτι τους.

Τα κοµµάτια που συνήθως επιλέγονται σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ακολουθούν απαραίτητα τη λίστα µε τα τελευταία hit. Μπορεί να είναι κοµµάτια που µετρούν όσες δεκαετίες ονειρεύεται το ζευγάρι να διαρκέσει ο έρωτάς του. Είτε το δικό σας love story έχει το τραγούδι του είτε όχι, εκτός από συµβολισµούς και αναµνήσεις κάθε επιλογή είναι πρώτα απ’ όλα ζήτηµα στυλ.

Αν δεν έχετε ακόµα καταλήξει σε κάποιο συγκεκριµένο κοµµάτι ρίξτε µια µατιά στο διαχρονικό Top Ten για τον Πρώτο Χορό, όπως το ψήφισαν ζευγάρια σαν κι εσάς απ’ όλο τον κόσµο στο site του bridalwave.tv. Μπορεί να βρείτε το δικό σας ή να ανακαλύψετε το µουσικό ύφος µε το οποίο θα ξεκινήσετε το νέο κεφάλαιο της ζωής σας.

Για περισσότερες επιλογές δείτε τη λίστα µε τα παρακάτω κοµµάτια

• It Had to Be you, Harry Connick Jr

[vsw id=”ggG2M-Bux_Y” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• Stand by me, Ben Ε. King

[vsw id=”hmGQ5SlazJA” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• How Sweet it Is (to Be Loved by you), James Taylor

[vsw id=”1Mp0rBHhXMs” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• Something Stupid, Frank & Nancy Sinatra

[vsw id=”u6bOCUOPN0w” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• She, Elvis Costello

[vsw id=”O040xuq2FR0″ source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• Something, Beatles

[vsw id=”xzkhOmKVW08″ source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• Cheek to Cheek, Ella Fitzgerald
[vsw id=”B5wQDxumlDc” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
• The Wonder Of You, Elvis Presley

• Let’s Face the Music and Dance, Nat King Cole

• First Time Ι Ever Saw your Face, Roberta Flack
http://www.youtube.com/watch?v=hOFrGbuUqnQ
• Your Song, Elton John

• Angel, Robin Williams

• Woman (or Porcelaine), Moby

• Slave to love, Bryan Ferry

Πηγή: gamos.gr

27/08/2013 0 comments

SEX

Sex with an ex?

written by The K-magazine

Οι περισσότεροι έχουν ακούσει ότι όταν χωρίσει ένα ζευγάρι είναι καλύτερα να κρατήσει τις αποστάσεις, καθώς οι μετά-τον-χωρισμό-συναντήσεις δεν προσφέρουν και πολλά στην ψυχική του ηρεμία.

Πρόσφατη έρευνα, ωστόσο, ισχυρίζεται ότι το σεξ με τον/την πρώην σε μερικές περιπτώσεις ίσως και να είναι καλή ιδέα.
Όσα ζευγάρια έχουν χωρίσει και έχουν πέσει ξανά στο «συζυγικό κρεβάτι» με τον/την πρώην, λέει η έρευνα, στην πραγματικότητα μειώνουν το ψυχολογικό στρες που προκαλεί ο χωρισμός.

Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου της Αριζόνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Social and Clinical Psychology, στην οποία συμμετείχαν 137 πρόσφατα διαζευγμένοι ενήλικες, ποσοστό 82,5% αυτών είχαν διατηρήσει επαφή με τον/την πρώην τους μετά την έκδοση του διαζυγίου.

Από αυτούς το ένα πέμπτο (ποσοστό 21,9%) διατηρούσε ακόμη και σεξουαλική επαφή.

Το κατά πόσο το σεξ τούς βοηθούσε να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον, μετά το τέλος του γάμου τους, εξαρτιόταν από το πόσο «οριστικό» θεωρούσαν το χωρισμό. Όσοι από αυτούς δεν είχαν αποδεχτεί την ιδέα του χωρισμού, ένιωθαν ότι οι σεξουαλικές συνευρέσεις με τον μέχρι πρότινος σύντροφό τους τούς βοηθούσαν να ξεπεράσουν πιο ανώδυνα τον πόνο του διαζυγίου.

Όσοι είχαν αποδεχτεί την ιδέα του διαζυγίου, δεν πίστευαν ότι το να κάνουν σεξ με τον/την πρώην τους σήμαινε κάτι διαφορετικό με το πώς αντιμετώπιζαν την κατάσταση, κάτι που δείχνει –λέει η έρευνα- ότι η σεξουαλική επαφή δεν απέβαινε συναισθηματικά επιζήμια για τους ίδιους, όπως αρχικά νόμιζαν, αντίθετα, ότι είχε οφέλη για όσους δεν είχαν ξεπεράσει εντελώς το χωρισμό.

