Δεν είναι μύθος (αν και πολύ θα το θέλαμε). Είναι μια αιώνια αλήθεια. Αλλά γιατί τελικά καταλήγουμε να λατρεύουμε τα κακά παιδιά; Και μετά να μισούμε τους εαυτούς μας, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
- Τα κακά παιδιά αποτελούν την απόλυτη πρόκληση για τη συναισθηματική γυναίκα που θέλει να τον πείσει πως δεν είμαστε όλες ίδιες. Είναι η στιγμή που οι μηχανές αναζήτησης και τα βιβλία ψυχολογίας παίρνουν φωτιά. Καιγόμαστε να μάθουμε και να καταλάβουμε πως θα τον κερδίσουμε. Να αναλύσουμε τον ψυχισμό του και να τον κάνουμε να μας ερωτευτεί παράφορα. Και αυτή ακριβώς είναι η παγίδα, που πέφτουμε ξανά και ξανά. Οι άνθρωποι που διαλαλούν ότι είναι μόνοι τους από επιλογή δεν το λένε για να κάνουν εντύπωση. Απλώς δεν μπορούν να είναι σε σχέση. Και αυτό από μόνο του είναι ύποπτο. Μη παραμυθιαστείτε λοιπόν ότι εσείς θα είστε η φωτεινή εξαίρεση στο κανόνα τους.
- Μάνα-Μανούλα-Μαμά. Η γυναίκα το έχει μέσα της. Είναι καταγεγραμμένο στο DNA της αυτό το περιβόητο “μητρικό ένστικτο”. Να προσέχει, να φροντίζει και να υπομένει τα πάντα. Κάπως έτσι λειτουργεί συνεπώς και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ανοίγουμε τις φτερούγες μας και τον κρύβουμε μέσα. Και τι κάνει η σωστή “μανούλα”; Δε κακιώνει ποτέ. Και τα χρόνια περνάνε και δεν το παίρνουμε πρέφα. Τρέξτε όσο πιο μακριά τους μπορείτε φίλες μου.
- Τα κακά παιδιά ξέρουν πολύ καλό σημάδι. Πετυχαίνουν bullseye. Ή αλλιώς στο Δόξα Πατρί. Το κακό παιδί θα τη πέσει στη ψύχρα. Θα μας αρπάξει από το χέρι για να μας μάθει καινούργια πράγματα και να μας οδηγήσει σε νέα μονοπάτια. Γιατί θα μπει αυτός μπροστά και εμείς όχι μόνο θα νιώσουμε έρμαια αλλά θα μας αρέσει κιόλας. Γιατί η αυτοπεποίθηση είναι σέξι πως να το κάνουμε. Μην πέσετε όμως στη παγίδα. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Και στην προκειμένη ένα τόσο δα μικρό.
- Μας ιντριγκάρει που δεν μπορούμε να τον φέρουμε με τα νερά σου. Και για να μη νιώθετε άσχημα με τον εαυτό σας θα σας πούμε, πως είναι πανανθρώπινο χαρακτηριστικό αυτό, και δεν πρέπει να το παίρνετε κατάκαρδα. Θέλουμε ό,τι δε μπορούμε να έχουμε. Το σπίτι με τη πισίνα της γειτόνισσας, τη kelly bag της συναδέλφου (τυχαία τα παραδείγματα για μια ακόμη φορά) και το λύκο να τον κάνουμε αρνάκι. Μα καλά που ζούμε; Το πιθανότερο όμως είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός δεν θα γίνει αρνάκι και εμείς θα καταλήξουμε με xanax για να καταφέρουμε να κοιμηθούμε τα βράδια που αυτός θα μας έχει εντελώς γραμμένες και δεν θα ξέρουμε ούτε καν που βρίσκεται. Γιατί ένα είναι το μότο των κακών παιδιών. Όπου γης και πατρίς. Κάθε λιμάνι και καημός και ούτω καθεξής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Όσο μεγαλώνουμε, έχουμε ανάγκη από ένα στέρεο έδαφος. Έχουμε ανάγκη από κάτι που θα μπορέσει να μας στηρίξει στα δύσκολα και δεν θα εξαφανιστεί σαν άλλο road runner. Μείνετε μακριά από οποιοδήποτε αρσενικό που αφενός δεν ξέρει τι θέλει και αφετέρου τα θέλει όλα. Γιατί στη δική του περίπτωση δεν συμφέρει.
Κείμενο: Εύη Τσανάκα
