Tag:

φίλοι

Μόνη σαν το λεμόνι; 5 τρόποι για να περάσετε μια σούπερ Valentine’s Day!, από την Jasmine Altunyan

Ξεκίνησα να γράφω για γυμναστική και fitness αλλά συνειδητοποίησα ότι σε μερικές ώρες από τώρα είναι η μέρα Αγίου Βαλεντίνου οπότε σκέφτηκα να συνεχίσω να γράφω για γυμναστική και fitness – just kidding – ( για κοιλιακούς και σώματα την άλλη εβδομάδα – σας το υπόσχομαι).

Τι κλισέ, θα σκεφτείτε και θα έχετε δίκιο (πιθανότατα και εγώ αυτό να σκεφτόμουν), ένα άρθρο για την ημέρα αυτή. Και όμως αγαπητοί μου αναγνώστες, θέλω να πιστεύω πως θα κάνω την διαφορά καθώς έψαξα και βρήκα τρόπους να περάσετε καλά και μόνοι σας στο σαλόνι σας, όπως έλεγε και η φίλη μας η Βανδή.

Αυτή την ημέρα, άγνωστο το γιατί, τους πιάνει όλους μια παράνοια και γεμίζει ο τόπος καρδούλες, λουλούδια, σοκολάτες και κουκλάκια που λένε I love you, κάνοντας όλους εμάς τους λίγο πιο κυνικούς (αλλά αθεράπευτα ρομαντικούς) να θέλουμε να αυτοπυρποληθούμε κάθε φορά που βλέπουμε την κιτσαρία που επικρατεί. Επίσης τις single γυναίκες, και αυτό γιατί οι άντρες δεν ασχολούνται με τέτοια και δεν τους νοιάζει και ιδιαίτερα, τις πιάνει μια κατάθλιψη επικών διαστάσεων και στο μυαλό τους κυριαρχεί μια και μόνο σκέψη. ” Είναι Αγίου Βαλεντίνου και είμαι μόνη μου!!!!”

Και έρχομαι εγώ να προσθέσω… ε και; Γιατί στις 14 Φεβρουαρίου το να είσαι μόνη σου είναι χειρότερο από όλες τις άλλες μέρες του χρόνου; Τι ακριβώς αλλάζει εκείνη την ημέρα; Πιστεύω πως αυτό που “πονάει” είναι η υπενθύμιση της μοναξιάς σου. Αλλά ΟΚ, δεν θα το αφήσεις να σε ρίξει, δεν θα κάτσεις για άλλη μια χρονιά να πλαντάξεις στο κλάμα για τον έρωτα που έχασες ή που δεν έχεις βρει ακόμα , τρώγοντας παγωτά, γλυκά και όλες τις αηδίες του κόσμου, καθώς ακολουθούν οι πέντε τρόποι για να περάσεις σούπερ την ημέρα αυτή.

1) Οργάνωσε movie night στο σπίτι και δείτε ένα θρίλερ. Θα περάσετε σούπερ και τίποτα δεν θα σας θυμίζει το οτι είναι ημέρα Αγίου Βαλεντίνου.

2) Σε καμία περίπτωση μην πάτε στα Anti-Valentine’s Day πάρτυ. Είναι ελεεινά και φουλ καταθλιπτικά, αφήστε που συνήθως είναι όλο γυναίκες. Επιπλέον οι άντρες που βρίσκονται εκεί συνήθως ψάχνουν εύκολο “θήραμα” άρα προσοχή και σε ποιον μιλάτε.

3) Φωνάξτε φίλους και παίξτε βιντεοπαιχνίδια. Είναι πολύ πολύ διασκεδαστικά και τα αγόρια φίλοι σας θα το εκτιμήσουν πολύ.

4) Αντί να βγείτε σε ένα μπαρ, πηγαίνετε και δείτε κάποιο live, πηγαίνετε σινεμά, ή για φαγητό και γλυκό με μια φίλη σας. Βγάλτε από το μυαλό σας τον καταναγκασμό της ημέρας και δείτε την έξοδό σας χαλαρά.Το πιθανότερο είναι ότι εσείς θα περάσετε καλύτερα από ένα ζευγάρι του οποίου έχει βαλτώσει η σχέση και βγαίνουν έτσι, απλά λόγω της ημέρας.

5) Το τελευταίο και καλύτερο αν με ρωτάτε είναι να βγείτε με την παρέα σας. Μαζέψτε τους φίλους σας και πηγαίνετε κάπου που θα έχει μουσική και χορό. Εκεί η διασκέδαση είναι εγγυημένη και θα περιτριγυρίζεστε από άτομα που αγαπάτε και σας αγαπούν. Τι καλύτερο από αυτό;
Ό,τι και αν αποφασίσετε να κάνετε, να περάσετε υπέροχα και να μην μου πέφτετε ψυχολογικά. Η ευτυχία είναι κάτι που πηγάζει απο μέσα μας και είναι στην ουσία μια απόφαση. Αποφασίστε λοιπόν να είσαστε ευτυχισμένοι και θα δείτε πως όλα θα πάνε καλά.

Σας φιλώ,
Jasmine (Asiko) Altunyan (με ροζ, λόγω Βαλεντίνου)

14/02/2014 0 comments

Dimitri's Food blog

Εις Γευσείαν: Χαμένος στη μετάφραση

written by Βούλτσος Δημήτρης

Η ιστορία του φαγητού, του γεύματος, του δείπνου, του καθημερινού και της γιορτής είναι η ιστορία της εξημέρωσης του θηρίου, μία ακόμη περίληψη της περιπέτειας του ανθρώπου πάνω στη γη.

Πάντα μου κόβει την ανάσα η μυσταγωγία της μαγειρικής, η λαμπρή τελετή του τραπεζιού. Άντρες και γυναίκες μόχθησαν αιώνες με εκατοντάδες υλικά μετατρέποντας την ανάγκη σε ευχαρίστηση. Φωτιές, μαχαίρια-κοψίματα, χύτρες και κουτάλες, πάθος και λαχτάρα για το καινούριο, παρέλαβαν πρωτεΐνες, λίπη, ίνες και ιχνοστοιχεία και παρέδωσαν νοστιμιές που ημερώνουν και μυρωδιές που γλυκαίνουν την καρδιά, φωτίζουν τα μάτια και το πρόσωπο εγκαθιδρύοντας τη βασιλεία της απόλαυσης.

Απ την άλλη όχθη υπάρχει και η μαγειρική εκείνη των εστιατορίων με τα τετράγωνα ψάρια , τα αφρόλαδα, τις μους από χορταρικά και του αέρα μπαχαρικών με ατελείωτα ονόματα, προσδιορισμούς και επίθετα για κάθε πιάτο. Αδύνατο να θυμηθείς πώς λεγόταν αυτό που έτρωγες, μισό λεπτό μετά την εκφώνησή του από το ευγενέστατο μέλος του προσωπικού. Η μαγειρική ως αυτοσκοπός, το τέλος της τελετής και της μαγείας.

ΠΟΤΕ δεν πίστεψα σε αυτή την κουζίνα, πάντα μου δημιουργούσε άγχος. Ασφαλώς και θέλει φαντασία η μαγειρική. Λατρεύω τις μυρωδιές της Μεσογείου, πιστεύω στις εκλεκτές πρώτες ύλες και στις διακριτές γεύσεις. Για να βρεθούμε όμως όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι και όχι για να χαθούμε στη μετάφραση….

10/02/2014 0 comments

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Πώς να καταπολεμήσετε την φθινοπωρινή ‘μελαγχολία’.

written by Αλεξάνδρα Σκαράκη

Μπορεί να βρισκόμαστε ημερολογιακά στην αρχή του φθινοπώρου, να επιστρέψαμε στην καθημερινότητα και να προσπαθούμε να μπούμε στη ρουτίνα μας, όμως σε πολλές περιπτώσεις ‘βυθιζόμαστε’ σε μια μελαγχολία που ίσως δημιουργεί η σύγχρονη κοινωνία μας που απαιτεί σκληρούς και εντατικούς ρυθμούς , όπως φυσικά η κρίση και η ανεργία.

Όταν πέφτει η θερμοκρασία και η μέρα αρχίζει να μικραίνει, αισθανόμαστε κουρασμένοι, με εναλλαγές στη διάθεση, ενώ αρρωσταίνουμε πιο συχνά. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε εύκολους τρόπους για την καταπολέμηση της φθινοπωρινής μελαγχολίας και μια καλύτερη ζωή.

1. Βγείτε έξω

Προσπαθήστε να ‘ξεκλέψετε’ το πρωί πριν την αναχώρηση για τη δουλειά, λίγο χρόνο από το πρόγραμμά σας για μια βόλτα στη γειτονιά. Μπορείτε να συνδυάσετε τη βόλτα με την άσκηση και να κάνετε jogging. Είναι σημαντικό να βγαίνετε έξω όσο είναι ακόμα μέρα και να αναπνέετε καθαρό αέρα για να αποφύγετε τις ψυχολογικές μεταπτώσεις.

2. Να τρέφεστε σωστά

Προτιμήστε φρούτα, λαχανικά, φαγητά πλούσια σε βιταμίνη C και πολύ τσάι για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και της ευημερίας.

3. Φορέστε έντονα χρώματα

Αποφύγετε το μαύρο και το γκρι και διαλέξτε φωτεινά χρώματα όπως το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο που θεωρούνται πιο ‘θερμά’. Προσθέστε στο χώρο του σπιτιού σας χρωματιστές ‘πινελιές’, αρωματικά κεριά, φυτά εσωτερικού χώρου και αναμνηστικά αντικείμενα από τις διακοπές σας που θα σας φτιάχνουν τη διάθεση.

