Με τη Μαρία μας αποφασίσαμε να κοντραριστούμε σε ένα άλλο πεδίο, αυτό των ασχολιών που διαλέγει η καθεμιά για να ξοδέψει τον ελεύθερο χρόνο της. Σίγουρα ο καθένας επιλέγει μέσα από μία ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων για να «ξεφύγει» λίγο από τη ρουτίνα του. Χορός, βιβλία, μουσική, φωτογραφία, μαγειρική ή ό,τι άλλο βάζει ο νους σας…
Θα μου πείτε τώρα «καλά, εσείς πού διαφωνείτε;». Θα σας πω αμέσως. Ενώ το Μαράκι μας επιλέγει να χορεύει σε τρελούς ρυθμούς – καλά, μικρή, έχω πάθει με κάτι βιντεάκια που αναρτάς στο facebook! – εγώ στον ελεύθερο χρόνο μου επιλέγω να δημιουργήσω. Είτε θα ψάξω να βρω μία συνταγή για να φτιάξω ένα νέο φαγητό ή γλυκό είτε θα πιάσω πένσες, σύρματα και χάντρες και θα βάλω τη φαντασία μου να δουλεύει με τουρμπίνες. Λέω προς ώρας να δώσω βήμα στη μικρή μας χορευταρού για να μας πει γιατί επιλέγει να «ξεβιδώνεται» για να χαλαρώσει!
«And 5,6,7,8… double pirouette or shake your body!» (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Για να ξεκαθαρίσω κάτι πολύ βασικό, Θεσσαλονικιά μου “αντίπαλε”, ο χορός θέλει πολύ φαντασία για να δημιουργηθεί, αλλιώς θα ήταν ένα ατσούμπαλο «σπάσιμο» σώματος για γέλια. Λίγα έχουμε δει σε βιντεάκια στο Youtube; :P
Ο χορός είναι τέχνη. Η κίνηση είναι ένας άναρθρος τρόπος έκφρασης. Και μιλάμε για όλα τα είδη. Από μπαλέτο μέχρι φλαμένκο από την Ισπανία και από το hip hop μέχρι το pole dancing. Σκοπός είναι μέσα από το σώμα σου να βγει η ψυχή. Αν καταφέρεις, κιόλας, να δει την ψυχή σου και ο «απέναντι» σου, τότε το νιώθεις.
Προσωπικά, ξεκίνησα χορό πριν από… εεεμ… Ααα, ναι! Δεκαεπτά χρόνια. Όταν είχα αρχίσει να περπατάω. Φυσικά, τότε δεν μπορούσα να καταλάβω το μεγαλείο αυτής της τέχνης, μα σιγά σιγά το αντιλήφθηκα. Έχω κάνει αρκετούς και διαφορετικούς χορούς, μα ο καθένας είχε τη δική του ομορφιά. Μπαλέτο, σύγχρονο, φλαμένκο, λάτιν, τζαζ… Η μαγεία δεν κρυβόταν μόνο στην κίνηση του σώματος, αλλά στα παπούτσια, στις φόρμες, στα μαλλιά που χτυπούσαν το πρόσωπο. Υπάρχουν στιγμές που όταν χορεύεις, μέσα σου επικρατεί γαλήνη, ενώ άλλες φορές κυριαρχεί ο θυμός, τα νεύρα, ο πανικός. Σε αυτή την περίπτωση εκτονώνεσαι.
Και αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας, ανεξάρτητα από το φύλο και την ηλικία του. Στο σπίτι, στον δρόμο, σε μία αίθουσα χορού. Αν το αγαπάς είναι το ίδιο. Μα πώς να μην το αγαπάς; Είναι ο καλύτερος –κατά τη γνώμη- μου τρόπος να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, χωρίς να πεις λέξη. Αλλά γιατί όχι και να γυμναστείς. Σαφώς είναι πολύ πιο ευχάριστο από το να «χτυπιέσαι» στο γυμναστήριο, να «χτυπιέσαι» σε μία αίθουσα με καθρέφτες κάνοντας χορό.