07/08/2013 0 comments

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Νικήστε τη ζήλια, από τη Νέτη Φίλια

written by The K-magazine

Από τη Νέτη Φίλια*

Η ζήλια είναι ένα αναπόφευκτο ανθρώπινο συναίσθημα, το οποίο ωστόσο σε μερικούς ανθρώπους ξεπερνά τα όρια και βιώνεται ως ζηλοφθονία. Το συναίσθημα της έντονης ζήλειας βάζει αυτούς τους ανθρώπους σε έναν φαύλο κύκλο άγχους, αρνητικών συναισθημάτων, θυμού και ψυχικής έντασης. Γιατί όμως συμβαίνει;

– Σύγκριση με άλλους ανθρώπους
Είναι πραγματικά ανώφελες οι συγκρίσεις με άλλους, καθώς κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, με τα δικά του ιδιαίτερα χαρίσματα και τη δική του ξεχωριστή πορεία και προσφορά στη ζωή. Έτσι είναι προφανές πως κερδισμένος είναι όποιος προσπαθεί να βελτιώσει την προσωπική και επαγγελματική του ζωή, χωρίς να ασχολείται με το αν ο άλλος έχει περισσότερα προτερήματα, χρήματα ή άλλης μορφής αγαθά.

– Αυθαίρετα συμπεράσματα για την επιτυχία και την ευτυχία. Συχνά βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα θεωρώντας ότι ο βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από εμάς και αυτό λόγω σύγκρισης, δημιουργεί αισθήματα ζήλιας. Όμως, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε αν ο άλλος είναι πραγματικά ευτυχισμένος επειδή διαθέτει αυτό που εμείς δεν έχουμε. Κι αυτό γιατί δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, πως νιώθει ή τι θα του συμβεί στο μέλλον.

– Θετικό πρόσημο στη ζωή
Η ευτυχία δεν μπορεί να είναι αυτό που θα συμβεί στο μέλλον, εφ’ όσον εκπληρωθούν οι επιθυμίες μας. Το σήμερα είναι η μόνη απτή πραγματικότητα που διαθέτουμε, καθώς δεν μπορούμε να επέμβουμε στο χθες και ακόμη περισσότερο δεν γίνεται να καθορίσουμε το αύριο. Αναγνωρίζοντας όσα καλά και θετικά διαθέτουμε, μπορούμε να εργαζόμαστε δημιουργικά, ώστε να επιτύχουμε τις επιδιώξεις μας, αφήνοντας ένα περιθώριο στην εμπειρία της αποτυχίας.

– Τα καλά κόποις κτώνται
Όσο κι αν προσπαθήσουμε, πάντα θα υπάρχουν άλλοι που θα έχουν κάτι καλύτερο από εμάς. Οι υπέρμετρες προσδοκίες είναι πηγή δυστυχίας και ζήλιας. Η άνοδος σε οικονομικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο απαιτεί μεγάλες, επίμονες και επίπονες προσπάθειες με το ανάλογο κόπο και κόστος. Εκτός από αν διαθέτετε τα τυπικά προσόντα, αναρωτηθείτε αν είστε έτοιμοι να πληρώσετε και το τίμημα της όποιας επιτυχίας.
Για να διαχειριστεί κάποιος τη ζήλια, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσει τις αιτίες που την προκαλούν. Η ζήλια συχνά πυροδοτείται από: α) τις ιδιαίτερα υψηλές και γι’ αυτό ανεκπλήρωτες προσδοκίες, β) την ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και γ) το αίσθημα του δικαιώματος χωρίς τις απαραίτητες δυνατότητες ή τον ανάλογο μόχθο.

*Νέτη Φίλια
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεύτρια
6945-858780
[email protected]

07/08/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

“Bursting into tears of joy…” από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Μη με παρεξηγείτε για τον αγγλικό τίτλο σ’ αυτό μου το κείμενο, αλλά καταλάβετέ με, τόσο καιρό τα μαθήματα των Αγγλικών μου άφησαν μερικά… κουσουράκια!