4. Περιποιηθείτε τον εαυτό σας

Αφιερώστε λίγο χρόνο για τον εαυτό σας και χαλαρώστε με ένα χλιαρό μπάνιο, μασάζ, ένα καλό βιβλίο και λίγο κρασί πάντα υπό τη συνοδεία ατμοσφαιρικής μουσικής. Επιπλέον, μην παραμελήσετε το -ταλαιπωρημένο από τον ήλιο- δέρμα και τα μαλλιά σας και περιποιηθείτε τα με κρέμες ενυδάτωσης.

5. Ανοίξτε τον κύκλο γνωριμιών σας

Βάλτε ως στόχο να ευρύνετε τον κύκλο των επαφών σας, να γνωρίσετε καινούργια άτομα και να αποκτήσετε περισσότερες παρέες. Επισκεφτείτε μέρη τα οποία δεν γνωρίζατε ως τώρα, παρακολουθήστε μια έκθεση, μια συναυλία, κάποιο σεμινάριο, αποκτήστε ένα νέο χόμπι και γενικότερα προσπαθήστε να ασχοληθείτε με -διαφορετικά από την ‘προηγούμενή’ σας ζωή- πράγματα.

6. Πείτε ‘ναι’ στη σοκολάτα

Τα συστατικά της σοκολάτας προκαλούν συναισθήματα ευτυχίας και ψυχικής ευεξίας, γι’αυτό προτιμήστε τη σοκολάτα σε κάθε της μορφή χωρίς να ανησυχείτε για τις θερμίδες. Τις κρύες μέρες προτιμήστε το ρόφημα της ζεστής σοκολάτας με σαντιγί και σιρόπι από τον καφέ.

Πηγή: http://myjogstyle.com

10/09/2013 0 comments

ΕΡΕΥΝΕΣ

Facebook ή αληθινοί φίλοι;

written by Δήμητρα Βασιλείου

Μήπως, τελικά, όλη αυτή η «μανία» με τα social media μας κάνει δυστυχισμένους; Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει έρευνα του Πανεπιστημίου του Michigan.

Στην έρευνα συμμετείχαν 82 άτομα, όλοι χρήστες του Facebook οι οποίοι λάμβαναν 5 μηνύματα κειμένου καθημερινά, για διάστημα 2 εβδομάδων. Τα κείμενα αφορούσαν σε μελέτες που μετρούσαν τα επίπεδα ατομικής ευημερίας και ευχαρίστησης, τα οποία ήταν χαμηλά όταν τα άτομα ξόδευαν πολλή ώρα στο Facebook.

Σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν το Facebook για να μένουν σε επαφή με τους φίλους τους ενώ μόλις το 23% δήλωσε ότι το χρησιμοποιεί για να κάνει νέους φίλους.

Σύμφωνα με τους αριθμούς, πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν λογαριασμό στο Facebook, περίπου οι μισοί από τους οποίους ελέγχουν τη σελίδα τους σε καθημερινή βάση. Το Facebook κερδίσει 750.000 χρήστες κάθε μέρα ενώ, από αυτούς που αναπτύσσουν δραστηριότητα στο site, περίπου 30 εκατομμύρια ανανεώνουν στο status τους τουλάχιστον μία φορά την ημέρα.

Εκείνο που φάνηκε ανάγλυφα στην έρευνα των επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Michigan είναι ότι ενώ η μοναχική-τελικά- δραστηριότητα της χρήσης του Facebook έχει αρνητικό αντίκτυπο, αυτό δεν ισχύει για άλλες σόλο δραστηριότητες όπως για παράδειγμα η ανάγνωση ενός βιβλίου. Επιπλέον, φάνηκε ότι ούτε η απευθείας επαφή με φίλους έχει αρνητικές συνέπειες.

Κάποιοι ψυχολόγοι ενοχοποιούν το FOMO effect (the fear of missing out) για τον αρνητικό αντίκτυπο του Facebook στην ψυχολογία των χρηστών. Ελληνιστί, το φόβο ότι κάτι χάνεις. Για παράδειγμα κάποιος διαδικτυακός φίλος ανεβάζει μια φωτογραφία από ένα πάρτι στο οποίο είτε δεν είχατε προσκληθεί είτε δεν μπορούσατε για κάποιο λόγο να πάτε. Αυτές οι εικόνες, λοιπόν, μπορεί να προκαλέσουν αρνητικά συναισθήματα.

Επιπλέον, το Facebook μπορεί να αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη συναισθημάτων όπως είναι η ζήλεια και ο ανταγωνισμός. Για παράδειγμα, η πρώην συγκάτοικός σας μόλις γέννησε ή ο συνάδελφός σας πήρε την προαγωγή που πάντα κυνηγούσατε. Αυτό πώς θα σας κάνει να νιώσετε;

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το να κλείνουμε και λίγο τον υπολογιστή ή το κινητό μας δεν είναι ντροπή. Αντίθετα, ίσως έχει έρθει ο καιρός να βρούμε χρόνο για απευθείας επαφές με φίλους.

Πηγή: Discovery

27/08/2013 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Είμαστε άνθρωποι!!

written by The K-magazine

Δεν είναι η ζέστη που ήρθε και δεν σε αφήνει ούτε να κλείσεις τα χέρια σου χωρίς να αρχίζεις να στάζεις σαν σκεπή μετά από βροχή, δεν είναι ούτε ο αέρας που σε ξεμαλλιάζει και δεν μπορείς να περπατήσεις χωρίς να κρατάς το φόρεμα σου σε κάθε βήμα, αλλά σίγουρα βοηθάνε!

Είναι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, μέσα μας και ίσως και στην ζωή του καθενός, προσωπικά, που με κάνουν να θέλω να βρω μια ήρεμη γωνιά σε ένα νησί, να μείνω και όταν τα πράγματα φτιάξουν να επιστρέψω.
Φυσικά δεν είναι λύση να εγκαταλείπεις τα προβλήματα και να τα αφήσεις να λυθούν μόνα τους, δεν θα συμβεί… Αντιθέτως μόλις γυρίσεις, θα είναι εκεί και θα σε περιμένουν με το ένα χέρι στη μέση και με το άλλο να κουνιέται επιδεικτικά μέσα στο πρόσωπο σου, σαν να σου λέει «Που ήσουν ανεύθυνη;». Ποιά είναι η μαγική λύση; Δεν υπάρχει! Αν την είχα ανακαλύψει δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να την μοιραστώ μαζί σας.

Έπειτα από αρκετές μέρες με πολύ τρέξιμο, πολλά νεύρα και διάφορα γεγονότα, που συμβαίνουν στη χώρα – τα βιώσαμε καθημερινά και έντονα-, κατάλαβα ότι τίποτα δεν γίνεται να αλλάξει πραγματικά… Αν η ψυχολογική μας κατάσταση μοιάζει με αυτή ενός ανθρώπου που βρίσκεται μέσα στη φρίκη, με τα νεύρα του να είναι τέρμα στο κόκκινο σε σημείο που δεν μπορείς να βάλεις δύο σκέψεις σε σειρά, τίποτα δεν θα φτιάξει!

Σε κατάσταση πανικού τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Μπορούμε να πάρουμε μία μεγάλη και βαθιά ανάσα, να δούμε την κατάσταση, όποια κι αν είναι στις πραγματικές της διαστάσεις και να σκεφτούμε λογικά. Αν συνεχίζουμε να βλέπουμε με την ίδια οπτική τα πράγματα κι όλα μας φαίνονται τρομακτικά… δεν το βάζουμε κάτω, ξεκινάμε να φτιάχνουμε ένα σχέδιο ώστε να οργανωθούμε και να τα βάλουμε σε μία σειρά, ώστε να οδηγηθούμε στη λύση.

Τι θα γίνει, όμως, με τα άλλα, τα μεγάλα προβλήματα που δεν είναι μόνο δικά μας αλλά γενικά που δεν εξαρτώνται από το χέρι μας για να αλλάξουν; Τότε κάνουμε ότι μπορούμε για να βοηθήσουμε στο να αλλάξουν, να συμμετέχουμε, να μην μένουμε απαθείς, να προσπαθήσουμε και να παλέψουμε για να διορθωθούν. Σκοπός είναι να τα καταφέρουμε! Στόχος είναι να επιτύχουμε αυτό που θέλουμε!

Επίσης είναι σημαντικό είναι να θυμόμαστε πως ό,τι και αν θέλουμε να κάνουμε, να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε, τίποτα από όλα αυτά δεν θα γίνει αν δεν έχουμε τους ανθρώπους μας, δίπλα μας! Οι φίλοι μας είναι οι συνοδοιπόροι μας, είναι εκείνοι που θα μας ηρεμήσουν, θα μας δώσουν τις σωστές συμβουλές και θα κάνουν το ταξίδι προς τη λύση πιο εύκολο, λιγότερο ευέξαπτο, πιο όμορφο και χαρούμενο.

Τέλος, όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, για όλους και το θέμα μας είναι πιο γενικό, πιο εθνικό τότε είμαστε πολλοί εκείνοι που αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση και αυτό είναι αρκετά παρηγορητικό. Σίγουρα δεν είμαστε μόνοι μας, κάπου θα βρούμε χέρι να πιαστούμε και ένα βλέμμα να μας καταλάβει!

Πριν από όλα ηρεμήστε και σκεφτείτε, είμαστε όλοι άνθρωποι και εκνευριζόμαστε, θέλουμε να εξαφανιστούμε και μας πιάνουν τάσεις φυγής, αλλά μόλις τα νεύρα φύγουν είναι η στιγμή να βρούμε πάλι τον εαυτό μας.

20/06/2013 0 comments

Dimitri's Food blog

Εις Γευσείαν: Τον άρτον ημών τον επιούσιον

written by Βούλτσος Δημήτρης

Δεν ξέρω πριν από μερικά χρόνια αν περνούσε από το μυαλό μας πως ένα καλοστρωμένο τραπέζι, προορισμένο να ενώσει και να ευφράνει ψυχές, στα μάτια του σημερινού Έλληνα θα μπορούσε να προκαλέσει εσωτερικές σκέψεις, να προκαλέσει ένα κόμπο στο λαιμό και ένα κρυφό αίσθημα ενοχής…

Τα βάζεις κάτω και σκέφτεσαι πως αυτό που εγώ έχω μπροστά μου για να το μοιραστώ και να το απολαύσω με τους αγαπημένους μου, κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν το διαθέτουν πια, το στερούνται.

