Category:

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Νίκος Ορφανός, ο ηθοποιός που κερδίζει τις εντυπώσεις στην πολιτική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών

written by Κατερίνα Μαντά
Στο δρόμο για την Ευρώπη...

Στο δρόμο για την Ευρώπη…

Όσες φορές και να συνομιλήσεις μαζί του ή τελευταία να τον παρακολουθήσεις στις προεκλογικές αναμετρήσεις στη μικρή οθόνη, σε εντυπωσιάζει! Ο Νίκος Ορφανός, ο ηθοποιός που αγαπήθηκε από τους ρόλους του στο θέατρο και στην τηλεόραση, πλέον ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το “Ποτάμι”, είναι η έκπληξη αυτής της αναμέτρησης… με τον λόγο του, τα επιχειρήματά του, την απλότητα και την αμεσότητα του.

 

The K-magazine: Κύριε Ορφανέ, , ενώ έχετε μία μία πολύ επιτυχημένη πορεία ως ηθοποιός, πριν από μερικές εβδομάδες ανακοινώθηκε η συμμετοχή σας στον συνδυασμό του Σταύρου Θεoδωράκη, το “Ποτάμι”. Πώς το αποφασίσατε; ποιος ο λόγος να να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Νίκος Ορφανός : Το απέφευγα για καιρό, είναι η αλήθεια, καθώς δε μου ενέπνεε εμπιστοσύνη κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα, σε επίπεδο νοοτροπίας και ιδεολογίας. Ο τρόπος με τον οποίο τα κόμματα ζητούσαν ιδεολογική αυταπάρνηση, καθώς και ότι αυτό ήταν το κριτήριό τους για την ανάδειξη στελεχών, με έβρισκε απόλυτα αντίθετο. Στο Ποτάμι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Φτιάχνουμε έναν καινούριο τρόπο ανάδειξης ικανών, ώστε να μπορούμε να βρίσκουμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις, σε κάθε θέμα, ξεπερνώντας τα ιδεοληπτικά σύνδρομα που ίσχυαν μέχρι τώρα.
Σε προσωπικό επίπεδο, πάντα ήμουν, από την εφηβεία μου, ενεργός πολίτης, ενημερωνόμουν ανέκαθεν λεπτομερώς για κάθε τι που αφορά τον κόσμο και την κοινωνία στην οποία ζω και, να σας πω και κάτι; ο ηθοποιός είναι φύσει πολιτικός καλλιτέχνης. Ηθοποιός που το αρνείται, εκπίπτει στο επίπεδο του ανώδυνου και επιφανειακού διασκεδαστή, υποτιμώντας την ίδια του την Τέχνη.

[quote_right]Πηγαίνω να ανατρέψω την εικόνα της Ελλάδας, καθώς και την εικόνα του ευρωβουλευτή-ευνουχισμένου κομματικού οργάνου. Θα πάω ως εκπρόσωπος της κοινωνίας και όχι ως προεδρικός εκλεκτός.[/quote_right]The K-magazine: Και γιατί όχι ως δημοτικός σύμβουλοςσε κάποιο άλλο συνδυασμό; Δεν θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και δεν θα ήταν πιο κοντά στον Έλληνα πολίτη (που γνωρίζετε την καθημερινότητά του) να συμβάλετε στα κοινά, αλλά εδώ στον τόπο μας;
Νίκος Ορφανός : Ήμουν έτοιμος να δεχτώ πρόταση από πολύ καλό συνδυασμό για μεγάλο Αθηναϊκό Δήμο, αλλά αντιλήφθηκα, ότι και λόγω προσωπικής καλλιτεχνικής πορείας, από την ηθοποιία στη σκηνοθεσία τα τελευταία χρόνια, με ενδιαφέρει περισσότερο η μεγάλη εικόνα. Σε τοπικό επίπεδο είμαι ακόμη ένας νομάς. Πειραιώτης γεννηθείς, Αθηναίος κάτοικος εδώ και δέκα χρόνια, έχω οργώσει όλο το λεκανοπέδιο λόγω δουλειάς, καθώς και όλη την Ελλάδα, οπότε η δυνατότητα να επηρεάσω το αποτύπωμα της χώρας στο διεθνή χάρτη, με αφορά πολύ περισσότερο και μου ξεκλειδώνει τη δημιουργικότητα. Πιστεύω ακράδαντα ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει τα μάτια της στραμμένα στον υπόλοιπο κόσμο.

The K-magazine: Τι θεωρείτε ότι πρέπει να αλλάξει στη νοοτροπία των Ελλήνων για να ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο της κοινωνικής κρίσης …(όχι οικονομικής) και να “μοιάσουμε” περισσότερα στα ευρωπαϊκά δεδομένα;
Νίκος Ορφανός : Να παρατήσουμε το ραγιάδικο τρόπο σκέψης, ότι μονίμως φταίνε κάποιοι άλλοι για τις αποτυχίες μας. Οι άλλοι, ξένοι, αντίπαλοι, κλπ, κοιτάζουν το συμφέρον τους. Επειδή εμείς, δεν το κοιτάμε, δε φταίνε αυτοί, φταίμε εμείς και οι επιλογές μας. Δε μας καταδιώκει κανείς, παρά μόνο ο κακός μας εαυτός και η απερισκεψία με την οποία ψηφίζουμε. Ποιος όταν ψηφίζει, έχει στο νου του τα άσχημα σχολεία, την ταλαιπωρία που υπέστη στα κρατικά ιατρεία, τους άθλιους δρόμους, την κακή παιδεία, κλπ; Αντιθέτως πολλοί ψηφίζουν εκδικητικά, παραδοσιακά, ιδεολογικά, χοντρικά, στην τύχη και παρομοίως. Σαφώς και υπάρχουν αίτια, η κατάρρευση της παιδείας για παράδειγμα , αλλά πάντα υπάρχει και η προσωπική ευθύνη.
Ξέρετε στην αρχαία Ελλάδα, η κοινωνική συνείδηση του πολίτη ήταν πρωτεύον. Ο πολίτης πέθαινε για τη Δημοκρατία, την ελευθερία που η κοινωνία του, του πρόσφερε, υπερασπιζόταν την κοινωνία πάνω απ’ όλα. Εμείς, υπερασπιζόμαστε κυρίως τον εαυτό μας, γι’ αυτό και δε δουλεύουμε ομαδικά, ξεσηκωθήκαμε από τους Τούρκους και αμέσως ξεκινήσαμε εμφύλιο. Δε φτάνει μόνο να είσαι καλός Χριστιανός ή θρήσκος, χρειάζεται να είσαι και καλός και έντιμος πολίτης. Η έννοια του πολίτη, λοιπόν, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Όπως ακριβώς το έχουν κάνει χρόνια τώρα στη δυτική Ευρώπη.

Με τη σύζυγό του, τη δημοσιογράφο, Αντιγόνη Παφίλη

Με τη σύζυγό του, τη δημοσιογράφο, Αντιγόνη Παφίλη

The K-magazine: Στο βίντεο σας λέτε ότι “η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους πολιτικούς” και μιλάτε για τις αξίες του πολιτισμού και της παιδείας. Τι προτίθεστε να κάνετε πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες;
Νίκος Ορφανός : Πολλά. Να διερευνήσουμε τα πεδία συνεργασιών, ώστε να δυναμώσουν οι προτάσεις μας. Να δουλέψουμε για ενδυνάμωση του ευρωκοινοβουλίου, εις βάρος των συμβουλίων των αρχηγών κρατών, που αποφασίζουν ιδιαιτέρως, με μυστικές συζητήσεις. Να αμυνθούμε απέναντι στα λογής εταιρικά λόμπι, ανάλγητων επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν πηγαίνω στο Ευρωκοινοβούλιο για να κάνω κάποιου είδους καριέρα. Πηγαίνω να ανατρέψω την εικόνα της Ελλάδας, καθώς και την εικόνα του ευρωβουλευτή-ευνουχισμένου κομματικού οργάνου. Δεν είμαι τόσο υπόλογος στον Πρόεδρο του κόμματος, όσο σε αυτούς που θα με ψηφίσουν και θα με στείλουν στις Βρυξέλλες. Θα πάω ως εκπρόσωπος της κοινωνίας και όχι ως προεδρικός εκλεκτός. Έρχονται σημαντικότατα νομοσχέδια στην ευρωβουλή, χρειαζόμαστε αληθινές και εφαρμόσιμες λύσεις, και όχι νταραβεριτζήδες ευρωβουλευτές, που κάνουν βόλτες στην Ευρώπη, χωρίς να δίνουν λόγο στους πολίτες. Θα είμαι σε συνεχή επικοινωνία με τους πολίτες, θα είμαι ο Ευρωβουλευτής που θα ήθελα να εκπροσωπεί κι εμένα.

The K-magazine: Είστε έτοιμος να αντιμετωπίσετε τη γραφειοκρατία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Να προσαρμοστείτε σε μια τελείως διαφορετική καθημερινότητα απο αυτή που έχετε συνηθίσει στην Αθήνα; Και δεν μιλάω μόνο για την έλλειψη ήλιου…
Νίκος Ορφανός : Είμαι ασκημένος, από τη δουλειά μου, να προσαρμόζομαι σε διαφορετικές καθημερινότητες και ωράρια κάθε τόσο, οπότε αυτό δε με προβληματίζει καθόλου. Η αγγλική που τη μιλώ απταίστως επίσης με διευκολύνει σημαντικά. Τη γραφειοκρατία τη μισώ θανάσιμα. Είμαι πολλάκις ταλαιπωρηθείς από την εγχώρια, αντιλαμβάνεστε επομένως ότι σιχαίνομαι τους αυτοκράτορες του γκισέ και των υπόγειων διαδρομών. Κυρίως πηγαίνω γι’ αυτό το λόγο, τη σύγκρουση και το σπάσιμο αυτών των στεγανών που αποκλείουν τις τοπικές κοινωνίες από την ενημέρωση και την επίδραση στη λήψη των αποφάσεων. Πόσο θα τα καταφέρω; Δεν ξέρω. Αλλά έχει ωριμάσει η τάση να σπάσει αυτό το αποστειρωμένο συνάφι, που θεωρώ ότι λειτουργεί ιδρυματικά και δημιουργεί ευρωσκεπτικισμό στους ευρωπαίους πολίτες. Ελπίζω και οι άλλοι Έλληνες ευρωβουλευτές να είναι αποφασισμένοι να το κάνουν και όχι να πηγαίνουν μόνο για να αναπαράγουν τις κομματικές τους ανακοινώσεις.

The K-magazine: Από την μέχρι τώρα περιοδεία σας, τι είναι αυτό που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη σας; από τον κόσμο που συναντάτε; από τις καταστάσεις που σας διηγούνται…
Νίκος Ορφανός : Όταν κατεβαίνεις στον κόσμο και δεν είσαι μακριά σε μια εξέδρα ακούς συγκλονιστικά πράγματα. Οι πολίτες ακόμη και αν δε σε εμπιστεύονται αμέσως, το εκτιμούν και σε προσεγγίζουν ανοιχτά. Μας λένε ιδέες, προτάσεις, εκτιμήσεις, που όλα αυτά τα κρατάμε και μερικά μας οδηγούν σε προτάσεις και μας δίνουν ξεκάθαρη εικόνα γιε την καθημερινότητα της κάθε περιοχής που επισκεπτόμαστε. Βεβαίως, έχουμε εισπράξει και έχθρα, απαξίωση, υποτίμηση, αναμενόμενα είναι και αυτά. Δε θα ξεχάσω την επίσκεψή μας στα Πομακοχώρια της Ξάνθης, το τσάι που ήπιαμε σε τοπικό καφενείο, με τον Ιμάμη και τους άνδρες του χωριού, ο τόπος και ο κοινωνικός περίγυρος ανοίγουν ή περιορίζουν τους ορίζοντες των ανθρώπων με τρόπο συγκλονιστικό. Όλη αυτή η διαδικασία είναι πρωτόγνωρη για μένα, στην αρχή είχα φοβερή συστολή, αλλά σιγά σιγά και με την εμπιστοσύνη που εισπράξαμε, την ξεπέρασα και γνώρισα συγκλονιστικούς ανθρώπους. Για όποιον είναι μέσα στην κανονική ζωή, και δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν είναι σε μεγάλο βαθμό, η κοινωνία είναι πολύ μπροστά σε σχέση με τους βουλευτές και τους κομματικούς αρχηγούς. Τα κόμματα κρατάνε την κοινωνία πίσω, είναι φοβερό.

φωτογραφία 3The K-magazine: Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας προτέρημα και ποιο το μειονέκτημα σας , ως νέος “πολιτικός”;
Νίκος Ορφανός : Είμαι πολύ προσιτός. Όποιος θέλει μου μιλάει, απαντώ σε όλους και δε χρησιμοποιώ κλισέ φράσεις και ιδεολογήματα στο λόγο μου. Μιλάω συγκεκριμένα, πρακτικά και με παραδείγματα. Έχω ασκηθεί σε αυτό, γιατί και εγώ βαριέμαι αφόρητα αυτούς που μιλάνε δήθεν, στημένα και αποστειρωμένα. Αυτό εμπεριέχει τον κίνδυνο κάποιες φορές, όταν κάνω χιούμορ να παρεξηγηθώ, αλλά δε με νοιάζει. Δε θέλω να αλλάξω, προσπαθώ να δίνω μια εικόνα όσο πιο αντιπροσωπευτική του ποιος πραγματικά είμαι.
Το μειονέκτημά μου είναι ότι λέω ότι σκέφτομαι, χωρίς να μπαίνω στη διαδικασία των σκοπιμοτήτων και του πως πιθανώς αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Δεν την έχω αυτή την πολιτική δεύτερη σκέψη. Ίσως αυτό να είναι ένα ζήτημα. Από την άλλη, βέβαια, δεν ξέρω όμως και αν θέλω να την αποκτήσω. Ίσως με κάνει σαν τους πολιτικούς που απεχθάνομαι.

[quote_right]Το Ποτάμι δεν πουλάει ιδεολογίες.Το ψηφοδέλτιο του Ποταμιού φτιάχτηκε από την κοινωνία, και όχι από τρία άτομα σε ένα γραφείο.[/quote_right]
The K-magazine: Γιατί να εμπιστευούμε την ψήφο μας στο “Ποτάμι”;
Νίκος Ορφανός : Γιατί το Ποτάμι επαναφέρει την αξιοκρατία εκεί που πρέπει, στα κριτήρια των ικανοτήτων των ανθρώπων και όχι στην κομματική τους αυταπάρνηση. Όταν το Ποτάμι λέει να αποφασίζουν οι πολίτες το εννοεί, και σε θέματα που αφορούν την ανάπτυξη και σε όλα τα υπόλοιπα. Τα άλλα κόμματα όταν λένε το ίδιο, εννοούν να αποφασίζουν οι αρχηγοί και οι κεντρικές τους επιτροπές. Το ψηφοδέλτιο του Ποταμιού φτιάχτηκε από την κοινωνία, και όχι από τρία άτομα σε ένα γραφείο. Τα κόμματα δεν είναι σοφότερα των πολιτών. Ακούστε τους τι λένε όταν δεν τα ψηφίζουν οι πολίτες: ότι ο λαός ξεγελάστηκε και τέτοια, υποτιμώντας τους πολίτες και αρνούμενα να παραδεχτούν ότι τα ίδια δε μπορούν να πείσουν. Το Ποτάμι, επίσης, δεν πουλάει ιδεολογίες. Δε φορτώνει τον κόσμο με ιδεολογικές ενοχές, «δεν πειράζει ποιον θα ψηφίσεις, αρκεί να ψηφίσεις την ιδεολογία», έτσι απαξιώνεται η αξία των ανθρώπων και ανοίγει ο δρόμος για υποκειμενική αξιολόγηση των πάντων. Το Ποτάμι φτιάχνει ένα νέο τρόπο ανάδειξης άξιων ανθρώπων, ένα νέο τρόπο εξεύρεσης λύσεων, πιστεύει σε μια εξωστρεφή κοινωνία, που δε θα φοβάται, θα στέκεται στα πόδια της γερά και δε θα έχει ανάγκη κανένα. Για όλα αυτά, αλλά και για τις θέσεις και προτάσεις μας σε καίρια κοινωνικά ζητήματα, εφόσον κάποιος συμφωνεί, πρέπει να μας στηρίξει.

The K-magazine: Ακούτε πολλή μουσική, βλέπετε ταινίες… Ποιό τραγούδι σας χαρακτηρίζει ως προσωπικότητα και σε ποια ξένη ταινία θα θέλατα να πρωταγωνιστήσετε;
Νίκος Ορφανός : Θα ήθελα να παίξω σε οποιαδήποτε ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε. Πολλές φορές βλέποντας τις δημιουργίες του, ταυτίζομαι με τους μοναχικούς του πρωταγωνιστές και χάνομαι μέσα στις πόλεις που περιπλανιούνται. Επίσης σε μια ταινία του Φελίνι, έστω και περαστικός, στο Οχτώμιση για παράδειγμα ή στο Ντόλτσε Βίτα, καθώς και σε μια ταινία του Χίτσκοκ.
Τα τραγούδια που με χαρακτηρίζουν είναι πολλά, αλλά θα σας πω δύο: το Like a rolling stone του Μπομπ Ντύλαν, γιατί έχω νιώσει πως είναι να είσαι εντελώς μόνος, ένας απόλυτα άγνωστος στον κόσμο, μια πέτρα που την κλωτσάνε από δω κι από κει. Και το Wild Horses των Ρόλινγκ Στόουνς, γιατί πιστεύω ότι τα άγρια άλογα της ζωής μας, θα καταφέρουμε να τα δαμάσουμε κάποια στιγμή.

φωτογραφία 2The K-magazine: Κι αν όλα πανε καλά και “ξενιτευτείτε”…τι θα γίνει με το θέατρο και την καριέρα σας ως ηθοποιός;
Νίκος Ορφανός : Θα ανασταλούν. Ούτως ή άλλως θα τα αναστείλω για ένα διάστημα, ακόμη και εάν δεν εκλεγώ. Είχα αποφασίσει να αφοσιωθώ στη συγγραφή για να γράψω κάποιες ιστορίες που συνωστίζονται στο κεφάλι μου εδώ και καιρό. Με ένα κάποιο κομπόδεμα που έχω στην άκρη, θα μπορέσω να ζήσω όσο χρειάζεται μέχρι να γράψω, χωρίς να με αποσπά το κυνήγι για το μεροκάματο. Μετά θα επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου με την Υποκριτική. Εξ’ άλλου, καλλιτέχνης δε θα πάψω να είμαι ποτέ.


The K-magazine: Ποιο είναι το μότο σας;
Νίκος Ορφανός : Τίποτα ποτέ δεν τελειώνει. Και κάθε τι που πεθαίνει, κάποτε ξανάρχεται. Και κάτι που έλεγα στα παιδιά της θεατρικής μου ομάδας,σε μια θεραπευτική κοινότητα που εργαζόμουν: η ζωή είναι απίστευτα ομορφότερη, όταν τη ζεις νηφάλιος. Και αυτό που λέω καθημερινά για να μην το ξεχνώ, σε κάθε μου συναναστροφή: Καλή καρδιά!

 

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του κου Ορφανού.

Να ευχαριστήσω την κα Παφίλη για τη μεσολάβησή της

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Γιώργης Χριστοδούλου: Ένας μουσικός «Flâneur», από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Luis JaumeΗ πρώτη φορά που θυμάμαι πως άκουσα τη χροιά του Γιώργη Χριστοδούλου, ήταν στο ραδιόφωνο με το τραγούδι «Πρώτο Ραντεβού στο Θησείο». Ήταν και το έναυσμα που χρειαζόμουν ώστε να αναζητήσω άλλα κομμάτια του. Ύστερα ήρθαν οι διασκευές του «Όλα τα Λεφτά» της Άννας Βίσση και του «Die For You» των Antique αλλά και η ξεχωριστή ερμηνεία που έδωσε στο «Τυχερό Αστέρι» του Κωνσταντίνου Βήτα. Βλέπετε, η φωνή του έχει μία εκπληκτική ιδιότητα να σε μαγεύει και να σε ταξιδεύει. Σε άλλους τόπους, σε άλλες εποχές… Αυτό γίνεται και τώρα με το νέο του album με τίτλο «Barcelonauta». Κι επειδή αυτή τη βδομάδα θα βρίσκεται στην Ελλάδα παρουσιάζοντας το album, δε μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να τον «ανακρίνω»! Ας αφήσουμε όμως, τον ίδιο να μας τα πει!

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας album. Ποιος είναι ο… «Barcelonauta»;
Γιώργης Χριστοδούλου: Είναι ας πούμε αυτός που περιδιαβάζει την πόλη της Βαρκελώνης αλλά κι εκείνος που έζησε ή επισκέφθηκε την πόλη κι ένιωσε την ανάγκη να επιστρέψει.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε ώστε να αφιερώσετε το album στη Βαρκελώνη και πιο συγκεκριμένα από τη δεκαετία του ’20 έως εκείνη του ’60;
Γιώργης Χριστοδούλου: Υπήρξε μεγάλη μουσική παραγωγή στην πόλη, δίσκοι, ορχήστρες, μιούζικαλ, φεστιβάλ τραγουδιού. Πολλά τραγούδια μιλούσαν με τον έναή τον άλλο τρόπο για την πόλη και τους κατοίκους της. Συνέλεξα λοιπόν και “ξανακοίταξα” μερικά από αυτά τα τραγούδια. Αυτός ο δίσκος είναι ένα δώρο, ή μια ανοιχτή επιστολή αγάπης προς τον τόπο που με υποδέχτηκε με τόση αγάπη.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Καταλανικά, ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά… πώς κι αποφασίσατε να υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές γλώσσες στο album;
Γιώργης Χριστοδούλου: Από την Καταλονία πέρασαν διάφοροι ξένοι μουσικοί και μάλιστα πολλοί έχτισαν την καριέρα τους εδώ. Πολλοί Γάλλοι, αφροαμερικανοί, Ιταλοί μουσικοί έζησαν στην πόλη, αλλά και Έλληνες, όπως ο Αλέκος Πάντας που έκανε καριέρα στη Βαρκελώνη ηχογραφώντας δίσκους αλλά και η Νάνα Μούσχουρη που πήρε την πρώτη της διεθνή διάκριση και ξεκίνησε την καριέρα της. Αυτές ήταν οι γλώσσες στις οποίες γράφονταν τα τραγούδια.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Από το album είναι ήδη διαθέσιμο στο YouTube, όπως και στα sites Dailymotion και Vimeo το video clip του τραγουδιού «Media Hora» σε σκηνοθεσία του Παύλου Σταμάτη. Όλο το clip έχει μία ‘40s ατμόσφαιρα κι απεικονίζεται μέσα από ένα καλειδοσκόπιο. Νιώσατε σα να κάνετε ένα ταξίδι στο χρόνο; Κι αν ναι, πώς είναι μία τέτοια εμπειρία;
Γιώργης Χριστοδούλου: Αυτή ήταν μια ιδέα του Παύλου, αφού είχε ήδη ολοκληρώσει το μοντάζ. Του είχα δώσει απόλυτη ελευθερία κινήσεων μιας και το γούστο του είναι εξαιρετικό με ό,τι κι αν καταπιαστεί.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Δεδομένων των μουσικών ακουσμάτων που υπάρχουν στην ελληνική μουσική σκηνή – pop, λαϊκό, έντεχνο κλπ. – εσείς αποφασίσατε να αφιερώσετε την έμπνευση και το ταλέντο σας στη jazz και το swing. Πώς και το αποφασίσατε αυτό; Το ρωτάω επειδή όσο να’ναι, δεν είναι κι ιδιαίτερα διαδεδομένα είδη μουσικής – μιλώντας πάντα για την Ελλάδα.
Γιώργης Χριστοδούλου: Αν ανατρέξεις λίγο πίσω στη δισκογραφία μου θα δεις ότι δεν ήταν πάντα έτσι , αν και από το 2003 και μετά αρχίζουν να μπαίνουν πολλά jazzy στοιχεία στις ηχογραφήσεις που έκανα αλλά και στα live. Δεν με απασχολεί το “ρεύμα”, νομίζω αυτό φαίνεται αλλά ούτε το “ρεύμα” το απασχολώ εγώ οπότε είμαστε μια χαρά.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Έχετε σπουδάσει και κάτι άλλο, εκτός από μουσική;
Γιώργης Χριστοδούλου: Δεν έχω σπουδάσει μουσική. Λίγα χρόνια φωνητική μόνο. Δίπλωμα έχω μόνο αυτό της δραματικής σχολής την οποία τελείωσα αριστούχος, αλλά η μουσική με είχε ήδη κερδίσει.

            Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μεγαλωμένος στην Αθήνα και λάτρης της Βαρκελώνης. Θα μπορούσε κάποιος να σας χαρακτηρίσει ως έναν μουσικό «Flâneur» (μτφ: «περιπατητή»). Εσείς βλέπετε τον εαυτό σας έτσι; Κι αν ναι, αναζητάτε… τι;
Γιώργης Χριστοδούλου: Αποφεύγω γενικά τις ετικέτες, αλλά ναι, αυτή τη λέξη θα τη δεχόμουν με χαρά, γιατί εκφράζει αυτό που είμαι σε μεγάλο βαθμό. Εκφράζει την έννοια της πορείας κι όχι μιας “καριέρας”. Ενός μεγάλου “περιπάτου” αν θες όπου ανακαλύπτεις ενδιαφέροντα πράγματα. Στο τέλος της μέρας ίσως κάποιος να το θεωρήσει χάσιμο χρόνου γιατί ούτε φήμη ούτε χρήματα αποφέρει, όμως είναι μια διαδικασία – βάλσαμο για την ψυχή.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Τα τελευταία χρόνια εργάζεστε μεταξύ Αθήνας και Βαρκελώνης. Νιώσατε ποτέ σα να «χρειάστηκε» να διαλέξετε ανάμεσα στις δύο αυτές πόλεις; Ποια θα ήταν το φαβορί;
Γιώργης Χριστοδούλου: Η βάση μου είναι πλέον στη Βαρκελώνη. Αν και ευχαρίστως θα έμενα για ένα διάστημα πάλι στην Ελλάδα αν χρειαζόταν. Νομίζω πάντως πως αυτό τον καιρό η Βαρκελώνη για μένα είναι ο ιδανικός τόπος.

Φωτογραφία από τον Ignasio Casas 1Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Προσωπικά έχω επισκεφθεί τη Μαδρίτη κι έχω κάνει τις συγκρίσεις μου. Δυστυχώς ακόμα τη Βαρκελώνη δεν κατάφερα να την επισκεφθώ. Εσείς που τη ζείτε, τι διαφορές έχει από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη; Τι είναι αυτό που σας «κερδίζει» στη Βαρκελώνη;
Γιώργης Χριστοδούλου: Δεν έχει πολλές ομοιότητες με καμία πόλη ελληνική , τολμώ να πω ούτε καν με ισπανική. Φτάνοντας αναπνέεις αμέσως έναν αέρα πιο κοσμοπολίτικο κι αυτή την αίσθηση ήθελα να αποτυπώσω και στο δίσκο.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Γενικότερα σας αρέσουν τα ταξίδια; Τι είναι αυτό που αναζητάτε σε κάθε ταξίδι;
Γιώργης Χριστοδούλου: ο ταξίδι είναι σαφώς μια ευκαιρία να γνωρίσεις άλλους τόπους αλλά κυρίως τον ίδιο σου τον εαυτό και τον ίδιο σου τον τόπο. Όχι επειδή θα συγκρίνεις απαραίτητα, αλλά επειδή θα δεις πού βρίσκεσαι και πού θά ‘θελες να πας.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Κάποιος αγαπημένος προορισμός; Η ένα μέρος όπου θα θέλατε να ταξιδέψετε;
Γιώργης Χριστοδούλου: Ολόκληρη η Γαλλία. Έχω επισκεφτεί τη νότια μεριά της και το Παρίσι, αλλά μένουν ακόμα αρκετές άγνωστες μεριές της προς εξερεύνηση.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Στο παρελθόν έχετε ασχοληθεί και με το θέατρο. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Αν σας δινόταν η ευκαιρία, θα επιστρέφατε στη θεατρική σκηνή;
Γιώργης Χριστοδούλου: Ίσως, αν με ενδιέφερε μια πρόταση. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να μην παίζω όμως έχω κρατήσει επαφή μέσα από τις μουσικές που φτιάχνω για το θέατρο.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Στο δίσκο «Δες το κι αλλιώς» του 2003 μεταμορφώσατε γνωστά τραγούδια όπως το «Όλα τα Λεφτά» της Άννας Βίσση και στο δίσκο «EuroREvisions» δώσατε jazz πνοή στο «Die For You» των – τότε – Antique. Πόσο εύκολη είναι μία τέτοια μουσική αλλαγή από το pop στη jazz;
Γιώργης Χριστοδούλου: Πρέπει να το επιτρέπει το ίδιο το τραγούδι και η δική σου διάθεση να απαγκιστρωθείς από όλα τα κλισέ που ξέρεις. Δεν προσφέρεται κάθε τραγούδι για διασκευή , ιδιαίτερα τα πολύ καλά τραγούδια δε το χρειάζονται. Μια επανεκτέλεση ναι, αλλά να “πειράξεις” ένα τραγούδι μόνο για να το πειράξεις, δεν έχει νόημα. Στην περίπτωση και των δύο διασκευών που αναφέρεις, ήταν αν θες ένα σχόλιο δικό μου σε μια ολόκληρη εποχή και στην (ανύπαρκτη πια) μουσική βιομηχανία αλλά και το κοινό που στήριζε αυτού του είδους τη μουσική.

Αντιγόνη Αδαμοπούλου: Τι θα δούμε στις εμφανίσεις σας στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;
Γιώργης Χριστοδούλου: Αυτή τη φορά, έρχομαι μαζί με ένα σπουδαίο μουσικό, το Τζούλι Αϋμί, θα σας παίξουμε ακουστικά, τραγούδια από τα δύο τελευταία άλμπουμ, αλλά και τραγούδια σε διάφορες γλώσσες από το ευρύ ρεπερτόριο της τζαζ, τραγούδια με μια κομψότητα που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας.


*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Γιώργη Χριστοδούλου

*Οι εμφανίσεις του Γιώργη Χριστοδούλου έχουν ως εξής:

ΣΗΜΕΡΑ: στις 21:00, στον Κήπο Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας (Ιλίου Μέλαθρον), Πανεπιστημίου 12, Αθήνα
Τετάρτη 21 Μαΐου, ώρα 21:30, στη Μουσική Σκηνή «Ξέφωτο», Λυκούργου 1-3, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη
Πέμπτη 22 Μαΐου, ώρα 22:00, TIKI ATHENS, Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, Αθήνα (Σταθμός Μετρό Ακρόπολη)
Παρασκευή 23 Μαΐου, ώρα 22:00, BARRIO SPIRITS, Σαρανταπόρου 17, Πλατεία Φερενίκης, Μέγαρα

*Ευχαριστώ τη Ναταλία Αργυράκη και τον Αλκιβιάδη Σιαράβα για τη διαμεσολάβηση και τη βοήθεια.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ξένια Γαργάλη: «Ένας αισιόδοξος ήχος», από τη Βαλιάνα Κοσμά

written by The K-magazine

1239918_579294045467634_1897175806_nΑυτό είναι που καταλαβαίνει κανείς όταν γνωρίσει την Ξένια. Αυτό είναι που εκπέμπει. Μια αισιοδοξία. Ο δίσκος δε θα μπορούσε να μην είναι εξίσου αρμονικός. Με επιρροές από πολλά είδη μουσικής, η Ξένια Γαργάλη μας συστήνει τη νέα «Πλαστελίνη» με αγγλικό στίχο την επόμενη Δευτέρα 19 Μαϊου στο Faust.

Βαλιάνα Κοσμά: Πώς ξεκίνησε το παιχνίδι με την «Πλαστελίνη»;
Ξένια Γαργάλη : Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τον Περικλή Μπισκίνη κι εγώ είχα πολύ έντονη τη διάθεση να φτιάξουμε το δικό μας υλικό που να μας χαρακτηρίζει. Μας βοήθησαν πολύ στην αρχή ο Κώστας Λαμπρίδης, ο Μιχάλης Μπακάλης, ο Θοδωρής Παπαστάθης και άλλοι πολλοί μουσικοί. Μας πήρε πολύ χρόνο για να τα βάλουμε σε μια σειρά. Τώρα πια ξέρουμε πώς να αποφύγουμε τις κακοτοπιές. Επειδή είχαμε πολλές μουσικές επηρροές, βγήκε ένας αυθόρμητος ήχος που περιέχει πολλά είδη μουσικής. Κι επειδή είναι πολύχρωμο και αλλάζει σχήματα… το ονομάσαμε «πλαστελίνη»!

Βαλιάνα Κοσμά:Ήταν εύκολο να φτιάξετε το δίσκο σας;
Ξένια Γαργάλη : Αρχίσαμε στο τέλος του 2011 και τελείωσε το Σεπτέμβριο του 2013. Το κάναμε μόνοι μας όμως. Από τις ηχογραφήσεις μέχρι το εξώφυλλο… και είμαστε πολύ περήφανοι για το αποτέλεσμα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά κάναμε μια ολοκληρωμένη δουλειά! Όταν ήμαστε έτοιμοι μιλήσαμε με κάποιες δισκογραφικές εταιρείες, αλλά τελικά αποφασίσαμε να το κάνουμε μόνοι μας για να γίνει όπως θέλουμε εμείς.

Βαλιάνα Κοσμά: Πώς αποφασίσατε να βάλετε ξένο στίχο στα ήδη υπάρχοντα κομμάτια;
Ξένια Γαργάλη :  Αρχικά να σου πω ότι δεν είναι μετάφραση. Πήγαμε στο Μικρό Πολυτεχνείο μέσω του Απόστολου Καλτσά και της Φωτεινής Λαμπρίδου, στο τμήμα της στιχουργικής και δώσαμε τη μουσική για να δούμε τι τους βγάζει. Μετά από λίγες μέρες η Αριάδνη Λαδά μας έστειλε mail με όλο το δίσκο στα αγγλικά! Καινούρια τραγούδια! Αποφασίσαμε όμως να βγάλουμε πρώτα τα ελληνικά. Επίσης γνωρίσαμε τη Χριστίνα Μασούρα και τη Μεταξία Δρογώση με τις οποίες έχουμε συνεργαστεί για τον επόμενο δίσκο.

Βαλιάνα Κοσμά: Δηλαδή ο επόμενος θα έχει και ελληνικά και αγγλικά;
Ξένια Γαργάλη :  Όχι. Θα βγει ο δεύτερος με τη μουσική του πρώτου και αγγλικό στίχο και ο τρίτος με ολοκαίνουρια τραγούδια!

Βαλιάνα Κοσμά: Πότε θα βγουν;
Ξένια Γαργάλη :  Θέλω να πιστεύω ότι αυτός με τα αγγλικά τραγούδια θα έχει βγει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, ενώ ο άλλος δίσκος να έχει βγει μέχρι το τέλος του 2014.

plasteliniΒαλιάνα Κοσμά: Μίλησέ μας για το live της Δευτέρας…
Ξένια Γαργάλη : Ναι, τη Δευτέρα αυτή, στις 19 Μαϊου θα κάνουμε live στο Faust. Είναι από τους πιο όμορφους χώρους στην Αθήνα αυτή τη στιγμή. Έχει έναν πιο θεατρικό χαρακτήρα. Θα παίξουμε τα κομμάτια του δίσκου στην αγγλική τους μορφή, τα καινούρια μας τραγούδια όπως «στης αγάπης τις ζαριές» και κάποιες διασκευές, όπως την «αχάριστη» και το «μαράζι».

Βαλιάνα Κοσμά: Μιας και ανέφερες τις διασκευές… επειδή έχουν γίνει πολύ «της μόδας» τελευταία, ποια είναι η γνώμη σου;
Ξένια Γαργάλη :  Κοίτα, υπάρχει όντως μια έξαρση από διασκευές αυτή την περίοδο. Να σου πω την αλήθεια, προτιμώ την πρωτότυπη δημιουργία. Μου αρέσουν οι διασκευές και το «πάντρεμα», αλλά καλό θα ήταν να έχεις και τα δικά σου τραγούδια. Με ενδιαφέρει να ακούω από τα γκρουπ και τη δική τους κατάθεση και να μην αποτελείται η δισκογραφία τους μόνο από διασκευές.

Βαλιάνα Κοσμά: Ποιο τραγούδι έχεις «ζηλέψει»;
Ξένια Γαργάλη :  Πάει ανάλογα τη διάθεση. Από τραγούδια της Sade και της Adele μέχρι το «ξενιτιά μου» της Αρβανιτάκη. Και από Μάλαμα μέχρι Δεληβοριά και Αλκίνοο Ιωαννίδη! Είναι πολλά… Δε μπορώ να ξεχωρίσω!

Έχει πολλά ακούσματα η Ξένια… γι’αυτό είναι και τόσο αρμονικό το αποτέλεσμα του δίσκου της… Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε τη Δευτέρα 19 Μαϊου στο Faust να απολαύσετε αυτό το «εύπλαστο» συγκρότημα… κι αυτόν τον αισιόδοξο ήχο! Και για να πάρετε μια γεύση… ακούστε το αγαπημένο μου… γιατί για να βρούμε τον πρίγκιπα πρέπει να φιλήσουμε πολλά βατράχια…

Περισσότερες πληροφορίες για την Βαλιάνα Κοσμά , εδώ

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Νατάσα Ράγιου: “Παλεύω για να κρινόμαστε όλοι ως ανθρώπινες αξίες και όχι από το φύλο”

written by Κατερίνα Μαντά

Ν.ΡΑΓΙΟΥΗ Νατάσα Ράγιου δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς έχει “πρωταγωνιστήσει” στην επικαιρότητα ως καταξιωμένη δημοσιογράφος. Ιδιαίτερα αγαπητή στους συναδέλφους της και όταν αποφάσισε να “εγκαταλείψει” την Αθήνα, ήταν μία έκπληξη. Όμως από την Πάτρα, όπου κατοικεί πλέον μόνιμα, δεν σταμάτησε να “δημοσιογραφεί” με τον δικό της τρόπο κι επιπλέον ασχολήθηκε πιο ενεργά με τα κοινά. Σε αυτές τις εκλογές διεκδικεί τη ψήφο μας, καθώς θεωρεί ότι η πατρίδα μας χρειάζεται ισχυρές φωνές στην Ευρώπη και ότι μπορεί να μας εκπροσωπήσει επάξια… Συμφωνείτε;

The K–magazine: Κυρία Ράγιου, ενώ είχατε μία πολύ επιτυχημένη πορεία ως δημοσιογράφος, πριν από χρόνια αρχίσατε να ασχολείστε με τα κοινά. Καταρχήν γιατί αφήσατε τη δημοσιογραφία και κατά δεύτερον  ποιος ο λόγος να να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Νατάσα Ράγιου: Η πολιτική και η δημοσιογραφία έχουν κοινό παρονομαστή τα προβλήματα και τις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών. Στη δημοσιογραφία τα καταγράφεις και τα αναδεικνύεις. Στην πολιτική σου δίνεται η δυνατότητα να παρέμβεις και να τα λύσεις. Η πολιτική, κατά κάποιο τρόπο, με επέλεξε και  κατόπιν την επέλεξα.

The K–magazine: Και γιατί όχι ως δημοτικός σύμβουλος; Αλλωστε το έχετε ξανακάνει… Δεν θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και δεν θα ήταν πιο κοντά στον Έλληνα πολίτη (που γνωρίζετε την καθημερινότητά του) να συμβάλετε στα κοινά, αλλά εδώ στον τόπο μας; Είναι ένα βήμα παραπέρα, ένα βήμα εξέλιξης;
Νατάσα Ράγιου: Αλίμονο εάν κάποιος βλέπει την ενασχόλησή του με τα κοινά ως βήμα εξέλιξης!  Δόξα τω θεώ, δεν έχω τέτοια απωθημένα! Η πρόταση για την Ευρωβουλή ήταν μια πρόταση που πολύ απλά δεν μπορούσα να αρνηθώ. Και δεν μπορούσα γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ  η πατρίδα μας χρειάζεται ισχυρές φωνές στην Ευρώπη για να αναδείξουν τις δυνατότητες, την αξιοπρέπεια και την περηφάνια της και να ανατρέψουν τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί σε βάρος της. Ζητώ την ψήφο των Ελλήνων για να κάνω ακριβώς αυτό.

The K–magazine: Τι θεωρείτε ότι πρέπει να αλλάξει στη νοοτροπία των Ελλήνων για να ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο της κοινωνικής κρίσης …(όχι οικονομικής) και να “μοιάσουμε” περισσότερα στα ευρωπαϊκά δεδομένα;
Νατάσα Ράγιου: Αυτό που σίγουρα πρέπει να αλλάξουμε είναι το πνεύμα της μιζέριας και της στείρας αντιπολίτευσης. Δε λέω ότι όλα ιδανικά. Γιατί δεν είναι. Λέω όμως ότι μόνο με την γκρίνια και τον αφορισμό τίποτα δεν γίνεται καλύτερο. Έχει γεμίσει ο τόπος σταυρωτές και επικριτές. Χρειάζονται άνθρωποι που θα ενθαρρύνουν τους πολίτες. Το κάνω και στην προσωπική μου ζωή, το πιστεύω και για τα κοινά ότι πρέπει να λύσουμε τα προβλήματα με χαμόγελο και αισιοδοξία, με πείσμα και ελπίδα.

tv[1]The K–magazine: Δεν σας λείπει η καθημερινή παρουσία στα media, και η δυνατότητα να εκφράζεστε μέσα από τα γραπτά σας;
Νατάσα Ράγιου: Οι μεγάλες αγάπες ποτέ δεν τελειώνουν. Και η δημοσιογραφία είναι τέτοια για μένα. Μου λείπει η δημοσιογραφία όπως την ασκούσαμε τότε και με τις συνθήκες εκείνης της εποχής. Αναφορικά στην τηλεόραση, ειδικά όταν έχεις καθημερινή παρουσία νομίζω ότι είναι καλύτερα να αποσυρθείς πριν κουράσεις. Καλύτερα να λείπεις παρά να περισσεύεις. Το γράψιμο βεβαίως δεν σταμάτησε ποτέ. Αρθρογραφώ σταθερά.

The K–magazine: Μάχεστε για τα δικαιώματα του γυναικείου φύλου…Ποιο είναι αυτό που σας προβληματίζει περισσότερο για τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα;
Νατάσα Ράγιου: Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι ότι για το ίδιο πράγμα μία γυναίκα πρέπει να κοπιάσει διπλά και τριπλά σε σχέση με έναν άνδρα. Οι ευκαιρίες δεν είναι ούτε ίδιες ούτε ίσες. Με στενοχωρεί που ενώ οι γυναίκες υπερτερούμε αριθμητικά, δεν έχουμε αντίστοιχη παρουσία στις ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας στους περισσότερους τομείς. Δεν ζω στο Camelot. Ξέρω τι συμβαίνει. Έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο. Παλεύω για να κρινόμαστε όλοι ως ανθρώπινες αξίες και όχι από το φύλο.

The K–magazine: Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας -ως δημοσιογράφος- ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Νατάσα Ράγιου:Τις ίδιες που δυστυχώς αντιμετωπίζω και στην πολιτική. Τον πόλεμο εκ των έσω.

The K–magazine: Σίγουρα έχετε ζήσει συγκλονιστικές στιγμές μπροστά και πίσω από την κάμερα. Ποιά είναι αυτή που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη σας;
Νατάσα Ράγιου: Το πρώτο περιστατικό που θυμάμαι είναι όταν στο “Κεντρί” στον Αντ1 σε εκπομπή με θέμα “μητέρες και κόρες” οι συνεργάτες μου έφεραν έκπληξη στο στούντιο την μητέρα μου από το Αίγιο που είχα να τη δω πολύ καιρό. Η συγκίνηση μου ήταν τεράστια. Έκλαιγα εγώ, οι συνάδελφοι, όλο το πλατό… Το  δεύτερο περιστατικό που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν όταν έκανα εκπομπή στην ΕΡΤ και παρουσίασα για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση το θέμα του AIDS. Καλεσμένος μου ήταν ένας άνθρωπος που έπασχε από AIDS. Παρά το γεγονός ότι τότε η ασθένεια αυτή ήταν το απόλυτο ταμπού (όλοι έφευγαν τρομοκρατημένοι από το studio..) εγώ έκανα την εκπομπή μαζί του αγκαλιά. Η εικόνα αυτού του ανθρώπου έρχεται ακόμη στο νου μου.

fanis3[1]The K–magazine: Αν ένα νέο παιδί -που θέλει να γίνει δημοσιογράφος- σας ζητούσε την συμβουλή σας για το μέλλον της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, Τι θα λέγατε;
Νατάσα Ράγιου: Οι καιροί δεν είναι εύκολοι για την δημοσιογραφία. Οι απαιτήσεις μεγάλες και οι αμοιβές μικρές. Θα του έλεγα όμως να κάνει αυτό που έκανα και εγώ. Να κυνηγήσει το όνειρό του ως το τέλος!  Με όποιο κόστος.

The K–magazine: Είστε μητέρα ενός γιου, τι εύχεστε για το μέλλον του;
Νατάσα Ράγιου: Ο Φάνης μου θα φτιάξει μόνος του το μέλλον του. Εγώ εκείνο που θέλω είναι να έχει στην ψυχή περηφάνια και στην καρδιά αγάπη για την Ελλάδα!

The K–magazine: Ποιο είναι το μότο σας;
Νατάσα Ράγιου:Αν δεν υπάρχει δρόμος, εμείς θ’ ανοίξουμε το δρόμο. Hanibal (247-183 π.Χ. Καρχηδόνιος στρατηλάτης)

Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε τη συνέντευξη παρά με το τραγούδι που θα ήθελε η κυρία Ράγιου να είναι το soundrack της ζωής της: της  Λένας Αλκαίου “H κόρη της Κυρά Λένης”

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Μαρία Σπυράκη: “Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος που θέλει να ζει σε μία κανονική χώρα..”

written by Κατερίνα Μαντά

photo2

Μας είχαν συστήσει το 2004 σε κάποια Σύνοδο στις Βρυξέλλες και μου είχε κάνει εντύπωση ο αυθορμητισμός της και το χαμόγελό της, καθώς την είχε συνδυάσει με το αυστηρό προφίλ που έβλεπα στην τηλεόραση μέσα από τα ρεπορτάζ της και τα δελτία ειδήσεων.  Η απόφασή της να “φύγει” από τη δημοσιογραφία, προκάλεσε πολλά και ποικίλα σχόλια. Στη συνέντευξη αυτή ξεκαθαρίζει τη θέση της και βγάζει το πραγματικό της πρόσωπο…της μαχόμενης γυναίκας, της μητέρας που μπορεί πραγματικά να βοηθήσει τη χώρα μας, ακόμα κι από μακριά!

The K-magazine:Κυρία Σπυράκη, ενώ έχετε μία πολύ επιτυχημένη πορεία ως δημοσιογράφος, ποιός ο λόγος να τα “παρατήσετε” και να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Μαρία Σπυράκη: Αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική, γιατί όταν ο πρωθυπουργός της χώρας σου λέει: « θα ήταν τιμή μας να συμμετάσχεις σε αυτόν τον αγώνα» δεν μπορείς να αρνηθείς. Δεν νιώθω ότι τα παρατάω. Νιώθω ότι μου δίνεται η ευκαιρία να ανταποδώσω στη χώρα μου κάτι από όσα μου έδωσε σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή. Τη στιγμή που χώρα παίρνει τη στροφή για την έξοδο από το τούνελ της κρίσης και της ύφεσης.
Είναι μια πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. Από τη στιγμή που το αποφάσισα παραιτήθηκα και από το Μega και από την “Ημερησία” χωρίς καμία απαίτηση. Και έγινα από ψαράς, ψάρι όπως λένε και κάποιοι. Έκλεισα την πόρτα. Και άνοιξα μια άλλη η οποία είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και αν οι πολίτες επιλέξουν να βάλουν ένα σταυρό δίπλα στο όνομά μου και μου δώσουν την ευκαιρία να τους εκπροσωπήσω θα αποδειχθεί και πιο δημιουργική.

