σχέση

Τι είναι εκείνο που μας βοηθά να αξιολογήσουμε έναν εν δυνάμει σύντροφο αν, σαν ηρωίδες της Jane Austen, δεν μπορούμε να περιμένουμε αιωνίως για τον Mr Darcy να περάσει από το διάβα μας; Σύμφωνα με έρευνα, το γνωστό και πολύ αγαπημένο όλων των γυναικών, φιλί! Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, το φιλί βοηθά τους ανθρώπους να κρίνουν την ποιότητα ενός πιθανού συντρόφου, μέσω της γεύσης, της μυρωδιάς και της σωματικής χημείας.
Η έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης βρήκε μάλιστα ότι το φιλί είναι ένας από τους λόγους που κρατούν τα ζευγάρια μαζί. Η έρευνα που έγινε διαδικτυακά σε 900 ενήλικες από την ομάδα των επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και δημοσιεύθηκε στα Αρχεία Σεξουαλικής Συμπεριφοράς (Archives of Sexual Behaviour) έδειξε ότι οι γυναίκες και οι άνδρες που ένιωθαν πιο ελκυστικοί ή είχαν περισσότερο χαλαρούς ερωτικούς συντρόφους ήταν πιο επιλεκτικοί στο να επιλέγουν το ταίρι τους ενώ εκτιμούσαν και το φιλί περισσότερο. Αυτό, σύμφωνα με την έρευνα, υποδηλώνει ότι το φίλημα βοηθά στο να «μετράμε» έναν πιθανό σύντροφο.

Όπως δήλωσε ο Robin Dunbar, καθηγητής του τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας της Οξφόρδης, η ερωτοτροπία στους ανθρώπους είναι σύνθετη και αφορά σε μία σειρά από αξιολογήσεις και εκτιμήσεις πριν τα δύο φύλα αποφασίσουν να συνεχίσουν μία σχέση. «Η αρχική έλξη μπορεί να περιλαμβάνει φυσιογνωμικά, σωματικά και κοινωνικά κριτήρια. Στη συνέχεια η αξιολόγηση γίνεται ολοένα και πιο προσωπική καθώς προχωρούμε στα επόμενα στάδια του φλερτ και τότε είναι που το φιλί μπαίνει στο πλάνο», επισημαίνει και προσθέτει: «στη διαδικασία επιλογής συντρόφου, θα πρέπει κανείς να αντιμετωπίσει αυτό που ονομάζουμε πρόβλημα της Jane Austen. Πόσο καιρό πρέπει να περιμένεις για τον κύριο Darcy όταν δεν μπορείς να περιμένεις για πάντα ενώ, μάλιστα, μπορεί να υπάρχουν πολλές άλλες που περιμένουν πριν από εσένα; Πότε πρέπει να συμβιβαστείς;»
Ο Dunbar θεωρεί ότι η Jane Austen, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, της Περηφάνιας και Προκατάληψης και της Λογικής και Ευαισθησίας έχει συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι είμαστε εξαιρετικά καλοί στο να «μετράμε» τους άλλους όταν είμαστε στην «αγορά ταιριού» και να επιλέγουμε ανάλογα με τις απαιτήσεις μας. «Όταν έχεις υψηλές απαιτήσεις νομιμοποιείσαι να είσαι πιο επιλεκτικός», σημειώνει.

