Τόσα κείμενα, τόσες κόντρες, νομίζω πως νομοτελειακά θα φτάναμε εδώ! Η μία είναι στη Θεσσαλονίκη κι η άλλη στην Αθήνα! Όσο και να θέλαμε να το αποφύγουμε, κάποια στιγμή θα ερχόταν η ώρα που θα έπρεπε να πάρουμε θέση και να υπερασπιστούμε τις πόλεις μας!
Δεν πρόκειται να κατηγορήσω σε τίποτα τη συμπρωτεύουσα. Δεν πρόκειται να διεκδικήσω κομμάτι από την πίτα της ομορφιάς της. Η Αθήνα, όσο κι αν μας εκνευρίζει, όσο κι αν μας θυμώνει, όλοι όσοι τη ζούμε την αγαπάμε και ξέρουμε πόσο όμορφη είναι, αλλά και πόσο ομορφότερη μπορεί να γίνει. Αλλά προς το παρόν σας αφήνω στο κορίτσι από το Βορρά να σας πει τα της πόλης της!
«Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη, τα φώτα σου δε σβήνουνε ποτέ!» (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Κάπως έτσι τραγουδάνε οι «Άγαμοι Θύται» στο τραγούδι τους «Θεσσαλονίκη». Ένας στίχος μάλιστα λέει ακόμη «εδώ κρύφτηκαν λόγια, μελωδίες».
Η Θεσσαλονίκη δεν κρύβει μόνο λόγια και μελωδίες, αλλά χρώματα, αρώματα, ιστορίες… Πολύ περισσότερα κρύβει αυτή η πόλη, τα οποία δε χωράνε σ’ ένα στίχο για να τα περιγράψει κανείς!
Όπως σας έχω πει και στο βιογραφικό μου σημείωμα εδώ στο The K-Magazine όλη μου τη ζωή την πέρασα στη Θεσσαλονίκη. Μπορεί η Αθήνα ως πρωτεύουσα να φαντάζει πιο… φαντασμαγορική να το πω; Πιο large; Διαλέξτε χαρακτηρισμό και πάρτε! Χωρίς παρεξήγηση, όμως, Αθηναίοι μου φίλοι, όλο το χρυσάφι του κόσμου να μου χάριζαν, στην Αθήνα δε θα έμενα με τίποτα!
Κατ’ αρχήν στη Θεσσαλονίκη μπορείς μία ηλιόλουστη μέρα να περπατήσεις στην παραλία από την περιοχή του Μεγάρου μέχρι το κέντρο με τη θαλασσινή αύρα να σε φυσάει στο πρόσωπο. Και για να σας προλάβω προτού πείτε οποιαδήποτε «κακιούλα» για τη μυρωδιά του Θερμαϊκού, να σας ενημερώσω πως αυτή είναι πια παρελθόν! Κατά τη διάρκεια της βόλτας μάλιστα μπορείς να κάνεις στάση σε όποιο από τα παρκάκια που έχουν φτιαχτεί κατά μήκος της παραλίας, όπως στα «Νούφαρα» για παράδειγμα – μικρές τεχνητές λιμνούλες με υδρόβια βλάστηση, όπου όλο και κάποιο βατραχάκι ή ψάρι θα σας τραβήξει την προσοχή! Τα παιδάκια ειδικά εκεί τρελαίνονται, σας μιλάω έχοντας προσωπική πείρα!
Είτε μένεις στο κέντρο, είτε λίγο έξω από αυτό, είτε στην Καλαμαριά, είτε στην Τούμπα, είτε οπουδήποτε αλλού, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις αυτό που ψάχνεις. Δεν είναι ανάγκη να κατεβείς στο κέντρο της πόλης ώστε να κάνεις τα ψώνια σου ή να πιεις έναν καφέ – εκτός αν ΟΚ, θέλεις να ψωνίσεις από συγκεκριμένο κατάστημα ή αν θέλεις να πας για αλλαγή παραστάσεων, δεκτό! Σε οποιαδήποτε περιοχή κι αν κινηθείς θα βρεις μαγαζιά που σίγουρα έχουν αυτό που ψάχνεις και καφέ ή μπαρ ατμοσφαιρικά και φιλόξενα έτοιμα να σε εξυπηρετήσουν. Δε λέω, καλή κι η Ικτίνου μία ανοιξιάτικη μέρα, αλλά δε χρειάζεται να γίνουμε και μόνιμο μέρος της χωροταξικής της εικόνας!
Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ γιατί τη χαρακτηρίζουν χρόνια πολυπολιτισμικής ιστορίας. Κι αυτό μας το θυμίζουν τα κτίριά της κι οι γειτονιές της, που καθεμία έχει κρατήσει ακόμα την αύρα της πολιτισμικής ταυτότητας που είχε στο παρελθόν. Αρκεί πάλι μία βόλτα στην πόλη για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι – κι οι επισκέπτες της – τα στοιχεία αυτά που έκαναν κάποτε τη Θεσσαλονίκη σταυροδρόμι των πολιτισμών.
