από την Ιωάννα Χαλάτση-αρχιτέκτων*
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για έναν αρχιτέκτονα της σύγχρονης εποχής να περιγράψει ή να αναλύσει με όρους αρχιτεκτονικούς την Παναγία των Παρισίων. Όσο διεξοδικά και αν αναπτύξει κανείς το γοτθικό ρυθμό, την υπέροχη πύλη με τον τεράστιο ρόδακα, τα περίφημα γλυπτά, τα βιτρό και τα πανύψηλα κωδωνοστάσια, είναι επικίνδυνο να απομακρυνθεί από την “ουσία” και την ατμόσφαιρα που φέρει μαζί του ανά τους αιώνες το μεγαλειώδες αυτό μνημείο.
Την αποκαλούν “μεγάλη κυρία” της Πόλης του Φωτός και όχι άδικα, δεδομένου ότι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία στον κόσμο. Είναι το μέρος όπου ο Ναπολέων έχρισε τον εαυτό του αυτοκράτορα υπό τους ήχους 8000 αυλών, εκεί όπου η Ιωάννα της Λωραίνης ανακηρύχθηκε οσία, αλλά και η πηγή έμπνευσης του Βίκτωρος Ουγκώ για το ομώνυμο λογοτεχνικό αριστούργημα.
Μπορεί να πέρασαν οκτώμισι αιώνες, αλλά το αριστούργημα της γοτθικής αρχιτεκτονικής παραμένει αμετάβλητο, να αντικρίζει τις όχθες του Σηκουάνα από την Ile de la Cité. Ίσως είναι καλύτερο να κλείσουμε για λίγο τα μάτια και να γυρίσουμε πίσω στο 1163, να φανταστούμε τις πυρετώδεις προετοιμασίες για τη δημιουργία του καθεδρικού, καθώς και το πλήθος καλλιτεχνών και τεχνιτών γύρω από το ναό. Ή, πάλι, αρκεί να κοιτάξουμε ψηλά στα κωδωνοστάσια, ύψους 68 μέτρων, για να αισθανθούμε τη φιγούρα του δύσμορφου κωδωνοκρούστη να διασχίζει σαν φευγαλέα σκιά κάποιο από τα καμπαναριά.
Προσωπικά, κάθε φορά που αντικρίζω το γοτθικό αυτό αριστούργημα του 12ου αιώνα, αναλογίζομαι πώς θα ένιωθε ένας άνθρωπος της εποχής μπροστά στις τεράστιες διαστάσεις του. Τόσο επιβλητικός, ώστε να συμβολίζει τη δύναμη της εκκλησίας και να εκμηδενίζει την ανθρώπινη κλίμακα. Τόσο μεγάλος, ώστε να μπορεί εύκολα να στεγάσει όλο τον πληθυσμό της πόλης.
Οι νευρώσεις, τα τόξα, τα σταυροθόλια και οι οξυκόρυφες απολήξεις των αρχιτεκτονικών στοιχείων… όλα τους, συμβάλλουν στη συνολική αίσθηση ανάτασης, που αποπνέει η γοτθική αρχιτεκτονική. Μέσα σε όλα αυτά, η ελαφρότητα και η εξαΰλωση της μάζας, η οποία επιτυγχάνεται στο εσωτερικό του καθεδρικού με τα μεγάλα γυάλινα παράθυρα, συνθέτει μία άκρως μυστηριακή ατμόσφαιρα. Τα βιτρό, τα πολύχρωμα δηλαδή τζάμια με παραστάσεις και διακοσμητικά σχέδια, φιλτράρουν το φως του ήλιου και το διαχέουν από ψηλά, κατακλύζοντας το ναό με χρώματα.
Φέτος, η Παναγία των Παρισίων, η κορωνίδα της γοτθικής αρχιτεκτονικής, γιορτάζει τα 850 χρόνια από τη θεμελίωσή της. Ογδόντα βασιλιάδες, δύο αυτοκράτορες, πέντε δημοκρατίες και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν λάβει χώρα επί των ημερών της.Είναι αδιαμφισβήτητο: η ιστορία της Notre Dame.. αφηγείται την ιστορία ολόκληρης της Γαλλίας.
*H Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ
Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts
