Η απόφαση διάλυσης ενός γάμου, είτε πρόκειται για την «συνειδητή λύση του γάμου» (τον περίφημο όρο conscious uncoupling που χρησιμοποίησε η Gwyneth Paltrow για να χαρακτηρίσει τον δικό της χωρισμό από τον Chris Martin) μέχρι τον Πόλεμο των Ρόουζ, κάθε διαζύγιο είναι το ίδιο μοναδικό σε φύση και χαρακτήρα όσο και η σχέση που προηγήθηκε αυτού, το ίδιο μοναδικό όσο και τα δύο άτομα που την δημιούργησαν.
Ακόμη και όταν το διαζύγιο είναι συναινετικό και δεν περιλαμβάνει έντονες δικαστικές διαμάχες, καβγάδες και τσακωμούς, αποτελεί μια επώδυνη εμπειρία, η οποία γίνεται ακόμη πιο ευαίσθητη όταν περιλαμβάνει και παιδιά. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι δεν είναι απαραίτητο να αποτελέσει μια τραυματική εμπειρία για αυτά. Ποιοι είναι οι δέκα χρυσοί κανόνες που μπορούν να ακολουθήσουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βρουν τον προσανατολισμό τους μέσα στην φουρτούνα του διαζυγίου;
- Μην επιχειρήσετε να κατακτήσετε το παιδί και να το πάρετε με το «μέρος» σας. Η τακτική αυτή αυξάνει την αίσθηση «πολέμου» μεταξύ των γονιών και φέρνει τα παιδιά σε διλήμματα, προκαλώντας μόνο ενοχές και στρες.
- Περιορίστε τις εκδηλώσεις επιθετικότητας μπροστά από τα παιδιά. Το να ακούει ένα παιδί τους γονείς του να αρπάζονται παρόλο που έχουν πάρει την απόφαση να χωρίσουν, δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον στην παιδική ψυχή.
- Ακόμη και αν έχετε καταλήξει σε κάποιο αρχικό πρόγραμμα επιμέλειας των παιδιών, μην διστάσετε να κάνετε μια εκ νέου διαπραγμάτευση μετά το τέλος της διαδικασίας, όπου τα πνεύματα θα έχουν ηρεμήσει. Δεν χρειάζεται να γίνετε οι καλύτεροι φίλοι με τον/ την πρώην σύζυγο, αλλά αυτό που απαιτείται είναι μια σχέση πολιτισμένη που να μην επιβαρύνει τα παιδιά με αισθήματα θυμού.
- Μην κακολογείτε τον/την πρώην σύζυγο μπροστά στο παιδί σας. Ακόμη και αν μερικές φορές σας είναι δύσκολο, μην παραλείπετε να αναφέρετε καλά στοιχεία του άλλου γονέα στο παιδί.
- Συνεννοηθείτε προκαταβολικά με τον/ την πρώην σύζυγό σας σχετικά με κάποιους καθημερινούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούν τα παιδιά (ώρα ύπνου, διάβασμα για το σχολείο, χρόνος μπροστά στην τηλεόραση, ώρες εξόδων, κτλ.) και φροντίστε να τηρείτε και οι δύο αυτούς τους κανόνες, είτε το παιδί βρίσκεται με τον έναν γονέα είτε με τον άλλον. Αυτό το κοινό πρόγραμμα διατηρεί ένα αίσθημα ασφάλειας στο παιδί, που αργότερα θα αποδειχτεί πολύτιμο.
- Εάν διαπιστώσετε ότι οι διαφωνίες σχετικά με την ανατροφή του παιδιού ή την επιμέλεια συνεχίζονται και μετά το διαζύγιο, συμβουλευτείτε έναν ειδικό ψυχολόγο και εκμεταλλευτείτε τις εν λόγω συνεδρίες για να διαχειριστείτε πρακτικά όσο και ψυχολογικά θέματα που ίσως σας βασανίζουν ακόμη.
- Ακόμη και αν νιώθετε δικαιολογημένη αγανάκτηση, μην κακολογείτε την οικογένεια του/ της πρώην συζύγου μπροστά στα παιδιά. Το ότι η «άλλη» οικογένεια δεν αποτελεί επίσημα πλέον και δική σας οικογένεια, δεν σημαίνει ότι έπαψε να αποτελεί οικογένεια του παιδιού σας. Τα παιδιά αγαπούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, τους θείους και τα ξαδέρφια τους και έρχονται σε πολύ δύσκολη θέση ακούγοντας αρνητικά σχόλια.
Διαβεβαιώστε από κοινού το παιδί σας ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για το γεγονός του διαζυγίου. Αυτή η ανησυχία κρύβεται πάντα στο μυαλό των παιδιών και καλό είναι να απομακρύνεται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.- Διαβεβαιώστε ακόμη το παιδί σας ότι θα συνεχίσετε να το αγαπάτε και να περνάτε χρόνο μαζί του. Ακόμη και αν είσαστε ο γονέας που θα φύγει από το πατρικό σπίτι, μην παραλείπετε την επικοινωνία με το παιδί, ακόμη και τις μέρες που δεν το βλέπετε ώστε να αισθάνεται ότι σας έχει πάντα δίπλα του.
- Τέλος, φροντίστε τον εαυτό σας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι σημαντικό το παιδί να σας βλέπει ήρεμους, χαρούμενους και ισορροπημένους μετά από αυτή την δύσκολη περίοδο. Τονίστε τόσο με την στάση σας όσο και με τα λόγια σας ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για στενοχώρια, ότι είσαστε χαρούμενοι με την απόφασή σας και ότι επιθυμείτε και από το παιδί σας το ίδιο.
Μαζί με κάθε τέλος, έρχεται και μία νέα αρχή, και – ακόμη και αν μερικές φορές πρέπει να πασχίσετε για να το μεταδώσετε – το αίσθημα ηρεμίας και αισιοδοξίας μεταφέρεται άμεσα και στον ψυχισμό του παιδιού και εγγυάται την ασφαλή και ισορροπημένη ανάπτυξή του.