The K-magazine: Και γιατί όχι ως δημοτικός σύμβουλος; Δεν θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και δεν θα ήταν πιο κοντά στον Έλληνα πολίτη (που γνωρίζετε την καθημερινότητά του) να συμβάλετε στα κοινά, αλλά εδώ στον τόπο μας;
Μαρία Σπυράκη: Τα 17 χρόνια που έκανα πολιτικό ρεπορτάζ μου έδωσαν τη δυνατότητα να αποκτήσω μια εμπειρία στα ευρωπαϊκά θέματα. Πιστεύω ότι οι γνώσεις που απέκτησα και οι γνωριμίες μου με ανθρώπους «κλειδιά» στην Ε.Ε. μου δίνουν την ευκαιρία να βοηθήσω περισσότερο τη χώρα μου. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια έχω περάσει περισσότερο καιρό στις Βρυξέλλες από ότι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ελλάδας. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι είμαι πιο κοντά στα προβλήματα του Έλληνα πολίτη .

The K-magazine:.Εχετε ζήσει στο εξωτερικό είτε για τις σπουδές σας είτε λόγω της θέσης σας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τι θεωρείτε ότι πρέπει να αλλάξει στη νοοτροπία των Ελλήνων για να ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο της κοινωνικής κρίσης …(όχι οικονομικής);
Μαρία Σπυράκη: Στην Ελλάδα έχουμε περάσει από δύο στάδια ότι αφορά τη σχέση μας με την Ε.Ε. Η πρώτη ήταν ότι η Ευρώπη μας δίνει χρήματα τα οποία δεν τα επενδύσαμε κατά κοινή ομολογία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και η δεύτερη ότι μας τιμωρεί και μας αντιμετωπίζει ως ζητιάνους. Και οι δυο είναι λανθασμένες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ε.Ε. μας δίνει τα εργαλεία για να αναπτυχθούμε και να προοδεύσουμε. Και εμείς μέσω της ψήφου μας έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε-αυτή τη φορά και απευθείας επιλέγοντας με τους τέσσερις σταυρούς που έχουμε- όσους θεωρούμε πιο άξιους και ικανούς να μας εκπροσωπήσουν στο κέντρο των αποφάσεων.

The K-magazine:Τι είναι αυτό που αγαπάτε και τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στην Αθήνα;
Μαρία Σπυράκη: Το ότι είναι το κέντρο των εξελίξεων για τη χώρα μου. Αγαπώ ότι όλες οι σημαντικές εξελίξεις λαμβάνονται στην Αθήνα, με ενοχλεί όμως ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης πολλές φορές η μισή πόλη βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Δεν είναι δυνατόν να ζεις κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης και να μην μπορείς να κάνεις βόλτα με τα παιδιά σου χωρίς να ταλαιπωρηθείς από 50 ή 100 άτομα που μπορεί να διαδηλώνουν για δίκαια αιτήματα, κλείνουν όμως την πρόσβαση στο κέντρο σε πέντε εκατομμύρια πολίτες.

photo1The K-magazine:Μία ερώτηση από δημοσιογράφο σε δημοσιογράφο. Με την προϋπόθεση ότι εκλέγεστε ευρωβουλευτής, δεν θα σας λείψει η καθημερινή παρουσία στα media, και η δυνατότητα να εκφράζεστε μέσα από τα γραπτά σας;
Μαρία Σπυράκη: Δεν θα μου λείψει η παρουσία μου στην τηλεόραση γιατί δεν αποτελούσε για μένα αυτοσκοπό. Ήταν το επακόλουθο του ότι εργαζόμουν σε τηλεοπτικό κανάλι. Αυτό που ίσως μου λείψει είναι αυτό που λέμε «το κυνήγι του ρεπορτάζ». Η προσπάθεια να έχεις πρώτος την είδηση. Αν όμως τελικά οι συμπατριώτες μου επιλέξουν να μου δώσουν έναν από τους τέσσερις σταυρούς που έχουν στη διάθεσή τους, θα τρέχω και πάλι. Αυτή τη φορά όμως θα κυνηγώ τις ευκαιρίες που δίνει η Ε.Ε. για ανάπτυξη και πρόοδο και σκοπεύω να έχω τις ελάχιστες δυνατές αστοχίες.

The K-magazine: Ποιο είναι αυτό που σας προβληματίζει περισσότερο για τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα;
Μαρία Σπυράκη: Η Ελληνίδα έχει κάνει πολλά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Και θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα αν είχε τις δυνατότητες που έχουν οι υπόλοιπες γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλούς και ασφαλείς παιδικούς σταθμούς για να αφήνουν τα παιδιά τους ώστε να μπορούν να επιστρέψουν γρήγορα στην εργασία τους, εφόσον το επιθυμούν, καλά δημόσια σχολεία για να μην χρειάζονται τα παιδιά από το δημοτικό βοήθεια στο σπίτι για να διαβάσουν κ.ο.κ.
Δεν είναι δυνατόν να επιλέγουμε ακόμη αν κάποιος είναι ικανός να ανταποκριθεί σε μια επαγγελματική υποχρέωση ανάλογα με το φύλο.
Επειδή εκτός από γυναίκα είμαι και μητέρα δύο παιδιών, δεσμεύομαι ότι θα «ξετρυπώσω» όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα που βοηθούν σε αυτή την κατεύθυνση. Θα είμαι ικανοποιημένη , αν στο τέλος της θητείας μου , έρθει μια γυναίκα και μου πει: «με βοηθήσατε να βρω τους πόρους για να ανοίξω μια μικρή προσωπική επιχείρηση, και μέσω των κοινοτικών κονδυλίων χρηματοδοτήθηκε ο παιδικός σταθμός που αφήνω τα παιδιά μου τις ώρες που δουλεύω».

The K-magazine: Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας -ως δημοσιογράφος- ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Μαρία Σπυράκη: Αντιμετώπισα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλοι οι δημοσιογράφοι που ξεκινούν μόνοι τους χωρίς να έχουν από πίσω τους ένα μεγάλο όνομα δημοσιογραφικό ή όχι.
Όσα κατάφερα, πολλά ή λίγα θα το κρίνετε εσείς, τα κατάφερα μόνη μου και είμαι περήφανη για αυτό. Δείγματα γραφής έχω δώσει και πιστεύω ότι είναι αρκετά για να μου δώσουν οι Έλληνες την ευκαιρία να πάω ένα βήμα παρακάτω. Γιατί η Ν.Δ. η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη υπό την καθοδήγηση του Αντώνη Σαμαρά ακόμη και σήμερα που έχουμε πάρει τη στροφή για το ξέφωτο, η δεν μοιράζει υποσχέσεις.
Είναι το μόνο κόμμα που στόχο έχει με οποιοδήποτε κόστος να πάει τη χώρα μπροστά και να την κρατήσει στον σκληρό πυρήνα των 18 της Ε.Ε.

The K-magazine: Ποια είναι η πιο συγκλονιστική στιγμή της καριέρας σας;
Μαρία Σπυράκη: Δεν θα ξεχάσω ποτέ , σε ένα χωριό στο Κοσσυφοπέδιο, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, μέσα σε μια σπηλιά ,την εικόνα 100 μικρών παιδιών με τις μητέρες τους, να προσπαθούν να προστατευθούν από τις μάχες. Ήταν γυναικόπαιδα παγιδευμένα και απροστάτευτα αφού όλοι οι άντρες του χωριού άνω των 12 ετών πολεμούσαν.

Το 2004 μαζί με συναδέλφους στις Βρυξέλλες..ανάμεσά τους ο Ανδρέας Παναγόπουλος και ο Στρατής Λιαρέλης

Το 2004 μαζί με συναδέλφους στις Βρυξέλλες..ανάμεσά τους ο Ανδρέας Παναγόπουλος και ο Στρατής Λιαρέλης

The K-magazine:Αν ένα νέο παιδί -που θέλει να γίνει δημοσιογράφος- σας ζητούσε την συμβουλή σας για το μέλλον της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, Τι θα λέγατε;
Μαρία Σπυράκη: Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι δουλειά-δουλειά-δουλειά. Όλα τα άλλα έρχονται.

The K-magazine: Είστε μητέρα δύο παιδιών, τι εύχεστε για το μέλλον τους;
Μαρία Σπυράκη: Εύχομαι να μεγαλώσουν σε μια χώρα με αληθινή και ουσιαστική ανάπτυξη- και όχι ευκαιριακή και με ξύλινα πόδια- σε μια χώρα που θα έχει καλή και αναβαθμισμένη Παιδεία για όλους, σε μια χώρα που θα σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις αυτό που θέλεις και να μην αναγκάζεσαι να ξενιτευτείς για να βρεις δουλειά.

The K-magazine: Ποιο είναι το μότο σας;
Μαρία Σπυράκη: Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος και θέλω να ζω σε μια κανονική χώρα.

The K-magazine: Για να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη πιο χαλαρά… ποιο είναι το τραγούδι που απολαμβάνετε να ακούτε αυτή την περίοδο;
Μαρία Σπυράκη: Το « Dernière Danse» της Indila γιατί θα μπορούσε να είναι το soundtrack της Αθήνας και όχι του Παρισιού.

Μπορείτε να κάνετε Like στην επίσημη σελίδα της Μαρίας Σπυράκη στο facebook, εδώ

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

O Αντώνης Σωτηρόπουλος μιλά για το πρωτοποριακό project INDIGO…

written by Κατερίνα Μαντά

10287276_784259998258644_865657182_n 1

Μία ανάρτηση από τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη ήταν αρκετή για να μου τραβήξει το ενδιαφέρον… ένα κινηματογραφικό project, το Indigo, που ψάχνει χρηματοδότες μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας IndieGoGo.  Εμπνευστής, σκηνοθέτης, σεναριογράφος της όλης υπόθεσης; Ο Αντώνης Σωτηρόπουλος… Μία σύντομη συνάντηση στο Γκάζι ήταν αρκετή για να με παρασύρει…. Διαβάστε γιατί 7 υπερ-ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί (Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Κατερίνα Τσαβαλου, Αποστόλης Τότσικας, Ευγενία Δημητροπούλου , Γιούλικα Σκαφιδά, Γιώργος Καραμίχος, Σταύρος Σβήγκος) αποφάσισαν να συμμετέχουν, ποια είναι η ιδέα, πόσο προφητική είναι και γιατί πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα για να μαζευτεί το απαραίτητο ποσό για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα!!!

The K-magazine : Μίλησέ μας για το project σου INDIGO…. ποιο είναι το θέμα της ταινίας;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Η ταινία διαπραγματεύεται τη ζωή επτά ανθρώπων που έχουν γεννηθεί τον Απρίλιο του 1983 και έχουν ειδικά χαρίσματα. Η Ακαδημία Αθηνών παρακολουθεί αυτά τα παιδιά από τη γέννησή τους με ερωτηματολόγια που έχουν στείλει στους γονείς και στα ίδια τα παιδιά.Τα ερωτηματολόγια αυτά περιέχουν περίεργες μεταφυσικές ερωτήσεις, όπως: «Ακούς φωνές ενώ δεν υπάρχει κανένας άλλος γύρω σου;» «Πιστεύεις ότι η σκέψη σου μπορεί να επηρεάσει τα ηλεκτρονικά μηχανήματα;» «Νιώθεις διαφορετικός από τους άλλους;» κ.α Εκεί γεννιέται το μυστήριο.Σε τι διαφέρουν αυτά τα παιδιά; Πως θα συναντηθούν; Τι χαρίσματα έχουν, τι ευκαιρίες είχαν να αναπτύξουν αυτά τα χαρίσματα ή να τα εξομολογηθούν σε τρίτους; Μέσα από αυτό το ταξίδι θα ανακαλύψουν κάτι παραπάνω από αυτό που περίμεναν, την προσωπική τους λύτρωση και τον αληθινό προορισμό τους, να αλλάξουν έναν κόσμο που καταρρέει.

[vsw id=”91212703″ source=”vimeo” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

The K-magazine : Στο τρέιλερ βλέπουμε ότι συμμετέχουν νέοι ηθοποιοί, οι οποίοι είναι όλοι ιδιαίτερα δημοφιλής και με εμπειρία… πες μας για τους χαρακτήρες τους;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Πρέπει πρώτα να ευχαριστήσω όλους τους ηθοποιούς που πίστεψαν στην ταινία και δέχτηκαν αφιλοκερδώς να με βοηθήσουν να φτιάξουμε το τρέηλερ της ταινίας. Είναι σημαντικό σε τέτοιες εποχές να βοηθάμε ο ένας τον άλλο και τους είμαι ευγνώμων.
10289505_784259934925317_599294957_oΟ Λεωνίδας Καλφαγιάννης υποδύεται τον «Λεωνίδα», ιδιοφυΐα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που εργάζεται σε ένα μαγαζί με skateboard και έχει την ικανότητα της εξωσωματικής εμπειρίας.
10270173_784259394925371_1496327888_nΗ Κατερίνα Τσάβαλου, υποδύεται την «Ελπίδα» μια χορεύτρια, πολύ ευαίσθητη και σκοτεινή προσωπικότητα που έχει την ικανότητα να επηρεάζει τις ηλεκτρονικές συσκευές με την σκέψη της.

 
10268397_784259408258703_40933889_nΟ Αποστόλης Τότσικας υποδύεται τον «Αλέξανδρο», έχει σπουδάσει μαθηματικός με μετάλλια και βραβεία από συμμετοχές του σε μαθηματικές ολυμπιάδες και διαγωνισμούς. Αναλύει τα πάντα μαθηματικά και κάνει πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις στο μυαλό του.

 

 

 

10318793_784259401592037_1832905139_nΗ Γιούλικα Σκαφιδά υποδείεται την «Άρτεμις», δουλεύει στην κουζίνα ενός fast food βοηθά την μητέρα της οικονομικά δουλεύοντας και προσέχοντας τα αδέρφια της, λατρεύει την αρχαία Ελλάδα και έχει υψηλή διαίσθηση.
10276524_784259398258704_635920947_n (1)Ο Γιώργος Καραμίχος υποδύεται τον «Αχιλλέα», σπούδασε θεολογία και διδάσκει σε ένα γυμνάσιο, αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να σπουδάσει ηθοποιός. Ο Αχιλλέας έχει το χάρισμα των διορατικών ονείρων.

 
10323141_784259344925376_1413361174_nΗ Ευγενία Δημητροπούλου υποδύεται την «Αθηνά», δουλεύει περιστασιακά στην Εθνική Βιβλιοθήκη ενώ παράλληλα διδάσκει αρχαία Ελληνικά σε μαθητές Λυκείου. Η Αθηνά έχει μία περίεργη και σπάνια ασθένεια – ικανότητα που λέγεται συναισθησία.

 
10276391_784258984925412_1549338770_nΟ Σταύρος Σβήγκος υποδύεται τον «Περίανδρο», δουλεύει ως Dj σε clubs και συνθέτει χορευτική μουσική στο σπίτι του όπου έχει μηχανήματα και έχει φτιάξει ένα μικρό στούντιο. Ο Περίανδρος έχει την ιδέα που θα αλλάξει τον κόσμο…

 

 

The K-magazine : Πώς έκανες την επιλογή των συγκεκριμένων καλλιτεχνών;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Η πρώτη που συνάντησα και δέχτηκε να συμμετάσχει στην ταινία ήταν η Κατερίνα Τσάβαλου. Την είχα δει στο Hardcore και σε ένα επεισόδιο που είχε παίξει με τον Σταύρο Σβήγκο στην τηλεοπτική σειρά «Άγρια παιδιά» και είχα βρει πολύ ωραία την χημεία τους και κάποια χαρακτηριστικά που μόνο η Κατερίνα θα μπορούσε να βγάλει για την «Ελπίδα» της ταινίας. Η Κατερίνα με έφερε λοιπόν σε επαφή με τον Σταύρο Σβήγκο που είναι εξαιρετικός νέος ηθοποιός, μου άρεσε πολύ στην σειρά «Άγρια παιδιά», τον είδα σε μικρού μήκους ταινίες και στο θέατρο, με κέρδισε. Ύστερα με γνώρισε η κοπέλα μου στον Λεωνίδα Καλφαγιάννη που τότε είχε αρχίσει να ακούγεται το όνομά του και από το πρώτο ραντεβού μας ήξερα ότι είχα βρει τον «Λεωνίδα» της ταινίας! Τον παρακολούθησα σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες και τον θεωρώ σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο ευρηματικό και πολυπράγμων.
Με τον Αποστόλη Τότσικα το καστ δυνάμωσε ακόμα περισσότερο, ήταν ήδη πολύ δημοφιλής, καταξιωμένος και ιδανικός για τον ρόλο του «Αλέξανδρου». Όπως και για όλους τους ηθοποιούς του τρέιλερ, ότι έπεσε στην αντίληψή μου, σειρά ή ταινία την παρακολούθησα και βρήκα τα ανάλογα χαρακτηριστικά για τον εκάστοτε ήρωα. Ο Γιώργος Καραμίχος βρήκε πολύ ενδιαφέρον το σενάριο και προσπάθησε να με βοηθήσει να βρω χρηματοδότηση. Ότι έχω δει από τον Γιώργο σε ταινία και θέατρο με έκανε να πιστέψω ότι είναι ιδανικός για «Αχιλλέας», χαρακτήρας δύσκολος και με αντιθέσεις.

Η Γιούλικα Σκαφιδά και η Ευγενία Δημητροπούλου πρωταγωνιστούσαν τότε στο «Νησί». Η Γιούλικα φοβερά ταλαντούχα, βραβευμένη πρόσφατα με το «Μελίνα» και με ωραίες ερμηνείες σε ταινίες, έχει αυτή την εσωτερική δύναμη για τον χαρακτήρα της «Άρτεμις». Η Ευγενία ως «Αθηνά» είναι η σοφία με το χάρισμα της συναισθησίας, μια κατάσταση στην οποία ακούς ήχους και βλέπεις χρώματα και είναι γνήσιο παιδί Ίντιγκο! Είναι η μοναδική από όλο το καστ που είναι όντως γεννημένη τον Απρίλιο του 1983 και θυμόταν και το ερωτηματολόγιο.
kalfagiannis tsavalou indigo k-mag.gr
The K-magazine : Κι έχεις “κολλήσει” στη χρηματοδότηση… αν και είχες κάνει κάποιο συμβόλαιο στο παρελθόν…
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Εδώ είναι που ξεκινάει η περιπέτεια. Λόγω της κρίσης, οι ελληνικές εταιρίες στις οποίες απευθύνθηκα, ενώ ενέκριναν το σενάριο, το θέμα σκόνταφτε στο οικονομικό. Πήγα σε όλες τις εταιρίες που κάνουν ταινίες αυτή την περίοδο μέχρι που τελικά υπέγραψα συμβόλαιο με μια εταιρία που μετά από κάποιους μήνες έκλεισε και έμεινε η ταινία στον αέρα. Είμαι αποφασισμένος να την κάνω αυτή την ταινία όμως, πάσει θυσία. Έτσι ξεκίνησα το crowd funding.

The K-magazine : Τώρα λοιπόν μένουν 40 μέρες για να συγκεντρώσετε το ποσό στην διαδικτυακή πλατφόρμα Indiegogo . Μπορείς να μας εξηγήσεις τη διαδικασία; Πώς μπορεί να βοηθήσει κανείς;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Η διαδικτυακή πλατφόρμα « IndieGoGo » είναι ένας τρόπος για τις ταινίες να μην εξαρτώνται πλέον από μεγάλα studios . Το ίδιο το κοινό αποφασίζει ποιες ταινίες θέλει να δει και να τις υποστηρίζει με δωρεές σε αντάλλαγμα για προνόμια .

Δηλαδή κάποιος μπορεί να βάλει 5 ευρώ και να παίξει στην ταινία ως έξτρα, με 20 ευρώ να πάρει το cd soundtrack της ταινίας, με 50 το cd και το dvd, με 100 εισιτήριο για την πρεμιέρα και με 5.000 ευρώ να μπει το όνομα του στους τίτλους ως συμπαραγωγός.

Το γνωρίζω ότι είναι δύσκολες εποχές για όλους μας, αλλά νιώθω ότι αυτή είναι μια ταινία που πρέπει να γίνει και ζητώ την βοήθεια όλων για να φτάσει η ταινία στην μεγάλη οθόνη. Ότι μπορεί ο καθένας δεν έχει σημασία και αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ας προωθήσει τουλάχιστον την προσπάθεια όπως μπορεί.

[vsw id=”91575642″ source=”vimeo” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

The K-magazine : Ας μιλήσουμε γενικότερα για τη δουλειά σου. Αν και 37 ετών έχεις εμπειρία ως σκηνοθέτης… και μάλιστα βραβευμένος σκηνοθέτης, σωστά;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Ναι, είμαι αυτοδίδακτος σκηνοθέτης – μουσικοσυνθέτης, έχω κυκλοφορήσει 14 Cd με το ψευδώνυμο “Handle With Care” και “Adaptor”, πολλά μουσικά βίντεο κλιπ και εταιρικά προφίλ καθώς και 3 ταινίες μικρού μήκους τα τελευταία 4 χρόνια με 13 συνολικά βραβεία σε φεστιβάλ, Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Μουσικής, Καλύτερου Σεναρίου κλπ.

The K-magazine : Πόσο εύκολο είναι να επιβιώσει κανείς ως σκηνοθέτης στην Ελλάδα;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Ειδικά αυτή την περίοδο πιο δύσκολα. Με το κλείσιμο της ΕΡΤ, πηγή πόρων για τους δημιουργούς ταινιών μικρού μήκους και ντοκυμαντέρ και με την έλλειψη χρηματοδότησης ταινιών που έχει προκύψει από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας είναι σχεδόν αδύνατον να κάνεις κάτι. Η μικρή χρηματοδότηση που υπάρχει διοχετεύεται σε εμπορικές ταινίες , περιορίζοντας την ικανότητα η Ελλάδα να παράγει δημιουργικά , καλλιτεχνικά σχέδια που μεταφέρουν μηνύματα και δεν βασίζονται σε μια πολύ απλή και εύκολη συνταγή για το κοινό

antonis sotiropoulos www.k-mag.grThe K-magazine : Ποια η σχέση σου με την τηλεόραση; Παρακολουθείς σειρές, υπάρχουν σχέδια να κάνεις κάτι στη μικρή οθόνη;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Αν εξαιρέσω το “Νησί”, τα “Άγρια Παιδιά” και κάποιες παλιές ελληνικές κωμικές σειρές όπως οι “Απαράδεκτοι” και “σ’αγαπω μ’αγαπάς”, δεν παρακολουθώ τηλεόραση. Μου έχουν γίνει κάποιες προτάσεις για κάποια τηλεοπτική σειρά αλλά ομολογώ ότι διστάζω μέχρι να δω αν θα είμαι εγώ ιδανικός για να αποδώσω σωστά το σενάριο, θα πρέπει να μου ταιριάζει, να μου αρέσει, να με εμπνέει κάπως.

The K-magazine :  Έχεις κάποιον σκηνοθέτη από το εξωτερικό που σε έχει εμπνεύσει στο έργο σου;
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Έχω μάθει στην ουσία σκηνοθεσία με την εμπειρία αλλά και αναλύοντας ταινίες των Στανλεϋ Κιούμπρικ, Ντάρεν Αρονόφσκυ, Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, Κώστα Γαβρά για να πω μερικούς που με έχουν συγκινήσει, ταξιδέψει και προβληματίσει με τις ταινίες τους.

The K-magazine : Θέλω να κλείσουμε με ένα μουσικό κομμάτι που θα μπορούσε να γίνει το soundtrack της ζωής σου κ….
Αντώνης Σωτηρόπουλος: Δύσκολο αυτό! Βλέπεις στην αρχή πίστευα ότι θα είμαι ευτυχισμένος αν ποτέ καταφέρω να συνθέτω μουσική για ταινίες. Αυτό ήταν το αρχικό μου όνειρο, τα soundtracks. Και μάλλον αυτό με οδηγεί στο να διαλέξω κάτι από τον μεγάλο Εννιο Μορρικόνε, με συνθέσεις σε πάνω από 430 ταινίες, πολλές από τις οποίες έγραψε στο γραφείο του, κατευθείαν πάνω στην παρτιτούρα χωρίς κάποιο μουσικό όργανο. The mission – main theme ίσως η 9η της εποχής μας.