Ναι, ο χορός δεν είναι απλά ένα χόμπι. Είναι συναίσθημα, έκφραση, ζωή…
Ας δώσω τώρα τον λόγο στην αντίπαλο μου Αντιγόνη, γιατί από ό,τι κατάλαβα θα μας πει κάτι πολύ ενδιαφέρον και όχι τόσο συνηθισμένο. Ίσως αυτή τη φορά να μην κοντραριστούμε άσχημα. Σε ακούω, φίλη μου…
«Δημιουργώ, άρα υπάρχω….» Τι είπα, η άτιμη! (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου) *
Μαρία μου, ομολογώ πως ο χορός μου αρέσει. Είναι τρόπος εκγύμνασης, είναι τρόπος έκφρασης, είναι δημιουργία, είναι…, είναι…, είναι… Δεν το αρνούμαι.
Πρόσεξε να δεις, όμως, τι γίνεται με μένα. Έχω συνδυάσει τη λέξη «χόμπι» με τη χαλάρωση, με ό,τι μου δίνει μία μικρή διαφυγή από τη ρουτίνα και τις σκοτούρες. Μία λύση θα ήταν σίγουρα να επιτρέπω το κορμί μου να αφήνεται στον εκάστοτε ρυθμό. Ξέρω, όμως, πως αυτό δε θα με χαλαρώσει όσο θα ήθελα. Αντ’ αυτού, προτιμώ να κάνω ο,τιδήποτε μου επιτρέπει να σκεφτώ κάτι άλλο απ’ όσα ταλανίζουν το μυαλό μου. Αυτό το καταφέρνω είτε φτιάχνοντας κοσμήματα είτε πιάνοντας τα κουζινικά για να πειραματιστώ με κάποια νέα συνταγή.
Επομένως, όπως κατάλαβες, δεν πρόκειται σήμερα να «μειώσω» την προτίμησή σου. Απλά θα σου πω γιατί διαλέγω εγώ αυτές τις ασχολίες!
Ας πιάσουμε για αρχή την κατασκευή των κοσμημάτων. Ναι, ξέρω, πως πολλοί έχουν καταπιαστεί με το «άθλημα», κι ακόμη περισσότεροι το έχουν κάνει επάγγελμα. Μόνο που για μένα, όταν είμαι πάνω από τις χάντρες, τα charms και τα απαραίτητα εργαλεία, το μυαλό μου δουλεύει με τουρμπίνες προσπαθώντας να κάνω ξεχωριστούς συνδυασμούς. Μπορεί να φτιάξω κάτι για μένα, να το φορέσω για ένα διάστημα και μετά να το αφήσω. Μπορεί να μην το ξανακουμπήσω, αλλά ξέρω πως μ’ έκανε να νιώσω όμορφα, πως δημιούργησα κάτι μοναδικό από το – ας πούμε – τίποτα. Αυτό για μένα είναι χόμπι. Άσε που είναι ό,τι καλύτερο για δώρο, ειδικά όταν πρόκειται για καλές μου φίλες. Είναι κάτι όπου βάζω το μεράκι μου και την αγάπη μου, μόνο και μόνο για να έχουν εκείνες κάτι ιδιαίτερο από μένα.
Ας σου πω τώρα για μαγειρική και ζαχαροπλαστική. Όταν με «τρώνε τα χέρια μου» για δημιουργία – πάλι-, Gates bless the internet! Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, όλο και κάποια ιδιαίτερη συνταγή για κοτόπουλο ή για yummy yummy γλυκά θα ανακαλύψω! Το μόνο που χρειάζεται είναι να τσεκάρω αν έχω τα υλικά. Ε, κι αν τυχόν, κάτι λείπει, το super market δίπλα είναι: εφοδιάζομαι κι αρχίζω! Κι αυτό γιατί το μυαλό μου δουλεύει πυρετωδώς ώστε να δω αν μπορώ να βάλω και μία μικρή προσωπική πινελιά γεύσης. Σίγουρα η μαγειρική θέλει φαντασία, αλλά κάποιες φορές κι αυτή θέλει ρέγουλα. Και πάλι, όμως, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: πρώτον ξεφεύγω από τη ρουτίνα και δεύτερον… Δ-Η-Μ-Ι-Ο-Υ-Ρ-Γ-Ω!
Βασικά, για να πω και την αμαρτία μου… πότε δεν ήμουν fan των χόμπι που απαιτούν ακριβή προγραμματισμό, όπως το χορό. Αυτό το «να, έχω την τάδε ώρα χορό/pilates/yoga/φωτογραφία»…. Α, πα, πα, μακριά από μένα!
* Οι φωτογραφίες για τα «επιχειρήματά» μου είναι από προσωπικές επιτυχημένες – ελπίζω! – εμπνεύσεις!
Εσείς φίλες και φίλοι μας, πώς προτιμάτε να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ
