Οι αποφάσεις μιας γυναίκας, ορίζουν τη μοίρα της;

Χθες αποφάσισα για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι να πάω σε θερινό σινεμά… Έπαιζε τη Σιδηρά Κυρία. Τα σχόλιά μου δεν θα είναι ιδιαίτερα κολακευτικά για την ταινία, καθώς θεωρώ ότι μια δυνατή και εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός όπως η Μέριλ Στριπ δεν μπορεί από μόνη της να στηρίξει ένα τόσο αδύναμο και προχειρογραμμένο σενάριο.
Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό, αλλά οι σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό μου από χθες και στηρίζονται στη βασική ιδέα της ταινίας αλλά και σε ένα μότο που με πολύ ενδιαφέρον αποστήθισα.
Πιστεύω κι εγώ λοιπόν ότι μια γυναίκα μπορεί να καταφέρει οτιδήποτε, αν το έχει βάλει στόχο και παλεύει για αυτό, όχι όμως αναίμακτα. Διότι κάπου εκεί έξω παραμονεύει η νέμεσις, επειδή τόλμησε να παραβεί τη «φύση» της και επέλεξε να μη ζήσει συμβατικά και σύμφωνα με τα πρότυπα που επιβάλλει η κοινωνία για να είναι μια γυναίκα ευτυχισμένη!
Την ευτυχία του την ορίζει ο καθένας για τον εαυτό του και ο ορισμός της συμπεριλαμβάνει διαφορετικά για τον καθένα πράγματα. Άλλη γυναίκα γεννήθηκε για να γίνει επιτυχημένη και διορατική καριερίστα και άλλη για να γίνει μια υπέροχη και στοργική μητέρα. Και πιστέψτε με κανένας από τους δύο αυτούς ρόλους δεν είναι ευκολότερος ή δυσκολότερος από τον άλλο. Και κανένας δεν υστερεί συγκριτικά με τον άλλο.
Δύσκολα όμως επιτρέπεται σε μια γυναίκα να τα συνδυάσει και τα δύο εξίσου επιτυχημένα. Δυστυχώς ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από άνδρες για άνδρες, και ενώ είναι αποδεκτό από τα ίδια τους τα παιδιά να τους στερούνται για να μπορούν να εργάζονται, στις γυναίκες δεν επιτρέπεται κάτι αντίστοιχο. Η ίδια η ζωή θα είναι εκεί να την τιμωρήσει με μοναξιά και απομόνωση όταν η ίδια θα είναι πια ανήμπορη να αντιδράσει.
Ακόμη κι αν ξέρει μια γυναίκα από πριν ότι δε θέλει να δημιουργήσει οικογένεια και ότι αν το κάνει θα αποδειχθεί ακατάλληλη γι’ αυτό, η κοινωνία της επιβάλλει να το κάνει, αλλιώς την απειλεί με αποκλεισμό και κατακραυγή. Και όλα αυτά στο 2012…
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε αυτή την ταινία. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, την οποία υποδύθηκε εξαιρετικά η Μέριλ Στριπ, ανέφερε την εξής μεγαλειώδη ρήση:
«Πρόσεξε τις λέξεις σου γιατί γίνονται σκέψεις. Πρόσεξε τις σκέψεις σου γιατί γίνονται πράξεις. Πρόσεξε τις πράξεις σου γιατί γίνονται συνήθειες. Πρόσεξε τις συνήθειές σου γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σου. Πρόσεξε το χαρακτήρα σου γιατί γίνεται το πεπρωμένο σου.»
Προσέξτε λοιπόν τι εύχεστε και τι σκέφτεστε γιατί μπορεί να γίνει πράξη και στη συνέχεια η ίδια σας η μοίρα. Πάρτε τις σωστές αποφάσεις και μην επιτρέπετε σε άλλους να αποφασίζουν για ‘σας.
Με αυτήν ακριβώς τη φράση θα ήθελα να κλείσω και των πρώτη μου επιστολή- επικοινωνία με τις αναγνώστριες. Ελπίζω η ανάγκη μου να μοιραστώ μαζί σας τις πρώτες μου σκέψεις ως μέλος της δημοσιογραφικής ομάδας αυτού του ιστότοπου να μη σας κούρασαν και να σας γέμισαν «βαριές» σκέψεις….
Ιωαννα Β.