Δε γίνεται μόνο εγώ να θέλω να “ζυμώσω” (aka να τοαγκαλιάζω και να το τσιμπάω τρυφερά) ένα κουτάβι ή ένα γατάκι όταν το βλέπω…όλοι μας το έχουμε νιώσει! Και βεβαίως το έχουμε νιώσει και βλέποντας μωρά,ανεξαρτήτως του αν λειτουργεί το όποιο μητρικό/πατρικό φίλτρο. Γι΄άλλη μία φορά η επιστήμη δικαιώνει εμένα (*applauding myself*) αλλά και πολλούς άλλους που συμπάσουν μαζί μου!Η απάντηση έρχεται από μία μελέτη του Πανεπιστημίου της California στο Riverside. Σύφωνα, μάλιστα, με την επικεφαλής της έρευνας,dr. Katherine Stavropoulos, αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται “cute aggression”, δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση “τρυφερήεπιθετικότητα”.
Κύριος στόχος της μελέτης της dr. Stavropoulos ήταν η καταγραφή της ανταπόκρισης των νευρώνων του εγκεφάλου σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως η θέα φωτογραφιών. Για το σκοπό της έρευνας, συγκέντρωσε φωτογραφίες που τις χώρισε σε τέσσερις κατηγορίες: μία με νεαρά ζώα (όπως κουτάβια), μία με ενήλικα ζώα σε “χαριτωμένες” λήψεις, μία με μωρά και μία μεφωτογραφίες μωρών επεξργασμένες ψηφιακά προκειμένου τα μωρά να δείχνουν πιο “γλυκά”. Στη συνέχεια επέλεξε 54 συμμετέχοντες ηλικίας από 18 έως 40 ετών οι οποίοι, αφότου φόρεσαν ειδικά κράνη με ηλεκτρόδια για την καταγραφή εγκεφαλικήςδραστηριότητας, ανέλαβαν να παρατηρήσουν τις φωτογραφίες, με κάθε ομάδα φωτογραφιών να περιέχει μία από κάθε κατηγορία που προαναφέραμε. Αφότου οι συμμετέχοντες είδαν τις φωτογραφίες τους παρουσιάστηκε ένα σύνολο δηλώσεων σχεδιασμένες ώστε οι συμμετέχοντες να εκτιμήσουν πόσο χαριτωμένο θεώρησαν ό,τι είδαν, τις οποίες θα αξιολογούσαν απαντώντας κατά πόσο συμφωνούσαν με κάθε δήλωση.
Οι απαντήσεις ίσως δενπροκαλούν κάποια ιδιαίτερη έκπληξη καθώς όλοι ανέφεραν πως ένιωσαν εντονότερη επιθυμία να “αρπάξουν στην αγκαλιά τους” τα νεαρά ζώα των φωτογραφιών παρά τα ενήλικα ζώα, ανεξάρτητα του πόσο χαριτωμένα απεικονίζονταν. Εντούτοις, δε σημειώθηκε η ίδια προτίμηση στις φωτογραφίες των μωρών, δηλαδή δεν διαχώρισαν τα μωρά των επεξεργασμένων φωτογραφιών από εκείνων των ακατέργαστων φωτογραφιών.
Με την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων καθ’ όλην τη διάρκεια του πειράματος καταγεγραμμένη, η dr. Stavropoulos ανέφερεπως ιδιαίτερα ενεργές ήταν οι περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με τησυναισθηματική νοημοσύνη και το αίσθημα ανταμοιβής. Έτσι οι ερευνητές συμπέραναν πως η συμπεριφορά της τρυφερής επιθετικότητας είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός του εγκεφάλου προκειμένου να εξισορροπηθεί η έντονη συναισθηματική έκφραση ώστε να επέλθει η ανάληψη της φροντίδας. Επιγραμματικά, αυτό σημαίνει πως η έντονη επιθυμία μας να αγκαλιάσουμε ένα μωρό ή ένα μικρό ζώο, όπως ένα κουτάβι αυτόματα οδηγεί στην ανάγκη να το φροντίσουμε και να το προστατεύσουμε.
Μην ανησυχήσετε λοιπόν την επόμενη φορά που θα σφίξετε στην αγκιαλιά σας το σκυλάκι σας ή το μωρό σας δηλώνοντάς του “αχ, θα σε φάω!” με εκείνη τη γνωστή υψηλού τόνου “μαμαδίστικη” φωνή. Αυτό σημαίνει πως η ενστικτώδης επιθυμία της φροντίδας προς αυτό το πλασματάκι λειτουργεί 100% σωστά!
