Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η οικονομική κρίση, ο συνεχής φόβος της απόλυσης- ανεργίας και το συνεχές συναίσθημα ενοχών έχουν καταστήσει τις εργασιακές συνθήκες ιδιαίτερα κουραστικές και επίπονες για τους εργαζομένους.
Ο νέος μέσος όρος εργασίας ημερησίως είναι πλέον οι 10-12 ώρες, τα σαββατοκύριακα δεν θεωρούνται πλέον απαραιτήτως αργίες, ενώ ο μέσος όρος διακοπών έχει μειωθεί σε 5- 6 ημέρες το χρόνο.
Οι εργαζόμενοι θεωρούν πλέον πολυτέλεια την ξεκούραση, ενώ νιώθουν ενοχές και φόβο αν κάποια μέρα δεν δουλέψουν όσο πρέπει, ή όσο τους έχει επιβληθεί ηθικά να το κάνουν. Αυτό το καθεστώς έχει δημιουργήσει το σύνδρομο ψυχικής διαταραχής λόγω έλλειψης διακοπών (vacation deficit disorder).
Καθημερινά οι εργαζόμενοι που πάσχουν από αυτό νιώθουν κούραση, κατάθλιψη, έλλειψη ενθουσιασμού και δημιουργικότητας, ενώ δημιουργούν συγκρούσεις με τους συναδέλφους τους ή με την οικογένειά τους. Το άγχος και η απογοήτευση στην εργασία μπορεί επίσης να προκαλέσει γαστρεντερικά προβλήματα, σεξουαλικά, προβλήματα υποσιτισμού ή υπερφαγίας, καθώς και αύξηση εξαρτησιογόνων συνηθειών (κάπνισμα, αλκοόλ).
Οι εργαζόμενοι δείχνουν να μην αναγνωρίζουν το πρόβλημα και να αρνούνται να το αντιμετωπίσουν, με αποτέλεσμα να κατηγορούν και να ενοχοποιούν τους εαυτούς τους όταν νιώθουν ότι δεν μπορούν να αποδώσουν από την κούραση.
Οι διακοπές επομένως δεν είναι θέμα πολυτέλειας αλλά πραγματικής και ουσιαστικής επιβίωσης. Οι έντονοι και γρήγοροι ρυθμοί εργασίας εξασθενούν το νευρικό σύστημα του οργανισμού, καθώς ο τελευταίος βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση και δεν αναπαύεται ποτέ. Αυτό έχει ως απόρροια την περαιτέρω εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος και άρα την επιρρέπεια του οργανισμού σε πολλές ασθένειες ψυχοσωματικής προελεύσεως.
Για να μπορέσει ο οργανισμός και το νευρικό σύστημα να επανακάμψει θα πρέπει να απομακρυνθεί εντελώς από τη στρεσογόνα πηγή, τουλάχιστον για δυο βδομάδες. Ουσιαστική απομάκρυνση σημαίνει καμία επαφή, ούτε τηλεφωνική ούτε ηλεκτρονική, ούτε συνεχής εργασιακή διαθεσιμότητα. Οι έντονοι ρυθμοί της δουλειάς δεν πρέπει επ’ ουδενί να μεταφερθούν και στις διακοπές.
Οι διακοπές θα πρέπει να μην είναι πλήρως οργανωμένες όπως η καθημερινή μας ζωή και χωρίς εξαντλητικό πρόγραμμα. Ένας άνθρωπος για να ξεκουραστεί χρειάζεται να νιώσει την ανεμελιά της παιδικής του ηλικίας. Να νιώσει ότι όλα ελέγχονται από κάποιον άλλο, ο οποίος φροντίζει τα απάντα γι’ αυτόν. Μόνο όταν χαλαρώσει πραγματικά θα μπορέσει να ξανανιώσει ψυχικά και σωματικά υγιής, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειά του με πλήρως φορτισμένες τις μπαταρίες του.
Πηγή: natura news
