Αγαπητό The K-magazine,
σου γράφω (και) σήμερα για να σου πω ένα-δύο –ίσως τρία-τέσσερα, εν πάση περιπτώσει όσα προκύψουν- πράγματα.
Ένας χρόνος έφυγε ένας χρόνος ήρθε και μαζί τους πηγαινο-ήρθαν εμπειρίες, καταστάσεις και συναισθήματα. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι από αυτά που συνέβησαν, δεν ξέρω τι και γιατί. Άλλωστε, θέλω να πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο, από τα καλά, για τα οποία είμαι ευγνώμων, μέχρι τα κακά, τα οποία ποτέ δε θέλουμε να συμβούν αλλά καλώς ή κακώς συμβαίνουν.
Για τις μέρες που μας έρχονται, τώρα, αυτό που θέλω είναι τα πράγματα να πηγαίνουν προς το καλύτερο, όπως να σταματήσει η αδερφή μου να κρυφακούει όταν μιλάω στο τηλέφωνο κρυμμένη πίσω από το παράθυρο νομίζοντας ότι δεν τη βλέπω -Όχι όχι προς Θεού! Είναι ένα τεράστιο ξανθό χερούλι με πιτζάμες-(Πλάκα κάνω αλλά καταλάβατε). Και φυσικά το πρώτο και σημαντικότερο όλων: πολύ, ατελείωτη, αδιάκοπη, ακατάπαυστη, ατέλευτη και ατέρμονη αγάπη και έρωτα (εδώ στέλνω ένα τεράστιο φιλί σε κάποιον… μουάτς!).
Σε αυτό το σημείο, να συμπεριλάβω τις ευχές των παιδιών μου, του σκυλουμπινίου μου, Kiwi, και του κουνελινίου μου, Fluffy. Υποθέτω ότι ο μεν Kiwi εύχεται να σταματήσω να του κάνω ξαφνικές επιθέσεις τσιμπήματος δηλώνοντάς του ότι θα τον φάω –Λυπάμαι πραγματικά αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό- και περισσότερα Dentastix –Εδώ ίσως μπορέσει να γίνει κάτι αλλά γενικά μην ελπίζεις και πολλά… Κάνεις διατροφή! Ο Fluffyπάλι λογικά εύχεται να συμπρωταγωνιστήσει με τον Michael Scofield στο Prison Break καθώς είχαμε τελευταία διάφορες τέτοια κρούσματα –Εγώ εγκρίνω, αλλά δεν ξέρω τι θα πει η Fox. Αυτά!
Εγώ από πλευράς μου εύχομαι το 2015 να μας δίνει υγεία, ευτυχία και πολύ αγάπη και έρωτα και ο, τι ζητά η καρδιά του καθενός.
Φιλιά,
Νατάσσα
