Κύριε,
Ξέρεις καλύτερα κι από μένα την ίδια πως δε στρέφομαι συχνά σε Σένα για συμβουλή ή προς αναζήτηση εσωτερικής γαλήνης. Ξέρουμε επίσης κι οι δύο πως δεν είμαι το πιο θρησκευόμενο άτομο. Φέτος, όμως, αυτά που έχω ανάγκη να Σου πω μ’ έκαναν να πιάσω χαρτί και μολύβι.
Φέτος δε νήστεψα. Και δε μιλάω μόνο σε ό,τι αφορά την τροφή, αυτό το έχω κόψει εδώ και χρόνια. Δε νήστεψα από σκέψεις, θλιμμένες κι ενίοτε οργισμένες. Ούτε τη Μεγάλη Βδομάδα τα κατάφερα.
Δεν το έκανα γιατί, όπως και πολλοί άλλοι γύρω μου, νιώθω πως το 2016 δε μας τα λέει και πολύ καλά. Άγχος, αγωνία, θλίψη… Λες και περιμένουμε τι θα πεταχτεί απειλητικά από την επόμενη γωνία. Και δεν το νιώθω μόνο εγώ αλλά κι άνθρωποι που αγαπώ και που νοιάζομαι για εκείνους.
Μέσα από αυτές τις γραμμές λοιπόν, έρχομαι να Σου ζητήσω να φέρεις Ευλογία με την Ανάστασή Σου. Να γίνει αυτό το μεγάλο θρησκευτικό γεγονός δυναμίτης στα θεμέλια της Ανασφάλειας και της Αβεβαιότητας, ακρογωνιαίος λίθος για να χτιστεί επάνω του η Ελπίδα. Ας γίνει το Άγιο Φως φάρος Αγάπης. Άνοιξε την αγκαλιά Σου αυτήν την Κυριακή και χάρισέ μας Δύναμη.
Ξέρω πως δεν είμαι η πιο πιστή σου ακόλουθός Σου, αλλά ξέρω επίσης πως γνωρίζεις πότε κάποιος είναι ειλικρινής. Κι ίσως αυτό το γράμμα προς Εσένα να είναι ό,τι πιο ειλικρινές έχω πει μέχρι τώρα. Σε αυτό βασίζομαι κι ελπίζω πως θα δώσεις λίγη παραπάνω προσοχή σε αυτές τις φτωχές γραμμές. Γιατί στην ουσία πιστεύω στην καλοσύνη Σου, στην ικανότητά Σου να συγχωρείς και να δίνεις ευκαιρίες ακόμη και σε κάποια σαν εμένα. Αυτό, άλλωστε, δε συμβολίζει και το μαρτύριό Σου επάνω στο Σταυρό;
Με σεβασμό,
Αντιγόνη
Εύχομαι Το Φως της Ανάστασης να φέρει σε όλους σας Γαλήνη, Δύναμη και Αγάπη. Καλό Πάσχα!
