Με αφορμή την έναρξη των διαδικτυακών μαθημάτων λόγω της πανδημίας, θυμήθηκα ένα άρθρο που είχα γράψει πριν από δύο χρόνια στο αγαπημένο Bovary.gr. Το θέμα ήταν μία έρευνα που αποκάλυπτε ότι η υπερβολική έκθεση σε οθόνες οποιασδήποτε μορφής από την παιδική ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσει σε μεταγενέστερη φάση της ζωής του τουλάχιστον μία από 12 θανατηφόρες μορφές καρκίνου.
Σύμφωνα με την επιστημονική έκθεση που δημοσίευσε το Παγκόσμιο Ίδρυμα Έρευνας, οι μέχρι τώρα έρευνες έχουν αποδείξει περίτρανα ότι η πολύωρη ενασχόληση παιδιών με υπολογιστές, smartphone, tablet και η υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης, συμβάλλουν στην παιδική παχυσαρκία.
Τα συγκεκριμένα παιδιά καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες απ’ όσες καίνε. Παράλληλα συχνά δείχνουν προτίμηση για junk food το οποίο και απολαμβάνουν μπροστά στην οθόνη, χάνοντας τον έλεγχο της ποσότητας που τρώνε.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, για άλλη μία φορά, ποια είναι η ισορροπία που πρέπει να κρατάμε για τα παιδιά μας στο σπίτι. Τι εννοώ; Δεν είμαι της άποψης ότι δίνουμε ένα tablet ή κινητό στο παιδί για να το απασχολήσουμε. Θα αφήσω τον Παύλο να ακούσει μουσική στο YouTube και να παρακολουθήσει video clips. Θα τον αφήσω να δει τηλεόραση το σαββατοκύριακο, αλλά με μέτρο. Θα προτιμήσω να τον αφήσω να παίξει με τις ώρες με τα playmobil ή τα Lego του, αλλά γενικά την επαφή με την τεχνολογία θα την αποφύγω όσο είναι δυνατό.
Νέες γενιές με εξελιγμένο DNA;
Βέβαια παρατηρώ ότι οι νέες γενιές είναι διαφορετικά μαθημένες. Βλέπω πόσο άνετα και γρήγορα προσαρμόζονται στις νέες τεχνολογίες, σαν να είναι μέσα στο DNA τους.
Μάλιστα υπάρχουν άλλες μελέτες που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που χρησιμοποιούν smartphones, tablets και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές για λιγότερο από δύο ώρες ημερησίως είχαν καλύτερη απόδοση σε γνωστικά τεστ αξιολόγησης σκέψης, μνήμης και γλώσσας. Μήπως τότε η ανάγκη για “απομάκρυνση” είναι ακόμα πιο επιτακτική; Όμως η παρακολούθηση κάποιων παιδικών ταινιών ή σειρών μπορούν να βοηθήσουν, ορισμένες φορές στην διεύρυνση των οριζόντων των παιδιών. Καθώς αφορούν καταστάσεις που είναι πολύ μακριά από την δική μας καθημερινότητα.
Άρα τι κάνουμε; Επιτρέπουμε στα παιδιά να ασχολούνται με υπολογιστές με μέτρο, θέτοντας τα όρια μας, τα οποία πρέπει να τηρούνται. Όμως σαφέστατα προτιμούμε να τα απασχολούμε με δραστηριότητες που έχουν σχέση με αθλητισμό, καλλιτεχνικά και οπωσδήποτε που διευρύνουν τους ορίζοντες τους.
Ακόμα και σήμερα, όπου αναγκαστικά πρέπει να παρακολουθούν τα μαθήματα τους διαδικτυακά… Πρέπει να προσέχουμε ακόμα περισσότερο. Δεν είναι μόνο η παραπάνω έρευνα που μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Είναι απαραίτητα τα όρια έκθεσης και για την υγεία τους και για την κοινωνικοποίησή τους. Κι αυτό θα είναι ένα επόμενο θέμα που θα αναλύσουμε κάποια άλλη στιγμή…
Photo credits: @igorstarkoff (unsplash)
