Γνώρισα τον Ιάσονα, στις πρόβες του ‘Dare to dream: The Musical’, τον περασμένο Ιούνιο. Έμεινα έκπληκτη από το πάθος και την αγάπη για το έργο του, καθώς και τη λάμψη του πάνω στη σκηνή. Κοινωνικός και αξιολάτρευτος, ο Ιάσονας είναι πολυτάλαντος : performer, χορογράφος και αναμφισβήτητα γεννημένος σταρ!!
Η φυσιογνωμία του, θα είναι σε πολλούς από εσάς γνωστή, από την πρόσφατη συμμετοχή του σε βίντεο κλιπ της Demy και της Ήβης Αδάμου. Στην παρακάτω συνέντευξη ο Ιάσονας μιλάει στο The K-Magazine για την πορεία του, τις σπουδές του, τα musicals και τα μελλοντικά του σχέδια. Remember his name…
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για την πορεία σου; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το MusicalTheater;
Ιάσονας Μανδηλάς: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε ο χορός και το τραγούδι. Όλα ξεκίνησαν στην ηλικία των 5 χρόνων , όταν μόνος μου έφτιαχνα σχηματάκια στο σαλόνι του σπιτιού μας με τις κορδέλες και τα στεφάνια της αδερφής μου. Η μουσική υπήρχε από νωρίς στη ζωή μου, καθώς έπαιζα πιάνο.
Κάποιοι οικογενειακοί φίλοι και καθηγητές μπαλέτου,πριν πολλά χρόνια, μας σύστησαν στη Βιβή Σταμούλη που διδάσκει μπαλέτο και jazz. Ξεκίνησα μαθήματα παράλληλα με την προπόνηση στίβου. Η Βιβή για δέκα συνεχόμενα χρόνια, παρακολουθούσε στο θέατρο Badminton, τα σεμινάρια του χορευτή του Bob Fosse, Chet Walker . Ο Walker κάθε χρόνο έδινε μια υποτροφία σε 25 άτομα από όλο τον κόσμο, να παρακολουθήσουν το σεμινάριο Musical Theater, στη Μασαχουσέτη και η Βιβή με ενθάρρυνε να δοκιμάσω. Εγώ όμως για να παρακολουθήσω αυτό το σεμινάριο, έπρεπε να αφήσω τον πρωταθλητισμό, καθώς γινόντουσαν την ίδια εβδομάδα. Στον τελικό, ενώ βρισκόμουν μεσ’την πρώτη τριάδα, σταμάτησα μετά το 10ο εμπόδιο, το τελευταίο, έβγαλα τα παπούτσια μου, γύρισα πίσω και ανακοίνωσα στη μητέρα μου ότι πρέπει να γυρίσω στην Αθήνα γιατί την επόμενη μέρα, έχει το σεμινάριο. Παρακολούθησα το σεμινάριο, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει τι γινόταν, παίρνοντας την υποτροφία και ο Walker μου πρότεινε να πάω στην Αμερική. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι το παιδικό μου όνειρο αρχίζει να πραγματοποιείται και αποφάσισα ότι εκεί άνηκα. Όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στο Broadway, είπα ‘δεν θέλω τίποτα άλλο, θέλω να είμαι στο θέατρο, με μαγεύει η σκηνή’.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Έφυγες από την Ελλάδα για να σπουδάσεις στο εξωτερικό…ποιες ήταν οι πιο έντονες στιγμές της φοίτησής σου εκεί; Είδες διαφορές στον τρόπο ζωής;
Ιάσονας Μανδηλάς :Έντονη ζωή στο Λονδίνο ζούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ένιωθα σαν να έσκασε ωρολογιακή βόμβα στον εγκέφαλό μου, στα συναισθήματά μου, στον κόσμο μου. Πριν φύγω για σπουδές, έζησα δυο χρόνια στο Λουξεμβούργο με την οικογένειά μου.