Έτσι έχουν τα πράγματα, όσο και αν δεν θέλουμε να τα δεχτούμε, όσο και αν κλείνουμε τα μάτια νομίζοντας πως όνειρο-κακό- ήταν και πέρασε. Υπάρχουν πλάι μας άνθρωποι, νοικοκύρηδες μέχρι πρόσφατα, που δεν τους έλειπαν τα βασικά και τώρα στερούνται τα αναγκαία και υποφέρουν σιωπηλά. Υποφέρουν όχι μόνο λόγω της έλλειψης αλλά και για την μέχρι εχθές αξιοπρέπειάς τους.

Αυτή η φουρτούνα όμως που περνάμε, που έφερε τα πάνω-κάτω στις αξίες και στις συνήθειές μας, ας μας οδηγήσει σε μια άλλη στάση. Τώρα είναι η στιγμή που ίσως μπορέσουμε να αποτιμήσουμε την πραγματική αξία, την ουσιαστική και βαθύτερη, του στρωμένου τραπεζιού. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν μας χαρίζεται. Πόσο το σεβαστήκαμε αυτό το τραπέζι όταν το βλέπαμε πληθωρικό μπροστά μας; Πόσο το τιμήσαμε και πώς το μοιραστήκαμε;

Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά, έστω και τώρα! Να κατανοήσουμε την κατάσταση του στερημένου συνανθρώπου μας και να βοηθήσουμε. Να διαμορφώσουμε τέτοιες συνθήκες που να μην λείπουν ποτέ τα χρειώδη από κανένα τραπέζι. Και απ την άλλη να μετρήσουμε και τις πραγματικές δικές μας ανάγκες. Πόσα χρειαζόμαστε πραγματικά για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η πληθώρα και η απληστία τελικά οδηγούν στην ευτυχία ή ακριβώς στο αντίθετο;

Σε κάθε κομμάτι της ζωής οι άνθρωποι σμίγουν γύρω από ένα τραπέζι, για νεκρόδειπνο αλλά και για γαμήλιο γεύμα, για δείπνο συμφιλίωσης και μοίρασμα των χαρμόσυνων νέων. Το στρωμένο τραπέζι είναι δικαίωμα. Όλων.

08/04/2013 0 comments

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αντώνης Λουδάρος: “Ενας υπέροχος άνθρωπος”!

written by Κατερίνα Μαντά

Τον είδα πρώτη φορά στους «Εντιμότατους Κερατάδες». Εβγαζε κάτι πολύ ανθρώπινο και γλυκό. Όταν τον συνάντησα μετά την παράσταση-υπερπαραγωγή «Θα σε πάρω να φύγουμε» για να κλείσουμε τη συνέντευξη είδα έναν gentleman. Κατά τη συζήτησή μας προσπαθούσα να επιβεβαιώσω αυτό που μου είχαν πει «Είναι πολύ καλός άνθρωπος». Η αίσθηση που μου έδωσε είναι ότι πρόκειται για έναν σεμνό άνθρωπο, προσγειωμένο, πειθαρχημένο. Δεν δίστασε να φωτογραφηθεί ενώ ξυριζόταν, ενώ βαφόταν –μόνος του σαν επαγγελματίας μακιγιέρ- ενώ ντυνόταν! Σίγουρα είναι ευαίσθητος –και ως καλλιτέχνης- και συγκλονιστικός στο ρόλο του ως «Κυρία Επιθεώρηση». Με βεβαιότητα όμως μπορώ να πω ότι με καθήλωσε σαν προσωπικότητα…

Τον παρακολουθούσα να βάφεται μόνος του και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ρώτησα σχεδόν τίποτα από αυτά που είχα ετοιμάσει…

The K-magazine: Νόμιζα ότι θα σε έβαφε κάποιος άλλος…
Αντώνης Λουδαρος: Μπα..είναι τρόπος για να συγκεντρωθώ…Το μακιγιάζ είναι ένας τρόπος για να μπω στο ρόλο και στη διαδικασία της παράστασης. Δεν είναι λογικό να πατάς ξαφνικά ένα κουμπί και να μεταμορφώνεσαι σε «γυναίκα» και να παίζεις.

The K-magazine: Πάντα το κάνατε αυτό;
Αντώνης Λουδαρος: Ανακάλυψα ότι ήταν ένας τρόπος για να συγκεντρώνομαι…Για τον συγκεκριμένο ρόλο απαιτείται αρκετή ώρα δουλειάς. Αλλά αν μιλάμε γενικότερα για ένα ρόλο πολλές φορές, ξυπνάω και αρχίζω την προετοιμασία. Μερικές φορές δηλαδή, ξεκινάει από την ώρα που ξυπνάς και σκέπτεσαι ότι το βράδυ έχω παράσταση, και αρχίζεις σιγά- σιγά και τα κομμάτια σου τα πηγαίνεις όλα εκεί που χρειάζεται για να είσαι οκ στη παράσταση.

The K-magazine: Ποιά είναι μία τυπική μέρα για σένα; Τώρα με τις παραστάσεις…
Αντώνης Λουδάρος: Σηκώνομαι το πρωί, είμαι γεμάτος άγχος για το πώς θα πληρωθούν όλα αυτά που προκύπτουν σε όλους μας, όποτε η μέρα ξεκινάει μάλλον λίγο δυσοίωνα. Γιατί πρέπει συνέχεια να σκέπτεσαι τα πράγματα που μας φέρνουν όλους σε μια δύσκολη θέση. Σήμερα αμέσως μετά το ξύπνημα πήγα σε τράπεζες και μετά στο Θέατρο των Αλλαγών όπου διδάσκω και κατευθείαν μετά εδώ…

Παλαιότερα που δεν ήταν η κρίση, μη φανταστείς και τίποτα φοβερό… Ίσως να έβλεπα κάποιους φίλους και να πίναμε ένα καφέ. Το πιο έξαλλο που μπορεί να είχε η καθημερινότητα μου είναι μία Πέμπτη ή μια Παρασκευή να βρισκόμασταν με φίλους και να πίναμε ένα ποτό. Δεν είμαστε για εξαλλοσύνες, να τρέχουμε απο εδώ κι από εκεί…

The K-magazine:Ανέκαθεν ήταν έτσι «σπαρτιάτικη» η ζωή;
Αντώνης Λουδάρος: Δεν είναι «σπαρτιάτικη»… απλά δεν περνάω καλά στα μπαρ…

The K-magazine: Πώς περνάς καλά;
Αντώνης Λουδάρος: Καλά περνώ κάνοντας ταξίδια, που τώρα δεν μπορώ να κάνω γιατί δουλεύω, αλλά και γιατί πρέπει να είμαστε πιο φειδωλοί στα ταξίδια μας και στα οικονομικά μας. Αυτό μου έχει κοστίσει πιο πολύ από όλα. Γιατί δεν έχω οικογένεια, παιδιά για να σκέφτομαι το μέλλον τους,πόσο αβέβαιο είναι σεαυτη την χώρα που δεν μας θέλει… Έχω να σκεφτώ πιο πολύ τον εαυτό μου. Δεν πειράζει, άλλοι άνθρωποι δεν έχουν δουλειές, εγώ θα κόψω το ταξίδι. Εντάξει «κάτι τρέχει στα γύφτικα»… Απλά αυτό είναι που με ευχαριστεί… Εχω ανάγκη να βλέπω άλλους πολιτισμούς, άλλους λαούς… Να δω πώς είναι, πώς διαμορφώνονται! Αυτό κάνω όταν ταξιδεύω, πάω στα μουσεία!

The K-magazine: Το πιο συγκλονιστικό ταξίδι;
Αντώνης Λουδάρος: Νομίζω ήταν στη Νέα Υόρκη. Ένιωσα, ότι σε αυτή τη χώρα ο ανθρώπος είναι ένα τίποτα. Με την έννοια του μεγέθους, δηλαδή ότι είμαστε αριθμοί. Αναλώσιμα πράγματα, αυτό με τρόμαξε, και αφού με τρόμαξε μετά με καθησύχασε. Ένιωσα ότι είμαστε περαστικοί. «Πέρνα απλώς καλά, τη ζωή σου!» Εγώ τουλάχιστον, αισθάνθηκα πολύ το έντονα αυτό. Επίσης, στο Παρίσι όταν πήγα κατά λάθος… Γιατί ήμασταν με το Εθνικό θέατρο και έπρεπε να πάμε Σαν Φρανσίσκο, αλλά έγινε ένα μπέρδεμα στις πτήσεις και κάναμε στάση στο Παρίσι. Εκείνο το βράδυ βρεθήκαμε με την Ελένη Καστάνη- κι εκείνη για πρώτη φορά στην πόλη- στη Παναγία των Παρισιών και κάποια στιγμή κοιταζόμασταν και κλαίγαμε από χαρά, γιατί δεν πιστεύαμε πού ήμασταν! Ήταν σαν μπόνους της ζωής….

The K-magazine: Και ποιο είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις;
Αντώνης Λουδάρος: Θέλω να πάω πάρα πολύ στην Ισλανδία και την Ιρλανδία. Φοβάμαι να πάω ας πούμε στην Ασία. Κάτι δεν με τραβάει εκεί. Ενώ όλοι μου λένε ότι πηγαίνοντας εκεί αλλάζει η κοσμοθεωρία μας… κάτι δεν με γοητεύει, δεν με συναρπάζει!

