Η εξέλιξη του κορονοϊού στη χώρα αλλά και σε όλον τον κόσμο μονοπωλεί πλέον τις ειδήσεις και βέβαια είναι λογικό να προκαλείται ιδιαίτερη ανησυχία στον πληθυσμό. Αυτά που εισπράττουν αυτήν την ανησυχία είναι, όμως, τα παιδιά. Παρά το γεγονός πως παίζουν κι απασχολούνται στο σπίτι, προφανώς κι αναρωτιούνται γιατί πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι να επιστρέψουν στο σχολείο, να παίξουν στο γήπεδό ή την παιδική χαρά ή να απολαύσουν ένα playdate. Είναι σημαντικό, επομένως, να γνωρίζουμε πώς μπορούμε να τους εξηγήσουμε την παρούσα κατάσταση αλλά και να τα εφησυχάσουμε.
Κατ’ αρχήν, είναι πολύ πιθανό να είχαν ήδη ακούσει για μία “νέα αρρώστια” από το σχολείο, πριν ακόμη αυτό κλείσει. Μέχρι τώρα κατά πάσα πιθανότητα έχουμε ήδη συζητήσει μαζί τους αν άκουσαν κάτι στο σχολείο ή αν μίλησαν σχετικά με το θέμα με τους φίλους τους. Κι αν δεν έχει ήδη συμβεί αυτό, είναι βέβαιο πως έχουν αντιληφθεί πως πρόκειται για κάτι σοβαρό. Σε κάθε περίπτωση, πριν ξεκινήσουμε μία συζήτηση, αφήνουμε τα παιδιά να την καθορίσει. Αν δείχνουν πως δε θέλουν να το συζητήσουν ή δεν κάνουν ερωτήσεις, δεν χρειάζεται να τα πιέσουμε. Αν αρχίσουν τις ερωτήσεις, τότε αρχικά πρέπει να μάθουμε τι ακριβώς έχουν ακούσει ώστε να καταρρίψουμε τυχόν αναλήθειες.
Αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά, ειδικά αν είναι μικρής ηλικίας, είναι να νιώσουν ασφάλεια. Αυτό συνεπάγεται και ειλικρίνεια. Επικεντρωνόμαστε στις πληροφορίες που ζητούν να μάθουν και δεν προχωράμε σε αναλύσεις – εκτός αν εκείνα τις ζητήσουν. Θυμόμαστε πως τα παιδιά είναι που θα οδηγήσουν τη συζήτηση. Και μια που αναφέραμε την ειλικρίνεια, δεν είναι κακό να πούμε πως δεν γνωρίζουμε την απάντηση σε κάποια ερώτησή τους. Αυτό μπορεί να είναι και μία ευκαιρία να αναζητήσουμε την απάντηση μαζί από μία έγκυρη πηγή, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Σε κάθε περίπτωση, δεν χρειάζεται να εκτίθενται σε τρομακτικές ειδήσεις για θανάτους ή σοβαρά κρούσματα.
Ουσιαστικό ρόλο παίζει κι ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά. Ο τόνος μας πρέπει να είναι ήρεμος και καθησυχαστικός ενώ τους εξηγούμε πως ο νέος ιός μοιάζει με τη γρίπη και το κρυολόγημα – μία ιδιαίτερα ειλικρινής απάντηση, μια που τα έως τώρα δεδομένα αυτό δείχνουν. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται ιδιαίτερα την ανησυχία των γονιών κι αν αυτοί δε μπορούν να τη συγκρατήσουν, τότε αναπόφευκτά θα τη βιώσουν κι εκείνα έντονα.
Ακόμη, όμως, κι αν τα παιδιά είναι ανήσυχα πως κινδυνεύουν να κολλήσουν, δουλειά μας είναι να τους προσφέρουμε την αναγκαία ασφάλεια. Με βάση και πάλι όσα γνωρίζουμε ως τώρα, τους εξηγούμε πως όσο τηρεί τους κανόνες υγιεινής (ιδίως πλένοντας τα χεράκια τους) είναι ασφαλή. Επίσης, τους αναφέρουμε πως, ακόμη κι αν προκύψει μία τέτοια πιθανότητα, τα παιδιά δεν πλήττονται τόσο βαριά όσο οι ενήλικες και θα είναι σα να κρύωσε. Επιπλέον, απορίες και (πιθανώς) ανησυχίες αυτού του είδους, μας επιτρέπουν να τους διδάξουμε πώς λειτουργεί το σώμα τους κι ειδικά το ανοσοποιητικό σύστημα.