Όσο για το μότο του Αντώνη Σωτηρόπουλου; Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά ατάκα από την ταινία INDIGO:

“ Ότι ποθείς πάρα πολύ και ότι φοβάσαι πάρα πολύ, τείνει να γίνει πραγματικότητα. Για αυτό μην φοβάσαι τίποτα και πρόσεχε τι επιθυμείς…”

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να κάνετε Like στη σελίδα του Indigo στο FACEBOOK ή απευθείας στην πλατφόρμα του  IndieGoGo

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αλέξανδρος Κασσανδρινός: “Νομίζω είναι σημαντικό να γίνουμε πιο εξωστρεφείς με την πόλη που ζούμε.”

written by Κατερίνα Μαντά

1455090_10151722504882343_267968098_nΜε τον Αλέξανδρο Κασσανδρινό γνωριζόμαστε κοινωνικά… έχουμε βρεθεί σε διάφορες εκδηλώσεις και πάντα ήταν περιτριγυρισμένος από πολύ κόσμο που ήθελε να του μιλήσει και να μάθει τα τελευταία του νέα μιας και ταξιδεύει πολύ ως “πολίτης του κόσμου”. Είναι Δικηγόρος, έχοντας σπουδάσει στα πανεπιστήμια του Πάσσαου και Φρανκφούρτης Γερμανίας, όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές πάνω στο ναυτικό δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Εργάστηκε σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία της Φρανκφούρτης και της Αθήνας, ενώ από το 2011 διατηρεί- παράλληλα- το δικό του γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών από το 2007.
Είναι ο νεαρότερος υποψήφιος με τον συνδυασμό “ΑΘΉΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ” του υποψήφιου δημάρχου Αθηνών Άρη Σπηλιωτόπουλου και κατεβαίνει για πρώτη φορά υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές.

The K–magazine: Από το δικηγορικά γραφεία της Φρανκφούρτης και της Αθήνας, υποψήφιος σύμβουλος για το Δήμο Αθηναίων. Μεγάλη η απόσταση… Πώς το αποφάσισες;
Αλέξανδρος Κασσανδρινός : Ποτέ μου δεν έκρυψα την ενασχόληση μου με τα κοινά- με την πολιτική, με τα καθημερινά μας θέματα, είτε ως Δημότης Αθηνών, είτε ως οποιασδήποτε άλλης πόλης. Μάλιστα πάντα παρενέβαινα σε καίρια ζητήματα, με άρθρα μου σε εφημερίδες ή με όποιον άλλον τρόπο θεωρούσα αναγκαίο. Απλά τώρα ωρίμασε περισσότερο η ιδέα μέσα μου. Αισθάνομαι πιο σταθερός και περισσότερο αποτελεσματικός τόσο για εμένα όσο και για τους γύρω μου. Δεν φοβάμαι τις ευθύνες..πλέον και συνειδητά.

The K–magazine: Τι είναι αυτό που αγαπάς στην Αθήνα;
Αλέξανδρος Κασσανδρινός : Την καθημερινή και συνεχή της πάλη να εξελιχθεί, να ανταγωνιστεί ισότιμες μεγαλουπόλεις, να απεκδυθεί του παλαιού και να φορέσει το καινούριο της πρόσωπο. Δυστυχώς, πολλοί λίγοι το έχουν καταφέρει να το αλλάξουν αυτό. Αγαπώ την επιμονή της για συνεχείς αλλαγές, την υπομονή της να διαμορφώνει καινούριες γειτονιές και να αποδομεί τις παλαιότερες, την τάση της και την δίψα να ακολουθήσει, ότι υιοθετούν άλλες πρωτεύουσες και να ανάγκη της να τα εναρμονίσει όλα αυτά. Η Αθήνα είναι μια πόλη μαγική, όπως το τραγούδι του Χατζηδάκη

alex kassandrinos2The K–magazine: Σίγουρα υπάρχουν όμως και στοιχεία που θα θέλεις να αλλάξεις ή να συμμετέχεις στην αναδιαμόρφωση τους…
Αλέξανδρος Κασσανδρινός : Πολλά, από τους καρόδρομους και τα άθλια κατεστραμμένα πεζοδρόμια της μέχρι και τη στάση ζωής μας απέναντι σε αυτήν την πόλη.  Θα μετέτρεπα τις εγκαταλελειμμένες σιδηροδρομικές γραμμές σε πεζόδρομους, με παράλληλες εικαστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις. Θα προσπαθούσα να βρω λύσεις για όλα αυτά τα εγκαταλειμμένα ακίνητα, που έχουν αφεθεί στο έλεος του χρόνου και καταρρέουν. Θα προσπαθούσα να προωθήσω τον γαστρονομικό τουρισμό στην Αθήνα.  Νομίζω είναι σημαντικό να γίνουμε πιο εξωστρεφείς με την πόλη που ζούμε. Το κέντρο και δη το ιστορικό, μπορεί να γίνει πιο φιλικό και ανοιχτό στους πολίτες του και όχι μόνο. Παράνομη στάθμευση. Σε ράμπες, σε πεζοδρόμια και σε πεζόδρομους, η διέλευση γίνεται στοίχημα ακόμη και για τους πεζούς. Επίσης καιρός είναι να σταματήσουμε να θεωρούμε ουτοπία την ύπαρξη ποδηλατοδρόμων στην πόλη. Το να είσαι ποδηλάτης αυτή τη στιγμή, απαιτεί μεγάλο ρίσκο. Με λιγότερα αυτοκίνητα και ρυθμίσεις σε κάποιους άξονες, είναι πολλοί αυτοί που θα προτιμήσουν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους.

The K–magazine: Έχεις ζήσει χρόνια στο εξωτερικό και έχεις δει την καλή και την αρνητική πλευρά των ευρωπαϊκών πόλεων. Τι θα μας “φέρεις” από αυτές τις πόλεις, στην Αθήνα;
Αλέξανδρος Κασσανδρινός : Τον τρόπο αντιμετώπισης μας απέναντι σε αυτήν την πόλη, όπως ανάφερα παραπάνω. Κοινώς θα προσπαθούσα να αλλάξω τα συναισθήματα μας για την Αθήνα. Στις πόλεις που έχω ζήσει εκτός Ελλάδας, ο δημότης, ο πολίτης αγαπάει τον Δήμο του. Εδώ οι πολίτες δεν την αγαπούν και δεν τη σέβονται. Ναι, ονειρεύομαι μία ζωή μέσα στην Αθήνα, στους δρόμους της οποίας δε θα τρέχει κάποιος μόνο για φτάσει από το ένα σημείο στο άλλο σημείο , αλλά θα τον προσελκύει να κάτσει σε κάποιο πεζούλι, στα σκαλοπάτια ενός κτιρίου να φάει το κολατσιό του στη λιακάδα, να φιληθεί ένα ζευγάρι, να πιάσει κουβέντα με έναν άλλο περαστικό. Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να αγαπά κάποιος την πόλη του, δηλαδή να μη την βρομίζει, να μην ξεσπά βίαια επάνω της όταν διαμαρτύρεται συλλογικά, να έχει ο καθένας το μεράκι να εμπλουτίζει υπεύθυνα τις εικόνες της όταν αποφασίζει να χτίσει κάτι καινούριο ή να επέμβει σε κάτι παλαιό.

The K–magazine: Ωστόσο είσαι πολύ νέος κι άπειρος στην πολιτική… Δηλώνεις μάλιστα ότι δεν είσαι «πολιτικός» αλλά “υπερήφανα πολίτης” . Πες μας μερικά στοιχεία (του χαρακτήρα ) σου που θα “πείσουν” κάποιον που δεν σε γνωρίζει, να σε εμπιστευτεί με την ψήφο του…
Αλέξανδρος Κασσανδρινός : Νομίζω η ειλικρίνεια και η αμεσότητα μου ήταν και είναι εμφανή στην δημόσια εικόνα μου προς τα έξω. Δεν διαφέρω από τον διπλανό μου πολίτη που ζει και εργάζεται, μάχεται για τα καθημερινά. Είμαι το ίδιο ισάξιος με αυτόν και έχω τα ίδια εξίσου δικαιώματα και απαιτήσεις με αυτόν.

αλέξανδρος_κασσανδρινόςThe K–magazine: Και γιατί να εμπιστευτούμε τον συνδυασμό του Άρη Σπηλιωτόπουλου αντί των άλλων πολιτικών που έχουν εμπειρία στο Δήμο της Αθήνας;
Αλέξανδρος Κασσανδρινός : Είναι παρών και το έχω εκτιμήσει απίστευτα σε αυτόν. Ήδη με την προεκλογική του εκστρατεία έχει θέσει πολλά και σοβαρά θέματα επί τάπητος. Την στιγμή μάλιστα που όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι είναι εξαφανισμένοι ή αερολογούν. Έχει το θάρρος της γνώμης, είναι ήπιων τόνων και θεωρώ, ότι βρίσκεται στην πιο παραγωγική ηλικία. Στα θετικά, έχει και διοικητική εμπειρία.

Όραμά του Αλέξανδρου είναι η ανάκτηση της περηφάνιας και αξιοπρέπειας της Αθήνας αξίες που επιβεβαιώνονται μόνο μέσα από τα χαμόγελα των πολιτών της όταν εκείνοι νοιώθουν ασφαλείς, παραγωγικοί , με δυνατότητες εξέλιξης. «Η αισθητική αναβάθμιση της πόλης μας ξεκινάει από τους δρόμους, τις πλατείες, τα κτήρια, τις υπηρεσίες αλλά η επιτυχία της αποτυπώνεται μόνο στα χαμόγελα όλων μας.»
Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε διαφορετικά αυτή τη συνέντευξη με το τραγούδι που ανέφερε ο Αλέξανδρος Κασσανδρινός, με την ελπίδα να γίνει η “Αθήνα, μία πόλη μαγική”….

(Υψηλάντου 35- Κολωνάκι)

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Tenorman των Opera Chaotique αποκαλύπτεται… ή μήπως καλύπτεται;

written by Κατερίνα Μαντά

1908250_670068589717345_226456831_nΣυνάντησα τον Tenorman, κατά κόσμον Γιώργο Τζιουβάρα, πριν απο μερικές εβδομάδες, στη συναυλία τους στο St.George Lycabettus, όπου ενθουσιαστήκαμε όλη παρέα που παρακολουθήσαμε τη μοναδική αυτή παράσταση των Opera Chaotique. Η μοίρα, το facebook(?) τα έφερε έτσι… όπου ανακάλυψε την επομένη ότι είμαστε δεύτερα ξαδέλφια. Όμως, χωρίς καμία προσπάθεια, θα είμαι αντικειμενική, λέγοντας ότι είναι το πιο ιδιαίτερο (με την καλή έννοια) θέαμα που έχω παρακολουθήσει στην Ελλάδα!
Στις 15 Απριλίου θα δώσουν μία ακόμα παράσταση, καθώς κλείνουν 3 χρόνια παρουσίας στη διεθνή σκηνή… Καθώς οι περιοδείες τους δεν περιορίζονται εντός των συνόρων, αλλά ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο!
Διαβάστε τη συνέντευξη και θα καταλάβετε για τη δόση τρέλας κι έμπνευσης που κουβαλούν!
The K-magazine : Καταρχήν, πες μας ποιος είναι ποιος στους Opera Chaotique…

Tenorman : Ποιος είναι ποιος; Ο Tenorman είναι ο Tenorman και ο Voodoo Drummer είναι ο Voodoo Drummer. Αλλά έχουμε κι άλλα ονόματα για να μπερδεύουμε τον κόσμο.

The K-magazine : Το όνομα του γκρουπ σας είναι χαρακτηριστικό των μουσικών παραστάσεων που παρουσιάζετε. Ποιος είχε την έμπνευση για το όνομα;
Tenorman : Το είχε σκεφτεί η φίλη μας η Μαργαρίτα στα ελληνικά για την προηγούμενη παράσταση one-man show του Tenorman, αλλά όταν γνωριστήκαμε με τον Voodoo drummer θελήσαμε να δώσουμε έναν πιο ευρωπαϊκό τόνο και το σκεφτήκαμε γαλλιστί θεωρώντας ότι εκφράζει αυτό που κάνουμε.

The K-magazine : Πες μας πώς αποφασίζετε για το ρεπερτόριο σας. Έχετε κάθε σαιζόν μία άλλη παράσταση;
Tenorman : Οι παραστάσεις γεννιούνται και εξελίσσονται μαζί με μας, κάθε φορά προσπαθούμε να παρουσιάζουμε κάτι διαφορετικό αλλά με κοινή αισθητική και πολλά είδη μουσικής, καθώς και αυτοσχεδιασμό.

The K-magazine : Το φετινό σας “πρόγραμμα” περιλαμβάνει τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, την Ζαν ντ’Αρκ, την Κάρμεν… πως είναι δυνατόν να συνδυαστούν αυτές οι προσωπικότητες σε ένα δίωρο θέαμα;
Tenorman : Όλα είναι δυνατά στο δικό μας show, στο οποίο έχουμε την ελευθερία να εξασκούμε τις σουρεαλιστική μας διάθεση και να συνδυάζουμε αγαπημένους χαρακτήρες της ιστορίας μαζί. Η φαντασία όλα μπορεί να τα καταφέρει.

The K-magazine : Πώς διαλέγετε τους συνεργάτες σας (Gueststar) κάθε φορά ή εαυτοί σας “διαλέγουν”;

Tenorman : Τους διαλέγουμε μέσα από επίπονες οντισιόν που διαρκούν χρόνια, περνάν συνήθως απο 17 αρχικά στάδια και από διάφορες χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Όταν λοιπόν καταλήξουμε ότι πράγματι έχουν ταλέντο, αυτή με το πιο όμορφο χαμόγελο κερδίζει.

The K-magazine : Από ποιον εμπνέεστε κάθε φορά για να “γράψετε” ένα νούμερο;
Tenorman : Από τη φύση, από την τέχνη, τον έρωτα, τη φιλοσοφία, τους ζωγράφους, τον Πικάσο ,τον Modigliani, τους παλιάτσους, τους συγγραφείς, ποίηση, voodoo.

The K-magazine : Νομίζω ότι ως “δίδυμο” είστε μοναδικοί στον κόσμο, σε αυτό που κάνετε, σωστά; Υπάρχουν άλλοι τόσο “τρελλοί καλλιτέχνες” όπως εσείς;
Tenorman : Υπάρχει ακόμα ένα ντουέτο με έναν Ιάπωνα αλλά τώρα αυτός παίζει σε ένα κουαρτέτο με τρία άτομα. Λοιπόν, σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι, η «τρέλα» υπάρχει γενικά στην τέχνη, τώρα ελπίζουμε σε αυτό που κάνουμε να είμαστε μοναδικοί, ποιοί δεν το θέλουν αυτό άλλωστε?

The K-magazine : Εδώ και χρόνια κάνετε περιοδείες σε όλο τον κόσμο.. Εκτός Ελλάδας, που έχετε την μεγαλύτερη ανταπόκριση από το κοινό;
Tenorman : Καλά, όχι και σε όλον τον κόσμο, αλλά ελπίζουμε να γίνει. Σε πολλές χώρες υπάρχει ανταπόκριση πάρα πολύ θερμή, μάλλον Γερμανία και Αγγλία η καλύτερη, στην Άγκυρα στην Τουρκία ήταν φοβερά επίσης, και αλλού, Πορτογαλία, Ιταλία κτλ. Ευτυχώς δηλαδή.

The K-magazine : Πριν λίγες μέρες ήσασταν στην Ελβετία, αλλά και στη Γερμανία, όπου σε κάποιο live σας συμμετείχε και ο τραγουδιστής των Tigger Lillies…σωστά;Πώς ήταν ως εμπειρία;

Tenorman : Ήταν φανταστική εμπειρία προφανώς, ο Martyn Jacques είναι φοβερός καλλιτέχνης και ωραίος τύπος και θα υπάρχει και συνέχεια στην συνεργασία ελπίζουμε, αλλά δε θα σας λέμε τι ακόμα.

1468555_677743092283228_524028929_nThe K-magazine : Σας έχει ξανασυμβεί κάποιος σούπερ διάσημος μουσικός να κάνει guest, χωρίς να είναι προγραμματισμένο; Και με ποιον θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Tenorman : Όχι δεν έχει ξαναγίνει, θα θέλαμε με τον Tom Waits αλλά είναι κομματάκι δύσκολο. Όπως και με τον Mozart.

The K-magazine : Μία ερώτηση που αν θέλεις απαντάς… σας έχει τύχει κάποιος από το κοινό να εκνευριστεί και να αντιδράσει άσχημα ή περίεργα στην παράστασή σας;
Tenorman : Φυσικά έχει συμβεί και αυτό, ήταν μια πρώην του Voodoo Drummer που με ερωτεύτηκε τρελά αλλά εγώ δεν μπορούσα να ενδώσω για δεύτερη φορά, και έτσι ήρθε στο live, έκανε φασαρία, πετούσε πράγματα, και τελικά αναγκάστηκε ο Voodoo να της αφιερώσει το επόμενο του κομμάτι για να ηρεμήσει, πράγμα που δεν ήταν δυνατό.

The K-magazine : Εσύ πως είσαι σαν άνθρωπος στην καθημερινότητά σου;
Tenorman : Εγώ δεν ξέρω αν είμαι άνθρωπος. Αλλά γενικά τρώω και πίνω ασυνήθιστες ώρες, πρωινό σολομό καπνιστό με αυγά και βιολογικό καφέ, διαβάζω βιβλία και γράφω μουσική στο πιάνο μου, κάνω βόλτες γύρω γύρω στην Ακρόπολη και έχω και ελαττώματα που δε μπορώ να τα αναφέρω δημοσίως, γιατί τα ελαττώματα συνήθως αρέσουν περισσότερο στους ανθρώπους και καταλαβαίνετε, δε θέλω τώρα να προκαλώ.

The K-magazine : Πόσο εύκολο είναι να συνεργάζεσαι με τον Voodoo Drummer,ο οποίος δεν μιλάει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των παραστάσεων;
Tenorman : Ποιον; (γέλια)

969487_683083281749209_295331249265069968_nThe K-magazine : Σε λίγες μέρες κλείνετε 3 χρόνια ως Opera Chaotique και θα δώσετε μία παράσταση στο Stage Volume 1. Τι να περιμένουμε εκείνη τη βραδιά … ή μάλλον τι μπορείς να μας αποκαλύψεις;
Tenorman : Θα έχουμε πολλούς guestsμε τους οποίους έχουμε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια, και γενικά θα έχει εορταστική ατμόσφαιρα, πολύ γέλιο και τραγούδια νέα και παλιά, για όλα τα γούστα για να ικανοποιήσουμε και τους φίλους που μας έχουν δει τόσες φορές, θα είναι όπως και να’χει κάτι διαφορετικό.

The K-magazine : Και μετά; Τι έχει το πρόγραμμα για το καλοκαίρι;
Tenorman : Αγγλία σε δύο μεγάλα φεστιβάλ και όλα τα υπόλοιπα ανακοινώσιμα σε λιγάκι.

3 YEARS OPERA CHAOTIQUE
25 Απριλίου Stage Volume 1 με πολλούς special guests
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 7 Ευρω
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς),Τηλ.: 210 3608366
Reload Stores, Πανεπιστημίου 54, τηλ. 210‐3801464 ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ
https://shop.ticketpro.gr/el/Event/Detail/1172/opera-chaotique

1 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης «”There is no easy way”… Η ζωή μου μέχρι στιγμής», από τη Νατάσα Σχοινά

written by Νατάσσα Σχοινά

10153533_10152315567476955_529150132_nΟ Κίμωνας του «50-50», ο Πέτρος, βοηθός του Αστυνόμου Μπέκα και ο Γιώργος του «Με τα παντελόνια κάτω», πετώντας τις μάσκες μας απαντά ως Πυγμαλίων Δαδακαρίδης για όλα: τη θεατρική παράσταση «Κατάδικός μου», την κινηματογραφική ταινία «Promakhos», τις τούρκικες σειρές, το ρατσισμό και γενικά για τη ζωή του.

Νατάσσα Σχοινά: Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση «Κατάδικός μου».
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Γράφτηκε μέσα σε έναν χρόνο περίπου από την Ελένη Ράντου, τη Σάρα Γανωτή και το Νίκο Σταυρακούδη. Η βάση του έργου είναι το συναίσθημα του φόβου απέναντι στις ανθρώπινες σχέσεις. Το βασικό ζευγάρι είναι ο Γιάννης και η Καίτη. Γνωρίσήστηκαν όταν κι οι δύο ήταν νέοι, ταίριαξαν, αγαπήθηκαν πολύ, όμως, ξαφνικά στα 35-36 του Γιάννη, στο αντίστοιχο 40-45 της Καίτης, αποφασίζει να επανέλθει σε αυτά που ως αθλητής δεν κατάφερε να ζήσει. Τον πετυχαίνουμε έξω να πίνει τα ποτά του, να γελάει, να έχει παχύνει και μέσα σε αυτήν τη διαδικασία χτυπάει με το αμάξι έναν οικονομικό μετανάστη Ιρανικής καταγωγής, ο οποίος μια ώρα πριν έχει κλέψει στο σπίτι του ένα χαλί, και φεύγει. Μέσα στον τρόμο που έχει για το τι έχει κάνει επιστρέφει στην Καίτη, στο λιμάνι του, η οποία έχει περάσει ένα τραγικό ψυχολογικά εξάμηνο, διερωτώμενη πως θα ξαναρχίσει τη ζωή της στα 45. Η σχέση αυτή αρχίζει να γίνεται μια σχέση εξάρτησης, εξουσίας, αγάπης, φόβου, μίσους που εκείνη εκμεταλλεύεται με ένα περίεργο συμβάν και αρχίζει με διάφορα μικρά απειλητικά μηνύματα να τον κρατάει στο σπίτι. Έτσι, αποκτά την έννοια «κατά δικός μου» σαν κτήση και «κατάδικός μου» μέσα στο σπίτι. Όταν, όμως, κρατάς κάποιο άνθρωπο μέσα στο σπίτι αρχίζουν να βγαίνουν κι άλλα πράγματα κι εκεί αρχίζει η ανατροπή του έργου.

Νατάσσα Σχοινά: Ποια είναι η γνώμη σου για τα Τούρκικα σήριαλ;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Είναι αντίστοιχες ευρωπαϊκών παραγωγών. Δε με ενοχλούν… Μας ενοχλούν επειδή έχουμε μια ιστορία με τους Τούρκους χρόνια πριν. Ιστορικά έχουμε ένα δίκιο. Πρακτικά στην Ελλάδα γι’ αυτό το λέμε. Αν ήταν αμερικάνικες, δε θα μας ενοχλούσαν. “Lost”, “Τόλμη και Γοητεία”, “Santa Barbara”. Οι Τούρκοι αυτοί, όμως, νομίζω ότι δεν έχουν σχέση με αυτούς που 400 χρόνια μας είχαν κάνει… Δε μιλάω για τους ακροδεξιούς. Ο απλός λαός είναι σαν κι εμένα κι εσένα. Τρώει, πάει στη δουλειά του, πληρώνει εφορίες. Έχουμε μια αντιπαλότητα ως κράτος επειδή είναι ο λαός που είναι.

Νατάσσα Σχοινά: Εάν σου γινόταν πρόταση να συμμετάσχεις σε μια σειρά τουρκικής παραγωγής, θα τη δεχόσουν;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Γιατί να μην τη δεχτώ; Με χαρά! Πρώτον, θα έχει τα οχταπλάσια χρήματα απ’ ό, τι θα είχε στην Ελλάδα, αν μιλήσουμε για το βιοποριστικό κομμάτι που καίει τον Έλληνα, γιατί διαφορετικά δε θα μιλούσε ποτέ έτσι. Συνήθως τα λεφτά τα βάζω στο τέλος. Με ενδιαφέρει περισσότερο το παραμύθι, ο μύθος που θα με πείσει να κάνω κάτι. Σε ένα επίπεδο οργάνωσης, απ’ ό, τι βλέπω, γιατί να μην πάω; Θα με πουν τι; Εραστή των Τούρκων; Όποιος θέλει να πει την κακία θα την πει.