The K-magazine: Ποιά ήταν η προετοιμασία για το ρόλο σου ως «Κυρία Επιθεώρηση»; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να είσαι «γυναίκα»;
Αντώνης Λουδάρος: Με τον τρόπο που το κάνω, με μία μεταμφίεση, είναι εύκολο. Από την στιγμή που πήρα τον ρόλο, το έκανα με την ψυχραιμία του χειρούργου. Το έκανα με μία εσωτερική συγκέντρωση προς αυτό, χωρίς να δείξω κανένα πανικό. (Βέβαια γιατί μερικές φορές είχα πανικό μέσα μου όταν το έφτιαχνα). Γιατί σε αυτό, δεν ξέρεις αν αυτό θα πετύχει και αν θα είναι αποτελεσματικό.

The K-magazine: Περίμενες μία τόσο μεγάλη επιτυχία για την παράστασή σας και ειδικά τέτοια ανταπόκριση από το κοινό;
Αντώνης Λουδάρος: Περίμενα ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα είναι μια επιτυχημένη παράσταση. Αλλά αυτό που συμβαίνει όχι, δεν είναι ότι «απλώς πάει καλά».Νομίζω ότι όλοι μαζί λέμε ότι»αυτό που παίρνουμε από τον κόσμο, δεν έχει ξανά τύχει» ίσως. Γιατί είναι η εκδήλωση του «μας αρέσει» , γιατί είναι και πολύς ο κόσμος, νιώθεις λίγο σαν να είσαι μονομάχος στο Κολοσσαίο, ότι έχεις σκοτώσει το λιοντάρι Γιατί είναι πολύς ο κόσμος και είναι έντονη η αντίδραση τους είναι πάρα πολύ δυνατή, έτσι όπως τη νοώθουμε και πάνω στη σκηνή.

Αλλά είναι απόλυτα λογικό, καθώς αυτή τη περίοδο, χωρίς να φανώ «εθνικιστής», είμαστε όλοι τόσο ταραγμένοι, ξεφτυλισμένοι, μας έχουν τόσο ταλαιπωρήσει και μειώσει… προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίμε για όλα και μας το πλασάρουν έτσι. Και μπορεί να φταίμε, αλλά εν μέρει.. Μπορεί και γι’ αυτό να νιώθουμε κάποια ντροπή κι ενοχές.

Κι έρχεται μια παράσταση και σου λέει «οκ οι ενοχές, αλλά αυτή η χώρα έχει περάσει τα πάντα, αλλα΄στάθηκε στα πόδια της…» σου δίνει μία ελπίδα ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε. Είναι κάποιες ατάκες που εκφράζουν την εικόνα που έχει στο στόμα του όλος ο κόσμος…ειδικά αυτές οι ηλικίες.

The K-magazine: Πώς βιώνεις αυτή την επιτυχία;
Αντώνης Λουδάρος: Την επιτυχία τη ζω, τη νιώθω εδώ στο θέατρο… αλλά δεν την «παιρνω» στο σπίτι μου. Τη ζω με μια ωραία χαρά, ότι είμαι σε μία ωραία παράσταση που πέτυχε, κάνω και το σταυρό μου. Βλέπω και τι συμβαίνει γύρω μου και λεέω «οκ».Είναι εύκολο να «ψηλώσει ο νους» και να πάθεις τρέλλα με αυτά, δεν είναι εύκολο… Τις πρώτες μέρες, όταν ξεκινήσαμε, και νιώσαμε αυτή την αποδοχή, σηκωνόμουν το πρωί, από το κρεβάτι και χωρίς λόγο, έκλαιγα… Γιατί ήταν τόση η πίεση η δικιά μας, τόση η αγωνία και η κούραση … Αλλά όχι μόνο εγώ, και οι υπόλοιποι, γιατί ήταν μεγάλο το στρες και η ευθύνη…

The K-magazine: Πόσο εύκολο είναι να κρατήσει κανείς τις ισορροπίες και να παραμείνει προσγειωμένος κι αυθεντικός;
Αντώνης Λουδάρος: Δεν έχω «πάθει» τέτοια επιτυχία όπως περάσαν τα παιδιά από το «Παρά 5», ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Γιατί μπορούσαν να σαλέψουν, αλλά το διαχειριστήκαν μια χαρά. Εμένα δεν μου έχει τύχει κάποια τόσο μεγάλη επιτυχία που να σαλέψει ο νους μου, και στο θέατρο, έχω παίξει σε πολύ -πολύ πετυχημένες παραστάσεις. Και είμαι άνθρωπος του θεάτρου, αν σκεφτείς ότι έχω κάνει 3 μόνο σίριαλ, ενώ στο θέατρο είμαι 25 χρόνια…Οι πιο αγαπημένες μου παραστάσεις είναι αυτές που δεν πήγαν καλά, γιατί αυτές με προχωρήσαν. Γιατί τα πράγματα τα λάθος, οι αποτυχίες είναι που σε μαθαίνουν κάτι παραπάνω, και σε κάνουν να προχωρήσεις.

The K-magazine: Ποιό θα μπορούσε να είναι το soundtrack της ζωής σου;
Αντώνης Λουδάρος: Το soundtrack θα είναι πολυσυλλεκτικό, θα έχει μέσα από τραγούδια που συνήθως εμπεριέχονται σε ταινίες του Αλμοδόβαρ μέχρι «το Πιάνο», η μουσική της «Αμελί». Θα ήταν ένα multi-culti soundtrack. Νομίζω πως και η ζωή μου είναι και οι ζωές των περισσότερων καλλιτεχνών, ηθοποιών, είναι λίγο έτσι. Είμαστε λίγο τσιγγάνοι στη ψυχή και σε κάθε συνεργασία μαθαίνουμε νέους ανθρώπους, νέα μυαλά… Είναι πολύ ωραία η δουλειά μας!

The K-magazine: Φιλίες υπάρχουν;
Αντώνης Λουδάρος: Ναι, δεν έχω πολλές φιλίες… πολύ εκλεκτικές. Είναι και από τα δύο φύλα, έχω δύο κολλητούς άντρες και μία κολλητή σαν αδερφή μου, γυναίκα.

The K-magazine: Υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν το έχεις κάνει ακόμα; Στη σκηνή εννοώ, να «παίξετε» μαζί…
Αντώνης Λουδάρος: Πάνω στη σκηνή θα ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Σταμάτη Φασουλή, με τον Γιώργο Κιμούλη και θεωρώ ότι είναι πολύ σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης… θα ήθελα να συνεργαστώ με όποιον δεν έχω δουλέψει. Αλλά με Ελληνες…

The K-magazine: Τι να περιμένουμε στο μέλλον;
Αντώνης Λουδάρος: Να περιμένετε ότι θα προσπαθώ να μην προδώσω τις αρχές μου. Οι οποίες είναι να δίνω το 100% του εαυτού μου και, οι επιλογές μου να είναι, όσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο «να βοηθούν τον θεατή». Αυτός που έρχεται, πρέπει να έρχεται και κάτι να του δίνεις στη τσέπη του, στο τσεπάκι της ψυχής του, να πάρει κάτι μαζί του και να μείνει στο ντουλαπάκι του μυαλού του.

The K-magazine: Όλη την ώρα πάντως αλλάζεις κουστούμια, όπως και οι υπόλοιποι συντελεστές. Θυμάσαι τον αριθμό;
Αντώνης Λουδάρος: Αν δεν κάνω λάθος, αλλάζω 14-15 φορέματα και 3 περούκες.

The K-magazine: Ποιά είναι η απαράβατη αρχή σου;
Αντώνης Λουδάρος: Μη κάνεις αυτό που δεν θα θελες να σου κάνουν.

Απομαγνητοφώνηση: Λίνα Γριβογιάννη

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Θα σε πάρωνα φύγουμε”, στο θέατρο Badminton, εδώ, η οποία πήρε παράταση μέχρι τις 21 Απριλίου

08/04/2013 1 comment

PSYCHO & SEX

“Όχι πια σεξ… μόνο φίλοι. Γίνεται;” από τη Χριστίνα Παύλου

written by George Portelli

Σερφάροντας στο διαδίκτυο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου διάβασα αρκετές ιστορίες αγάπης. Άλλες για το πώς γεννήθηκαν αλλά και κάποιες που είχαν άδοξο τέλος. Μια από αυτές η ιστορία ενός ζευγαριού όπου ο πρώην εραστής ήταν νυν φίλος της κοπέλας. Πώς να διαχειριστεις μια τέτοια κατάσταση; Μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή;

Πόσες ιστορίες αγάπης έχετε ακούσει να τελειώνουν γιατί ανάμεσα τους μπήκε ένα τρίτο πρόσωπο; Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί αν πρέπει να πείτε σε έναν φίλο ή φίλη σας ότι γνωρίζετε πως υπάρχει στη σχέση του τρίτο πρόσωπο…

Το «τρίτο» πρόσωπο, άνδρας ή γυναίκα, συνήθως έρχεται και εισχωρεί σε μια δομημένη σχέση, ανάμεσα σε ανθρώπους που συνυπάρχουν καιρό. Το αποτέλεσμα; Είτε διαλύει τη σχέση, είτε προσπερνά σαν κάτι ευκαιριακό που ευτυχώς δεν στάθηκε αφορμή για να χαλάσει μια οικογένεια ή μια σοβαρή σχέση δύο ανθρώπων.

Υπάρχει όμως και μια άλλη περίπτωση, ίσως πιο ιδιάζουσα… Τι γίνεται όταν το τρίτο πρόσωπο υπήρχε στο παρελθόν ως ερωτικός σύντροφος και τώρα συνεχίζει να υπάρχει στη ζωή μας ως καλός φίλος;

Είναι αρκετές οι περιπτώσεις των ανθρώπων που υπήρξαν ερωτικά με κάποιον, χώρισαν φιλικά και συνέχισαν να διατηρούν φιλικές σχέσεις, έχοντας μάλιστα απόλυτη εμπιστοσύνη και αισθήματα αγάπης μεταξύ τους. Η περίπτωση αυτή ακούγεται πολύ καλή και – όπως θα λέγαμε όλοι – πολιτισμένη. Όταν όμως συνεχίζουν τη ζωή τους και φτιάχνουν νέες σχέσεις ,πως μπορούν να συνυπάρχουν οι πρώην ως φίλοι;

Ας βάλουμε λοιπόν τον εαυτό μας σε μια τέτοια θέση. Ο πρώην είναι τώρα ο καλύτερος φίλος μας, όμως ο νυν δεν τον θέλει ανάμεσα μας. Πως θα διαχειριζόσασταν μια τέτοια κατάσταση.