Φιλί, όπως τρυφερότητα
Σύμφωνα με την έρευνα, το φιλί δεν παίζει σημαντικό ρόλο μόνο στην επιλογή συντρόφου αλλά και πριν το σεξ στις σύντομες σχέσεις αλλά και σε μία ποικιλία διαφορετικών στιγμών στις πιο δεσμευτικές σχέσεις. Οι γυναίκες φαίνεται να το εκτιμούν πολύ περισσότερο στις μακροχρόνιες σχέσεις τους και αυτό, σύμφωνα με τους μελετητές, μπορεί να οφείλεται στο ότι το φιλί αυξάνει τα αισθήματα τρυφερότητας και δεσίματος ανάμεσα στα ζευγάρια.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι γυναίκες δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε δραστηριότητες οι οποίες ενδυναμώνουν τις μακροχρόνιες σχέσεις δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του μεγαλώματος των παιδιών, βοηθά πολύ περισσότερο οι δύο σύντροφοι να είναι παρόντες. Σε μία άλλη έρευνα στο Human Nature, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ισχυρίζονται ότι η στάση των γυναικών απέναντι στο ρομαντικό φίλημα μπορεί επίσης να εξαρτάται από το στάδιο του κύκλου τους. Σύμφωνα με την έρευνα, οι γυναίκες εκτιμούν την αξία του φιλιού στην αρχή της σχέσης ή στις γόνιμες μέρες του κύκλου.

Πηγή: ΒΒC
photo credits :Pinterest

Φαίνεται ότι η πολλή δουλειά δεν… τρώει μόνο τον αφέντη αλλά και το γιο του. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Marriage and Family, σύμφωνα με την οποία οι γιοι των μπαμπάδων που εργάζονται πολύ (είναι αυτό που λέμε εξαρτημένοι από τη δουλειά τους- workaholic) έχουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς σε σχέση με τα αγόρια των μπαμπάδων που δεν δουλεύουν τόσες ώρες.

Πιο συγκεκριμένα, τα αγόρια ηλικίας 5 έως 10 ετών των οποίων οι πατέρες εργάζονται περισσότερες από 55 ώρες την εβδομάδα καταγράφουν αυξημένα επίπεδα επιθετικής συμπεριφοράς. Όπως δηλώνει ο Jianghong Li, ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών Κοινωνικών Επιστημών WZB του Βερολίνου, « αυτό το εύρημα είναι σημαντικό διότι η προηγούμενη έρευνα που έγινε στους μπαμπάδες ήταν περιορισμένη».

Η επίδραση της σκληρής εργασίας των πατέρων φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν είναι η ίδια στα κορίτσια. Στην Αυστραλία, ένα 16-20% των μπαμπάδων εργάζεται πάνω από 55 ώρες την εβδομάδα. Οι επιστήμονες συγκέντρωσαν δεδομένα από 1440 παιδιά ηλικίας 5 ετών, 1400 ηλικίας 8 και 1360 ηλικίας 10 ετών. Ένας γονιός, συνήθως η μητέρα, συμπλήρωσε τα ερωτηματολόγια της έρευνας. Είναι πιθανό τα κορίτσια να αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την εργασιομανία του μπαμπά τους αργότερα στην ανάπτυξή τους.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα παιδιά είναι πιθανό να αντιμετωπίζουν προβλήματα συμπεριφοράς αν δεν έχουν την απαιτούμενη σχέση (αλληλεπίδραση) με τον γονιό του φύλου τους.

Μπορεί επίσης οι μητέρες οι οποίες δεν απολαμβάνουν τη στήριξη του συντρόφου τους στο μεγάλωμα του παιδιού τους να μην είναι τελικά τόσο διαθέσιμες σε αυτό. Αν και η έρευνα διενεργήθηκε στην Αυστραλία, το πρόβλημα μπορεί να είναι εντονότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου, σύμφωνα με τη Li, το οικογενειακό δίκτυο είναι πιο αδύναμο ενώ μεγάλος αριθμός μαμάδων δουλεύουν εκτός σπιτιού. «Στους μπαμπάδες θα πρέπει να δοθούν κίνητρα ώστε να μην εργάζονται πολλές ώρες αλλά, αντίθετα, να μοιράζονται τις γονεϊκές τους υποχρεώσεις», επισημαίνει η Li στο LiveScience.