Όταν έφτασα στο Λονδίνο, τη δεύτερη μέρα ο πατέρας μου φεύγει και με αφήνει μέσα στη μέση του Charing Cross, με πολύ κόσμο τριγύρω, Κυριακή απόγευμα. Τότε είπα: ‘Τώρα σκέψου ότι είσαι στη μέση του ωκεανού και πρέπει να προσπαθήσεις να κολυμπήσεις και να βρεις κάποια στιγμή στεριά’. Ήταν τραγικό το συναίσθημα, για μισή ώρα καθόμουν, χωρίς να κουνηθώ, απίστευτα φοβισμένος. Όσον αφορά τώρα τη φοίτησή μου στο Bird…από πού να πρωτοξεκινήσω. Ήταν τόσο πολλά τα συναισθήματα, κυρίως τον πρώτο καιρό γιατί σπούδαζα αυτό που ήθελα..
[quote_right]Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα, καθώς δεν ήξερα αγγλικά και πήγα σε μια σχολή, όπου οι καθηγητές ζητούσαν να είμαστε συνεχώς σε ένα υπερβολικά σκληρό πρόγραμμα, να τους παρακολουθούμε και αν κάτι κάναμε λάθος… ‘έπεφτε ξύλο’.[/quote_right] Απαιτούσαν από μένα, που έκανα ενάμισι χρόνο χορό, χωρίς αγγλικά, δυο μόλις μέρες στο Λονδίνο, να παρακολουθήσω ένα full πρόγραμμα σχολής, στο οποίο δεν υπήρχε ποτέ παύση και ελεύθερος χρόνος, πράγμα που με έκανε στους δυο πρώτους μήνες να αποχωρήσω.Τότε όμως, παρουσιάστηκε μια audition για το Royal Variety, στο οποίο τραγούδησαν ονόματα όπως η Adele και οι Beatles . Όταν κατάλαβα ότι ήταν performance μπροστά στη βασιλική οικογένεια και παρόλο που ήξερα ότι δεν υπάρχει περίπτωση, αποφάσισα να δοκιμάσω. Όταν μου είπαν ότι υπήρχε πιθανότητα να βρεθώ στη σκηνή μαζί με τον Robbie Williams στο reunion με τους Take That…τότε παρέμεινα στην audition γι’αυτό το λόγο και μόνο. Ήταν ο λόγος που μου έδωσε τη δύναμη να παραμείνω 3 χρόνια στο Λονδίνο. Το Λονδίνο, η σχολή και οι καθηγητές μου έδωσαν μεγάλες ευκαιρίες. Βρισκόμουν στη σχολή λίγο καιρό, με ενάμισι χρόνο μαθήματα χορού, υπήρχαν εκατομμύρια καλύτεροι χορευτές, κι’όμως η σχολή εμένα επέλεξε να συμμετάσχω στην audition. Ήταν το χειρότερο και το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει το Bird College.
Στο τέλος της χρονιάς, έδωσαν σόλο ρόλους σ’εμένα και άλλα 3 αγόρια, δευτεροετείς,. Επειδή είμαι συναισθηματικός αλλά και ‘ανοιχτός’ τύπος, αυτή η απόσταση που κρατάνε οι Άγγλοι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, με ‘σκότωνε’. Από την άλλη όμως, πραγματοποίησαν το 90% των ονείρων μου. Δεν θα μετάνιωνα με τίποτα τις σπουδές μου εκεί.
Χόρεψα μαζί με χορευτές, χορογράφους που έχουν συνεργαστεί με τον Michael Jackson, την Kylie Minogue. Από τη σχολή δεν έχω βγει μόνο τραγουδιστής, χορευτής ή ηθοποιός, έχω βγει πιο δυνατός άνθρωπος και έγινα καλλιτέχνης.