Μια πρώτη σκέψη σας θα ήταν να μην αποκαλύψετε ποτέ στη νέα σας σχέση ότι ο φίλος σας ήταν παλιά ερωτικός σας σύντροφος. Η περίπτωση αυτή όμως θα σας οδηγήσει μαθηματικά σε αποτυχία. Αφενός γιατί το περιβάλλον σας αργά ή γρήγορα , ηθελημένα ή μη θα «μαρτυρήσει» την αλήθεια και τότε το μπέρδεμα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο. «Γιατί μου το έκρυβες; Άρα κάτι συμβαίνει ακόμα μεταξύ σας» αφετέρου γιατί αν δεν μαθευτεί από τους φίλους σας θα ζείτε πάντα με την αγωνία της αποκάλυψης…

Μια τέτοια αποκάλυψη θα έφερνε όπως αντιλαμβάνεστε ένα «τσουνάμι» στη σχέση σας:

Μια ταινία που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τι θέλετε!

«Γιατί δεν το είπες από την αρχή; Πώς να σε εμπιστευτώ ξανά εγώ; Τι άλλο μου κρύβεις; Αν το είχα κάνει εγώ πως θα αντιδρούσες;» Σε αυτή την τελευταία φράση νομίζω ότι κάθε γυναίκα θα πρέπει να σκεφτεί λογικά. Δηλαδή, πως θα νιώθατε αν η πρώην του φίλου σας ήταν τώρα η καλύτερη του φίλη; Θα την ανεχόσασταν στη σχέση σας, στην καθημερινότητα σας; Θα ζητούσατε να σταματήσει να την έχει φίλη και να τη διώξει από τη ζωή του;

Πιστεύω πραγματικά πως η ειλικρίνεια μεταξύ των συντρόφων αποτελεί θεμέλιο της υγιούς σχέσης. Ίσως λοιπόν η καλύτερη λύση είναι η εξήγηση να γίνει από την αρχή. Όταν μια γνωριμία δείχνει πως θα εξελιχθεί σε σχέση. Το να συστήσουμε ειλικρινώς τον πρώην ερωτικό σύντροφο και νυν φίλο μας στη νέα μας σχέση με όλες του τις «ιδιότητες». Να είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή. Αν βέβαια αυτό ενοχλήσει το νέο μας σύντροφο τότε πρέπει να πάρουμε μια απόφαση για τη ζωή μας: Αν θα πρέπει να «χαλάσουμε» μια φιλία για μια νέα αρχή!

Σας ευχαριστώ για όλα τα μηνύματα που λαμβάνω από εσάς ! Συνεχίστε να μου στέλνετε στο [email protected]

25/02/2013 2 comments

Dimitri's Food blog

Εις Γευσείαν: Φαγητά καρδιάς σε ημέρες κρίσης‏

written by Βούλτσος Δημήτρης

Τραπέζι με λευκό λινό τραπεζομάντηλο. Πιάτα λευκά χωρίς σχέδια για να αναδεικνύουν μέσα από την αντίθεση τη χρωματική ομορφιά του φαγητού. Μαχαιροπίρουνα ίσια, ελαφρά. Κανάτα διάφανη και ποτήρια άχρωμα για το κρασί, να το διαπερνά το φως. Ατμόσφαιρα ζεστή, φωνές και γέλια.

Το μεσημέρι μυρίζει πατάτες γιαχνί. Όμορφες, κομμένες κυδωνάτες. Γιαχνισμένες, με λίγο ξερό κρεμμύδι και απειροελάχιστο σκόρδο, σε εξαιρετικό ελαιόλαδο.. Κοκκινισμένες με ελαφρύ χυμό ντομάτας, αρτυμένες με χοντρό αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Πατάτες γιαχνί, σερβιρισμένες με προσοχή στο πιάτο, αχνίζουσες. Ένα έδεσμα φθηνό, εμπλουτισμένο με τη φροντίδα που εμπνέει η αγάπη. Και δίπλα τους φέτα βαρελίσια, ελιές Θάσου και προζυμένιο ψωμί. Ένα γεύμα χωρίς πολλά έξοδα, γεμάτο αρώματα, υφές και νοσταλγία.

Και μη θεωρήσει κανένας υπερβολή την προτίμηση, αν όχι την επιστροφή, σε χαμηλού κόστους εδέσματα. Η ένωση πωλητών εντοσθίων στη Γαλλία-αρπάζοντας την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης- οργάνωσε σεμινάρια με συνταγές εντοσθίων από διάσημα εστιατόρια και ίσως οι Γάλλοι θυμήθηκαν ότι δεν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που τα μπιστρό σερβίριζαν ως πιάτο ημέρας νεφρά με σάλτσα από κρασί Μαδέρα και μοσχαρίσια σιγοβρασμένη καρδιά με καρότα και πορτοκάλι. ‘Όπως και στα δικά μας εστιατόρια τα ριγανάτα εντόσθια και ο κοκκινιστός αρνίσιος πατσάς ήταν αγαπημένα πιάτα.

Και δεν είναι μόνο οι πατάτες γιαχνί και τα εντόσθια για τις δύσκολες μέρες της κρίσης που θα μας απομακρύνουν από το μενταγιόν ελαφιού και την ξιπασιά μας… Είναι όλος ο πλούτος της ελληνικής κουζίνας των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Που τον ξεχάσαμε και κυνηγήσαμε την εξεζητημένη fake πολυτέλεια και συμπιέσαμε τη ζωή μας. Και χάσαμε αυτό το λίγο της ήρεμης απόλαυσης που προσφέρει ένα πιάτο πατάτες γιαχνί με πρόσωπα δικά μας και το χρόνο να κυλάει αργά, ανθρώπινα.

18/02/2013 0 comments

NEWS

Μια παρέα από «προφιλ»…από την Χριστίνα Παύλου

written by George Portelli

Ο Φεβρουάριος μας χάρισε μερικές υπέροχες, ηλιόλουστες ανοιξιάτικες ημέρες ικανές να ομορφύνουν κάπως την ταλαιπωρημένη διάθεση όλων μας…

Στο δρόμο για τη δουλειά το μυαλό απολάμβανε το φως και η σκέψη χανόταν, μέχρι να ακούσω τους παρακάτω στίχους από την υπέροχη φωνή της Νατάσας Θεοδωρίδου στο ράδιο: «Βλέπω τα μάτια σου μπροστά μου στην οθόνη, πέρασε μήνας και μου φαίνεται πολύ…»

Ξαφνικά ένιωσα ένα άγχος μέσα μου και η σκέψη άρχισε να τρέχει με χίλια… Με πόσους φίλους δεν είχα μιλήσει στο τηλέφωνο, πόσους από αυτούς δεν είχα καταφέρει να συναντήσω; Η μια σκέψη έφερνε την άλλη…
Έχουμε αλήθεια συνειδητοποιήσει πως στην απόλυτη εποχή της επικοινωνία, έχουμε χάσει εντελώς την ανθρώπινη επαφή;
Πόσοι παίρνουμε τηλέφωνο τους φίλους μας απλά για να τους ακούσουμε και να δούμε αν είναι καλά; Πόσοι διαθέτουμε χρόνο για να βρεθούμε μαζί τους ή να οργανώσουμε μια κοντινή απόδραση, μια εκδρομή από αυτές που πηγαίναμε ως παιδιά τα Σάββατα με τους γονείς μας;

Αλήθεια πόσοι από εμάς έχουμε αντικαταστήσει το τηλεφώνημα για «χρόνια πολλά» με ένα sms ή ακόμη και με ένα απρόσωπο «χρόνια πολλά» στο timeline του fb… εκεί που πλέον αν είσαι στο calendar σου γράφουν από μια ευχή άνθρωποι που σε άλλες εποχές επικοινωνίας δεν θα είχαν ούτε το τηλέφωνο σου;

Μόλις ανοίξεις τον υπολογιστή σου το πρωί, είναι όλοι εκεί. Όλοι μια μεγάλη παρέα: Στο Skype, στο msn, στο fb, στο twitter κοινοποιούμε τη ζωή μας. Όλη μέρα ένα ατελείωτο chat. Πολλοί θα πουν: ναι με αυτόν τον τρόπο έχουμε τη δυνατότητα να μιλάμε με όλους, να μαθαίνουμε νέα, να ανταλλάσουμε απόψεις, να κρατάμε την επαφή μας, ακόμη και να βρίσκουμε φίλους από το παρελθόν που είχαμε χάσει.

Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να σκεφτώ τους φίλους μου… Όλους αυτούς που έχω καθημερινή επαφή, που «μιλάω» μαζί τους σχεδόν καθημερινά, χωρίς να ακούω τη φωνή τους… Για κάθε έναν από αυτούς αντιστοιχεί μια φωτογραφία, αυτή που έχουν ανεβάσει στο προφίλ τους – ευτυχώς κάποιοι “change their profile picture” και μου έρχεται η ενημέρωση στο mail, οπότε συνδέομαι στο fb και βλέπω updated photo και χαμογελώ και… Θεέ μου τι λέω;
Πέρασαν οι γιορτές, η γιορτή του έρωτα πριν από λίγες ημέρες, αλήθεια πόσοι από εσάς πήρατε τηλέφωνο ή στείλατε μια ηλεκτρονική κάρτα; Η εποχή της κρίσης δείχνει να μας γυρίζει πίσω στις αξίες της ζωής. Να βρισκόμαστε στα σπίτια για φαγητό, να πηγαίνουμε βόλτες όλοι μαζί για έναν απλό καφέ, να μοιραζόμαστε τα προβλήματα μας.

