από τον Νίκο Μαραβέγια-Παθολόγο*
Πρώτη φορά στην βιβλιογραφία γίνεται αναφορά στο ότι η άσκηση μπορεί να μην βελτιώνει όλους τους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου(ΚΑΠΚ) σε όλους τους ανθρώπους, ενώ στην πλειονότητα των 1700 συμμετεχόντων σε 6 μελέτες διαπιστώθηκε ευεργετική επίδραση της άσκησης στους ΚΑΠΚ, στο 8-13% παρατηρήθηκε μη αναμενόμενη δυσμενής απάντηση. Εξετάσθηκε η επιρροή της άσκησης σε αρτηριακή πίεση, ινσουλίνη, τριγλυκερίδια και HDL(καλή) χοληστερίνη και διαπιστώθηκε δυσμενής επίδραση κατά 12%-8,4%-10%-13% αντίστοιχα, ενώ στο 7% η αρνητική επίδραση ήταν σε 2 παράγοντες. Ο μηχανισμός δεν ειναι γνωστός, απαιτείται περαιτέρω έρευνα, όμως ίσως να έχει να κάνει μόνον με το είδος της άσκησης στα συγκεκριμμένα άτομα. Οι ερευνητές καταλήγουν στο ότι ακόμα και αν κάποιος ασκείται τακτικά δεν είναι βέβαιο ότι θα αποκομίζει όλα τα προσδοκώμενα καρδιαγγειακά οφέλη.
Παρεμφερής ανακοίνωση έγινε και στην πρόσφατη ετήσια συνάντηση του American College of Sports Medicine’ μεγάλη αναδρομική μελέτη έδειξε ότι τα καρδιαγγειακά (και όχι μόνον) οφέλη από το τρέξιμο είναι σαφή σε αποστάσεις έως 20 μίλια/βδομάδα (μείωση της συνολικής θνησιμότητας κατά 19%)- σε μεγαλύτερες αποστάσεις δεν αυξάνονται, ενδεχομένως και να μειώνονται. Πιο συγκεκριμμένα το μεγαλύτερο όφελος διαπιστώνεται σε αποστάσεις 10-15 μίλια/βδομάδα,με ρυθμό 6 μίλια/ώρα, 2-5 φορές /βδομάδα. Ενδεχομένως σε ασκούμενους σε μεγάλες αποστάσεις να αναπτύσσεται ίνωση στο μυοκάρδιο και σκλήρυνση των αρτηριών. Συμπεραίνεται λοιπόν ότι τα καρδιαγγειακά οφέλη από το τρέξιμο είναι υπαρκτά και σαφή στα πρώτα 30-40 λεπτά της άσκησης΄ συνεχίζοντας το τρέξιμο, καταναλώνονται θερμίδες αλλά είναι αμφίβολο κατά πόσο υπάρχει όφελος καρδιαγγειακό΄ ενδεχομένως να δημιουργείται και επιβάρυνση καρδιακού μυός και αρτηριών.
Πηγή: http://nikmara.wordpress.com
*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος κι εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών
