Η συνάντηση της με τον Αλέξανδρο και τον Ανδρέα, δυο άντρες που τους ενώνει μια βαθιά φιλία είναι και η αρχή μιας σχέσης που κάποιους πιθανόν να τους ξενίσει, άλλους να τους σοκάρει και κάποιους άλλους πάλι να τους αφήσει σε μια απόσταση, αδιάφορους.
Ακούει τον Ανδρέα με μια περίεργη βραχνάδα στη φωνή να της λέει:
– Έχεις ξαπλώσει με τον Αλέξανδρο… έχω ξαπλώσει κι εγώ. Πολλές φορές… ούτε θυμάμαι πόσες.
Ξεραίνεται το στόμα της, σφίγγεται το στομάχι της. Κοιτάζει τον Αλέξανδρο που καθισμένος δίπλα στον Ανδρέα φαίνεται να διστάζει λίγο να μπει στο παιχνίδι που άρχισε ο φίλος του.
– Κοίτα Ελίνα -συνεχίζει να την προκαλεί ο Ανδρέας – Όσο όμορφα είναι αγάπη μου να φιλώ τα δικά σου τα χείλη, άλλο τόσο όμορφα είναι να φιλάω και τα δικά του.
Από κει και πέρα θα κληθούν και οι τρεις να αντιμετωπίσουν την αλήθεια πρόσωπο με πρόσωπο…
Λίγα λόγοα για τη συγγραφέα….
Η Χριστίνα Ματαράγκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απόφοιτος λυκείου και του γαλλικού ινστιτούτου στα επίπεδα Sorbonne 1, 2, 3, ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με τους στίχους, την ποίηση και τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Για έξι χρόνια έζησε και εργάστηκε στο Μόναχο όπου και έγραψε «Τα κομμάτια του πάζλ που λείπουν».