Στις παρακάτω γραμμές μπορεί ακόμη και να καταρριφθεί ο μύθος της «σκληρής Αντιγόνης». Να σας πω, κάτι, όμως…; Δε με πειράζει! Ας με πείτε υπερευαίσθητη, εγώ εδώ τώρα κάνω πραγματικά κατάθεση συναισθημάτων. Στην τελική, είμαι κι εγώ άνθρωπος, δεν είμαι ρομπότ!

Η ζωή μας είναι ένα μεγάλο βιβλίο, όπου κάθε στιγμή, γράφεται κι από ένα κεφάλαιο. Μικρό ή μεγάλο, σημασία δεν έχει. Το τι αφήνει, όμως πίσω αυτό το κεφάλαιο είναι που έχει σημασία. Ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής μου έχει τίτλο «J.». Κάποιοι που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές ίσως την αναγνωρίσουν τη J.. Θα παρακαλέσω, όμως, να παραμείνει η ταυτότητά της μυστική, για ευνόητους λόγους διακριτικότητας.

Πριν πολλά χρόνια στο σχολείο, όταν πρωτοπήγα στο γυμνάσιο, βρήκα στο πρόσωπο της J., το μοναδικό λογικό άνθρωπο με τον οποίο μπορούσα να συνεννοηθώ! Και που ποτέ δε μπήκε στην καθημερινή μου λίστα «θέλω να τους αρχίσω στο βρωμόξυλο»! Στη συνέχεια η J. κι εγώ δεθήκαμε με μία φιλία η οποία πραγματικά πέρασε από σαράντα κύματα. Χαρές, αγωνίες, καυγάδες, συγνώμες… Ας πούμε την αλήθεια, όμως: όλα αυτά τα στάδια υφίστανται στις ανθρώπινες σχέσεις μόνο όταν τα συναισθήματα είναι γνήσια κι αγνά. Ε, λοιπόν, εμάς ακόμη και τα άσχημα στάδια της σχέσης μας, έκαναν εμένα και τη J. Πιο δυνατές και πιο αποφασισμένες να διατηρήσουμε αυτό που ξεκινήσαμε να χτίζουμε.

Τα χρόνια τα σχολικά έγιναν παρελθόν και όπως είναι φυσικό, κάθε μία μας τράβηξε το δρόμο της. Εκείνη έφυγε να κάνει τη ζωή της στην πρωτεύουσα κι εγώ έμεινα εδώ… Κάθε φορά που βρισκόμασταν έκανα σαν το κουτάβι που περίμενε με τις ώρες το αφεντικό του να επιστρέψει στο σπίτι! Όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, την ένιωθα δίπλα μου. Μπορεί να μην ήταν συχνό φαινόμενο, αλλά εμένα αυτό μου αρκούσε. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως κι οι δύο ξέραμε – κι εξακολουθούμε, εννοείται, να το ξέρουμε – πως όταν η μία θα έλεγε στην άλλη «σε χρειάζομαι», στο «σε» θα γυρίζαμε κι οι δύο τον κόσμο τούμπα για να γίνουμε είτε η αγκαλιά της χαράς ήταν ο ώμος της παρηγοριάς είτε ό, τι άλλο ήτο απαραίτητο.

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα που η J. μου ανακοίνωσε πως παντρεύεται. Όλα καλά μέχρι εδώ, έτσι; Εκεί που με αποτελείωσε είναι όταν μου είπε «αν δεν είσαι εσύ, αλλάζω ΤΩΡΑ την ημερομηνία»! Όπως αντιλαμβάνεστε, και στην άλλη άκρη του κόσμου να ήμουν, αυτό δε θα το έχανα με τίποτα.
Κι ήρθε η μέρα του γάμου. Ήρθε η στιγμή που την έβλεπα να πλησιάζει το μέλλοντα σύζυγό της και δε μπορούσα να πιστέψω πως το κοριτσάκι με το οποίο κάναμε όνειρα για το μέλλον και η μία δεν ξέφευγε ποτέ από την προσοχή της άλλης ήταν η πριγκίπισσα που πλησίαζε στην εκκλησία. Καμία υπερβολή με το χαρακτηρισμό! Ήταν σα να είχε βγει από το πιο τρυφερό παραμύθι! Γιατί έλαμπε ολόκληρη από ευτυχία. Εκεί ήταν που πήγαν να κυλήσουν τα πρώτα δάκρυα…
Δεν ξέρω αν έφταιγε το κλίμα μέσα στην εκκλησία ή τα λόγια του παπά ή όσα έλεγε η Διαμαντίδου στο «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα», αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής ένιωσα να ανατριχιάζω. Τότε ήταν που το βλέμμα της συναντήθηκε με το δικό μου. Εκείνο το βλέμμα που έλεγε «σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ». Εκεί όχι, δεν κρατήθηκα. Έκλαψα. Αγνόησα πως με βλέπει κόσμος, ποσώς μ’ ενδιέφερε αν θα γινόμουν σαν τον κλόουν από το μακιγιάζ που θα χαλούσε. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτό: «δε θα το έχανα για όλον τον κόσμο, είσαι αδερφή μου». Γιατί η J. αυτό ήταν για μένα πάντα – κι εξακολουθεί να είναι.