4Νατάσσα Σχοινά: Κατάγεσαι από την Αγγλία, όπου έχεις γεννηθεί… θα πήγαινες να εργαστείς;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Για να δουλέψω άνετα! Τα αγγλικά μου είναι καλύτερα από τα ελληνικά μου, είμαι δίγλωσσος. Και μάλιστα τώρα έκανα και μια ταινία, στην οποία είχα μια μικρή συμμετοχή. Είναι για τις Κάννες και θα βγει τώρα. Λέγεται «Promakhos». Έχω δύο σκηνές όπου μιλάω έξι σελίδες αγγλικά κι είχα ένα άγχος απίστευτο. Στο σπίτι έκανα πρόβα και μ’ έπιαναν σαρδάμ κι έλεγα «Δεν το πιστεύω! Τι θα πάθω τώρα;». Έχω τρομερό άγχος να δω τον εαυτό μου στο σινεμά να μιλάει αγγλικά.

Νατάσσα Σχοινά: Σχετικά με την Αγγλία, έχεις δηλώσει ότι βίωσες ρατσισμό επειδή ήσουν Έλληνας.
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Ναι, ασφαλώς. Όταν πήγαινα το καλοκαίρι στη μαμά μου, επειδή ήταν χωρισμένοι οι γονείς μου, ήμουν σοκολατένιος από την παραλία και στην Αγγλία ήταν όλοι άσπροι. Απλά πάντα υπήρχε το greek – greesy. Το greesy σημαίνει και λιγδιάρης. Δεν ήμουν αλλά ταιριάζει για να σε υποτιμήσουν. Όταν δούλευα στα Mc Donals – δε θα ξαναδουλέψω ποτέ στη ζωή μου σε κανένα Mc Donalds –   «έκανα μπλε» τον floor manager με σπάτουλα επειδή μου μίλησε ρατσιστικά. Εκείνη τη στιγμή είχα φτάσει στο αμήν. Παιδί 18 χρονών, σε ένα ξένο κράτος, έπαιρνα 3 λίρες και 5 cents την ώρα κι ένας τύπος 35 χρονών που ζει εκεί κι επειδή παραδείγματος χάρη χθες το βράδυ δεν τα πήγε καλά με τη γυναίκα του, το έβγαζε πάνω μου.

Νατάσσα Σχοινά: Έχεις υπάρξει 128 κιλά. Σε αντιμετώπισαν ποτέ “διαφορετικά”  ως προς το βάρος σου;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Όχι ποτέ. Εντάξει, πάντοτε είχα κάποιους φίλους που μου λέγανε «Έλα μπόζο», επειδή ήμουν λίγο νταμάρι αλλά είχα τέτοια παιδεία από τον πατέρα και τη μάνα μου που ήμουν πάντα εντάξει με μένα. Ναι, δεν ήμουν καλά στην υγεία μου. Δε μπορούσα να τρέξω, δε μπορούσα να κάνω πράγματα που ήθελα ή να βάλω κάποια ρούχα που ήθελα. Χάνοντας, βέβαια, τα κιλά οι γυναίκες άρχισαν να με φοβούνται ενώ ήμουν πιο ελκυστικός υποτίθεται. Ήταν περισσότερες οι χυλόπιτες που είχα φάει από όταν ήμουν χοντρούλης. Χοντρούλης ήμουν λίγο πιο πατρική φιγούρα, πιο αγκαλίτσας.

Νατάσσα Σχοινά: Έχασες 48 κιλά μέσα σε ενάμιση χρόνο. Τι ήταν αυτό που σου έδινε τη δύναμη κάθε μέρα να συνεχίζεις;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Ήμουν στο στρατό. Δεν είχα καμία επιλογή του να κάνω τίποτα, να βγω, να διασκεδάσω. Έχασα τον καλύτερό μου φίλο σε τροχαίο, τότε, στα 23 μου και για να αποφύγω να σκοτωθώ με όλους τους υπόλοιπους σταμάτησα να τρώω. Δεν είχα καμία διάθεση να φάω και έκανα γυμναστική πρώτη φορά στη ζωή μου συστηματικά, κάθε μέρα… Μία απίστευτη μανία, εκτόνωση τεράστια. Γενικά τα κιλά δε με ενδιέφεραν ποτέ. Αν είχα έναν ρόλο για τον οποίο έπρεπε να είμαι πάρα πολύ χοντρός ή αδύνατος θα το πάλευα αλλά να μου πεις από μόνος μου να το κάνω… Νο! Προτιμάω να είμαι με τους φίλους μου και να γελάω, να χαζολογάω, να πηγαίνω σινεμά, να κάνουμε βόλτες και ταξίδια.

Νατάσσα Σχοινά: Αγαπημένο βιβλίο;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Ο “Μικρός Πρίγκιπας” . Από παιδί, από πέμπτη δημοτικού. Μου το’ χε δώσει η κυρία Ρωξάνη, η καθηγήτριά μου, να γράψω ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Αγγλία. Μου’ σπασε τα νεύρα! Ήθελα να το σκίσω, να το κάψω και τελικά έγραψα ό, τι ψυχολογική βλακεία μου ήρθε. Είχα γράψει σελίδες των σελίδων. Το ξαναδιάβασα στα 19 και νομίζω ότι είναι από τα αγαπημένα μου παραμύθια. Γενικά τα παραμύθια μου αρέσουν πάρα πολύ.

3Νατάσσα Σχοινά: Και στον έρωτα θέλεις να ζήσεις το παραμύθι;
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Θα μ’ άρεσε, ναι! Μ’ αρέσει και το βρώμικο, να πάρουμε ένα hot dog να φάμε αλλά προτιμώ να φάω σε ένα ωραίο τραπέζι κι ας είναι φακές αλλά ο τρόπος όλος, το στήσιμο, έχει κάτι, σου δίνει κάτι, σε χαλαρώνει, ηρεμεί.

Νατάσσα Σχοινά: Ποια ήταν η μεγαλύτερη θυσία που έχεις κάνει για τον έρωτα;
Πυγμαίων Δαδακαρίδης: Δεν ήμουν εγώ. Άλλαξα τον εαυτό μου. Είναι το χειρότερο πράγμα κι είναι κι αυτό που κάνουν οι περισσότεροι… Παρουσιάζουν μια άλλη μάσκα από αυτό που είναι για να κάνουν καλή εντύπωση, για να είναι σωστοί, καθαροί, όμορφοι. Αν δεν είσαι εσύ όμως; Το πως ξυπνάς, το πρόγραμμά σου, ο τρόπος που μιλάς, ο τρόπος που εκφράζεσαι, ο τρόπος που ακουμπάς.

Νατάσσα Σχοινά: Βλέπω ότι έχεις ένα τατουάζ. Σημαίνει κάτι για σένα; 
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Δεν είναι το μόνο και είναι πολύ σημαντικά. Το ένα, από την αριστερή πλευρά, είναι η ζωή μου μέχρι στιγμής… «There is no easy way». Δε μ’ αρέσει ο εύκολος δρόμος, δεν είμαι “της καβάτζας” . Σε όσους έχω υποχρεωθεί επέστρεψα το αντάλλαγμα επί δέκα γιατί νομίζω ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Το άλλο είναι ένα τατουάζ σημαίνει «Δεν ξεχνάω» και έχει να κάνει με χιλιάδες πράγματα. Δεν ξεχνάω τις αξίες, το ποιος είμαι, που πάω και γιατί θέλω να φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω.

Όποιος είναι περίεργος να δει περί τίνος πρόκειται η ταινία, στην οποία συμμετέχει ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, μπορεί να πάρει μια μικρή γεύση από το trailer…

Για περισσότερες πληροφορίες για τη Νατάσα Σχοινά, πατήστε εδώ

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Βάντα Ζαφειράτου, η ταλαντούχα σχεδιάστρια των Vandazzz είναι “a girl who can dream… zzz””

written by Κατερίνα Μαντά

5Q5A6522

Η Βάντα Ζαφειράτου είναι η ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη σχεδιάστρια πίσω από το Brand Vandazzz…  Με αφοπλιστική ειλικρίνεια μας μιλά για τα “πάθη” της- που είναι ο σχεδιασμός ρούχων, αλλά και η ποιότητα των υφασμάτων – μας αναλύει τη φιλοσοφία της, και μοιράζεται μαζί μας τα όνειρά της…

The K–magazine :  Αν και μεγάλωσες μέσα στα υφάσματα, “άργησες” σχετικά να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη δημιουργία ρούχων. Θέλεις να μας μιλήσεις για την πορεία σου;
Βάντα Ζαφειράτου:  Μεγάλωσα παίζοντας με τα υφάσματα, το να φτιάχνω ρούχα ήταν αρχικά παιχνίδι και μετά χόμπυ. Όταν έπρεπε να πάρω μια ώριμη επαγγελματική απόφαση σκέφτηκα ότι το παιχνίδι δεν ήταν αρκετά σοβαρό για να γίνει η δουλειά μου, ήθελα να είμαι σοβαρή, μεγάλη και να ξεφύγω από το παιδικό και οικογενειακό περιβάλλον. Είναι το σοκ της ενηλικίωσης: μεγάλωσα και τώρα τι; Μια μικρή επανάσταση που τελικά λόγω πολλών συγκυριών κατέληξε σε άνευ όρων παράδοση. Όμως, αυτό δεν το θεωρώ ήττα, κέρδισα πολλά συνειδητοποιώντας ουσιαστικά τι θέλω να κάνω. Η νομική και η δικηγορία ήταν λιγότερο δημιουργικές από ότι φανταζόμουν, είμαι και λίγο απείθαρχη ως προς το ότι έχω φυσική ροπή στον αυτοσχεδιασμό…

The K–magazine :  Αυτό που ξεχωρίζει τη δουλειά σου, πέρα από τα ευφάνταστα σχέδια είναι και η υψηλή ποιότητα υφασμάτων και ραφής…στα οποία δίνεις μεγάλη σημασία, σωστά;
Βάντα Ζαφειράτου: Πρέπει να δίνουμε σημασία στη λεπτομέρεια πάντα! Όταν ετοιμάζω μια συλλογή ξέρω ότι μου δημιουργώ πραγματα που μου αρέσουν πολύ και κάνω εγώ τη δύσκολη πελάτισσα. Όταν ολοκληρώνεται, είμαι πολύ ευχαριστημένη αλλά για λίγο, σύντομα πιάνω μολύβι κ χαρτί και ξεκινάω να σχεδιάζω την επόμενη συλλογή… Εκεί μου φταίνε όλα και τίποτα δεν είναι αρκετό. Το προηγούμενο το είδαμε, το αγαπήσαμε αλλά αύριο δεν είναι αρκετό, αύριο θα θέλουμε κάτι άλλο και διαφορετικό! Έτσι είναι η μόδα άλλωστε…
056A2906 056A3490

The K–magazine : Στην Ελλάδα η οικονομική κρίση είναι δεδομένη,θεωρείς όμως ότι η Ελληνίδα “επενδύει” στο καλό ρούχο;
 Βάντα Ζαφειράτου: Δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω το καλό ρούχο επένδυση, συνήθως είναι η δικαιολογία που χρησιμοποιώ όταν διαπράττω ένα μικρό οικονομικό έγκλημα ψωνίζοντας κάτι που είναι καθ´όλα περιττό αλλά συνάμα απολύτως απαραίτητο! Ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να το λέω αυτό αλλά η επένδυση δεν είναι το ρούχο αλλά η διάθεσή μας, η ψυχολογία μας και οι μικρές χαρές που μπορούν να γεμίσουν τις μέρες μας. Όσο τέλειο και να είναι ένα ρούχο δεν επενδύουμε σε αυτό αλλά στον εαυτό μας. Και οι αποδόσεις αυτής της επένδυσης είναι όλα τα λεφτά!

The K–magazine : Έχεις κάνει “κρούσεις” σε αγορές του εξωτερικού;
Βάντα Ζαφειράτου: Ναι στα τελευταία μου ταξίδια έχω κάνει συζητήσεις για πιθανές συνεργασίες. Στο εξωτερικό υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα ρούχα resort και τις σειρές cruise…

The K–magazine : Πώς θα χαρακτήριζες τη μέση Ελληνίδα; Ασχολείται με τη μόδα ; Είναι κομψή;
 Βάντα Ζαφειράτου: Οι Ελληνίδες είναι σύγχρονες wonderwomen! Συνδυάζουν καριέρα, σπουδές, άθληση, κοινωνική ζωή, οικογένεια, κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα μέσα στο αυστηρό πλαίσιο ενός 24ωρου! Εννοείται πως μέσα σε όλα είναι και καλοντυμένη! Ενημερώνεται πολύ, ψάχνει ευκαιρίες, αναζητεί το διαφορετικό και το φρέσκο! Με τα κοινωνικά δίκτυα είναι όλες mini-bloggers και προσέχουν ιδιαίτερα την εικόνα τους.

The K–magazine : Εσύ σε ποιες γυναίκες απευθύνεσαι; Θεωρείς ότι πρέπει να έχουν συγκεκριμένο σωματότυπο για να φορέσουν τις δημιουργίες σου;
Βάντα Ζαφειράτου: Απευθύνομαι σε όλες τις γυναίκες, σίγουρα δεν ταιριάζουν όλα τα ρούχα σε όλους τους σωματότυπους αλλά υπάρχει η επιλογή ανάμεσα σε σχέδια ώστε να βρουν όλες το ιδανικό! Ξεκίνησα να φτιάχνω ρούχα για να αισθάνομαι πιο όμορφα κ όμορφη φορώντας τα, το ίδιο ελπίζω και για τις γυναίκες που θα φορέσουν τις δημιουργίες μου!
Είναι (όπως είπες) ρούχα ευκολοφόρετα …είναι όμως και προσιτά από οικονομικής άποψης;
Ναι είναι! Είναι δύσκολες εποχές και έχω προσπαθήσει να σεβαστώ τον καταναλωτή και τις ανάγκες του.

056A3355
056A3654
The K–magazine : Αλήθεια, από πού ή από ποιόν εμπνέεσαι;
 Βάντα Ζαφειράτου: Από τα ταξίδια που έχω κάνει και από αυτά που ονειρεύομαι να κάνω. Από τα watersports που είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Γενικά το σώμα και η κίνηση παίζουν πρωταρχικό ρόλο στη δημιουργία ενός ρούχου, από το πιο απλό μέχρι το πιο εντυπωσιακό κ περίτεχνο. Επίσης, με εμπνέουν οι γυναίκες που δεν προσπαθούν πολύ να εντυπωσιάσουν με την εμφάνιση τους αλλά σε αφήνουν άναυδο. Από το πηγαίο ταλέντο κάποιων καλλιτεχνών ή ακόμα από τη σκληρή δουλειά που έχουν καταβάλλει για να πετύχουν κάτι.
The K–magazine : Τι μουσική ακούς όταν σχεδιάζεις;
 Βάντα Ζαφειράτου: Είμαι τυχερή γιατί ζω δίπλα στη θάλασσα και ακούω το κύμα πριν κοιμηθώ, όταν ξυπνάω και όταν σχεδιάζω… Αν αυτό ακούγεται πολύ ρομαντικό και τέλειο, η αλήθεια είναι πως καμιά φορά μπορεί να με ξυπνήσουν κ τα κομπρεσέρ από κάποια οικοδομή…

The K–magazine : Υπάρχει κάποια διάσημη γυναίκα που θα ήθελες να είναι το πρόσωπο της επόμενης καμπάνιας σου;Και σε ποιο μέρος του κόσμου θα ήθελες να ταξιδέψεις για τη φωτογράφιση; 
 Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής έχω προτιμήσει real-life models αλλά είμαι fan πολλών διάσημων γυναικών που θα ήθελα πολύ να τις ντύσω. Πριν ένα μήνα φωτογραφίσαμε την gypsetter collection στο Los Angeles και ζω ακόμη υπό την επήρεια της πόλης των αγγέλων… Ονειρικά θα ήθελα στο Miami την Jennifer Lopez, στη Hawaii την Blake Lively ή την Jessica Alba, στη Σαντορίνη την Jennifer Aniston και στο Capri τη Sophia Lauren. A girl can dream…

056A3947

The K–magazine : Πλέον μπήκαμε στην άνοιξη… τι να περιμένουμε από την καινούργια σου κολεξιόν;
 Βάντα Ζαφειράτου: Πολλά prints και συνδυασμούς, αέρινα κοψίματα και μια έντονη αίσθηση ελευθερίας.

x 5Q5A5997The K–magazine : Ποια είναι η φιλοσοφία σου; το μότο της ζωής σου;
 Βάντα Ζαφειράτου: Keep palm and be sunkissed… Ο ήλιος είναι πηγή ενέργειας, ζωής! Το V με τους φοίνικες δεν είναι τυχαία το logo μου, αγαπάω πολύ την αίσθηση ηρεμίας και ανεμελιάς των διακοπών κ των θερινών προορισμών για αυτό έχω προσπαθήσει να την κουβαλάω μαζί μου παντού! Ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας που δουλεύω! Φτάνω κάθε μέρα από το δρόμο με τους πολλούς φοίνικες (παραλιακή) και έτσι έχω αυτή τη μικρή ψευδαίσθηση ότι είμαι για λίγο κάθε μέρα σε διακοπές! Όπως είπα και πριν “a girl can dream… zzz”

Sunkissed Resort Collections:
26 Aeolou Str., Athens
(+30) 210-3248626

Για περισσότερες πληροφορίες : www.vandazzz.com, www.instagram.com/vandazzz_com, [email protected]

Η φωτογράφιση της νέας  resort κολεξιόν “Gypsetter” πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες με μοντέλο τη Τέτη Καλαφάτη

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Κωνσταντίνος Μητροβγένης: O Μaitre του εκκεντρικού στη 15η Athens Exclusive Designers Week!, από την Ελευθερία Σπυράκη

written by Ελευθερία Σπυράκη

74368_102893426450679_2009005_nΔημιουργικός, ταλαντούχος και αυθεντικός, τρία χαρακτηριστικά που ταιριάζουν ιδιαίτερα στο προφίλ του , μιας και πρόκειται για έναν από τους καλύτερους fashion designer της νέας γενιάς. Φυσικά και δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Μητροβγένη , ο οποίος εν όψη της AEDW μας μιλάει για την εμπειρία του στον θεσμό, το πόσο έχει επηρεάσει η κρίση τον χώρο της μόδας , αλλά και για τις στιλιστικές επιλογές των Ελληνίδων.

Ελευθερία Σπυράκη   : Γνωρίζοντας ότι είσαι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα δραστήριος και δημιουργικός , θα ήθελα να μου πεις, σε τι φάση σε πετυχαίνουμε αυτή την στιγμή, τι καλό ετοιμάζεις;
Κωνσταντίνος Μητροβγένης : Ετοιμάζω την νέα μου συλλογή “Unfold” για Φθινόπωρο Χειμώνα 2014, που θα παρουσιάσω στις 31 Μαρτίου στην AXDW.

E.S  : Σήμερα ξεκινά η 15η Athens Exclusive Designers Week στην οποίο και θα συμμετέχεις για ακόμη μια φορά. Μίλησε μου για την εμπειρία σου αυτή, και αν θες, δώσε μας μια γεύση για το τι πρόκειται να δούμε στο catwalk από την προσωπική σου συλλογή.
K.M : Η AXDW για μένα και όχι μόνο, είναι αντικειμενικά ένας θεσμός που σέβεται την μόδα ,  στηρίζει τους δημιουργούς, εξάγει την ελληνική εργασία των σχεδιαστών και την αναγάγει σε ένα άλλο level. Αυτή τη φορά στο catwalk θα δούμε πτυχώσεις εξ ου και η Unfold Συλλογή. Πτυχώσεις και πιέτες εναρμονισμένες στο σώμα, σε απόλυτη ισορροπία.

E.S   : Η παρουσία σου στο θεσμό του AEDW κατά πολλούς ξεχωρίζει. Εσύ από την μεριά σου , τι θεωρείς ότι σε κάνει τόσο σαν άνθρωπο , αλλά και σαν δημιουργό αρεστό ανάμεσα σε τόσους άλλους καταξιωμένους designers;
K.M :Ό,τι είμαστε στην εργασία μας είμαστε και στην προσωπικότητά μας. Άρα, απαντώντας και στα δύο μαζί, θέλω να πιστεύω πως είναι αρεστά αυτά, διότι προσπαθώ πάντα να περάσω τα μηνύματά μου, τα νοήματά μου, προσπαθώ με τη σειρά μου και όσο μου επιτρέπεται να εμπνεύσω με την σειρά μου… Εύχομαι να το πετυχαίνω.

E.S  :Τι αποτέλεσε αφορμή στο να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με τον χώρο της μόδας και ποια η θέση της οικογένειας σου στην απόφαση σου αυτή;
K.M : Η αφορμή προήλθε από την επιθυμία μου να σχεδιάζω ο ίδιος τα δικά μου ρούχα, στο δικό μου αποκλειστικά στυλ. Αυτό ήταν το έναυσμα. Η οικογένειά μου ήταν και είναι πάντα δίπλα μου στις αποφάσεις μου και είμαι ευγνώμων για αυτό.

E.S  : Τι είναι για εσένα μόδα και ποια η φιλοσοφία σου απέναντι σε εκείνη;
K.M : Η μόδα είναι τέχνη. Η μόδα είναι παράξενη. Δεν είναι πάντα όμορφη. Αλλά έχει προσωπικότητα. Η προσωπικότητα, η ομορφιά, η ατέλεια, σου δημιουργούν συναισθήματα. Και η τέχνη σε κάνει να ΝΙΩΘΕΙΣ.

E.S   : Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον Κωνσταντίνο Μητροβγένη;
K.M : Η ζωή. Ο αγώνας για αυτοβελτίωση. Η απάντηση στην  ερώτηση «τι θα αφήσω πίσω μου;».

9876_526248704089063_799882749_nE.S :  Κατά την γνώμη σου, ένας δημιουργός haute couture, που θα πρέπει να στοχεύει τώρα το 2014 δεδομένου της κρίσης που διανύουμε, στο να είναι εμπορικά τα κομμάτια που θα παρουσιάσει στην αγορά ή απλώς να ξεχωρίζουν λόγω design σε σχέση με τις απλές αλυσίδες ρούχων;
K.M : Υψηλή ραπτική σημαίνει αποκλειστικότητα. Υψηλής ποιότητας, ακριβά υφάσματα και ραμμένα με εξαιρετική προσοχή και λεπτομέρεια. Και σε prêt-a-porte συλλογές όμως σχεδιαστών θα δει κανείς αυτή την λεπτομέρεια και την μοναδικότητα. Την ιδιαιτερότητα σίγουρα σε σχέση με απλές αλυσίδες ρούχων. Υπάρχει διαφοροποίηση και θεωρώ είναι εμφανής, χωρίς να τις υποτιμώ. Δεδομένης της κρίσης, όπως αναφέρετε, αυτό είναι το στοίχημα της διατήρησης της τέχνης μας.

E.S  : Πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική κατάσταση της χώρας τον κόσμο της μόδας και κατά πόσον έχουν αλλάξει οι απαιτήσεις των πελατών σου σε σχέση με τις εποχές, προ κρίσης;
K.M :Έχει επηρεάσει αναμφίβολα. Οι απαιτήσεις είναι οι ίδιες, οι τιμές όμως έχουν διαμορφωθεί προς τα κάτω σίγουρα.

E.S ·  Τα τελευταία χρόνια συναντάμε το εξής φαινόμενο: Αρκετές βιομηχανίες ρούχων , θέλοντας να διευκολύνουν το αγοραστικό κοινό, ρίχνουν τις τιμές τους , γεγονός που τους οδηγεί και εκείνους ταυτόχρονα να καταφεύγουν σε φθηνότερα υφάσματα που τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται όχι και τόσο καλής ποιότητας. Κατά την γνώμη σου η όλη αυτή κατάσταση θεωρείς ότι θα έχει κάποιου είδους αντίκτυπο στην Ελληνική αγορά;
K.M : Φανταστείτε η ελληνική παραγωγή σε σχέση με την τελευταία 5ετία έχει μειωθεί στο 1/3. Ιδιαίτερη αύξηση έχει παρατηρηθεί και σε εισαγωγές από eshops ενδυμάτων του εξωτερικού. Αυτό είναι μια μεγάλη πληγή για τους Έλληνες σχεδιαστές που επιμένουν στην ποιότητα με  αντάλλαγμα το μικρότερο περιθώριο κέρδους, μοιραία.
Άρα, έντονο αρνητικό αντίκτυπο στη δουλειά μας.