Πηγή: Discovery Health

Γιατί τα παιδιά μεγαλώνοντας φωνάζουν πιο συχνά τη μαμά τους όταν κλαίνε σε σχέση με τον μπαμπά τους; Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ έχει την απάντηση: διότι το κλάμα ενός μωρού που πεινάει «ενοχλεί» περισσότερο τις μαμάδες σε σύγκριση με τους μπαμπάδες.

Στο πλαίσιο σχετικού πειράματος, 18 γυναίκες και άνδρες κλήθηκαν να αφεθούν στις σκέψεις τους ενώ παράλληλα οι ερευνητές έπαιζαν ηχογραφήσεις από λευκό θόρυβο αναμιγμένο με κλάματα μικρών παιδιών. Βάσει της εγκεφαλικής σπινθηρογραφίας, τα κλάματα αυτά ανέβαζαν κατακόρυφα τα επίπεδα προσοχής των γυναικών, σε αντίθεση με αυτά των ανδρών τα οποία παρέμεναν σε κατάσταση ηρεμίας.

Όπως αναφέρει ο Marc Bornstein, ένας εκ των συντακτών της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuroreport, «τα νεογέννητα δεν έρχονται στον κόσμο με εγχειρίδιο. Όπως επισημαίνει, η έρευνα αποτελεί κομμάτι μίας σειράς ερευνών πάνω στις οποίες δουλεύει προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα αυτό που ονομάζουμε «εγκέφαλο του γονέα». Μάλιστα, όπως λέει, τα ευρήματα της μελέτης μπορεί να αποδειχθούν πολύ βοηθητικά για τις νέες μαμάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων-περί του12%-οι οποίες εμφανίζουν επιλόχεια κατάθλιψη.

«Μιλώντας από ιατρικής σκοπιάς, θα ήταν ενδιαφέρον να μπούμε στο μυαλό των μαμάδων με επιλόχειο όχι μόνο για να δούμε τις αντιδράσεις τους αλλά και για να τις ενθαρρύνουμε να είναι περισσότερο υπεύθυνες απέναντι στα νεογέννητα μωρά τους», συνεχίζει ο ειδικός. Η έρευνα δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους μπαμπάδες, οι οποίοι μπορεί να βοηθηθούν ώστε να δείχνουν περισσότερη προσοχή. Ούτως ή άλλως το να είναι κανείς ένας προσεκτικός γονιός έχει τα «βραβεία» του.

Σύμφωνα με τον Bornstein, η αυξημένη προσοχή-η καλώς εννοούμενη πάντα- είναι καλή και για τις δύο πλευρές: γονείς και παιδιά. Τα παιδιά αισθάνονται πολύτιμα, επιβεβαιώνονται και νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αποδέχονται. Επιπρόσθετα, επωφελούνται και διανοητικά χάρη στη γονεϊκή υπευθυνότητα και διδαχή. Από την πλευρά τους, οι γονείς ανταμείβονται βλέποντας τα παιδιά τους να μεγαλώνουν σωστά και να πετυχαίνουν πράγματα ενώ με τον τα ασχολούνται ενεργά μαζί τους μαθαίνουν καλύτερα τα ίδια τα παιδιά και συνεπώς γίνονται καλύτεροι γονείς.

Προηγούμενες έρευνες οι οποίες μέτρησαν τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ενηλίκων στα παιδιά τους που έκλαιγαν έχουν βρει ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν σε σχέση με τους άνδρες. Σε μία άλλη επιστημονική προσέγγιση, ο Bornstein βρήκε ότι τα νεογέννητα που διαγνώστηκαν αργότερα με αυτισμό έκλαιγαν με μεγαλύτερη ένταση σε σύγκριση με αυτά που δεν είχαν κάποια τέτοιου είδους διαταραχή. Βρήκε, επίσης, ότι οι ενήλικες έδειχναν μεγαλύτερη προσοχή στα κλάματα μεγαλύτερης έντασης.

Πηγές: Chicago Tribune , http://www.apa.org