Είναι φανταστικό το να μπορέσεις να φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο ψυχικής δύναμης και δημιουργίας. Η εμπειρία ήταν μοναδική και όσους βλέπω να έχουν το όνειρο και τη δυνατότητα, τους ‘κλωτσάω’ . Θα υπάρξουν πολλές δυσκολίες, αλλά αξίζει.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Χορός, τραγούδι, υποκριτική. Ποιο από τα τρία σε ελκύει περισσότερο και γιατί;
Ιάσονας Μανδηλάς :(γέλια) Δεν μπορώ να αποφασίσω, δεν τα διαχωρίζω, είναι αδύνατον. Εκνευρίζομαι όταν μου βάζουν ταμπέλες, δεν είμαι μόνο τραγουδιστής ή χορευτής, ενώ είναι χαζό και δεν υπάρχει ελληνική ορολογία, λέω ότι είμαι performer και αυτό αισθάνομαι. Στις auditions στο Λονδίνο υπήρχαν άλλοι με τεχνική και με εμπειρία χρόνων, εγώ όσες auditions περνούσα, ήταν λόγο του performance μου. Χρησιμοποιούσα τα συναισθήματα, την έκφρασή μου και μου φαινόταν αδιανόητο να βλέπω συνεργάτες μου με τέλεια τεχνική στο χορό, να μην έχουν καμία συναισθηματική σύνδεση με το κομμάτι ή άλλους στο τραγούδι με καμία εκφραστικότητα. Δεν θα μπορούσα να διαλέξω ένα από τα τρία, γιατί και τα 3 συνδέονται με τον χαρακτήρα μου. Τα βάζω και τα 3 στο ίδιο επίπεδο με υπερβολική αγάπη και θα μισήσω αυτόν που θα μου επιβάλει να διαλέξω ένα από τα 3.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Έχεις άγχος πριν ανέβεις στη σκηνή;
Ιάσονας Μανδηλάς :Μισή ώρα πριν ανέβω στη σκηνή, δεν πρέπει να μου μιλήσει άνθρωπος, ειδικά όταν πρόκειται να κάνω σόλο. Πάντα πρέπει να μένω μόνος μου για ένα τέταρτο με ένα μπουκάλι νερό και να τινάζω τα χέρια και τα πόδια μου για να διώξω το άγχος. Τρέμω ότι θα κάνω λάθος. Βέβαια με έναν μαγικό τρόπο πριν βγω από την κουίντα και ανέβω στη σκηνή, δεν σκέφτομαι τίποτα από τα παραπάνω. Νιώθω απελευθέρωση πάνω στη σκηνή, το συναίσθημα του να βγαίνεις και να μην αισθάνεσαι τίποτα, είναι εκπληκτικό. Κάθε φορά που τελειώνει ένας κύκλος παραστάσεων, περνάει καιρός για να συνέλθω. Μελαγχολώ και θέλω να ξαναρχίσουν οι παραστάσεις. Είμαι τυχερός γιατί συμμετείχα σε καλές παραγωγές. Μπορώ να σου πω ότι όταν πήρα το ρόλο του Magaldi στην ‘Εβίτα’, έτρεμα στην ιδέα ότι θα ανέβω στη σκηνή και να υποστηρίξω σε ένα τέτοιο θέατρο, μια τέτοια παραγωγή και όλα αυτά γιατί είμαι τελειομανής.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Ποιος είναι ο άνθρωπος που σε εμπνέει στην καθημερινότητα, αλλά και ποιο είναι το πρότυπο σου από το χώρο των μιούζικαλ;
Ιάσονας Μανδηλάς :Στην καθημερινή μου ζωή είναι η αδερφή μου η Δάφνη και ο πατέρας μου. Η αδερφή μου είναι μεγαλύτερή μου, είναι το πρότυπο μου. Έχει άπειρες διακρίσεις στον (παγκόσμιο και εγχώριο) αθλητισμό, ήταν άριστη στη σχολή της, πήρε υποτροφία για να κάνει το μεταπτυχιακό της, έχει απόλυτο έλεγχο και πρόγραμμα στη ζωή της. Προλαβαίνει να διασκεδάζει, να διαβάζει, να έχει μια υγιή ζωή και αυτό είναι που θαυμάζω. Έχει αυτά που μου λείπουν γιατί σε αντίθεση με τη Δάφνη, είμαι πιο extreme τύπος, δεν θα προσέξω τον εαυτό μου, την υγεία μου και μονίμως τρέχω για να προλάβω. Τον πατέρα μου τον θαυμάζω για τον ίδιο λόγο. Έφυγε στο Λουξεμβούργο ως καθηγητής, βρήκε πολλά εμπόδια, παρόλα αυτά είναι ψύχραιμος, υπομονετικός και την υπομονή θαυμάζω γιατί εγώ δεν έχω καθόλου. Βέβαια έχω σταθεί πολύ τυχερός στη ζωή μου γιατί ό,τι ήθελα, το είχα και αυτό είναι λιγάκι εγωιστικό, όμως και εγώ το κυνήγησα, δούλεψα και ήμουν πάντα συνεπής στη δουλειά μου.