483210_290492474357439_610947414_nE.S :  Ποια η άποψή σου για τις στιλιστικές επιλογές των Ελληνίδων εν έτη 2014;  Θεωρείς ότι η Ελληνίδα έχει προσωπική άποψη και γούστο σε ότι αφορά στην εμφάνισή της ή ακολουθεί αυστηρά ότι επιτάσσει η μόδα;
K.M: Το 2014 είναι της μόδας το hipster style δεν είναι;  Ανάλαφρο, σπορ, ελαφρώς ατημέλητο αλλά In. Δε θα πάψουν όμως ποτέ να υπάρχουν και τα πραγματικά chic ντυσίματα, που χαίρομαι ιδιαίτερα όταν τα βλέπω. Οι επιλογές με προσωπικότητα. Έχει άποψη η Ελληνίδα, το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Το βλέπω!

E.S :  Κατερίνα Στικούδη, Νίκος Γκάνος, Vegas και πολλοί άλλοι , είναι τα ονόματα καλλιτεχνών που εμπιστεύονται την σκηνική τους παρουσία στα χέρια σου. Πως αισθάνεσαι για την εμπιστοσύνη αυτών των ανθρώπων στο πρόσωπο σου;
K.M : Χαρούμενος και ευγνώμων. Ταιριάζουν οι χημείες μας και βγαίνει πάντα το βέλτιστο αποτέλεσμα.

E.S  : Τέλος θα ήθελα μια ευχή για την Εβδομάδα μόδας που πλησιάζει…
KM: Καλή επιτυχία σε όλους μας! Ας είναι κάθε μέρα σαν εβδομάδα μόδας και ας είναι η ζωή μας όλη ένα φαντασμαγορικό catwalk!

Όσοι λοιπόν επιθυμείτε να παρακολουθήστε από κοντά την νέα συλλογή του Κωνσταντίνου Μητροβγένη ‘‘Unfold ” Φθινόπωρο/ Χειμώνας 2014/2015 στο AEDW , δεν έχετε, από το να επισκεφτείτε το Συνεδριακό Κέντρο Εθνικής Ασφαλιστικής τη Δευτέρα 31 Μαρτίου και να ζήσετε από κοντά την μεγάλη και λαμπερή γιορτή της μόδας.

2 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αλέξανδρος Καλπακίδης :«Η τέχνη είναι για τον κάθε ένα ξεχωριστά», από τη Βαλιάνα Κοσμά

written by The K-magazine

αλεξ1Όταν κάτι το θέλουμε πολύ, στο τέλος το δημιουργούμε. Κάπως έτσι έγινε και με τον Αλέξανδρο Καλπακίδη και «Το παγκάκι». Το γνώρισε πριν 17 χρόνια και από τότε ήθελε να το ανεβάσει στη σκηνή. Φέτος το όνειρο αυτό πραγματοποιήθηκε. Η κρίση δίνει ευκαιρίες, όπως λέει και ο ίδιος. Ο Αλέξανδρος είναι «παιδί του θεάτρου». Γεννήθηκε στη Γερμανία, μεγάλωσε στην Ελλάδα, έκανε τις πρώτες του σπουδές και παραστάσεις στη Γερμανία, λίγα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Μετά ήρθε ξανά στην Ελλάδα. Έχει τελειώσει τη σχολή του Γιώργου Κιμούλη και φέτος τον βλέπουμε στις παραστάσεις «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο» και «Το παγκάκι» .

Βαλιάνα Κοσμά: Αρχικά Αλέξανδρε «μύησέ» μας στον κόσμο της παράστασης.
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Η παράσταση λέγεται «το παγκάκι» του Αλεξάντερ Γκέλμαν. Θέλαμε να κρατήσουμε τη ρώσικη ονομασία του έργου, που είναι «Σκαμέικα». Το γράφουμε δίπλα στον τίτλο, αλλά ακόμα το φοβόμαστε. Τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία έχει κάνει ο Γρηγόρης Καραντινάκης (ο οποίος έχει μεταφέρει όλον τον ποιητικό ρεαλισμό του έργου), τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Βασίλης Μπαρμπαρίγος, τη μουσική έχουν επιμεληθεί τα Κίτρινα Ποδήλατα (έχουν γράψει κι ένα τραγούδι για την παράσταση που δεν έχει βγει ακόμα), την επιμέλεια της κίνησης έχει κάνει η Ζωή Κολλάτου και παίζουμε η Έλενα Μαρσίδου κι εγώ.

Βαλιάνα Κοσμά: Πες μας λίγα λόγια για τους δύο ήρωες της παράστασης.
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Είναι δύο «καραγκιοζάκια» που προσπαθούν μέσα από το ψέμα να βρουν την αλήθεια τους κι αυτό θέλουμε να δείξουμε… Είναι δύο απελπισμένοι άνθρωποι, τη δεκαετία του 80 στη Ρωσία, γεμάτοι περιορισμούς. Ας μην ξεχνάμε πως η Ρωσία ήταν ακόμα Σοβιετική ένωση και η διασκέδαση των ανθρώπων ήταν στα πάρκα. Εκεί στα παγκάκια έπαιζαν, γελούσαν, φλέρταραν, ερωτεύονταν… ακριβώς όπως στην παράσταση.

παγκακι2Βαλιάνα Κοσμά: Το στήσιμο στο φουαγιέ είναι πολύ ενδιαφέρον. Πώς είναι για εσάς (τους ηθοποιούς) αυτό;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Ναι, είναι σαν αρένα. Σε φέρνει πιο κοντά. Είναι δύσκολο για μας να είμαστε σε απόσταση αναπνοής από το θεατή. Εγώ δεν το είχα ξανακάνει, αλλά έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Στην αρχή είναι λίγο αμήχανο κάθε φορά, αλλά μετά αντιδρά ο κόσμος ή ακόμα και συμμετέχει. Ο κόσμος μπαίνει σε μια διαδικασία. Επειδή είσαι πολύ κοντά, γίνεσαι μέλος της παράστασης. Είναι σαν τηλεόραση να το βλέπεις τόσο κοντά. Είναι και η ιστορία τέτοια, που τους αφορά όλους. Μπορείς να γελάσεις και να συγκινηθείς την ίδια στιγμή. Είναι η ζωή μας. Είναι ένα απλό κείμενο, με βαθύ νόημα ταυτόχρονα. Ο καθένας κάτι θα πάρει. Μην ξεχνάς, ότι η Τέχνη είναι για τον κάθε ένα ξεχωριστά. Το έργο είναι σε μορφή work in progress, δηλαδή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η τελική μορφή του. Είναι μια δουλειά σε εξέλιξη, κάθε φορά αλλάζει, διορθώνεται, βελτιώνεται. Μέχρι την τελική του μορφή την επόμενη χρονιά.

Βαλιάνα Κοσμά: Πώς θα ήθελες να έχει διαμορφωθεί η παράσταση του χρόνου; Στο φουαγιέ ή στο θέατρο;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Να σου πω την αλήθεια, θα προτιμούσα να είναι στο θέατρο. Είναι μια παράσταση που την πιστεύω και μπορεί πολύ όμορφα να στηθεί και στη σκηνή.

Βαλιάνα Κοσμά: Πιστεύεις ωστόσο ότι το συναίσθημα, όλη αυτή η ζωντάνια, που είχαν όλοι οι θεατές ότι μπορεί να αποδοθεί το ίδιο στη σκηνή;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Σ’αυτό έχεις δίκιο. Φοβάμαι πως δεν θα είναι το ίδιο. Δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο εμείς παίζουμε καλά, είναι θέμα ενέργειας. Η «αρένα» αυτή που έχει στηθεί με τις πολλές οπτικές γωνίες, βάζει το θεατή πολύ εύκολα στο παιχνίδι. Στο απόλυτο σκοτάδι δεν ξέρω αν θα είναι το ίδιο, αλλά το έργο γράφτηκε για να παιχτεί στη σκηνή με κινηματογραφική ματιά. Από την άλλη, όταν ο θεατής είναι πολύ κοντά φοβάται να γελάσει και να συγκινηθεί. Ακόμα είναι σε εξέλιξη όμως. Θα το δούμε μέχρι του χρόνου.

amarinela2Βαλιάνα Κοσμά: Επίσης, μια τέτοια παράσταση στο φουαγιέ του θεάτρου, ίσως να μην μαζεύει τόσο κόσμο…
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Αρχικά δεν την έχει μάθει ο κόσμος ακόμα. Σήμερα για παράδειγμα, ήταν 20 και κάτι άτομα. Δεν με πείραξε. Ο χώρος μπορεί να «φιλοξενήσει» άνετα μέχρι 40 άτομα. Αυτός είναι ο στόχος. Αν καταφέρουμε να υπάρχουν 40 άτομα κάθε φορά, θα είμαι ευχαριστημένος. Κοίτα, ήμουν τρία χρόνια με το Σπύρο Παπαδόπουλο στον «τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» και τώρα είμαι στο «η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο». Δεν πέφτει καρφίτσα. Σε κάθε παράσταση έχει χίλια άτομα και έχουμε τόσο προσωπικό μέσα να μας φροντίζει. Αλλά να σου πω κάτι; Αυτό που κάνω τώρα το αγαπάω περισσότερο!

Βαλιάνα Κοσμά: Προσεγμένη στις λεπτομέρειες η παράσταση…
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Βέβαια! Η «μπύρα» που πίνω, η εφημερίδα… είναι όλα ρώσικα! Εκτός από το στυλό, αλλά κάτι θα κάνουμε!

Βαλιάνα Κοσμά: Τις άσπρες κάλτσες που φορούσες, ποιος τις σκέφτηκε;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: (Γέλια) Ήταν δική μου ιδέα! Δεν τα σπάει; Είναι το πρώτο που παρατηρούν όλοι όταν βγαίνω στη σκηνή. Δε μπορώ ούτε να τις βλέπω τις άσπρες κάλτσες, αλλά είναι στη δεκαετία του 80 η παράσταση και είναι απαραίτητες! Μου αρέσει να παρατηρώ τις λεπτομέρειες!

Βαλιάνα Κοσμά: Εσύ έχεις δει τον εαυτό σου στο χαρακτήρα που υποδύεσαι;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: (Γέλια) Ναι, τον έχω δει. Γύρω στο 70-80% μάλιστα! Γι’αυτό το έργο αυτό με αφορά πολύ. Εδώ και 17 χρόνια, από τότε που το είχα γνωρίσει στη σχολή του Γιώργου Κιμούλη, που μας το είχε φέρει η Ταμίλα Κουλίεβα. Είχαμε κάνει κάποιες σκηνές, αλλά πάντα έλεγα ότι αυτό το έργο θέλω κάποια στιγμή να το κάνω. Ήταν ένα απωθημένο, ένα όνειρο…

Βαλιάνα Κοσμά: Θεωρείς ότι η κρίση βοηθάει παραστάσεις σαν «Το παγκάκι»;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Σε άλλες εποχές δε θα μπορούσα να το κάνω. Δεν έχω τα λεφτά να κάνω μια παραγωγή. Τυχαία είπα στην Έλενα Μαρσίδου πέρυσι «θα την κάνουμε την παράσταση ή όχι;» και συμφώνησε. Βρέθηκαν οι άνθρωποι αυτοί όλοι, κάποιοι δεν πήραν καθόλου λεφτά, κάποιοι θα πάρουν λεφτά (πολύ λίγα όμως) και την αναλάβαμε την παραγωγή η Έλενα κι εγώ. Μετά βρέθηκε το Ακροπόλ και βοήθησε, οπότε γίνεται σαν συμπαραγωγή. Τώρα που οι εποχές είναι δύσκολες, έρχονται όλοι και βοηθούν χωρίς λεφτά ή με πολύ λίγα κι όποτε έχετε! Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό και δε σημαίνει ότι επειδή είναι φθηνό, δεν είναι καλό!

αλεξ3Βαλιάνα Κοσμά: Είσαι στο χώρο εδώ και 18 χρόνια. Το ψέμα που πραγματεύεται η παράσταση, πόσο σε έχει επηρεάσει στον τομέα αυτόν;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Δεν έχω βιώσει ψέμα στο χώρο να σου πω την αλήθεια. Ή δε θέλω να το καταλάβω. Τα αφήνω κάτι τέτοια να περνούν. Στην προσωπική μου ζωή και στις φιλικές μου σχέσεις, εκεί ναι. Έχω βιώσει ψέμα… και άγριο μάλιστα! Διαλύθηκε μια φιλία μάλιστα από αυτό. Δεν είναι ωραίο το ψέμα, αν και έχω πει κι εγώ. Καμία φορά χρειάζεται όμως. Δεν αντέχεται πάντα η αλήθεια ή τουλάχιστον δεν την αντέχουν όλοι οι άνθρωποι…

Βαλιάνα Κοσμά: Κάποιοι έχουν δηλώσει πως τώρα με την κρίση «ξεσκαρτάρει ο κόσμος του θεάτρου». Εσύ τι έχεις να πεις γι’αυτό;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Θα συμφωνήσω εν μέρει. Όντως γίνεται ένα ξεσκαρτάρισμα. Με μεγάλη μου όμως λύπη ταυτόχρονα, διαπιστώνω πως δε γίνεται τόσο όσο θα έπρεπε. Η επιλογή των ηθοποιών για μια παράσταση, γίνεται με τα ίδια «τηλεοπτικά» κριτήρια που γινόταν πριν λίγα χρόνια, με το πόσο «πουλάς» ή όχι, με το πόσο αναγνωρίσιμος είσαι. Ίσως να παίζουν στο θέατρο λίγο λιγότερα μοντέλα απ’ότι παλαιότερα. Θεωρώ ότι τα μοντέλα δεν έχουν θέση στο θέατρο. Κάνουν άλλη δουλειά. Ακόμα κι αν περάσουν από δραματική σχολή, κάνουν αμέσως πρωταγωνιστικό ρόλο. Πόσο αθώο μπορεί να είναι αυτό; Ο καθένας στη δουλειά του. Ο πολιτικός στη δουλειά του, η ηθοποιοί στη δουλειά τους, όχι πολιτικοί. Δε μπορώ να γίνω τώρα ηλεκτρολόγος ή γιατρός.

Βαλιάνα Κοσμά: Εσύ γιατί δεν έχεις κάνει πολύ τηλεόραση;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Δεν είναι ότι δεν ήθελα, ούτε θέλω να φανεί ότι κλαίγομαι. Δεν έτυχε! Στην αρχή δεν την ήξερα, τη φοβόμουν. Ήρθα στην Ελλάδα το 95 από το Βερολίνο, όπου είχα ξεκινήσει το θέατρο από το 91. Ξεκίνησα στη σχολή του Κιμούλη, αλλά με ενδιέφερε το θέατρο. Δε γνώριζα πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα, είχα τη γερμανική νοοτροπία ακόμα. Μου είχαν κάνει προτάσεις για σήριαλ τότε, που άνθιζαν και γυρίζονταν 40 τη σεζόν, αλλά δε δέχτηκα. Τώρα καλά έκανα ή όχι… θα δείξει!

Βαλιάνα Κοσμά: Τώρα όμως έχουν αρχίσει καινούριες σειρές…
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Ναι, αλλά βλέπεις και μόνη σου ότι υπάρχει ένας «σφιχτός κλοιός» όσον αφορά τους ηθοποιούς. Τώρα με το «κάτω Παρτάλι» κάτι γίνεται. Φοβούνται οι Έλληνες να αγαπήσουν καινούρια πρόσωπα.

παγκακιΒαλιάνα Κοσμά: Ποιους συνεργάτες σου έχεις ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Οφείλω πολλά στο Γιώργο Κιμούλη. Είναι μεγάλος δάσκαλος, έμαθα πολλά από αυτόν. Μου έμαθε στι σημαίνει ηθοποιός, σκηνή, θέατρο. Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος επίσης με βοήθησε πολύ και δουλέψαμε 2 χρόνια μαζί. Πάρα πολλά οφείλω και στον Σπύρο Παπαδόπουλο, με τον οποίο συνεργαστήκαμε τόσα χρόνια, ξέρει το έργο που παίζω τώρα και με ενθάρρυνε να το κάνω. Η Σοφία Φιλιππίδου είναι μια σχολή από μόνη της. Μαθαίνεις θέατρο μαζί της. Ωραίες συνεργασίες έχω κάνει με το Σταμάτη Φασουλή (που προσέχει πώς θα βγάλει το καλύτερο από τον κάθε ηθοποιό), τον Πέτρο Ζούλια και βέβαια το φίλο μου Αντώνη Καρυστινό, ο οποίος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.

Βαλιάνα Κοσμά: Με τη Μαρινέλλα πώς είναι η συνεργασία σας;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Είναι καταπληκτική. Πάει πρώτη στο θέατρο και φεύγει τελευταία. Είναι πάντα έτοιμη, έχει εκπληκτική φωνή, μας προσέχει όλους πάρα πολύ, φροντίζει κάθε λεπτομέρεια. Γενικά η παράσταση αυτή έχει μια νότα αισιοδοξίας. Φτάνει πια… Όλοι μες στα μούτρα είμαστε συνέχεια! Υπάρχει η στεναχώρια, αλλά υπάρχει κι αυτό. Υπάρχει και το μαύρο, αλλά υπάρχει και το άσπρο… και το μπλε και το κόκκινο… τόσα χρώματα!

Βαλιάνα Κοσμά: Πόση σημασία έχει η ομαδικότητα στο χώρο του θεάτρου;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Πολύ μεγάλη. Αν είναι ο ένας καλός δεν ξεχωρίζει η παράσταση και το θέμα είναι να γίνεται λόγος για την παράσταση. Αν είναι καλή αυτή, είναι και οι ηθοποιοί. Και βέβαια μου αρέσει να ακούω ότι παίζω καλά, αλλά έχει περισσότερη σημασία να αρέσει η παράσταση στο σύνολό της. Αλλιώς δε θα έχει λόγο κάποιος να έρθει να τη δει. Πρώτα η παράσταση, μετά εμείς.

Βαλιάνα Κοσμά: Οικονομικό όφελος ή υστεροφημία;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Δύσκολο άθλημα η ηθοποιία. Η τωρινή παράσταση είναι ένα πείραμα για μένα. Ήθελα να δοκιμαστώ. Τώρα, αν βγουν και χρήματα από αυτό, θα είμαι τρισευτυχισμένος!

Βαλιάνα Κοσμά: Ποιους ρόλους θα ήθελες να παίξεις;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Το είπα και πριν, αυτό που κάνω τώρα ήταν ένας ρόλος που πάντα ονειρευόμουν να κάνω. Μου αρέσει πολύ το ρώσικο θέατρο. Στο «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ, ο Αστρόφ (ο γιατρός) είναι ένας εξαιρετικός ρόλος. Έχει πάρα πολλά. Δεν το ψάχνω έτσι, δεν έχω απωθημένα για ρόλους. Μου αρέσει πολύ ο Τσέχωφ κι αισθάνομαι ότι με το θέατρο αυτό έχουμε πολλά κοινά σημεία.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAΒαλιάνα Κοσμά: Για το μέλλον;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Μαύρο κι άραχνο. (Γέλια) Να σου πω την αλήθεια όμως, δυσκολεύομαι να το δω θετικά. Δε βάζουμε μυαλό εμείς οι Έλληνες… Προσπαθώ να το δω θετικά όμως. Θέλω το έργο αυτό να το δω να παίζεται και την επόμενη χρονιά και να πάει καλά. Θέλω να βγαίνω έξω από το σπίτι και να βλέπω ανθρώπους να χαμογελούν. Να ρωτάω κάποιον τι κάνει, να λέει ότι είναι καλά και να το εννοεί.

Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης είναι ηθοποιός. Όχι μόνο επειδή παίζει στο θέατρο, αλλά και με την ετυμολογική σημασία της λέξης. Ποιεί ήθος, διαμορφώνει χαρακτήρα, σέβεται το έργο, τους θεατές, τον εαυτό του. Βλέποντάς τον να παίζει στη σκηνή τον συμπαθείς. Γνωρίζοντάς τον από κοντά, τον εκτιμάς.

Η παράσταση «Το παγκάκι» παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο φουαγιέ του Θεάτρου Βασιλάκου, στον Κεραμεικό. Μπείτε στην αρένα. Μη φοβηθείτε να γελάσετε ή να συγκινηθείτε… Άλλωστε, έστω και σε μία φράση θα δείτε κομμάτια της δικής σας 

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ανακαλύπτοντας τον Pericles Kondylatos…, από την Ελισάβετ Χατζηγάκη

written by Ελισαβετ Χατζηγάκη

pk2Μια ενδιαφέρουσα και εφ’όλης της ύλης συζήτηση είχαμε με τον νεαρό, ανερχόμενο, δημιουργικό Περικλή Κονδυλάτο, σχεδιαστή των ομώνυμων κοσμημάτων. Οι δημιουργίες του, ξεχωριστές, θηλυκές και με μεγάλες δόσεις φαντασίας μας «ταξιδεύουν» σ’ έναν κόσμο μαγικό, αυτόν των Pericles Kondylatos Jewellery…
 

Ελισάβετ Χατζηγάκη: Πώς ξεκίνησε για εσάς το ταξίδι στον κόσμο του κοσμήματος?
Περικλής Κονδυλάτος: Προέρχομαι από τον καλλιτεχνικό – εικαστικό χώρο, και βασική μου ενασχόληση ήταν η ζωγραφική και η γλυπτική. Έκανα παράλληλα κοσμήματα σε ερασιτεχνικό επίπεδο και είδα ότι είχαν ζήτηση, oπότε το ακολούθησα. Eίναι ένα ταξίδι που δεν το σχεδίασα, ήθελε ο Ήλιος και η Σελήνη να γίνει..

Ε.Χ:Γιατί επιλέξατε το σχεδιασμό κοσμημάτων?
Π.Κ:Μάλλον με επέλεξε.

Ε.Χ:Τα κοσμήματα σας είναι ιδιαίτερα, ξεχωριστά και εξαιρετικά πρωτότυπα, δεν θα μπορούσα να μην σας ρωτήσω από που αντλείτε την έμπνευσή σας;
Π.Κ:Καταρχήν ευχαριστώ!
Μου έχουν κάνει κι’άλλες φορές αυτή την ερώτηση, και κάθε φορά με  εκπλήσσει το ίδιο.Αισθάνομαι ότι υπάρχει μια αντίληψη ότι ο καλλιτέχνης  είναι κάτι άδειο και πρέπει να αντλήσει έμπνευση από κάπου. Συμβαίνει το αντίθετο: ο καλλιτέχνης είναι κάτι τόσο γεμάτο που ξεχειλίζει, και αυτό που ξεχειλίζει το ονομάζουμε τέχνη.

Ε.Χ:Κάθε κόσμημα κρύβει ένα θεατρικό, elegant concept, θεωρείτε ότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό που κάνει τις δημιουργίες σας μοναδικές;
Π.Κ:Μπορεί ναι, αυτό που προσπαθώ να κάνω, είναι να είμαι αληθινός στο καλλιτεχνικό μου όραμα, και όταν αυτό αρέσει και στους άλλους με ευχαριστεί.