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε να στείλετε ένα sms πατήστε το κουμπί της κλήσης, ακούστε τη φωνή του ανθρώπου που θεωρείτε δικό σας, που σας λείπει. Διαθέστε λίγα δευτερόλεπτα για τηλεφωνικές ευχές και μη μείνετε στο κλασσικό : «Ρε συ χαθήκαμε. Κανονίστε να τα πούμε ένα βραδάκι». Τηρήστε την υπόσχεση και ορίστε εκείνη τη στιγμή το… «συγκεκριμένο βραδάκι». Επιλέξτε μια κοντινή εκδρομή με φιλικά πρόσωπα ακόμη και με φαγητό φτιαγμένο από το σπίτι. Το βράδυ θα νιώθετε διαφορετικά. Θα υπάρχουν στο μυαλό σας νέες φρέσκες εικόνες και όχι οθόνες.

Το κινητό χτυπάει μέσα στην τσάντα μου… το προλαβαίνω… ένας αγαπημένος μου φίλος από τη Θεσσαλονίκη, θα τον ακούσω, θα μάθω νέα του… «χάρηκα πολύ που με πήρες» του λέω και το εννοώ. Ευτυχώς που υπάρχουν τα κινητά, γιατί αν έπαιρνε σπίτι και έλειπα;

Χριστίνα

Υ.Γ. Μην διστάσετε να μου στείλετε τους προβληματισμούς σας στο [email protected]

18/02/2013 1 comment

NEWS

“Κάθε μέρα….Κυριακή!!!”, από τη Χριστίνα Παύλου

written by George Portelli

Άλλη μια Κυριακή με βρίσκει καθισμένη στον καναπέ του σπιτιού μου να διαβάζω σχεδόν απορροφημένη τα mail σας, που ομολογώ ότι ολοένα αυξάνονται και πληθύνονται. Η τελευταία ημέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη αποκλειστικά σε εσάς και πολλές φορές σκέφτομαι πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης μου μέσα από την όμορφη και ειλικρινή επικοινωνία μας.

Τελικά ναι! Διαπιστώνω και εγώ μαζί σας ότι όλα είναι ελαφρύτερα μέσα μας όταν τα μοιραζόμαστε! Όταν σκεφτόμαστε ότι οι σκέψεις μας γίνονται μέρος των σκέψεων κάποιου άλλου ανθρώπου. Σήμερα λοιπόν έτσι αυθόρμητα και εντελώς ξαφνικά μου γεννήθηκε η επιθυμία όλες οι μέρες της εβδομάδας να ήταν σαν την Κυριακή. Χαλαρές , ήρεμες και χωρίς πρόγραμμα. Έχει αλλάξει τόσο πολύ η καθημερινότητα όλων μας και όλα τρέχουν τόσο γρήγορα δίπλα μας, που συνειδητοποιούμε με λύπη κάποιες φορές ότι ξεχνάμε να ζήσουμε . Να νιώσουμε δηλαδή τη μαγεία που προσφέρουν οι απλές καθημερινές στιγμές δίπλα στους ανθρώπους που σημαίνουν πολλά για εμάς. Χανόμαστε μέσα στη ρουτίνα και το άγχος της καθημερινότητας με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κάποια μικρά μυστικά που αν τα ακολουθήσουμε μπορούμε να δώσουμε ξεχωριστή αξία στην κάθε μας ημέρα. Μπορεί να είναι Δευτέρα , Τετάρτη ή Παρασκευή, ωστόσο με κάποιες απλές κινήσεις είμαι σίγουρη ότι κάθε ημέρα μπορεί να μετατραπεί στη ξεχωριστή εκείνη στιγμή που θα σηματοδοτήσει μια νέα και αισιόδοξη αρχή.

• Επιλέξτε από αύριο κιόλας να ξυπνήσετε με έναν διαφορετικό τρόπο από εκείνον που έχετε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Αφήστε στην άκρη για παράδειγμα το ξυπνητήρι του κινητού σας τηλεφώνου και διαλέξτε να σηκωθείτε από το κρεβάτι σας με τον ήχο ενός αγαπημένου σας τραγουδιού . Και βέβαια πριν απομακρυνθείτε από τη θαλπωρή του κρεβατιού σας διώξτε από το νου οποιαδήποτε σκέψη αφορά τη δύσκολη μέρα που μπορεί να σας περιμένει.

• Ακόμα και εάν δε συνηθίζετε να τρώτε πρωινό φροντίστε γι’ αυτήν τη ξεχωριστή ημέρα να δημιουργήσετε ένα θρεπτικό και πλήρες πρωινό γεύμα για να την ξεκινήσετε. Μην παραλείψετε να το συνοδέψετε με ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι πλούσιο σε βιταμίνες , που θα σας ανανεώσει και θα σας γεμίσει ενέργεια.

• Φορέστε την αθλητική σας φόρμα και τρέξτε όσο αντέχετε στο πιο κοντινό πάρκο που θα βρείτε δίπλα στο σπίτι σας. Ακόμα και εάν δεν είστε λάτρης της γυμναστικής, έστω για μια μέρα κάντε την υπέρβαση και νιώστε τη διαφορά.

• Εάν είστε εθισμένη σε μια κακιά συνήθεια αποφασίστε ότι η ήρθε η ώρα επιτέλους για να την κόψετε . Εάν για παράδειγμα είστε φανατική καπνίστρια από αύριο κιόλας κόψτε το τσιγάρο. Θυμηθείτε με! Θα νιώσετε αμέσως καλύτερα!

• Αφού κάνετε ένα μπάνιο με αιθέρα έλαια, περιποιηθείτε τον εαυτό σας και βγείτε έξω από το σπίτι για να συναντήσετε φίλους που σας φτιάχνουν τη διάθεση και σας «φορτίζουν» με θετική ενέργεια.

• Ολοκληρώστε τη μέρα σας διαβάζοντας ένα βιβλίο. Αφήστε τη σκέψη σας να « ταξιδέψει» στις σελίδες του και αποχαιρετήστε αυτήν τη μέρα όμορφα και ξεκούραστα.

Η καλή μέρα αγαπημένες μου φίλες δεν έχω καταλήξει ακόμα αν όντως φαίνεται από το πρωί. Υπάρχουν φορές που έχει τύχει να ξυπνήσω υπέροχα και η μέρα να μην έχει συνεχιστεί τόσο καλά όσο το είχα φανταστεί. Αλλά και το αντίστροφο βέβαια, να ξυπνήσω δηλαδή με χάλια διάθεση και μετά να συμβεί κάτι τόσο ξεχωριστό που να περάσω καταπληκτικά. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει μια μέρα και είναι άδικο να θεωρούμε πως αν δεν ξεκινήσει καλά είναι καταδικασμένη να είναι χάλια.

Πάρτε το παιχνίδι πάνω σας λοιπόν, δημιουργείστε μόνες σας τις ευνοϊκές συνθήκες και…..ζήστε!!!

Χριστίνα

Υ.Γ. Μην διστάσετε να μου στείλετε τους προβληματισμούς σας στο [email protected]

06/02/2013 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Να λέτε πάντα «Σ’ αγαπώ»

written by The K-magazine

Τους τελευταίους δύο μήνες το τηλέφωνο χτύπησε και ο λόγος ήταν για να μου πουν ότι κάποιος χάθηκε. Έτσι ξαφνικά, αναίτια, και χωρίς να προλάβει να πει “αντίο”. Είναι τόσο σοκαριστικό αυτό το ξαφνικό που δεν σου αφήνει περιθώρια σκέψης ή εκλογίκευσης του γεγονότος. Έγινε. Τέλος. Ακόμα δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά, έχω ένα μούδιασμα και μία δύσπνοια που δεν με αφήνει να κουνηθώ.

Γιατί οι άνθρωποι φεύγουν; Γιατί πρέπει να τελειώνει η ζωή; Η Κική Δημουλά είχε πει σε μία συνέντευξη της ότι βρίσκει πολύ άδικο το να φεύγουν οι άνθρωποι. «Είναι απάνθρωπο να γνωρίζω κάποιον να τον αγαπώ και να μου τον παίρνεις». Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι λιγότερο ή περισσότερο σωστό από αυτό. Ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή, κάνουμε όνειρα, αγαπάμε, πονάμε, προσπαθούμε, τα παρατάμε, σηκωνόμαστε, πέφτουμε ξανά, όλα αυτά γιατί και ποιό το νόημα τους αφού την κατάληξη την ξέρουμε και είναι αναπόφευκτη.

Σταμάτα για ένα λεπτό και σκέψου όλους εκείνους που αγαπάς, πάρε μία βαθιά ανάσα ,και τώρα πάρε το τηλέφωνο και πες τους πόσο τους αγαπάς. Πέρνα όσο περισσότερο χρόνο μπορείς με εκείνους που είναι στη καρδιά σου και σταμάτα να αγχώνεσαι για όλα εκείνα τα ανούσια πράγματα που είτε δεν γίνονται, είτε δεν είναι στο χέρι σου να γίνουν. Τρέξε και προσπάθησε για τους ανθρώπους σου! Εκείνοι έχουν νόημα, όχι η επιτυχία στη δουλειά ή το πόσα λεφτά θα κερδίσεις. Αυτά έρχονται μετά….

Ναι, αν χάσουμε τη δουλειά μας θα στεναχωρηθούμε, θα κλάψουμε, αλλά αν χάσουμε έναν άνθρωπο που αγαπάμε πολύ… τι θα κάνουμε; Αυτή την απώλεια πως θα την ξεπεράσουμε; Δεν είπα τίποτα στον καλύτερο μου φίλο όταν έχασε τον πατέρα του, ό, τι και αν έλεγα θα ήταν λάθος. Δεν έχω τίποτα να πω στη θεία μου που έχασε χθες τον άντρα της, ό,τι και να πω είναι περιττό και δεν έχει κανένα νόημα.