Η Θεσσαλονίκη είναι σίγουρα πιο μικρή από την Αθήνα. Αυτό όμως είναι που πιστεύω πως την κάνει και πιο ανθρώπινη. Θυμάμαι κάποτε σε μία επίσκεψή μου στην Αθήνα που σταμάτησα σ’ ένα περίπτερο να αγοράσω τσιγάρα. Χαμογέλασα κι είπα καλημέρα προτού ζητήσω αυτό που ήθελα. Το μόνο που εξέλαβα ήταν ένα οκνό νεύμα και στη συνέχεια τη βουβή συναλλαγή. Θα μου πεις «μπορεί να είχε τα δικά του». Ε, λοιπόν, κάτι τέτοιο δε θα το βρεις στη Θεσσαλονίκη. Ό, τι κι αν απασχολεί τον άλλον, όταν πεις «καλημέρα» και χαμογελάσεις θα το εισπράξεις κι εσύ.
Κλείνοντας, θα σταθώ σε κάτι που είπε παραπάνω η Λίνα: όπως και στην Αθήνα, έτσι και στη Θεσσαλονίκη, «όλοι όσοι τη ζούμε την αγαπάμε και ξέρουμε πόσο όμορφη είναι, αλλά και πόσο ομορφότερη μπορεί να γίνει». Σίγουρα έχουν ακόμη να γίνουν πολλά και πρέπει να δουλέψουμε όλοι για να το πετύχουμε, όμως ήδη έχει γίνει μία αρχή ώστε να μην είναι πια η «συντηρητική συμπρωτεύουσα», διατηρώντας παράλληλα τη διαχρονικότητά της.
Α, και κάτι τελευταίο: το… καλαμάκι το βάζουμε στους χυμούς και στους καφέδες, όχι στην πίτα ή το ψωμάκι για να το φάμε!
«Ηome is where the heart is» (από τη Λίνα Γριβογιάννη)
Την αγαπάω την Αθήνα! Γεννήθηκα στην Αθήνα κι αν εξαιρέσεις τα σχολικά μου χρόνια που την «απάτησα» με την πόλη στην οποία μεγάλωσα – την οποία δε συμπάθησα και ποτέ! – έχω ζήσει κάτι παραπάνω από τη μισή μου ζωή εδώ. Ακόμη κι όταν δεν έμενα εδώ, στο μυαλό μου εδώ κατοικούσα. Τα σχολικά μου χρόνια ήταν μία αναμονή μέχρι να μετακομίσω πίσω στην πόλη που γεννήθηκα. Εκεί όπου μεγάλωσα, δεν ένιωσα ποτέ ότι ανήκω.
Η Αθήνα είχε πάντα την αίσθηση της περιπέτειας στο μυαλό μου. Ήταν και είναι γεμάτη από ανθρώπους που αγαπώ, έχει ομορφιές που κάθε μέρα ανακαλύπτω. Είναι μία συνεχής έκπληξη! Είναι μία ζωντανή πόλη, δεν ξέρεις ποτέ ποιον θα συναντήσεις, έχεις το προνόμιο να χαθείς στο χάος της και μέσα στους μεγάλους της δρόμους. Μπορείς να βρεις χιλιάδες διαφορετικά μέρη και να τα αλλάξεις, αν τα βαρεθείς.
Λατρεύω το κέντρο της Αθήνας, αυτό το πληγωμένο και συνεχώς μεταβαλλόμενο κέντρο που, από τότε που το γνώρισα, έχει αλλάξει πολλά πρόσωπα. Κατά βάθος, όμως, παραμένει το ίδιο, με τη γνωστή του μελαγχολία στο βλέμμα από τα χρόνια και τη ζωή που περνάει από πάνω του. Είναι η πόλη που δε με κάνει να βαριέμαι όταν περπατάω. Ακόμα και το ίδιο μέρος μετά από μία βδομάδα μπορεί να μου φανεί διαφορετικό – ίσως και να είναι! Μπορεί να με κουράζει, μπορεί να μ’ εκνευρίζει, μπορεί να με φτάνει στο σημείο να αγανακτώ και να με φοβίζει ώρες ώρες, αλλά είναι η πόλη μου και την αγαπάω.
Ίσως ο τόπος στον οποίο κάνεις τα πρώτα σου βήματα, τα πρώτα σου κλάματα, τα πρώτα γέλια και λες τις πρώτες σου λέξεις, να είναι κι εκείνος που μένει μέσα στην ψυχή σου. Μάλλον γι’ αυτό κι εγώ με την Αθήνα έχουμε έναν περίεργο δεσμό και μία μεγάλη αγάπη! Αν περιμένατε να σας κάνω τον «tour guide», λάθος άνθρωπος σας έτυχε! Δε θα σας πω για τα αγαπημένα μου μέρη, ούτε 
για τις καλύτερες στιγμές. Ποιά ήταν η πιο τρελή βραδιά και πού ήταν αυτή! Εξάλλου είναι πολλά και σε αυτήν την πόλη πάντα κάτι νέο και κάτι διαφορετικό είναι έτοιμο να συμβεί την επόμενη μέρα μέσα στο δρόμο ή την άλλη νύχτα που θα έρθει!
Το μόνο που θέλω είναι να γίνει η πόλη μου λίγο πιο ανθρώπινη και καθαρή. Αλλά για να γίνει αυτό δεν πρέπει να βοηθήσουν μόνο οι άνθρωποι που την κατοικούν, αλλά κι εκείνοι που την κυβερνούν. Κι εκείνοι δεν ξέρω κατά πόσο την αγαπούν.
Είτε είστε από τη Θεσσαλονίκη, είτε από την Αθήνα, είτε από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελλάδας όσοι διαβάσατε αυτές τις γραμμές μας, σίγουρα θα συμφωνήσετε μαζί μας σε αυτό: «home is where the heart is»!