Ε.Χ:Τι πιστεύετε ότι βλέπει μια γυναίκα στα κοσμήματα σας και τα υιοθετεί, τα φορά και τα αγαπά;
Π.Κ:Πιστεύω πως οι γυναίκες που αγοράζουν τα κοσμήματα μου βλέπουν κάτι από τον εαυτό τους σε αυτά. Δεν πιστεύω ότι αγοράζουμε πράγματα που θα μας κάνουν πιο όμορφους,sexy, ελκυστικούς κλπ. Πιστεύω πως αγοράζουμε πράγματα που αντανακλούν κάτι από το μέσα μας στο έξω μας. Κάτι που θα δώσει στον άλλο ένα μήνυμα για το τι συμβαίνει πιο μέσα. Θα μου πεις μα η μόδα δεν είναι κάτι επιφανειακό? Είναι, σε πρώτη ανάγνωση, αλλά αν κοιτάξεις πιο βαθιά τελικά δεν είναι. Ότι επιλεγούμε, αυτό είμαστε. Και αυτό που παλεύουμε να δείξουμε προς τα έξω όσο και αν νομίζουμε ότι είναι η εικόνα μας δεν είναι. Είναι μια αλήθεια. Ξέρεις γιατί; Γιατί η αλήθεια για μας είναι μια συνισταμένη του τι πιστεύουμε εμείς για εμάς και του τι πιστεύουν οι άλλοι για μας.
pk1

Ε.Χ:Ή Ελλάδα αποτελεί πρόσφορο και φιλόξενο έδαφος για νέους, ταλαντούχους, ξεχωριστούς και «εκκεντρικούς» καλλιτέχνες όπως εσείς;
Π.Κ:Δεν μπορώ να σου απαντήσω γενικά, μπορώ να σου πω για εμένα: Δεν νιώθω ότι είμαι στο πιο “hot spot” μέρος του πλανήτη από άποψη μόδας και design αλλά νιώθω ότι για το σημείο που βρίσκομαι εγώ σαν Περικλής  είμαι στο σωστό μέρος για τώρα.

pk3Ε.Χ: Ποιες είναι οι δυσκολίες και τα ρίσκα που ενδεχομένως πήρατε στο ξεκίνημα σας;
Π.Κ:Όλη η ζωή είναι ένα ρίσκο και κάθε επιλογή που κάνουμε γίνεται εις βάρος μιας άλλης επιλογής που θα μπορούσαμε να κάνουμε στην θέση αυτής που κάναμε, οπότε δεν αισθάνομαι ότι έκανα κάτι παρακινδυνευμένο. Ίσως κάποιος που με έβλεπε απέξω να θεωρούσε ένα ρίσκο το ότι έφυγα από τον εικαστικό χώρο που ήξερα πέντε  ανθρώπους και είχα κάνει κάποια πράγματα και πήγα σε έναν εντελώς άγνωστο για μένα χώρο, σε αυτόν της μόδας. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι η ζωή είναι πάνω απ’ όλα ελευθερία και η δυνατότητα να υπάρχεις σε όποια πραγματικότητα σου λέει η καρδιά σου. Εάν κάποια στιγμή αλλάζεις εσωτερικό παλμό πρέπει να συντονιστείς με νέα πράγματα, αλλιώς ενδέχεται να νιώσεις πως δεν προχωράς. Ρίσκο είναι να μην παίρνεις κανένα ρίσκο.

Ε.Χ:Θεωρείτε ότι σε μία εποχή καθαρά εμπορική ένας σχεδιαστής-καλλιτέχνης «αναγκάζεται» να κάνει «εκπτώσεις» στη φαντασία και στη δημιουργικότητά του ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του αγοραστικού κοινού;
Π.Κ:Κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να κάνει τίποτα. Νομίζω ότι μπορείς να διαλέξεις και να πάρεις τι θέλεις από την ζωή. Αν σε ενδιαφέρει να ικανοποιήσεις κάποιο συγκεκριμένο κοινό η να βγάλεις τα τάδε χρήματα και για να φτάσεις τον στόχο σου και πρέπει να κάνεις κάποιες εκπτώσεις και σου αρέσουν οι εκπτώσεις σαν άνθρωπος, και μέσα σε όλο αυτό είσαι και συνειδητός τότε δεν βλέπω τίποτα κακό. Εγώ δεν αναγκάζομαι να κάνω τίποτα, μάλλον θα στο θέσω αλλιώς:  δεν αισθάνομαι ότι αναγκάζομαι, λέω στο εαυτό μου: «αυτές είναι οι επιλογές σου, διαλέγεις και παίρνεις»

pk7Ε.Χ: Ως ανερχόμενος, νέος και “φρέσκος” σχεδιαστής κοσμημάτων, ποια θα ήταν η συμβουλή σας προς τα νέα παιδιά που ονειρεύονται μια καριέρα στη μόδα ως σχεδιαστές (στο κόσμημα ειδικότερα);
Π.Κ:Θα τα συμβούλευα να ρωτήσουν τον εαυτό τους τι θέλει. Αν θέλουν να κάνουν μια καριέρα στην μόδα και ξέρουν τι πραγματικά  σημαίνει καριέρα στη μόδα, τότε να δουν με ανοιχτά μάτια ποιο είναι το τίμημα της επιλογής τους. Να τα ζυγίσουν και αν ακόμα θέλουν αυτό που θέλουν, να προχωρήσουν.Η φιλοδοξία πρέπει να συνοδεύεται από ικανότητα αλλιώς ακολουθεί πόνος.

Ε.Χ:Οι δημιουργίες σας απευθύνονται στις πιο «τολμηρές», πιστεύετε ότι γενικά, οι Ελληνίδες τολμούν στο κόσμημα ή είναι πιο «συντηρητικές» στις επιλογές τους;
Π.Κ:Πιστεύω ότι οι Ελληνίδες είναι άνθρωποι πάνω απ’ όλα που είναι ξεχωριστοί με τις ιδιαίτερες και μοναδικές προσωπικότητες τους και δεν μπορώ να τις δω σαν μια μάζα και να βγάλω στατιστικά. Αν θέλεις μπορώ να σου πω για τις γυναίκες που συναναστρέφομαι εγώ, ότι είναι ελεύθερες, πρωτότυπες και η προτεραιότητα τους είναι με την εμφάνιση τους να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους, και σίγουρα δεν είναι καθόλου συντηρητικές.

Ε.Χ: Κάθε συλλογή σας, είναι εξαιρετικά μελετημένη στη λεπτομέρεια, βασισμένη σε μια μεγάλη ιδέα, θεωρείτε ότι οι ιδέες για μια καινούργια συλλογή έρχονται δύσκολα;
Π.Κ: Οι ιδέες δεν έρχονται δύσκολα, ούτε μετακινούνται, οι ιδέες είναι κάπου μόνιμα. Η αλήθεια είναι σταθερή, εμείς κινούμαστε. Εάν συντονιστείς με το «φως» δεν «μαζεύεις» ιδέες γίνεσαι η ιδέα η ίδια.., την εμπεριέχεις και σε εμπεριέχει. Εγώ όταν φτιάχνω ένα κόσμημα, εκφράζω κάτι που έχω ήδη συντονιστεί μαζί του, δεν το δημιουργώ, το αναπαράγω, γίνομαι το κόσμημα που έχω «δει». Όπως λέει και ο μεγάλος  Πλάτωνας στην Πολιτεία του..

Ε.Χ: Πώς οραματίζεστε τη γυναίκα που φοράει τα Pericles Kondylatos Jewellery;
Π.Κ: Είναι μια γυναίκα απελευθερωμένη, θηλυκή,  και που ξέρει ότι είναι όμορφη ότι και να βάλει. Ε.. και για να είμαι ειλικρινής είναι και λίγο αναρχική, και λίγο rock ‘n Rolla.

pk8Ε.Χ: Ένας σχεδιαστής κοσμημάτων πολλές φορές επαναπαύεται σ’ ένα σχέδιο που αγαπήθηκε πολύ και τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό με αποτέλεσμα να «βαλτώνει», εσείς έχετε παγιδευτεί σε «ασφαλή» σχέδια;
Π.Κ:Όχι, και δεν πιστεύω ότι είναι σωστό αν θέλεις και εμπορικά να γίνεται αυτό. Γιατί στερείς και το στοιχείo της έκπληξης και της ανατροπής από τους πελάτες σου, και το πιο βασικό της ανανέωσης κάτι που η μόδα εκφράζει κυρίως και απαραιτήτως.

Ε.Χ:Τι πιστεύετε ότι αντιπροσωπεύουν τα Pericles Kondylatos Jewellery για τη γυναίκα του σήμερα;
Π.Κ:Ένα νέο τρόπο σκέψης, που λέει: «δεν είμαι μάζα. Είμαι μοναδική, και δεν υποκύπτω σε καμιά μόδα» Αυτά που φτιάχνω είναι για γυναίκες που παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους.

Ε.Χ: Τι θεωρείτε ότι λείπει σήμερα από το χώρο του κοσμήματος στην Ελλάδα;
Π.Κ: Τίποτα! Έχουμε τα πάντα!!!!!!!! Στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλούς σχεδιαστές, πολλά νέα παιδιά που κάνουν εκπληκτικά πράγματα, και πολλά μεγαλύτερα «νέα» παιδιά που έχουν γράψει ιστορία στο χώρο, ιστορικούς οίκους, avant-guard καλλιτέχνες, ερασιτέχνες, τεχνίτες, ειδικούς, τα πάντα!!!!. Ψωνίζετε ελληνικά και μόνο! Να κάτι που λείπει! Λείπει η γνώση ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε τα καλυτέρα μυαλά και τα καλλίτερα χέρια. Και αν έχεις κάτι και δεν το ξέρεις είναι σαν να μην το έχεις.

Ε.Χ: Μια γυναίκα φορώντας τις δημιουργίες σας αισθάνεται ότι ταξιδεύει σ’έναν μαγικό κόσμο, σε μία άλλη διάσταση. Ήταν κάτι που επιθυμούσατε να πετύχετε με τα ανατρεπτικά σχέδιά σας και τα υλικά που χρησιμοποιείτε?
Π.Κ:Όχι αλλά επιθυμώ, όποιος παίρνει κάτι δικό μου, να αισθάνεται όμορφα με αυτό. Θέλω να δίνω χαρά με αυτά που φτιάχνω και μόνον έτσι για μένα έχει κάποιο νόημα. Να εμπεριέχεται η έννοια της προσφοράς και της αγάπης.

Ε.Χ: Να ρωτούσα ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Π.Κ: Προς το παρόν . I go with the flow…

Οι φωτογραφίες είναι από τις κολεξιόν:The Burial Treasure Collection, Noel Wispers, “Spring in Paris” Returns.

*Περισσότερες πληροφορίες: https://www.facebook.com/PericlesKondylatosJewellery

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Christoph Kraemer: Οι Ελληνίδες αν και συντηρητικές απιστούν….

written by Κατερίνα Μαντά

3α cristof kraemer ashleymadison k-mag

Christoph Kraemer, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το site AshleyMadison.com για την Ευρώπη. Είναι Γαλλο-γερμανός, όμως θα μπορούσε να είναι κάλλιστα Έλληνας. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι μέρος των σπουδών του έχει κάνει στην Ισπανία. Αν και η καριέρα του ξεκίνησε στις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρίες, τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει το διάσημο site που προτιμούν οι παντρεμένοι προκειμένου να κάνουν “παράνομες” σχέσεις….

Χωρίς ίχνος τουπέ και πολύ συνειδητοποιημένος για την ιδιαιτερότητα της ιστοσελίδας, απάντησε στην ερωτήσεις μας, δίνοντας μας ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα παράνομα ζευγάρια και για τα εντυπωσιακά στοιχεία που αφορούν στις Ελληνίδες….

The K-magazine: Πείτε μας για το AshleyMadison.com . Τι είναι αυτό που κάνει ένα site για τις παράνομες σχέσεις τόσο ξεχωριστό;
Cristoph Kraemer‏: Το AshleyMadison.com είναι η πρώτη ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε για παντρεμένους που ψάχνουν μία εξωσυζυγική σχέση. Στην ουσία, εμείς επινοήσαμε τον όρο «married dating» («Ραντεβού για παντρεμένους»). Λειτουργούμε σε τριάντα πέντε χώρες κι έχουμε πάνω από είκοσι τέσσερα εκατομμύρια μέλη που μας εμπιστεύονται ως το καλύτερο site για να αναζητήσουν διακριτικά και με ασφαλή τρόπο για εξωσυζυγική σχέση.

The K-magazine: Είναι τόσο δημοφιλές στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Cristoph Kraemer‏: Το εκπληκτικό είναι ότι είμαστε αρκετά δημοφιλείς και στις έξι ηπείρους. Δεχόμαστε αιτήσεις εγγραφής ακόμη κι από άτομα σε χώρες όπου, δεν είμαστε παρόντες γιατί η απιστία τιμωρείται με θανατική ποινή. Φαίνεται πως ανταποκρινόμαστε σε μία ειλικρινή ανάγκη που έχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων ανά τον κόσμο.

The K-magazine: Τι μπορείτε να μας πείτε για τα μέλη από την Ελλάδα; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία;
Cristoph Kraemer‏: Μόλις συμπληρώσαμε έναν χρόνο δραστηριότητας στην Ελλάδα κι ήδη έχουμε εκατό χιλιάδες μέλη από τη χώρα. Αυτό είναι περίπου το 1% του ελληνικού πληθυσμού! Για την ακρίβεια, οι συμμετοχές έχουν αυξηθεί πάνω από 50% μόλις τους τελευταίους έξι μήνες, που είναι κι η πιο γρήγορη αύξηση συγκριτικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 28%. Άλλες χώρες, που έχει αυξηθεί η συμμετοχή πέρα από το μέσο όρο, είναι η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία κι η Ιρλανδία. Χώρες που υποφέρουν επίσης από την οικονομική κρίση. Τα οικονομικά προβλήματα συνήθως είναι ο κύριος λόγος εντάσεων σε μία σχέση. Όταν επί συνεχή βάση προσπαθείς να πληρώσεις τους λογαριασμούς, να ανταποκριθείς στη δουλειά σου κλπ και νιώθεις πως δε λαμβάνεις τη στήριξη που χρειάζεσαι στο σπίτι, τότε όλο και περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν για μία εξωσυζυγική σχέση προκειμένου να ξεφύγουν έστω για λίγο από τη βαναυσότητα της πραγματικότητας, να νιώσουν καλά με τους εαυτούς τους και να είναι χαρούμενοι.

Ένα επίσης ενδιαφέρον γεγονός για τους Έλληνες χρήστες είναι πως το 42% αυτών είναι γυναίκες, όταν ο διεθνής μέσος όρος είναι 35%. Μου θυμίζει μία ατάκα της Μελίνας Μερκούρη, σχολιάζοντας την εξωσυζυγική σχέση του τότε πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου, με τη Δήμητρα Λιάνη το 1986. Είπε τότε η Μελίνα: «Οι Έλληνες άντρες είναι καλή φίλοι και σύζυγοι. Ένας Έλληνας πάντα επιστρέφει στη σύζυγό του.». Φαίνεται πως οι Ελληνίδες έχουν μάθει κι έχουν αλλάξει μέσα σε τριάντα χρόνια. Δεν προτίθενται πλέον να περιμένουν υπομονετικά για τους συζύγους να επιστρέψουν σπίτι, αλλά πλέον επιλέγουν να βρουν μια νέα σχέση μόνες τους, αν οι άντρες τους τις απατούν.

ashley madison_0The K-magazine: Είναι εύκολο να φτιάξει κάποιος ένα προφίλ; Είναι ασφαλές για κάποιον που θέλει να απατήσει;
Cristoph Kraemer‏: Η διαδικασία της εγγραφής στο AshleyMadison.com είναι μόλις δύο βήματα κι ολοκληρώνεται σε λιγότερα από δύο λεπτά. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δηλώσεις την οικογενειακή σου κατάσταση και μετά να συμπληρώσεις μερικές βασικές πληροφορίες για τον εαυτό σου. Δε ζητούμε το όνομά σου, ούτε τη διεύθυνσή σου, ούτε τον αριθμό του τηλεφώνου σου. Πρέπει, βέβαια, να δηλώσεις μία διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά συνιστούμε να δημιουργεί ο καθένας έναν ειδικό λογαριασμό επιλέγοντας ένα από τα αναρίθμητα δωρεάν email sites και να μη χρησιμοποιεί κάποιος το email της δουλειάς του ή τον προσωπικό του λογαριασμό. Αυτό είναι που μας κάνει ασφαλείς κι έμπιστους. Δεν έχουμε καμία σχετική προσωπική πληροφορία των χρηστών μας. Επιπρόσθετα, έχουμε επίσης και μία ομάδα παραγωγής που αποτελείται από πάνω από τριάντα άτομα που τα τελευταία δώδεκα χρόνια εργάζονται συνεχώς στη βελτίωση των δεδομένων ασφαλείας του site και πάντα είναι ενήμεροι όλοι με τα τελευταία πρωτόκολλα ασφαλείας.

The K-magazine: Kάποια αστεία ιστορία για τους χρήστες σας που να σου έρχεται στο μυαλό;
Cristoph Kraemer‏: Υπάρχουν κάποιες, πόσο μάλλον έπειτα από δώδεκα χρόνια. Έχουμε, για παράδειγμα, δύο μέλη που δεν έχουν ευτυχισμένους γάμους, οι οποίοι εγγράφηκαν στο AshleyMadison.com . Είχαν μία σχέση και τελικά ερωτεύτηκαν, στη συνέχεια χώρισαν από τους συζύγους τους και παντρεύτηκαν. Τώρα είναι ευτυχισμένοι μαζί, μονογαμικοί για πάνω από πέντε χρόνια τώρα. Αυτό δείχνει πως είναι πιθανό ακόμη και να βρεις τον έρωτα της ζωής σου μέσω του site μας, παρ ‘όλα αυτά είναι η εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα. Άλλη μία αγαπημένη μου είναι η ιστορία ενός ζευγαριού που κατά τύχη ανακάλυψαν πως ο σύντροφός τους είναι μέλος του site. Κι όχι, δεν άρχισαν άμεσα να τσακώνονται! Το αντίθετο, μάλιστα. Είδαν πως ο καθένας είχε προσδιορίσει τις ίδιες προτιμήσεις στο προφίλ του, προτιμήσεις για τις οποίες ποτέ δεν είχε μιλήσει ο ένας στον άλλον. Βλέποντας πως ο καθένας είχε τις ίδιες προτιμήσεις, μπόρεσαν να το μοιραστούν μεταξύ τους έπειτα από δέκα χρόνια σχέσης κι ανανέωσαν την αγάπη τους και το πάθος τους!

The K-magazine: Διεξάγετε πολύ συχνά έρευνες. Τα μέλη είναι ειλικρινή όσον αφορά τις απαντήσεις τους; Πώς μπορείτε να καταλάβετε αν μία απάντηση είναι αληθινή ή ψεύτικη;
 Cristoph Kraemer‏: Η Terrie Fisher του Πανεπιστημίου του Οχάιο έκανε μία έρευνα το 2003 και την επανέλαβε το 2013, όπου ρωτούσε γυναίκες κι άνδρες για τον αριθμό των ερωτικών τους συντρόφων. Μέσα από διαφορετικές μεθόδους, κατάφερε να βρει τη φόρμουλα με την οποία μπορείς να διαιρέσεις δια του 3 τον αριθμό των συντρόφων που ο άντρας θα σου πει και να πολλαπλασιάσεις επί 3 τον αριθμό που θα σου πει μία γυναίκα. Μέχρι και σήμερα, ο κόσμος νιώθει κοινωνική πίεση όταν απαντά σε ερωτήσεις σχετικές με το σεξ. Χάρη στην εμπιστοσύνη που μας δείχνουν τα μέλη μας κι επειδή γνωρίζουν πως σεβόμαστε την ιδιωτικότητά τους και την ανωνυμία τους κι επειδή έχουμε ελέγξει έρευνες που έχουμε διεξάγει κόντρα στα δεδομένα και το χαρακτήρα του site μας, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως οι έρευνές μας είναι πολύ πιο αξιόπιστες από εκείνες οποιοδήποτε άλλου κέντρου ερευνών, όσον αφορά στο θέμα της απιστίας.

Ashley-Madison-11The K-magazine: Γιατί οι άνθρωποι αποφασίζουν να απιστήσουν; Οι γυναίκες έχουν διαφορετικούς λόγους να το κάνουν από τους άντρες;
Cristoph Kraemer‏: Συνηθίζω να λέω πως στο τέλος… όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη! Παρά το γεγονός πως οι άντρες έχουν διαφορετικούς λόγους για να προχωρήσουν σε απιστία σε σχέση με τις γυναίκες, στο τέλος όλοι ψάχνουμε το ίδιο πράγμα/. Για τους άντρες το μεγαλύτερο κίνητρο είναι η σεξουαλική εκτόνωση κι η επιθυμία μίας σεξουαλικής κατάκτησης. Για τις γυναίκες, από την άλλη, ο κυρίως λόγος είναι η έλλειψη προσοχής από μέρους του συντρόφου τους κι η ανάγκη να νιώσουν ποθητές ξανά. Βέβαια κι οι άνδρες νιώθουν μία συναισθηματική απόρριψη στις σχέσεις τους και θέλουν να μιλήσουν για τα αισθήματά τους, όπως κι οι γυναίκες έχουν μία βαρετή ερωτική ζωή και θέλουν το πάθος για να επιστρέψουν στο κρεβάτι. Εν ολίγοις, μπορεί να διαφέρουμε κάπως, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε το ίδιο.

The K-magazine: Γεννηθήκατε στη Γερμανία, η μητέρα σας είναι Γαλλίδα. Ζήσατε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ισπανία. Έχειτε παρατηρήσει διαφορές στις νοοτροπίες αυτών των χωρών; Οι Ευρωπαίοι είναι πιο πιστοί στο θεσμό του γάμου; Οι Έλληνες, οι Γερμανοί, η ακόμη κι οι Γιαπωνέζοι, έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις περί απιστίας;
Cristoph Kraemer‏: Βιολογικές έρευνες δείχνουν πως η μονογαμία δεν είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Βέβαια μπορεί κάποιος να πει πως είναι αφύσικο. Επίσης κοινωνιολογικές έρευνες έχουν αποκαλύψει πως περίπου το 60% με 70% του πληθυσμού, άνδρες και γυναίκες, απιστούν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Αυτό παγκοσμίως είναι αλήθεια. Στη Δύση μόνο έχουμε παρατηρήσει, ας πούμε, μικρές διαφορές στις πεποιθήσεις για την απιστία. Σε χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία κι η Ελλάδα, που ακόμη θεωρούνται κοινωνικά συντηρητικές κι αρκετά θρησκευόμενες, φαίνεται πως λειτουργούμε εξαιρετικά καλά. Φαίνεται πως όπου υπάρχουν περισσότεροι κοινωνικοί κανόνες, ο κόσμος μπαίνει σε μεγαλύτερο πειρασμό για να τους σπάσει και να κάνουν το απαγορευμένο. Φαίνεται πως όλο αυτό πάει πίσω, στον Αδάμ και την Εύα και το μήλο.

Ωστόσο, βλέπουμε μία σημαντική διαφορά όσον αφορά την αντιμετώπιση της απιστίας σε Δύση κι Ανατολή. Στην Ιαπωνία, παραδείγματος χάριν, η απιστία δεν είναι διόλου ανήθικη. Εκεί είναι αμφίβολο το κατά πόσο η σχέση σου (σημ.: η εξωσυζυγική) παραμένει κρυφή. Το πρόβλημα δεν είναι να απατάς το/τη σύζυγο, αλλά περισσότερο το να αποκαλυφθείς και να χάσεις την εικόνα που έχει ο κόσμος για σένα. Οι Γιαπωνέζοι είχαν – κι έχουν – παραδοσιακά πολλές ευκαιρίες για να προχωρήσουν σε μία σχέση εκτός γάμου: από τις γκέισες μέχρι ινστιτούτα μασάζ, οίκους ανοχής κλπ. Οι Γιαπωνέζες, από την άλλη, δεν έχουν τέτοιες δυνατότητες.

Γι’ αυτό το λόγο μας έχουν υποδεχθεί μ’ ανοιχτές αγκάλες οι γυναίκες απο την Ιαπωνία, όπου εν γένει έχει το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών από κάθε άλλη χώρα με περίπου 50%.

The K-magazine: Νιώθετε άνετα όντας αντιπρόσωπος ενός site που – τρόπος του λέγειν – βοηθά τον κόσμο να απιστήσει; Τι πιστεύετε για την απιστία γενικά;
Cristoph Kraemer‏: Δεν εφηύραμε την απιστία και καμία διαφήμισή μας δε θα πείσει κάποιον να απιστήσει, αν είναι ευτυχισμένοι στη σχέση τους. Γι’ αυτό το λόγο και μόνο μπορώ και κοιμάμαι τα βράδια καλά. Ξέρω πως αυτό που κάνουμε – κι είναι επιτρεπτό – είναι στην ουσία συμβουλές προς ενήλικες να γνωριστούν μ’ έναν διακριτικό κι ασφαλή τρόπο. Και, παρά το γεγονός πως ξέρω ότι δε θα κερδίσουμε ποτέ βραβείο Νόμπελ, φέρνοντας στην επιφάνεια το ζήτημα της απιστίας σε κοινή θέα, βοηθούμε στο να ελαχιστοποιήσουμε – κατά πολύ –την υποκρισία και τη διπλή ηθική που ακόμη χαρακτηρίζουν το θέμα.

