από τον Νίκο Μαραβέγια-Παθολόγο*
Η εμμηνόπαυση είναι μία απόλυτα φυσιολογική μεταβατική περίοδος η οποία αποτελει το 1/3 εως το 1/2 της ζωής της σύγχρονης γυναίκας. Τα συχνότερα αναφερόμενα συμπτώματα είναι αρχκά αγγειοκινητικές διαταραχές (ΑΚΔ-εξάψεις,<φουντώματα>,flashing) και αργότερα ξηρότητα του κόλπου και αιδοιοκολπική ατροφία -ΑΚΑ.
Με τον όρο ΑΚΔ εννοούμε ένα σύνολο συμπτωμάτων-αίσθημα θερμότητας προσώπου και άνω τμήματος του κορμού συνοδευόμενο συνήθως από εφιδρώσεις (κυρίως νυχτερινές) και ταχυκαρδία, τα οποία εισβάλλουν και υφίενται αυτόματα. Εμφανίζονται κατά την έναρξη των εμμηνορρυσιακών διαταραχών, συνεχίζουν μετά την διακοπή της εμμηνορρυσίας και διαρκούν μέχρις μιά 10ετία-σπάνια περισσότερο’ οφείλονται στην μείωση των κυκλοφορούντων οιστρογόνων. Οι ΑΚΔ, η τα μειωμένα οιστρογόνα, η/ και η ηλικία, συσχετίζονται με διαταραχές ύπνου,θυμικού,libido και εμφάνιση μεταβολικών νόσων.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
1) γενικά μέτρα: διατήρηση τού σώματος σε χαμηλή θερμοκρασία, ιδανικό σωματικό βάρος,άσκηση,εναλλακτική ιατρική, αποφυγή ερεθισμάτων όπως αλκοόλ,καφέ,καπνού,πικάντικων τροφών και stress.
2) μη ορμονικά σκευάσματα΄ φυτικά παράγωγα, αντικαταθλιπτικά.
3) ορμόνες, δηλαδή οιστρογόνα ελεύθερα η συνδεδεμένα με προγεσταγόνα’ η αποτελεσματικότητά τους είναι υψηλή και διατίθενται ως δισκία η διαδερμικά σκευάσματα. Οι αντενδείξεις είναι: ιστορικό καρδιαγγειακών συμβαμάτων-φλεβοθρομβώσεων-ηπατικής δυσπραγίας-μη διευκρινισθείσας μητρορραγίας-οιστρογονοεξαρτώμενου καρκίνου.. Οσον αφορά την συσχέτιση καρκίνου μαστού και οιστρογόνων/προγεσταγόνων. έχει δειχθεί ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος μετά από χορήγηση τους για 3-5 χρόνια.
Προιούσας της ηλικίας μειώνονται συνήθως οι ΑΚΔ και εμφανίζεται κολπική ξηρότητα και ΑΚΑ: ο βλεννογόνος του κόλπου γίνεται ξηρός,λεπτός,ωχρός και υπάρχει πόνος επιδεινούμενος στην σεξουαλική επαφή , ίσως και αιμόρροια. Τα συμπτώματα εμφανίζονται στο 10-40% των γυναικών, αλλά μόνο το 25% ζηταει ιατρική βοήθεια.
Η θεραπεία συνιστάται σε:
α) γενικά μέτρα- ενθάρρυνση της σεξουαλικής επαφής, χρήση τοπικών λιπαντικών η ενυδατικών σκευάσματων και
β) χρησιμοποίηση κολπικών οιστρογονούχων δισκίων-κρεμών-δακτυλίων.
Αυτονόητο είναι ότι για όλη την ενημέρωση αλλα και την θεραπεία υπεύθυνος είναι ο θεράπων γυναικολόγος , ίσως και με την συνδρομή ενδοκρινολόγου η και ογκολόγου’ φαίνεται όμως ότι ακόμα και σήμερα οι ΑΚΔ-ΑΚΑ αν και επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής των γυναικών, υποθεραπεύονται και θα πρέπει ο οικογενειακός γιατρός να ενθαρρύνει τις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες να συζητούν τα προβλήματα τους και να απευθύνονται στον γυναικολόγο τους.
*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος στο τμήμα προληπτικής ιατρικής, του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών
Πηγή: http://nikmara.wordpress.com/
