To «Mi último tango en Atenas» του συγκροτήματος Apurimac έχει γίνει must στα social media. Ο λόγος; Όλες του οι λέξεις είναι ελληνικές!
Ναι, ναι, σωστά διαβάσατε! Οι στίχοι αποτελούνται από 100% ελληνικές λέξεις. Όταν μάλιστα τις ακούει κανείς της αναγνωρίζει άμεσα, ανεξάρτητα από την ισπανική προφορά που έχουν.
Για να σας πείσω, σας παραθέτω τους στίχους:
« Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
(Ρεφραίν): Este mi último tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo»
Υποθέτω πως εδώ δε θα χρειαστεί καν η μετάφραση του Google, το νόημα βγαίνει πολύ εύκολα!
Σύμφωνα με συνέντευξή του, ο Daniel Armando, ο Αργεντινός συνθέτης του τραγουδιού, εμπνεύστηκε το εν λόγω τραγούδι, από ένα βιβλίο που βρήκε σε ταξίδι του στην Κούβα. Ο τίτλος του βιβλίου ήταν «Οι 17.000 λέξεις στην Ισπανική γλώσσα».
«Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι Ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες», δηλώνει. «Θα μου πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες; Δεν χρειάζεται. Όλες οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι Ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες.»
Στο τραγούδι συμμετέχει κι η δική μας, Έλλη Πασπαλά, η οποία ερμηνεύει το ρεφραίν που είναι και το μόνο κομμάτι του τραγουδιού που αποτελείται από ισπανικές λέξεις. Στο βίντεο κλιπ αποτυπώνεται μία νοσταλγική εικόνα της Αθήνας υπό τον ρυθμό ενός μοντέρνου tango.
Προσωπικά όλο αυτό μου δημιούργησε ένα περίεργο συνονθύλευμα συναισθημάτων. Από τη μία λυπάμαι που δε βλέπω κάτι αντίστοιχο από Έλληνες δημιουργούς και με κάνει ώρες ώρες να πιστεύω πως οι ξένοι αγαπάνε πιο πολύ την Ελλάδα απ’ ό,τι εμείς. Από την άλλη, όμως, χαίρομαι που η γλώσσα μας – κι όχι μόνο – αποτελούν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας κι ευελπιστώ να γίνει αυτή η δουλειά των Apurimac παράδειγμα προς μίμηση.