Η J. είναι, λοιπόν, ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής μου. Ένα από τα κεφάλαια που με στιγμάτισαν με τον καλύτερο τρόπο. Το να βλέπω τη μία στιγμή σαν ταινία, λοιπόν, σκηνές με δύο κοριτσάκια να διαφωνούν για τις μουσικές που ακούνε, αλλά να μην ξεκολλάνε η μία από την άλλη και την άλλη στιγμή να τη βλέπω πλάι στον άνθρωπο που αγαπάει να ανταλλάσσει όρκους αγάπης και πίστης, μόνο δάκρυα χαράς μπορούσε να γεννήσει.
Κι όχι, αν αναρωτιέστε… δεν ντράπηκα στιγμή! Έχω και μάρτυρες που μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Αλλά δεν έχω ανάγκη να τους επικαλεστώ. Δεν ντράπηκα, γιατί έτσι βίωσα την ευτυχία μου. Γιατί ήταν τόσο απόλυτο ό, τι ένιωσα που μόνο έτσι μπορούσε να εξωτερικευθεί…

Αν, λοιπόν, νιώσεις ποτέ την ανάγκη να κλάψεις από ευτυχία… μη διστάσεις. Κάν’ το. Είναι η απόλυτη έκφραση ευτυχίας! Τι κι αν τρέξει λίγη σκιά ή αν χαλάσει λίγο το ρουζ; Σκασίλα σου! Είσαι εκεί, μοιράζεσαι την πιο ευτυχισμένη στιγμή ενός από τους πιο δικούς σου ανθρώπους, ξέροντας πως δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Να ζήσετε, J.! Να είστε πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι, ακριβώς όπως σας έχω δει εγώ όσα χρόνια σε ζω σ’ αυτό το στάδιο της ζωής σου! Και να ξέρεις πως όπου και να είσαι, εγώ θα είμαι εκεί… να κλαίω από χαρά για σένα, για την ευτυχία σου! Α, κι επειδή το χόρεψες με τον άντρα σου, δε σημαίνει πως οι στίχοι δε με καλύπτουν! Αφιερωμένο, λοιπόν!

31/07/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Πώς συνδέεται η απιστία με τη μάρκα του αυτοκινήτου

written by The K-magazine

Μπορεί η απιστία να συνδέεται με τη μάρκα του αυτοκινήτου που οδηγεί το «άτακτο» μέλος μιας σχέσης; Στο ερώτημα αυτό αποπειράθηκε να δώσει απάντηση ένα βρετανικό site γνωριμιών με έρευνα που διοργάνωσε.

Το site ονομάζεται Illicit Encounters και απευθύνεται σε παντρεμένους που αναζητούν νέες γνωριμίες. Προσπαθώντας να διαπιστώσει ποιες μάρκες οδηγούν όσοι φαίνονται άπιστοι στο έτερον ήμισυ, χρησιμοποίησε σαν δείγμα 750.000 μέλη του.

Από τις απαντήσεις των χρηστών, πιο επιρρεπείς στην απιστία εμφανίστηκαν οι οδηγοί αυτοκινήτων μάρκας Audi, με το 22,2% εξ αυτών να παραδέχεται ότι είχε εξωσυζυγικές σχέσεις.

Την ασυνήθιστη λίστα συμπληρώνουν premium μάρκες, με τη BMW να βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 13,8 % και τη Mercedes στην τρίτη (8,7%). Την πεντάδα με τις μάρκες που προτιμούν οι άπιστοι συμπληρώνουν οι Volvo (7,5%) και η Volkswagen (5,7%).

Στην αντιπέρα όχθη, οι κάτοχοι γαλλικών οχημάτων εμφανίζονται ως οι πιο πιστοί καθώς το ποσοστό όσων απατούν και οδηγούν Peugeot φτάνει μόλις το 0,38%. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Renault 0,51%. Η πεντάδα συμπληρώνεται με τη Rover (0,5%), τη Skoda (1%) και Hyundai (1,5%).

