Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Πώς μου είστε; Άλλο ένα καλοκαιρινό σαββατοκύριακο πλησιάζει στο τέλος του κι ελπίζω να καταφέρατε να αναπληρώσετε ενέργεια για την εβδομάδα που ξεκινάει ευχάριστα και με καλή παρέα!
Προτού σας παρουσιάσω την πρότασή μου για απόψε… εσείς νιώσατε έστω μία φορά την επιθυμία να δείτε πώς είναι να βρίσκει κανείς ένα γράμμα μέσα σε ένα μπουκάλι που το έφεραν τα κύματα στα πόδια σας;
Αυτό το αναπάντεχο συμβάν έτυχε στην Theresa (Robin Wright), δημοσιογράφο της εφημερίδας Chicago Tribune. Το γράμμα απευθύνεται σε μία γυναίκα, την Catherine, και σε αυτό ο μυστηριώδης συντάκτης του αποτυπώνει τα τρυφερά αισθήματά του για αυτήν. Εν αγνοία της, ο αρχισυντάκτης της Theresa δημοσιεύει την επιστολή στην εφημερίδα, με αποτέλεσμα η φήμη της Theresa να απογειωθεί. Αυτό είναι που πεισμώνει και την Theresa να αναζητήσει το ρομαντικό αποστολέα, παρά το γεγονός πως δεν έχει ιδέα τι θα του πει αν τον συναντήσει. Και τον βρίσκει σε μία μικρή πόλη της Βόρειας Καρολίνας. Τον λένε Garrett (Kevin Costner), ζει μαζί με τον εξωστρεφή πατέρα του, τον Dodge (Paul Newman) και δουλεύει επισκευάζοντας μικρά ιστιοπλοϊκά σκάφη. Σύντομα ο Garrett εξομολογείται πως έχασε πριν λίγα χρόνια τη γυναίκα του, την Catherine, πράγμα που τον έχει κάνει να “παγώσει” το χρόνο κι άρα να νιώθει ανήμπορος να προχωρήσει παρακάτω, κι έτσι κι η Theresa δεν προχωρά στην αποκάλυψη του τι την ώθησε να τον αναζητήσει. Ο έρωτας, όμως, θα ανθίσει και η ανέλπιστη σχέση ανάμεσα στον Garrett και την Theresa θα τους μάθει πως η ικανότητα του να αγαπήσεις και να αγαπηθείς δε χάνεται ποτέ….
Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Nicholas Sparks (βλ. “Το Ημερολόγιο”), με τον Gerald Di Pego (“Instinct”, 1999) να υπογράφει τις αναγκαίες για τη μεγάλη οθόνη μετατροπές στο σενάριο. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθισε ο Luis Mandoki (“When A Man Loves A Woman”, 1994).
Αν και κατά βάση είμαι επιφυλακτική με την κατηγορία του ρομαντικού δράματος, όταν πίσω από την ταινία κρύβεται ο Nicholas Sparks, τότε (κατά μεγάλο ποσοστό, τουλάχιστον), αυτή θα αξίζει το χρόνο μας. Κι αυτό γιατί ο Sparks εμπνεύστηκε δύο χαρακτήρες που τρόπον τινά παραιτήθηκαν από το κυνήγι της ευτυχίας, καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο Mandoki αντιλαμβάνεται το ρυθμό της ιστορίας το Sparks και τη μεταφέρει ατόφια στο θεατή, ειδικά σε ό,τι αφορά το συναισθηματικό κομμάτι. Τόσο ο Garrett όσο και η Theresa έχουν τα δικά τους βιώματα που τους εμποδίζουν να προχωρήσουν. Ίσως είναι κι ένας από τους λόγους που καταφέρνουν να έρθουν πιο κοντά. Οι αναμνήσεις μιας περασμένης ζωής, όμως, δεν υπάρχουν για να μας κρατούν δέσμιους στο παρελθόν. Υπάρχουν για να μας συντροφεύουν και κυρίως για να μας διδάσκουν. Γι’ αυτό κι η έλξη ανάμεσά τους είναι αναπόφευκτη. Κι η ένταση αυτής της έλξης, αυτής της αγάπης γίνεται τόσο αληθινή στο θεατή. Μήπως είναι κι αληθινή; Άλλωστε, ποιος δεν έχει πληγές που τον πονούν; Αλλά πάντα ο καθένας μας ανακαλύπτει τη δύναμη αργά ή γρήγορα να τις προσπεράσει και να κυνηγήσει το μέλλον. Δεδομένης, λοιπόν, μίας ρεαλιστικής κατάστασης που όλοι μας κάποια στιγμή βιώνουμε ή βιώσαμε στο παρελθόν, οι “Χαμένες Αγάπες” είναι μία ταινία που εξυμνεί την αγάπη και πώς αυτή μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με το παρελθόν. Κερασάκι στην τούρτα κι η ατμοσφαιρική μουσική του Gabriel Yared (“The Talented Mr. Ripley”, 1999) που, στο άκουσμά της και μόνο, ένα δάκρυ αναπόφευκτα κυλάει!
Φυσικά ιδιαίτερη συμβολή στο τελικό αποτέλεσμα είναι το cast που επέλεξε ο Luis Mandoki. Αν όσοι γνωρίσατε τη Robin Wright ως σύγχρονη Λαίδη Μακβέθ στο “House Of Cards”, θα εκπλαγείτε από την εμφάνισή της στο “Message In A Bottle”. Εν αντιθέσει με τη σκληρή Claire Underwood, στην ταινία η Robin Wright εμφανίζεται ως μία ευαίσθητη γυναίκα που ενδόμυχα διατηρεί την ελπίδα να βιώσει ένα συναίσθημα που λίγοι έχουν την τύχη να βιώσουν. Ο Kevin Costner συγκινεί με τον τρόπο του στο ρόλο του απόμακρου Garrett που φοβάται μπροστά στην προοπτική να είναι η Theresa ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του.
Εκείνος, όμως που κλέβει την παράσταση (και τις γυναικείες καρδιές, εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν!) είναι ο Paul Newman στο ρόλο του Dodge, του πατέρα του Garrett. Ένας άνθρωπος ντόμπρος, εξωστρεφής και με μία καρδιά “βούτυρο”, ο Dodge εκφράζει μία γλυκιά θλίψη. Τη θλίψη του πατέρα που δεν αντέχει να παρακολουθεί το γιο του να βυθίζεται σε μία μοναχική άβυσσο. Και πώς αλλιώς να εκφραστεί αυτή η τρυφερή θλίψη, αν όχι μέσα από τις λίμνες των ματιών του Paul Newman;
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση κι ελπίζω να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι! Α, κυρίες και δεσποινίδες…; Έχετε κοντά σας κι ένα πακετάκι χαρτομάντηλα καλού κακού!
Πρωταγωνιστούν: Kevin Costner, Robin Wright, Paul Newman, Robbie Coltrane, John Savage, Jesse James, κ.α.