Από τον καλλιτεχνικό χώρο, θεωρώ πραγματικό musical αυτά που γινόντουσαν στο παρελθόν…βλέπεις Marilyn Monroe, Liza Minelli, Gene Kelly και το ταλέντο είναι έμφυτο, υπάρχει λάμψη στα μάτια τους, δεν έχουν τεχνικές, έχουν δύναμη στην οθόνη, ήταν είδωλα. Σήμερα υπάρχουν τόσες πολλές σχολές, πανεπιστήμια, ρόλοι και βλέπεις άτομα που συμμετέχουν από ένα musical στο άλλο με μηχανικό τρόπο επεξεργασίας των κομματιών, των ρόλων. Αυτό σε φέρνει σε μια διαδικασία αναζήτησης, αναρωτιέσαι ποιος υπάρχει εκεί έξω που μπορεί να με πείσει. Θαυμάζω τους παλιούς…
Κάποια στιγμή θα ήθελα να ασχοληθώ με τη δισκογραφία, είναι ένα πράγμα που με ενδιαφέρει πάρα πολύ, θα ήθελα να τραγουδάω σε μουσικές σκηνές. Από αυτό τον χώρο υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω όπως η Pink, o Robbie Williams.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια την αύξηση των Musical παραγωγών στην Ελλάδα ( π.χ ‘Fame’, ‘Cabaret’, ‘Chicago’, ‘Δαίμονες’ κ.α). Πιστεύεις ότι έχουν μέλλον στη χώρα μας και το ελληνικό κοινό;
Ιάσονας Μανδηλάς :Βλέπω πλέον (και μπορώ να στο πω τώρα που έχω αποκτήσει γνώσεις και ξέρω δέκα πράγματα παραπάνω), μεγάλη βελτίωση στα μιούζικαλ, στις παραγωγές και τις επιλογές που κάνουν για να ‘ανεβάσουν’ μια παράσταση στην Ελλάδα και χαίρομαι. Από τις παραστάσεις γνωρίζουμε νέα ονόματα, που δείχνουν το ταλέντο τους. Ένα παράδειγμα … ο Αργύρης Αγγέλου, όταν τον είδα στο ‘Rent’. Πιστεύω ότι το μιούζικαλ θα έχει μέλλον, αν το διαχειριστούν σωστά. Να μην μπει η παραγωγή στο τρυπάκι που μπαίνουμε στην Ελλάδα, ας μην κρυβόμαστε. Πρέπει να δώσουμε ευκαιρίες σε καινούργια, ταλαντούχα παιδιά που ασχολούνται με το μιούζικαλ. Είναι κρίμα γιατί υπάρχει στην ιστορία, στην κουλτούρα μας. Μπορεί να απευθύνεται σε άλλο είδος χορού και μουσικής αλλά είναι μέσα στο αίμα μας. Οι Έλληνες είμαστε εξωστρεφείς, εκφραστικοί στο έπακρον, στοιχεία που απαιτεί το μιούζικαλ. Πρέπει να φερθούμε έξυπνα.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Το τελευταίο διάστημα διδάσκεις χορό στο WeGotMovesDanceCenter. Μίλησέ μας γι’αυτό…
Ιάσονας Μανδηλάς :Πριν από τρεις μήνες θα με άκουγες να λέω ότι δεν θα γίνω ποτέ στη ζωή μου καθηγητής, προτιμώ να αλλάξω επάγγελμα. Να όμως που έγινα καθηγητής και δεν θέλω να χάσω μάθημα! ‘We’ve got moves’ λέγεται η σχολή των Φανή Φωκά και Γιώργο Νταγιάντα, που υπεραγαπάω και είναι χορευτές που θα συναντήσεις σε πολλά βίντεο κλιπ, γνωστών καλλιτεχνών. Η Φανή μου πρότεινε να διδάξω μια χορογραφία κι ενώ δεν είχα δοκιμάσει κάτι παρόμοιο, ήταν μοναδική εμπειρία. Στόχος μου ήταν να εμπνεύσω 40 άτομα και αυτό είναι σημαντικό προσόν για έναν καθηγητή. Δεν ξέρω αν είμαι καλός, αλλά θεωρώ ότι είμαι υπεύθυνος και προσπαθώ. Οι μαθητές μας είναι κυρίως από 17 χρονών και πάνω, ενώ τα μαθήματά μας είναι hip hop, funk – jazz, commercial jazz κ.α