Πηγή: εδώ

10/07/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Έρευνα: Γιατί οι γυναίκες απιστούν περισσότερο από τους άνδρες;

written by Κατερίνα Μαντά

Η εποχή που η απιστία θεωρούνταν ανδρικό σπορ έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει πρόσφατη αμερικανική έρευνα που δίνει… προβάδισμα στις γυναίκες σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο σπορ.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του National Opinion Research Center των Ηνωμένων Πολιτειών, το ποσοστό των πολυγαμικών αντρών βρίσκεται στο 21%, ενώ οι γυναίκες που έχουν παράλληλες σχέσεις υπολογίζονται στο 40%, ποσοστό 25% μεγαλύτερο από το 2010.

Οσον αφορά τις αιτίες που μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτή την αύξηση οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι γυναίκες ρέπουν όλο και περισσότερο προς την απιστία, πιθανότατα λόγω της οικονομικής τους ανεξαρτησίας, της προσδοκίας τους να γνωρίσουν κάποιον περισσότερο ενδιαφέροντα – ίσως και πιο ελκυστικό.

Καθοριστικό ρόλο στην απόφαση για έναρξη μιας παράλληλης ερωτικής σχέσης φαίνεται ότι παίζει η μονότονη και πληκτική σεξουαλική ζωή, αλλά και η έλλειψη επικοινωνίας ενός ζευγαριού.

Πηγή: iefimerida.gr /

04/07/2013 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

Ο γάμος σε 6 εβδομάδες, 6 μήνες, 6 χρόνια

written by The K-magazine

Στην αρχή μιας σχέσης, μετά από έξι εβδομάδες δηλαδή, όλα είναι «μέλι γάλα» για το ζευγάρι και αυτό φαίνεται σε διάφορες φάσεις της καθημερινής ζωής τους. Σε έξι μήνες τα πράγματα αλλάζουν αρκετά, ενώ σε έξι χρόνια… έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως τα δύο φύλλα αντιμετωπίζουν τα ίδια ακριβώς θέματα…

Στο ραντεβού
6 εβδομάδες: Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…
6 μήνες: Φυσικά σ’ αγαπώ!
6 χρόνια: Θεέ μου, αν δεν σε αγαπούσα γιατί σε παντρεύτηκα;
______________________________

Επιστρέφοντας από τη δουλειά
6 εβδομάδες: Αγάπη μου, γύρισα!
6 μήνες: Γύρισα!!!
6 χρόνια: Τι μαγείρεψε η μάνα σου σήμερα να φάμε;
______________________________

Δώρα
6 εβδομάδες: Αγάπη μου, πιστεύω να σου αρέσει το δαχτυλίδι που σου πήρα!
6 μήνες: Βρήκα αυτό το cd-player σε πραγματική τιμή ευκαιρίας και σε θυμήθηκα!
6 χρόνια: Πάρε τα λεφτά και αγόρασε ό,τι θέλεις!
_______________________________

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο
6 εβδομάδες: Μωρό μου, κάποιος σε ζητάει.
6 μήνες: Για σένα είναι…
6 χρόνια: Χτυπάει το τηλέφωνο, δεν το ακούς;
________________________________

Μαγείρεμα
6 εβδομάδες: Δεν έχω ξαναφάει νοστιμότερο φαγητό!
6 μήνες: Τι θα φάμε σήμερα;
6 χρόνια: Πάλι μακαρόνια;
________________________________

Αγοράζοντας ένα καινουριο φόρεμα
6 εβδομάδες: Είσαι σαν άγγελος με αυτό το φόρεμα.
6 μήνες: Πάλι αγόρασες καινούριο φόρεμα;
6 χρόνια: Πόσο θα μου κοστίσει αυτό το φόρεμα, που δεν το έχεις και καμία ανάγκη!!!
_______________________________

Σχεδιάζοντας τις διακοπές
6 εβδομάδες: Τι θα έλεγες για δύο εβδομάδες στη Βιέννη ή όπου αλλού θέλει το μωρό μου;
6 μήνες: Τι το κακό υπάρχει να πάμε στη μάνα μου στο χωριό;
6 χρόνια: Ταξίδι; Διακοπές; Καλά είμαστε και στο σπίτι!!!
________________________________

Βλέποντας τηλεόραση
6 εβδομάδες: Μωρό μου, τι θέλεις να δούμε απόψε;
6 μήνες: Μου αρέσει αυτό το θρίλερ. Τι να δω, δηλαδή, τις γλυκανάλατες ταινίες που διαλέγεις;
6 χρόνια: Θα δω το ποδόσφαιρο! Άμα δεν σου αρέσει, πήγαινε για ύπνο!!!