Το μόνο που μπορώ να κάνω, για αυτούς που αγαπώ, σε αυτή την περίπτωση, είναι να είμαι δίπλα τους όσο γίνεται. Παράλληλα μπορώ να δείξω στους ανθρώπους μου πόσο τους αγαπώ , να τους το πω και να κάνω ότι γίνεται για να τους υπενθυμίσω ότι ο πόνος μπορεί να μην φεύγει, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να είσαι μόνος σου όταν τον περνάς. Ακόμα μπορώ να είμαι δίπλα τους και να παλεύω για εκείνους όταν και όποτε χρειαστεί.

Μην ξεχνάτε πότε ότι η πραγματική μας περιούσια είναι οι άνθρωποι που έχουμε στην καρδιά μας. Μην τους αφήνετε στην άκρη γιατί έχετε πολλές δουλειές και γιατί δεν έχετε χρόνο να τους πάρετε ούτε ένα τηλέφωνο. Βρείτε χρόνο. Κανείς μας δεν θα είναι εδώ για πάντα… το θέμα είναι τι θα κάνουμε με τον χρόνο που έχουμε και πόσο σωστά θα φερθούμε μέσα στη ζωή μας.

Αγκαλιάστε όλους όσους αγαπάτε και να τους το λέτε, να το λέτε κάθε μέρα, το ό,τι το ξέρουν δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μην σκεφτείτε πως θα σας κρίνουν οι άλλοι , ούτε αν θα σας παρεξηγήσουν. Σημασία έχει το βράδυ που ξαπλώνετε στο κρεβάτι σας να είσαστε «γεμάτοι» και να νιώθετε ότι αυτό που πραγματικά θέλατε, το κάνατε. Πιστέψτε με και εκείνοι θα ξαπλώσουν ευτυχισμένοι που άκουσαν αυτά που τους είπατε και ευγνώμονες, μην το καθυστερείτε λοιπόν. Αυτό που πραγματικά έχουμε είναι το «τώρα», ας το ζήσουμε όσο καλύτερα γίνεται.

29/01/2013 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ήρθε κι ο δικός μου απολογισμός….

written by Ιωαννα Βλασση

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και μου ζητήθηκε να κάνω κι εγώ τον απολογισμό μου για το έτος που αφήνουμε πίσω μας. Συνήθως αυτές τις σκέψεις τις κρατώ για τον εαυτό μου αλλά φέτος λέω να τις μοιραστώ μαζί σου Κατερίνα (και μαζί σας)!

Για μένα το 2012 ήταν το επίσημο έτος της ενηλικίωσής μου. Και δεν εννοώ φυσικά ότι έκλεισα τα 18, εννοώ όμως ότι η ζωή με έφερε αντιμέτωπη με «ενήλικες» δυσκολίες, προβλήματα και αποφάσεις, ενώ εγώ ακόμη σκέφτομαι με «ανήλικη» καρδιά και σκέψη. Πάντοτε αρνιόμουν να δω τον κόσμο με τα μάτια ενός ενήλικα. Πάντοτε προτιμούσα την αγνότητα και την ειλικρίνεια ενός παιδιού.

Φέτος έμαθα κι εγώ να λέω «σ’ αγαπώ, να λέω συγγνώμη, σε συγχωρώ, να λέω ευχαριστώ το Θεό» για όλα όσα έχω και όχι να παρακαλάω να μου δώσει όσα μου λείπουν. Έμαθα να συμβουλεύω τους ανθρώπους κάθε φορά που θέλουν να πουν «δε μπορώ, δεν αντέχω, δεν είμαι καλά, δεν είμαι ευτυχισμένος» να κάνουν πριν μια βόλτα στους διαδρόμους της Ογκολογικής Πτέρυγας του Παίδων… Θεέ μου, πόσο ευτυχισμένοι και τυχεροί είμαστε χωρίς να το ξέρουμε!
Ήταν μια χρονιά γεμάτη. Γεμάτη από γεγονότα, από δυσκολίες, από ευκαιρίες. Ευκαιρίες να γνωρίσουμε καλύτερα τον αληθινό εαυτό μας, τη ζωή, τις δυνατότητές μας. Δυνατότητες που ούτε οι ίδιοι γνωρίζαμε ότι έχουμε. Για ‘μενα ήταν μια χρονιά ιδιαίτερη, «προσγειωτική» θα έλεγα αν μου επιτραπεί να δημιουργήσω ένα δικό μου όρο. Μπήκα για πρώτη φορά σε συνθήκες κανονικής και μόνιμης (όσο γίνεται σήμερα!) εργασίας, έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους με τα ελαττώματά τους και έμαθα επίσης ότι κι εκείνοι με αποδέχονται με τα δικά μου.

Πήρα όμως και τις αποφάσεις μου. Σκέφτηκα, όταν χαμογελάς σε κάποιον συνήθως παρασύρεται, και σου χαμογελά κι εκείνος. Κοίταξα, λοιπόν, τη ζωή με αισιοδοξία και να τη, τη βλέπω να προσπαθεί κι εκείνη να μου χαμογελάσει, μου δείχνει που και που και αυστηρό της πρόσωπο, αλλά ταυτόχρονα μου ψιθυρίζει στ’ αφτί ότι μπορώ να αντέξω…
Δεν προτείνω σε καμία περίπτωση να μείνει κανείς στάσιμος, να αρκείται σε αυτά που έχει και να μην προσπαθεί για το καλύτερο, προτείνω όμως η δίψα για ικανοποίηση όλων μας των «θέλω» να μη μας κάνει δυστυχισμένους χωρίς λόγο… Όντως μπορεί να μην έχουμε τη δουλειά που ονειρευόμασταν αλλά… who cares?

Αν νιώθουμε καλά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα γιατί να το εγκαταλείψουμε; Ε ναι, λοιπόν, Λίνα Γριβογιάννη, κι εγώ θα μείνω… θα παραμείνω εδώ που μ’ έμαθαν να αγαπώ και εδώ που αγαπιέμαι…

Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου για όσα μου δίνεις, ακόμη και για όσα μου στερείς, και σου ζητώ να με συγχωρέσεις αν υπήρξα αχάριστη.. Το 2013 όλα θα είναι καλύτερα…

Αφιερωμένο στο φύλακα άγγελο και στο μικρό Θεό μου….
….στη μαμά μου!

Ιωάννα

01/01/2013 0 comments

Οι αναγνώστες γράφουν

«Άγιε μου Βασίλη, για το 2013 θέλω…»

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
ξέρω, είμαι κάπως μεγάλη για να σου γράφω γράμμα. Μη βιαστείς, όμως να το βάλεις στην άκρη. Είναι μία από τις φορές που νιώθω κι εγώ παιδί. Και δεν πρόκειται να σου ζητήσω κούκλα ή καινούριο αμάξι. Αυτό που θέλω να σου ζητήσω δε μπαίνει σε κουτί κι ούτε μπορεί να τοποθετηθεί κάτω από το δέντρο μου. Μάλλον το σκέφτομαι κάτι σαν… νεραϊδόσκονη. Ναι, δεν είσαι νεράιδα! Αλλά κάπως έτσι το φαντάζομαι! Επειδή ξέρω, όμως, πως ισχύει το «συν Αθηνά και χείρα κίνει», δεν περιμένω να κάνεις όλη τη δουλειά εσύ, θα σε βοηθήσω κι εγώ. Απλά θα χρειαστώ λίγη από τη μαγεία σου.
Θα ήθελα να μας βοηθήσεις να γίνουμε πιο ανθρώπινοι. Ειδικά τώρα το θεωρώ πιο απαραίτητο από ποτέ. Κι όταν λέω «ανθρώπινοι», εννοώ σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Θέλω να σταματήσει αυτή η εμμονή μας πως η ευτυχία μας έγκειται μόνο σε υλικά αγαθά. Δεν αντιλέγω, τα λεφτά κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Πιο ευτυχισμένη, όμως, δεν την κάνουν. Θέλω, λοιπόν, οι άνθρωποι να χαμογελούν περισσότερο και να κάνουν και τους γύρω τους να χαμογελούν. Και δε μιλάω για ένα συγκαταβατικό χαμόγελο, αλλά για εκείνο το αγνό, που αποτυπώνεται στα χείλη όταν βγαίνει μέσα από την καρδιά.
Θέλω οι άνθρωποι να δείχνουν στους φίλους τους και στην οικογένειά τους πως είναι εκεί γι’ αυτούς όποτε χρειαστεί. Θέλω να σταματήσουν να ντρέπονται να αγκαλιάσουν το φίλο που έχει ανάγκη από παρηγοριά. Ακόμη κι αυτή η μικρή χειρονομία χαρά δίνει. Επίσης θέλω να βοηθούν περισσότερο το συνάνθρωπο που έχει ανάγκη κι όχι μόνο τις μέρες των εορτών. Είτε μέσα από φιλανθρωπικές πράξεις είτε μέσα από εθελοντικές ενέργειες.
Α, και κάτι σημαντικό: θέλω να τους βοηθήσεις να βρούνε τη δύναμη να αγωνιστούν. Θέλω να σταματήσουν να φοβούνται από τους εκβιασμούς που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας από κόμματα, ενώσεις, οργανισμούς κι οποιοδήποτε άλλο ακρωνύμιο ακούγεται στα ΜΜΕ. Θέλω να τους βοηθήσεις να αντιληφθούν πως μόνο αν μείνουμε όλοι ενωμένοι θα καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε και να βγούμε νικητές.
Ξέρω πως δε μπορείς να κάνεις απλώς ένα «ΦΟΥ» και να διώξεις μακριά την αγωνία ή να χτυπήσεις τα δάχτυλά σου και να αλλάξουν όλα στη στιγμή. Αλλά ξέρω πως έχεις μία μαγική ικανότητα να «ξυπνάς» τις ψυχές των ανθρώπων. Κι όπως σου είπα παραπάνω, υπόσχομαι να σε βοηθήσω κι εγώ από εδώ που βρίσκομαι.
Εγώ; Όχι, δε θέλω κάτι για μένα. Έχω ήδη κοντά μου την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Έχω τη συντροφιά τους, τη ζεστή ματιά τους, τη σφιχτή αγκαλιά τους όταν τη χρειαστώ. Επομένως τα έχω όλα. Βοήθησέ με απλά να θυμίσουμε μαζί και στους άλλους πως κι εκείνοι τα έχουν ήδη όλα.

Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Με αγάπη,
Αντιγόνη

01/01/2013 1 comment

PSYCHO & SEX

Το 2013 έφτασε…. Γίνε πρωταγωνιστής της ζωής σου!

written by George Portelli

Τις τελευταίες ημέρες της χρονιάς, η ψυχολογία όλων μας είναι περίεργη. Σίγουρα διαφορετική από τις επόμενες και ίσως λίγο πιο μελαγχολική καθώς τα ταξίδια του νου σε στιγμές που πέρασαν μας φέρνουν αντιμέτωπους με αναμνήσεις που μας στιγμάτισαν και ίσως να άλλαξαν τη ζωή μας. «Ό, τι γίνεται, συμβαίνει για κάποιον λόγο» λένε οι σοφότεροι και δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί τους αλλά και να συμπληρώσω πως αυτός ο λόγος συνήθως είναι για καλό. Από προσωπική εμπειρία, διαπιστώνω ότι μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις βγήκα ακόμα πιο δυνατή και όσα ακολούθησαν ήταν τόσο όμορφα που με έκαναν να «κλείνω» τελικά πονηρά το μάτι σε ότι προηγήθηκε.

Εδώ στο Λονδίνο, είναι λίγο δύσκολο να συγκεντρώσω τη σκέψη μου και να κάνω τον προσωπικό μου απολογισμό από μία χρονιά που θα θυμάμαι για πάντα , αφού μέσα σε αυτήν επισημοποιήσα μια σχέση ζωής με έναν άνθρωπο που σημαίνει πολλά για εμένα! Λίγο οι βόλτες, λίγο το shopping therapy, λίγο οι κουβέντες με τους γονείς και φίλους που είχα καιρό να δω, ο χρόνος περνάει χωρίς να το καταλάβω και δε μου δίνει περιθώρια να «ταξιδέψω» σε αυτά που με σημάδεψαν το 2012 και σε όλα εκείνα που θέλω να πετύχω το 2013. Πάντα πίστευα ότι είναι πολύ σημαντικό να ονειρεύεσαι πράγματα και να προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις να τα πραγματοποιήσεις. Έτσι αισθάνεσαι «πρωταγωνιστής της ζωής» σου και όχι ένας απλός παρατηρητής της καθημερινότητας σου.

Οι πρώτες μέρες της νέας χρονιάς αποτελούν μια θυαμάσια αφορμή να βάλουμε τις επιθυμίες μας σε μία τάξη και να αριθμήσουμε σε ένα λευκό χαρτί όσα θέλουμε να καταφέρουμε αλλά και να αλλάξουμε. Όσα παρατηρήσαμε ότι μας πήγαν λίγο πίσω ή δεν λειτούργησαν εντέλει, όπως θα θέλαμε.

• Μπορούμε και είναι τελικά πολύ εύκολο να γίνουμε καλύτεροι και πιο αποδοτικοί στη δουλειά μας, εάν επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας μέσα σε αυτήν και ανακαλύψουμε εκ νέου πηγές χαράς και δημιουργικότητας.

• Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι σύντροφοι εάν δε μείνουμε στάσιμοι στα συναισθήματα μας και ανακαλύψουμε μαζί με τον άνθρωπο μας μικρά μυστικά για να ανανεώνουμε καθημερινά τη σχέση μας.

• Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι γονείς αλλά και καλύτερα παιδιά εάν αφιερώσουμε «στην άλλη πλευρά» λίγο περισσότερο χρόνο και προσπαθήσουμε να γεφυρώσουμε το περιφημο χάσμα των γενεών. Πάντα οι γονείς μας είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για εμάς και το τρίτο μάτι που μπορεί να δει το κακό όταν εκείνο πλησιάζει.

• Μπορούμε επίσης να γίνουμε καλύτεροι φίλοι, καλύτεροι εραστές…καλύτεροι σε όλα , αρκεί να το πιστέψουμε και να θελήσουμε να αλλάξουμε πρώτα απ΄όλα για να αισθανθούμε εμείς καλύτερα.

Όλοι θέλουμε να κάνουμε αλλαγές ή τουλάχιστον μια μεγάλη αλλαγή , όμως πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι οι αλλαγές είναι δύσκολες. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστικοί και ειλικρινείς τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους στόχους μας. Ας αρχίσουμε να θέτουμε στόχους από τη βάση. Ας καταφέρουμε πρώτα να αγαπήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό και μετά να ψάξουμε την αγάπη σε άλλους ανθρώπους….

Καλη χρονιά!
Χριστίνα

31/12/2012 0 comments

ΑΠΟΨΕΙΣ

2012: Απολογισμός μιας περίεργης χρονιάς

written by The K-magazine

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πιο λογικό να κάνεις την τελευταία μέρα του χρόνου, να κάνεις απολογισμό της χρονιάς που φεύγει ή να θέσεις στόχους για εκείνη που θα σου χτυπήσει την πόρτα τα μεσάνυχτα; Μήπως είναι καλύτερα να φτιάξεις μία σπιτική βασιλόπιτα και να ελπίζεις για το καλύτερο;

Να σας πω την αλήθεια κάθε χρόνο την ίδια απορία έχω. Αλλά αν πρέπει “οπωσδήποτε” να κάνω έναν απολογισμό και να κρατήσω «πράγματα» από την χρονιά που φεύγει, θα το κάνω και θα κρατήσω ότι με έκανε να χαμογελάσω και να κλάψω από χαρά.

Θα ξεκινήσω λοιπόν κρατώντας τα γέλια των φίλων μου από την περασμένη πρωτοχρονιά και τις ευχές που κάθε χρόνο μπλέκονται μαζί με εκείνες τις γιορτής μου και εκείνες για “καλή χρονιά” . Θα κρατήσω όλες τις βραδιές μαζί τους, σαν φυλακτό, γιατί είναι από τις πιο όμορφες και τις πιο δυνατές, μαζί με τις αγκαλιές τους και τα χαμογέλα τους. Θα συνεχίσω στο Φλεβάρη και στις υπέροχες βραδιές με τη φωνή της Νατάσσας να μας μαγεύει και να μας ταξιδεύει. Την γέννηση του πιο όμορφου και έξυπνου μωρού δύο αγαπημένων φίλων μου, το Μάρτη. Μία βραδιά του Απρίλη που ακόμα σκέπτομαι ,τι θα άλλαζα , τη μίνι κρίση των γενεθλίων μου κάθε Μάιο (και κάθε Μάιο, έτσι για πρόβα μέχρι τα 30).

Το καλοκαίρι που πάντα καταφέρνω να δω τις αγάπες τις ζωής μου – τους γονείς μου, περισσότερο και να τσακωθώ και να τα ξαναβρώ μαζί τους όπως όλα τα παιδιά ,αλλά και να ηρεμήσω. Φέτος όμως το καλοκαίρι, εκτός από την αφόρητη ζέστη του, μου έφερε το The K-magazine όποτε έχω να το κρατήσω για έναν ακόμα λόγο.

Τις αρχές του φθινοπώρου και τη χαρά του να βλέπεις ανθρώπους που αγαπιούνται, να παντρεύονται και να είναι ευτυχισμένοι! Τον Νοέμβριο, που μου θύμισε πολλά και με πήγε πίσω σε μέρη και ανθρώπους που αγαπώ, μετά από πολύ καιρό! Τέλος κρατώ αυτό τον μήνα που είναι ο τελευταίος και που όλα του τα φωτάκια εύχομαι να λάμπουν όλο το χρόνο στις ζωές όσων αγαπώ και είναι δίπλα μου, γιατί χωρίς εκείνους ο χρόνος που πέρασε δεν θα ήταν ο ίδιος.

Αλλά τώρα που το κοιτώ καλύτερα το κείμενο, ο απολογισμός μου είναι ονόματα, από των γονιών μου και του αδελφού μέχρι των φίλων μου και ενός μπόμπιρα που γνώρισα. Τελικά ο απολογισμός αν βγάλεις ότι σε πόνεσε και σε πίκρανε δεν είναι δύσκολος. Αλλά αυτός δεν είναι ο σκοπός του; Να κρατήσεις ότι σε έκανε να χαρείς και να χαμογελάσεις. Εξάλλου ότι μας πόνεσε δεν έχει νόημα να το γράψουμε γιατί πότε δεν φεύγει πραγματικά από μέσα μας.
Σας εύχομαι λοιπόν ο νέος χρόνος να σας βρει όπως ακριβώς θέλετε και αν δεν τα καταφέρετε… μην ανησυχείτε! Eχετε μία ολόκληρη χρονιά για να γίνουν οι στόχοι και τα όνειρα σας πραγματικότητα! Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!!

Για τη νεα χρονια σας κανω ενα μεγαλο δωρο, τον απολογισμο του αγαπημενου μου φιλου, Χρηστου Παπαμιχαλη, μέσα απο μουσικες που λατρευουμε και χαρη σε εκεινον δεν θα ακουγαμε ποτε!! Σε ευχαριστω πολυ πολυ Χρηστο!! Απολαυστε το !!!

http://knightsnight.podbean.com/2012/12/29/soundtrack-013e28-a-year-in-an-hour/

Λίνα

31/12/2012 0 comments

Newer Posts

Older Posts