Εκτός από τη δική μας διαβεβαίωση πως τα παιδιά είναι ασφαλή, καλό είναι ελέγχουμε την πληροφόρηση (ή και την παραπληροφόρηση) στην οποία πιθανώς να εκτεθούν. Ειδικά όσα είναι ήδη εξοικειωμένα με την τεχνολογία, καλό είναι να λαμβάνουν πληροφορίες από έγκυρα και κατάλληλα για την ηλικία τους μέσα (π.χ. διδακτικά animatedβίντεο για το πώς μπορούν να προστατευτούν). Ακόμη κι αν παρακολουθούν μαζί μας τις ειδήσεις, είναι βασικό να ελέγχουμε εμείς τι πληροφορίες θα ακούσουν τα παιδιά.
Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά πρέπει να νιώσουν πως εκείνα έχουν τον έλεγχο κι όχι η “νέα αρρώστια”. Φροντίζουμε, λοιπόν, να μάθουν να τηρούν τους κανόνες υγιεινής. Τα δε μικρότερα παιδιά λειτουργούν μιμητικά, οπότε εμείς είμαστε εκείνοι που θα δώσουμε το καλό παράδειγμα για το σωστό πλύσιμο των χεριών και την κάλυψη του προσώπου όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε, αλλά και το να τρεφόμαστε υγιεινά ώστε να λαμβάνουμε αρκετές βιταμίνες. Ακόμη, θα βοηθήσει πολύ αν το παιδί αντιληφθεί πως οι γιατροί είναι έτοιμοι να βοηθήσουν ανά πάσα στιγμή όσους νοσούν, καθώς και το ότι ήδη γίνεται σημαντική δουλειά ώστε να βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο προκειμένου να μην υπάρχει ξανά τέτοια ανησυχία.
Εντούτοις, είναι εξίσου πιθανό το παιδί να ακούσει πως από αυτή τη “νέα αρρώστια” κάποιοι άνθρωποι τελικά κατέληξαν. Και σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε να τα ηρεμήσουμε εξηγώντας πως μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να συμβεί ωστόσο είναι σπάνια και υπό κάποιες προϋποθέσεις.
Τα παιδιά τείνουν να ανησυχούν περισσότερο για τους ανθρώπους που αγαπούν παρά για εκείνα τα ίδια. Πόσο μάλλον όταν μάθουν πως αυτά είναι πιο ασφαλή από του παππούδες τους, για παράδειγμα. Αν προκύψει μία τέτοια ανησυχία, τότε διατηρούμε μία τακτική επικοινωνία τηλεφωνικά ή μέσω Skype, αν αυτό είναι εφικτό, ώστε να επιβεβαιώσουν πως οι αγαπημένοι τους είναι ασφαλείς κι υγιείς.
Η σωστή επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά είναι το Α και το Ω, είναι εκείνη που θα τα θωρακίσει ακόμη περισσότερο σε αυτή τη νέα κατάσταση. Είναι λογικό να νιώσουν αγχωμένα, όπως κι εμείς, άλλωστε. Σαφώς και δε θα κατακρίνουμε αυτό το συναίσθημα – αντίθετα θα το αναγνωρίσουμε ως κάτι φυσιολογικό, όμως θα τους θυμίσουμε πως, όσο δύσκολη κι αν φαίνεται αυτή η περίοδος, θα περάσει και θα επανέλθουμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Εκτός του ότι τα θα βοηθήσει να αναπτύξουν αντοχή για να αντεπεξέλθουν πιο εύκολα σε απαιτητικές καταστάσεις στο μέλλον, θα νιώσουν προστασία και εφησυχασμένα πως υπάρχουν απαντήσεις και στήριξη σε ό,τι χρειαστούν.
Πηγή: Kids’ Health / photo credits : @anniespratt / @paige_cody / @cdc (unsplash)