Πηγή: εδώ

14/06/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Έκλαψε κανείς;

written by Δήμητρα Βασιλείου

Γιατί τα παιδιά μεγαλώνοντας φωνάζουν πιο συχνά τη μαμά τους όταν κλαίνε σε σχέση με τον μπαμπά τους; Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ έχει την απάντηση: διότι το κλάμα ενός μωρού που πεινάει «ενοχλεί» περισσότερο τις μαμάδες σε σύγκριση με τους μπαμπάδες.

Στο πλαίσιο σχετικού πειράματος, 18 γυναίκες και άνδρες κλήθηκαν να αφεθούν στις σκέψεις τους ενώ παράλληλα οι ερευνητές έπαιζαν ηχογραφήσεις από λευκό θόρυβο αναμιγμένο με κλάματα μικρών παιδιών. Βάσει της εγκεφαλικής σπινθηρογραφίας, τα κλάματα αυτά ανέβαζαν κατακόρυφα τα επίπεδα προσοχής των γυναικών, σε αντίθεση με αυτά των ανδρών τα οποία παρέμεναν σε κατάσταση ηρεμίας.

Όπως αναφέρει ο Marc Bornstein, ένας εκ των συντακτών της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuroreport, «τα νεογέννητα δεν έρχονται στον κόσμο με εγχειρίδιο. Όπως επισημαίνει, η έρευνα αποτελεί κομμάτι μίας σειράς ερευνών πάνω στις οποίες δουλεύει προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα αυτό που ονομάζουμε «εγκέφαλο του γονέα». Μάλιστα, όπως λέει, τα ευρήματα της μελέτης μπορεί να αποδειχθούν πολύ βοηθητικά για τις νέες μαμάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων-περί του12%-οι οποίες εμφανίζουν επιλόχεια κατάθλιψη.

«Μιλώντας από ιατρικής σκοπιάς, θα ήταν ενδιαφέρον να μπούμε στο μυαλό των μαμάδων με επιλόχειο όχι μόνο για να δούμε τις αντιδράσεις τους αλλά και για να τις ενθαρρύνουμε να είναι περισσότερο υπεύθυνες απέναντι στα νεογέννητα μωρά τους», συνεχίζει ο ειδικός. Η έρευνα δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους μπαμπάδες, οι οποίοι μπορεί να βοηθηθούν ώστε να δείχνουν περισσότερη προσοχή. Ούτως ή άλλως το να είναι κανείς ένας προσεκτικός γονιός έχει τα «βραβεία» του.

Σύμφωνα με τον Bornstein, η αυξημένη προσοχή-η καλώς εννοούμενη πάντα- είναι καλή και για τις δύο πλευρές: γονείς και παιδιά. Τα παιδιά αισθάνονται πολύτιμα, επιβεβαιώνονται και νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αποδέχονται. Επιπρόσθετα, επωφελούνται και διανοητικά χάρη στη γονεϊκή υπευθυνότητα και διδαχή. Από την πλευρά τους, οι γονείς ανταμείβονται βλέποντας τα παιδιά τους να μεγαλώνουν σωστά και να πετυχαίνουν πράγματα ενώ με τον τα ασχολούνται ενεργά μαζί τους μαθαίνουν καλύτερα τα ίδια τα παιδιά και συνεπώς γίνονται καλύτεροι γονείς.

Προηγούμενες έρευνες οι οποίες μέτρησαν τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ενηλίκων στα παιδιά τους που έκλαιγαν έχουν βρει ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν σε σχέση με τους άνδρες. Σε μία άλλη επιστημονική προσέγγιση, ο Bornstein βρήκε ότι τα νεογέννητα που διαγνώστηκαν αργότερα με αυτισμό έκλαιγαν με μεγαλύτερη ένταση σε σύγκριση με αυτά που δεν είχαν κάποια τέτοιου είδους διαταραχή. Βρήκε, επίσης, ότι οι ενήλικες έδειχναν μεγαλύτερη προσοχή στα κλάματα μεγαλύτερης έντασης.

Πηγές: Chicago Tribune , http://www.apa.org

11/06/2013 0 comments

Newer Posts

Older Posts