Όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά. Κάποτε μου έλεγε η μητέρα μου μία παροιμία «εκεί που είσαι ήμουνα και εκεί που είμαι θα έρθεις». Έτσι κι έγινε…
Αυτή είναι η αλήθεια. Ας μπούμε στη θέση τους. Είναι παιδιά. Βιολογικό παιδί είναι ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται στο αναπτυξιακό στάδιο της παιδικής ηλικίας, μεταξύ της βρεφικής ηλικίας και της ενηλικίωσης.
Ναι, κάποιες φορές μας βγάζουν εκτός ορίων και απλά απαιτούν πράγματα ακατόρθωτα.
Πρέπει όμως να βρίσκουμε μία ώρα την εβδομάδα να ασχολούμαστε με αυτά τα πλασματάκια. Καλύτερα μία εποικοδομητική ώρα με τα παιδιά μας παρά πολλές αλλά ανούσιες. Όταν το παιδί λαμβάνει μηνύματα αγάπης, τονώνεται η αυτοεκτίμησή του. Ενισχύεται η αυτοπεποίθησή τους και δυναμώνουμε το συναίσθημα μεταξύ εμάς και του παιδιού μας. Αυτή η συναισθηματική σχέση αποτελεί βάση για την τώρα και την μετέπειτα ζωή τους. Κανέναν δε τον έβλαψε η πολλή αγάπη. Αντιθέτως εάν δεν έχεις πάρει αγάπη δε θα ξέρεις ούτε εσύ αύριο να δώσεις. Δε θα είναι ικανό το παιδί μας να σταθεί με αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό σε όλες τις καθημερινές του υποχρεώσεις. Ξεκινώντας από το σχολείο του μέχρι τις υπόλοιπες επαγγελματικές και συναισθηματικές υποχρεώσεις του αύριο. Όταν το παιδί έχει λάβει αγάπη από το σπίτι του, μαθαίνει να βιώνει τις προβληματικές σχέσεις που δεν αρμόζουν στα βιώματά του.
Ας γίνουμε όμως πιο “κατευθυντικοί” γιατί καλή η θεωρία αλλά στην πράξη και στην απαιτητική καθημερινότητα τι κάνουμε;
Να θυμόμαστε ότι η δουλειά θα πρέπει να μένει έξω από το σπίτι μας.
Να θυμόμαστε ότι δεν ευθύνονται τα παιδιά μας αλλά ούτε και η ψυχή τους να τραυματίζεται από την σκυθρωπή μας εικόνα.
Επικοινωνούμε με τα παιδιά μας και δεν κάνουμε μονόλογο. Ακούω προσεχτικά τι μου λένε και δεν κάνω παράλληλα και άλλες δουλειές. Θα προλάβουμε! Καλύτερα να κοιμηθούν χαρούμενα γιατί έτσι θα είμαστε και εμείς χαρούμενοι παρά να κοιμηθούν με κλάματα και εμείς με ενοχές.
Καλό είναι να αρχίζουμε το βραδινό μας πρόγραμμα λίγο πιο νωρίς, μπάνιο, φαγητό, διάβασμα βιβλίου γιατί είναι δικαιολογημένο πως θα χρειαστεί να πούμε πολλές φορές «πάμε για μπάνιο, πέρασε η ώρα»…άρα, για να μη στρεσαριστούμε ας ξεκινήσουμε πιο νωρίς τις διαδικασίες. Να θυμόμαστε ότι και αυτά αλλά και εμείς χρειαζόμαστε κάποιες φορές να πηγαίνουμε ενάντια στα «πρέπει», όχι κάθε ημέρα υγιεινά και στο τραπέζι. Ας φάμε και μία φορά την εβδομάδα σουβλάκια, κινέζικο η οτιδήποτε άλλο, στο πάτωμα η μπροστά στην τηλεόραση. Ίσως κινέζικο με τα ξυλάκια από το κινέζικο. Εγώ το έκανα με τα παιδιά μου και περάσαμε όλοι καλά!
Και φυσικά να μη ξεχνάμε να τους επιβραβεύουμε και να τους λέμε πόσο ωραία περάσαμε σήμερα μαζί τους.
‘Ήμασταν και εμείς κάποτε παιδιά. Μπορεί οι δικοί μας λόγω απειρίας να έκαναν λάθη, μη κάνουμε και εμείς τα ίδια.
Μεγάλη λέξη η αγκαλιά και το σ’αγαπώ.
Ας μάθουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας.
Κείμενο: Ρενάτα Τζιλάβη-Ψυχοθεραπεύτρια, (τηλ. επικοινωνίας 6945268144)