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Θα μπορούσες να ‘καταλάβεις’ έναν άνθρωπο από τον τρόπο που ‘κινείται’ ή χορεύει; Τι σημαίνει για σένα κίνηση;
Ιάσονας Μανδηλάς :Είναι εντυπωσιακό το πόσα μπορείς να καταλάβεις από τον τρόπο που χορεύει κάποιος, σαν ψυχανάλυση. Η κίνησή σου δεν μπορεί να είναι κάτι ξεχωριστό από τα συναισθήματά σου και από το τι νιώθεις για τον εαυτό σου. Για παράδειγμα στο commercial jazz που πρέπει να είσαι sexy. Για να είσαι καλλιτέχνης με πολλές ποιότητες, πρέπει να έχεις ζήσει ή να νιώθεις αυτά που παρουσιάζεις στη σκηνή. Δυστυχώς για μερικούς, η σκηνή είναι καθρέφτης του εσωτερικού τους κόσμου.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Είσαι πολύ δραστήριος στο χώρο του θεάματος. Έχεις χρόνο για προσωπική ζωή, τους φίλους και τα χόμπι σου;
Ιάσονας Μανδηλάς :Προσωπική ζωή; Τι είναι αυτό; (γέλια). Δεν υπάρχει ποτέ σταθερό πρόγραμμα. Κάποια στιγμή για εβδομήντα μέρες, δούλευα δώδεκα ώρες συνεχόμενα. Η καθημερινότητά μου ήταν δουλειά, πρόβες και προπόνηση και μετά για ένα μήνα έκανα 4 ώρες προπόνηση την ημέρα. Είναι δύσκολο και γι’αυτό οι φίλοι μου θα πρέπει να ανέχονται το πρόγραμμά μου. Είμαι εξωστρεφής, γνωρίζω πολύ κόσμο και μπορώ εύκολα να δημιουργήσω παρέες, αλλά είναι δύσκολο να συντονιστούμε. Έχω χρόνο για τα χόμπι μου, αλλά πάντα με τρέξιμο, ποτέ χαλαρά. Στεναχωριέμαι που δεν έχω χρόνο να απολαύσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, χάνω γενέθλια, συναντήσεις…όταν όμως το όνειρό σου γίνεται πραγματικότητα, κάνεις θυσίες και μένεις μόνος σου.
Αλεξάνδρα Σκαράκη : Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου; Τι να περιμένουμε στη συνέχεια;
Ιάσονας Μανδηλάς :Ο επόμενος μου στόχος γενικότερα αυτή τη στιγμή, είναι ένας πολύ καλός ρόλος σε μιούζικαλ. Τώρα ετοιμάζομαι να εμφανιστώ στους ‘Δαίμονες’, αλλά παράλληλα προσπαθώ να κάνω και ένα δισκογραφικό ξεκίνημα. Δυστυχώς δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία και δεν έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους από αυτό το χώρο, είναι όνειρο πολλών χρόνων. Επίσης θα συμμετάσχω στην παράσταση ‘Sugar’ σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και χορογραφία από τον Φωκά Ευαγγελινό, από 6 Νοεμβρίου στο Παλλάς με τον Γιάννη Ζουγανέλη, το Θοδωρή Αθερίδη, τον Κώστα Βουτσά και τη Ζέτα Μακρυπούλια. Είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι με τόσο σπουδαίους ανθρώπους, αλλά δεν θέλω να μείνω εκεί. Είμαι πολύ εγωιστής αλλά δεν είναι κακό. Περιμένω επίσης νέα από την παραγωγή του ‘Εβίτα’ που θα ‘ανέβαινε’ αυτό το καλοκαίρι, συζητιέται να πραγματοποιηθεί την επόμενη σεζόν, το 2014 και είναι ένας ρόλος-όνειρο.
*Οι φωτογραφίες είναι από προσωπική συλλογή του.
* Για περισσότερες πληροφορίες του ‘We Got Moves Dance Center’, επισκεφτείτε τη σελίδα στο facebook
