Το αφιέρωμά μας στα Oscars συνεχίζεται με θρησκευτική ευλάβεια, όωπς αντιλαμβάνεστε κι απόψε θυμόμαστε την ταινία που χάρισε στο Michael Caine το δεύτερο βραβείο του στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού Ρόλου δεκατρία χρόνια μετά το “Hannah And Her Sisters”.
Δεκαετία του ’40, o B’ Παγκόσμιος Πόλεμος εξακολουθεί να μαίνεται κι ο μόνος λόγος για να ταξιδέψει κανείς στο St. Cloud’s του Maine είναι είτε για να υιοθετήσει ένα παιδί από το τοπικό ορφανοτροφείο είτε για να αφήσει ένα. Στο ορφανοτροφείο μεγαλώνει κι ο Homer (Tobey Maguire) μιας και οι προηγούμενες απόπειρες να βρει ένα σπιτικό απέτυχαν, έχει γίνει πια ο προστατευόμενος του διευθυντή και γιατρού του ορφανοτροφείου, dr. Wilbur Larch (Michael Caine). Ο Larch θα ενσταλάξει στο Homer όλη του την ιατρική γνώση, ενώ ο Homer βοηθά τον Larch στις παράνομες αμβλώσεις που αναλαμβάνει. Όλα αυτά, όμως, δεν αρκούν για το Homer, και σίγουρα δε θέλει να παραστήσει το Θεό – τουλάχιστον αυτό θεωρεί πως κάνει ο Larch με την μυστική του ενασχόληση. Έτσι, θα ακολουθήσει την Candy (Charlize Theron) και τον Wally (Paul Rudd), ένα ζευγάρι που έφτασε στο ορφανοτροφείο για να κάνει η Candy την επέμβαση, ώστε να γνωρίσει τον κόσμο και “να δει τον ωκεανό”, παρά τις ενστάσεις του Larch. Το διάστημα που θα περάσει μακριά από όλα όσα γνώριζε μέχρι τώρα είναι κι αυτό που θα τον μεγαλώσει και που θα τον κάνει να αντιληφθεί ποια είναι η διαδρομή που τελικά θα ακολουθήσει στη ζωή του.
Η ταινία “Θέα Στον Ωκεανό” βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του John Irving Και μάλιστα ο ίδιος ο συγγραφέας είναι εκείνος που ανέλαβε και τη συγγραφή του σεναρίου. Η σκηνοθεσία είναι του Lasse Hallström (“What’s Eating Gilbert Grape”, 1992 και “Chocolat”, 2000).
Αντιλαμβάνεστε πως, εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατο να έχω διαβάσει ΟΛΑ τα βιβλία που βλέπουμε να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη, επομένως δε θα κάνω την πολύξερη προσπαθώντας να κάνω σύγκριση του βιβλίου με την ταινία. Οπότε θα μείνω καθαρά στην κινηματογραφική εκδοχή.
Πρόκειται για μία ιστορία αυτογνωσίας που κυλά τόσο αβίαστα κι ομαλά και γινόμαστε στην ουσία συνοδοιπόροι του Homer στο δρόμο για την ενηλικίωσή του – γιατί όπως λέει κι ο Dr. Larch “για αυτούς έξω, είναι ακόμη παιδί”. Ο Hallström ποντάρει γι’ αυτό αποκλειστικά στον συναισθηματικό άξονα της ιστορίας του Irving και για αυτό το σκοπό εστιάζει στο Homer αλλά και τους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν, ακόμη και στα παιδιά του ορφανοτροφείου που τον νιώθουν σαν το μεγάλο τους αδερφό. Η συμμετοχή χαρακτήρων (ο Wally του Paul Rudd, η Candy της Charlize Theron αλλά κι η Rose της Erykah Badu) έχει καταλυτική λειτουργία, μια που είναι η αφορμή για όσα ζει “στον έξω κόσμο” o Homer.
Ο Tobey Maguire, ο άνθρωπος με το παιδικό πρόσωπο (και στα 100 του έτσι θα μείνει αυτός, είμαι σίγουρη!), είναι η απόλυτη απεικόνιση του ήρωα του Irving, ενσαρκώνοντας έτσι κυριολεκτικά ένα παιδί εγκλωβισμένο ακόμη στο σώμα ενός ενήλικα. Όσο για το Michael Caine, δεν ενσαρκώνει απλά το μέντορα του Homer, αλλά λειτουργεί ως προστάτης κι ακόμη πιο σημαντικό ως πατρική φιγούρα. Κι όπως κάθε γονικό πρότυπο, βιολογικό ή μη, έτσι κι ο Caine αφήνει το δικό του σημάδι όσο ο Homer “πλάθεται” κι ωριμάζει. Κι αυτή η ερμηνεία είναι που χάρισε στο δημοφιλή Βρετανό ηθοποιό το δεύτερο βραβείο Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου, ενώ κι η ίδια η ταινία απέσπασε εκείνη τη χρονιά το βραβείο Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Tobey Maguire, Michael Caine, Charlize Theron, Paul Rudd, Delroy Lindo, Jane Alexander, Kathy Baker, Keiran Culkin, Erykah Badu κ.α.
Φέτος το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου διεκδικούν οι:
Mahershala Ali, “Green Book”
Adam Driver, “BlacKkKlansman”
Sam Elliiott, “A Star Is Born”
Richard E. Grant, “Can You Ever Forgive Me?”
Sam Rockwell, “Vice”