Όσο για την προσωπική μου αντίληψη περί απιστίας: Ενώ είμαι σε μία σχέση επτά ετών, στην οποία είμαι πολύ ευτυχισμένος και στην οποία είμαι πιστός, στο παρελθόν (σημ.: σε παλιότερες σχέσεις) έχω απιστήσει δύο φορές. Και στις δύο περιπτώσεις οι απιστίες αυτές συνέβησαν στο τέλος της (μόνιμης) σχέσης και, κατά τη γνώμη μου, ήταν ένα σημάδι πως είχε έρθει το τέλος. Για την ακρίβεια, τελείωσαν σχεδόν άμεσα. Θεωρώ πως μία σχέση της μιας βραδιάς είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα κι είναι κάτι που δεν είναι κι απαραίτητο να σημαίνει κάτι. Μάλιστα, δε θα ήθελα να ξέρω αν η σύντροφός μου είχε μία τέτοια σχέση και δεν είμαι σίγουρος αν αποκάλυπτα κι εγώ κάτι τέτοιο, γιατί θεωρώ πως η εξομολόγηση μίας τέτοιας ασήμαντης εμπειρίας γίνεται καθαρά για εγωιστικούς λόγους – για να ησυχάσει η συνείδηση κάποιου – και θα κάνει μη αναγκαίο κακό σε κάποιον που αγαπάς. Το να έχει μία αληθινή σχέση, ωστόσο, θα ήταν δύσκολο για μένα να το φανταστώ ή να το δεχθώ, γιατί θα σήμαινε πως υπάρχει κάτι ουσιαστικό που λείπει από τη σχέση.

[quote_right]Μαθαίνουμε συχνά από μέλη μας πως μία σχέση μέσω του AshleyMadison.com έσωσε τους γάμους τους.[/quote_right]

The K-magazine: Έρευνες έχουν δείξει πως κάποιες φορές ένα one-night-stand ή μία «παράνομη» σχέση μπορεί ακόμη και να βελτιώσει τη σχέση ενός ζευγαριού. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό;
Cristoph Kraemer‏: Μαθαίνουμε συχνά από μέλη μας πως μία σχέση μέσω του AshleyMadison.com έσωσε τους γάμους τους. Συνήθως συναντούμε δύο τύπους εκβάσεων. Στον πρώτο είναι εκείνοι που λένε πως ενώ είχαν την εμμονή μίας σχέσης εκτός γάμου, όταν τελικά δημιούργησαν μία, συνειδητοποίησαν πως το λιβάδι δεν είναι πάντα καταπράσινο στην άλλη πλευρά κι ήταν ξανά ευγνώμονες γι’ αυτό που είχαν στο σπίτι τους. Στο δεύτερο τύπο «απίστων» είναι εκείνοι που εν γένει είναι ευτυχισμένοι με τον/τη σύντροφό τους, αλλά κάτι τους λείπει, κάτι που εκείνος/εκείνη δε μπορούσε να τους προσφέρει. Μέσω μίας σχέσης, ολοκληρώθηκαν ως άτομα 100% κι από τότε είναι πιο χαρούμενοι, ενώ ακόμη μεταφέρουν αυτή τους τη χαρά στο/στη σύντροφό τους, την οικογένειά τους, ενώ είναι και πιο παραγωγικοί στις εργασίες τους. Έτσι και οι σχέσεις τους και το περιβάλλον τους επωφελούνται από μία τέτοια σχέση.

originalThe K-magazine: Τελικά, η AshleyMadison.com ενθαρρύνει τους ανθρώπους να κάνουν μία εξωσυζυγική σχέση;
Cristoph Kraemer‏: Όπως είπα και πριν, δεν εφηύραμε την απιστία. Η Απιστία υπήρχε πολύ πριν τον «τεχνητό» θεσμό της μονογαμίας. Και παρά το γεγονός πως η εμπορική στρατηγική μας κι οι επικοινωνιακές καμπάνιες μας επισημαίνονται συχνά ως παραδείγματα και χρησιμοποιούνται σε μελέτες πανεπιστημίων – ένας πίνακας που είχαμε φτιάξει με τους Γάλλους προέδρους, μάλιστα, έγινε μέρος της συλλογής του Μουσείου Διακοσμητικών τεχνών στο Παρίσι – , καμία καμπάνια που έχουμε κάνει ή πρόκειται να κάνουμε, θα πείσει ποτέ κάποιον να απατήσει τον/τη σύντροφό του, αν είναι 100% ευτυχισμένοι.

The K-magazine: Ο Noel Biderman, ο ιδρυτής του AshleyMadison.com , ετοιμάζεται να ανακοινώσει καινούρια projects για το site;
Cristoph Kraemer‏: Παρουσιάζουμε συνεχώς νέες δυνατότητες και βελτιώσεις στο site, ενώ επίσης επεκτεινόμαστε σε νέες χώρες. Δυστυχώς, δε μπορώ να αποκαλύψω τίποτα παραπάνω, αλλά υπόσχομαι πως θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε ενδιαφέρουσες επικεφαλίδες το 2014. Μείνετε συντονισμένοι…

The K-magazine: Εσείς έχετε λογαριασμό στο AshleyMadison.com ;
Cristoph Kraemer‏: Φυσικά! Άλλωστε πρέπει να ελέγχω τη λειτουργία της ιστοσελίδας και να είμαι ενημερωμένος για κάθε πρωτοτυπία και βελτίωση του προϊόντος μας…!

Ευχαριστούμε την  Κατιλένα Άλπε που μεσολάβησε για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Η μετάφραση έγινε από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

O Φώτης Βαλλάτος μιλά για το Popaganda.gr, τα ταξίδια και την…λαϊκή

written by Κατερίνα Μαντά
credits:Ολυμπία Κρασαγάκη (photomag.gr)

credits:Ολυμπία Κρασαγάκη (photomag.gr)

Αν και μόλις 37 ετών, μιας και αυτές τις μέρες έχει γενέθλια, ο Φώτης Βαλλάτος είναι από τους δημοσιογράφους που οι περισσότεροι συνάδελφοί του θαυμάζουν , αλλά και υποστηρίζουν κάθε του κίνηση. Τον πρωτοδιάβασα στο περιοδικό FREE, τον παρακολουθούσα κατά διαστήματα στη LIFO… και μετά ήρθε το popagnada.gr (στο οποίο είναι συνιδρυτής ) και άλλαξε τα δεδομένα των ελληνικών media του διαδικτύου.

Μιλώντας μαζί του τα μόνο κοινά σημεία που έχουμε με αυτόν τον “τρελό Κεφαλλονίτη” (όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του) είναι ότι δεν καπνίζουμε (μιας και το έκοψε πριν από ένα μήνα και μία εβδομάδα) δεν πίνουμε καφέ , μας αρέσει το καλό φαγητό, τα ταξίδια και αγαπάμε την Ολυμπία Κρασαγάκη, με την οποία συνεργάζονται για το περιοδικό της Aegean, το Blue,καθώς γράφει τους ταξιδιωτικούς οδηγούς!

The K-magazine: Πώς σου ήρθε η ιδέα για το popaganda.gr ;
Φώτης Βαλλάτος: Κατ’ αρχήν να πω πως δεν είναι μόνο δικό μου. Είναι μία ομάδα ανθρώπων, φίλων και γνωστών που συνασπιστήκαμε για να γίνει αυτό το site. Είναι μία ομάδα δημοσιογράφων, φωτογράφων και γραφιστών και προγραμματιστών. Είμαστε εννιά άτομα που έχουν μεγάλη εμπειρία στα media γα πολλά χρόνια. Και λόγω της κατάρρευσης των media βρήκαμε ένα παραθυράκι να κάνουμε επιτέλους κάτι δικό μας, γιατί δεν υπήρχαν πια περιοδικά που να μας εκφράζουν έντυπα κι επειδή βλέπουμε πως το πράγμα πάει προς το ψηφιακό, αποφασίσαμε να κάνουμε το popaganda.gr .

The K-magazine: K.M.: Πόσο καιρό το ετοιμάζατε;
Φώτης Βαλλάτος: Αν βάλεις και τα meeting, το ετοιμάζαμε περίπου έξι μήνες.

The K-magazine: Αν είχες πρόταση για να πας στο εξωτερικό θα πήγαινες;
Φώτης Βαλλάτος: Αν ήταν καλή η θέση θα το σκεφτόμουν. Αλλά τώρα με το popaganda, όχι. Είναι η πρώτη φορά που έχω κάτι δικό μου, οπότε είναι σαν το παιδί σου, δεν το αφήνεις τόσο εύκολα, ειδικά τόσο μικρό!

The K-magazine: Και πάει και καλά, δεν είναι «χαζό» παιδί!
Φώτης Βαλλάτος: Πάει αρκετά καλά, είναι η αλήθεια, ειδικά από το νέο χρόνο. Έχει ανέβει περίπου 30-40% η επισκεψιμότητα από τις 10 Ιανουαρίου περίπου.
The K-magazine: Τι πιστεύεις ότι το κάνει διαφορετικό απ’ ό,τι άλλο υπάρχει;
Φώτης Βαλλάτος: Αυτό που το κάνει διαφορετικό – κι είναι κι η βασική ιδέα όπου βασίστηκε το site – είναι ότι επειδή πολλοί από εμάς όπως είπα είχαν πολύ εμπειρία από πριν στα περιοδικά και μας έλειπε κάπως το χαρτί – βέβαια δεν είναι χαρτί! – προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε στο web την αίσθηση και την εμπειρία του να διαβάζεις ένα περιοδικό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο popaganda.gr είναι παραγωγής δικής μας, κάτι πολύ σπάνιο στο ελληνικό ίντερνετ, είτε αφορά στα κείμενα είτε στις φωτογραφίες… Είναι η πάγια τακτική που ακολουθούν τα περισσότερα sites. Δεν κάνουμε αναπαραγωγή κειμένων, όπως κάνουν πάρα πολλά sites τα οποία είναι και πολύ ψηλά στη λίστα της επισκεψιμότητας στην Ελλάδα. Οπότε νομίζω αυτομάτως αυτό το κατατάσσει σε μία άλλη «λίγκα» sites. Αυτό το κάνει και διαφορετικό, κάποιος θα μπει στο Popaganda.gr και θα δει κείμενο και φωτογραφίες που δεν τα έχει δει πουθενά αλλού στο ελληνικό ίντερνετ. Γιατί συνήθως βλέπεις κάτι που κάπου αλλού το έχουν βάλει κι άλλοι κι αυτό γίνεται κατά κόρον.

The K-magazine: Είναι site περισσότερο γυναικείο ή ανδρικό;
Φώτης Βαλλάτος: Επειδή η ομάδα είναι κυρίως άντρες θεωρήσαμε πως θα είναι ανδρικό. Όταν φτάσαμε σε κάποιο σημείο όπου τα στατιστικά συμπεράσματα ήταν λίγο πιο ασφαλή μετά από τέσσερις μήνες είδαμε το τρομερό ότι ήταν 60% γυναίκες και 40 % άνδρες! Το οποίο είναι πολύ καλό εμπορικά, βέβαια! Είναι η γυναίκα που ακόμα έχει την αγοραστική δύναμη. Αν σκεφτείς τα μοναδικά περιοδικά που έχουν επιβιώσει στην Ελλάδα είναι όλα τα γυναικεία. Τα ανδρικά περιοδικά κλείσανε σχεδόν όλα. Η γυναίκα παραμένει καλή αγοραστική δύναμη…

Amalienborg. #copenhagen #aegeanairlines

Amalienborg. #copenhagen #aegeanairlines

The K-magazine:Ταξιδεύεις πάρα πολύ. Πριν μία εβδομάδα ήσουν στην Κοπεγχάγη. Υπήρξε κάτι που σου έκανε περισσότερο εντύπωση σε σχέση με το προηγούμενο ταξίδι σου εκεί;
Φώτης Βαλλάτος: Την πρώτη φορά που είχα πάει ήταν το 2004 για να παρακολουθήσω έξω από την Κοπεγχάγη, στην περιοχή που λέγεται Ροσγκίλντερ, ένα από τα καλύτερα φεστιβάλ μουσικής στον κόσμο, το Roskilde. Τότε μου είχε φανεί κάπως αδιάφορη πόλη. Αυτή τη φορά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση, πόσο έχει “φτιαχτεί” η πόλη σεσχέση με τη προηγούμενη φορά. Εντυπωσιακό είναι ότι ο καθένας έχει στο μυαλό του ότι επειδή είναι Σκανδιναβοί, είναι κάπως κλειστοί, ότι είναι αποστειρωμένοι, ότι είναι όλα αυτά τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας. Είναι τρομερό το πώς οι Δανοί στην ουσία έχουν τρομερή μεσογειακή ιδιοσυγκρασία. Οι Δανοί είναι πιο “μεσόγειοι” , μένουν εκεί που είναι πραγματικά πολύ ωραία, η φύση της και ταυτόχρονα σε όλες τις έρευνες φαίνεται πως είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου. Είναι έξω καρδιά, βγαίνουν τα βράδια, τα μπαρ δεν κλείνουν μέχρι πολύ αργά. Επίσης έχουν τρομερή μανία με οτιδήποτε βιολογικό, οικολογικό. Φέτος θα είναι η Ευρωπαϊκή Πράσινη Πρωτεύουσα.

Γενικά προσπαθούν να βάλουν ένα στόχο, το 2019 να έχουν γίνει όλα οικολογικά. Ήδη σχεδόν το 60-70% των υλικών που χρησιμοποιούν τα εστιατόρια είναι organic, φάρμες που καλλιεργούν με βιολογικούς τρόπους διάφορα λαχανικά και φρούτα. Είναι πολύ εντυπωσιακό πώς ανακυκλώνουν και πώς προσέχουν τα πάντα. Επίσης ενώ είναι μία πολύ πλούσια χώρα η Δανία, δε βρίσκεις καθόλου ταξικές διαφορές. Δεν υπάρχουν πολλοί πλούσιοι και πολύ φτωχοί. Είναι όλοι σ’ ένα καλό επίπεδο. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποια άκρα, αλλά κατά μέσο όρο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι περίπου το ίδιο. Έχουν, βέβαια και τρομερό κράτος πρόνοιας.

The K-magazine: Αν δεν υπήρχε το popaganda.gr θα μπορούσες να μείνεις εκεί;
Φώτης Βαλλάτος: Θα μπορούσα… Μ’ αρέσει το εξωτερικό. Το κρύο δε μπορώ, αλλά εντάξει! Αν είχα να επιλέξω μία χώρα που θα μετανάστευα, θα πήγαινα στην Αμερική. Ταιριάζει πιο πολύ απ’όλες τις χώρες που έχω επισκεφθεί. Κι η κουλτούρα κι όλα. Έχω πάει μία φορά στη Νέα Υόρκη και μία στο Σιάτλ. Κάνει πολύ κρύο, βέβαια στο Σιάτλ, είναι πολύ βόρεια κι είναι πολύ μικρή πόλη, εκεί πέρα βαριέσαι! Οπότε μάλλον Νέα Υόρκη, μου ταιριάζει περισσότερο από κάποια ευρωπαϊκή πόλη. Η Κοπεγχάγη μου άρεσε γιατί δεν έχει τις «ασθένειες» της υπόλοιπης Ευρώπης. Στην Ασία έχω πάει μία φορά στην Κίνα, στη Σανγκάη και μία φορά στο Μπάλι.

The K-magazine: Αγαπημένο μέρος στην Αθήνα; Υπάρχει κάποιο μέρος που σου αρέσει να περπατάς;
Φώτης Βαλλάτος: Με διαφορά το ιστορικό κέντρο. Μ’ αρέσει να περπατάω πολύ και μ’ αρέσει να είμαι σε περιοχή που έχει φασαρία. Δε μπορώ την ησυχία, μου σπάει τα νεύρα! Δε με χαλαρώνει καθόλου!

The K-magazine: : Κι από μουσική;
Φώτης Βαλλάτος: Υπήρξα DJ για πάνω από δέκα χρόνια κι είχα και μια μεγάλη συλλογή από δίσκους – όχι πολλά βινύλια, κυρίως CD. Ξεκίνησα να δουλεύω σα δημοσιογράφος γράφοντας για μουσική. Τώρα μου έχει φύγει βέβαια. Αλλά για κάποιο λόγο δε μπορώ να συγκεντρωθώ ακούγοντας μουσική. Δε μπορώ να γράφω και ν’ ακούω μουσική. Όταν γράφω, δεν ακούω τίποτα, τα έχω όλα κλειστά.

1510872_10151825449331403_794798731_n

Γιώργος Παππάς, γεωργός, πρωην οικοδόμος, πρώην βαθύ ΠΑΣΟΚ. “Από το 81 και μετα δεν πέρασε κανείς πεζός απο δω, όλοι με αυτοκίνητο”. #common_people_project

The K-magazine: Τι είναι αυτό που σε εμπνέει για να γράψεις;
Φώτης Βαλλάτος: Τα ταξίδια, οι βόλτες στην πόλη, τα πράγματα που βλέπω περπατώντας. Μ’ εμπνέουν πάρα πολύ οι άνθρωποι που συναντώ κι έχω κι ένα project που κάνω, λέγεται #common_people_project. Αφορά μικρές συνεντεύξεις με τυχαίους ανθρώπους στο δρόμο κι είναι πάρα πολύ ωραίο. Έχουμε και μία συνοχή με αυτό, μπορούμε κάτι να το κάνουμε. Αυτό μ’ εμπνέει πάρα πολύ κι έχω κάπως το μαγνήτη για όλη αυτήν την τρελή ιδέα. Πέφτει ο «τρελός» από την Κεφαλονιά επάνω τους και γίνεται έκρηξη! Κι έγινε αυτό το project που ξεκίνησε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.

The K-magazine: Μιλώντας για social media, ποιο πιστεύεις ότι είναι πιο σημαντικό; Είπαμε για Facebook, Twitter και Instagram. Ποιο νομίζεις πως είναι πιο δημιουργικό;
Φώτης Βαλλάτος: Το Instagram με διαφορά. Μ’ αρέσει πολύ η φωτογραφία. Το Facebook το χρησιμοποιώ μόνο για λόγους δουλειάς, για τίποτε άλλο. Το Twitter στην αρχή το χρησιμοποιούσα αρκετά, το χρησιμοποιώ επίσης ελάχιστα πια. Δεν το πολύ σπάνια βάζω tweets, το χρησιμοποιώ μόνο για ενημέρωση. Καλύτερη ενημέρωση αυτή τη στιγμή και πιο άμεση είναι το Twitter. Ό,τι γίνεται το μαθαίνεις σ’ ένα δευτερόλεπτο. Είναι το πρώτο μέρος που θα γραφτεί ένα νέο, οπότε το χρησιμοποιώ γι’ αυτό το λόγο. Το Facebook το χρησιμοποιώ για να προωθώ της δουλειά μου και το site και το Instagram το χρησιμοποιώ επειδή το απολαμβάνω. Κάποιο άλλο που να το χρησιμοποιώ φανατικά όχι. Ό,τι ψιλοπαίζει από social media το κατεβάζω λίγο για λόγους δουλειάς,  αλλά πάλι δεν τα χρησιμοποιώ σε μόνιμη βάση, σχεδόν κανένα από αυτά.

The K-magazine: Ποια είναι η φιλοσοφία σου σαν άνθρωπος; 
Φώτης Βαλλάτος: Μπορείς να πεις πως πάντα έχω μία αισιοδοξία πως τα πράγματα θα γίνουνε σωστά, όπως πρέπει. Αλλά έχω ένα ένστικτο επιβίωσης πολύ ανεπτυγμένο, το οποίο με κάνει να νιώθω αισιόδοξος συνέχεια. Και μου έχει βγει καλά μέχρι στιγμής, δεν έχω παράπονο.

The K-magazine:  Είσαι της άποψης του «γυρίζω – μυρίζω»;
Φώτης Βαλλάτος: Μόνο! Για χρόνια δε μπορούσα να καταλάβω με τίποτα – και τσαντιζόμουν κιόλας – με συναδέλφους μου, κάποιοι από τους οποίους ήταν και φίλοι μου, οι οποίοι δούλευαν σε περιοδικά – σε lifestyle περιοδικά, που σημαίνει ότι πρέπει να ξέρεις τι γίνεται στον κόσμο – κι έγραφαν θέματα τα οποία αφορούσαν τη συμπεριφορά ανθρώπων, φίλων, θέματα πόλης κλπ από τον καναπέ τους! Δηλαδή δεν είχαν βγει ποτέ έξω. Ήταν τρομερό. Τα έγραφαν γιατί τα διάβαζαν, τα άκουγαν από άλλους. Ήταν απαράδεκτο για μένα. Άμα βαριέσαι να βγεις από το σπίτι σου, μη γίνεις δημοσιογράφος. Ή αν είσαι τόσο καλός στο γράψιμο, γίνε συγγραφέας, κάτσε σπίτι σου και γράψε. Που και συγγραφέας να γίνεις, αν δεν έχεις γυρίσει, δεν έχεις εμπειρίες, δε μπορείς να γράψεις βιβλίο.

The K-magazine: Θα γινόσουν συγγραφέας; Θα ήθελες να γράψεις ένα βιβλίο κάποια στιγμή;
Φώτης Βαλλάτος: Μου το έχουν πει, αλλά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, να σου πω την αλήθεια. Αν έγραφα, δε νομίζω πως θα έγραφα ποτέ fiction. Θα ήθελα πολύ να γράψω ένα ταξιδιωτικό βιβλίο, ας πούμε. Με τις εμπειρίες μου και φωτογραφίες από ταξίδια, πολύ περισσότερο θα μου άρεσε. Θα ήθελα να βγάλω κάτι χρηστικό, ένα βιβλίο για την Αθήνα, με διάφορα μέρη που μου αρέσουν. Που έχω ανακαλύψει. Μυθιστόρημα, όμως, δε θα έγραφα.

The K-magazine: Παρακολουθείς κινηματογράφο; Προλαβαίνεις;
Φώτης Βαλλάτος: Παλιότερα πάρα πολύ, όταν ήμουν μικρός, ήμουν φανατικός με το σινεμά, είχα δει άπειρες ταινίες. Τον τελευταίο καιρό δεν προλαβαίνω, αλλά έχω δει πάρα πολύ πράγμα.
The K-magazine: Θα ήθελες να συμμετάσχεις σε κάποια ταινία; Να πεις «θα ήθελα σ’ αυτό το project της ταινίας με κάποιον τρόπο να ήμουν μέσα»;
Φώτης Βαλλάτος: Έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι θα ήθελα να ήμουν σκηνοθέτης, να πω την αλήθεια. Ειδικά όταν βλέπω, ας πούμε, της ταινίες του Λαρς φον Τρίερ, που κατά τη γνώμη μου έχει βγάλει τις καλύτερες ταινίες κι είναι ο καλύτερος των εποχών κατά τη γνώμη μου, θα ήθελα κι εγώ να το είχα κάνει αυτό. Είδα το πρώτο μέρος του «Nymphomaniac», θα πάω να δω και το δεύτερο. Θεωρώ μεγάλο λάθος ότι έκοψαν στα δύο την ταινία. Αλλά μου αρέσουν οι ταινίες του, πάρα πολύ. Είναι σπουδαίος,όπως και ο  Michael Haneke… μου αρέσει.

credits:Ολυμπία Κρασαγάκη (photomag.gr)

credits:Ολυμπία Κρασαγάκη (photomag.gr)

The K-magazine: Υπάρχει κάποιο editorial το οποίο πιστεύεις πως σ’ έχει δυσκολέψει περισσότερο; Κάποιο άρθρο;
Φώτης Βαλλάτος: Όταν μου ζητούσαν να γράφω θέματα σεξ, πάντα δυσκολευόμουν τρελά. Δε μου έβγαινε ποτέ.

The K-magazine:Η σχέση σου με τις γυναίκες ποιες είναι; Σε ρωτάω επειδή μου είπες πως δυσκολεύεσαι να εκφράσεις τέτοια θέματα στο χαρτί.
Φώτης Βαλλάτος: Πολύ καλή. Πολλές φορές τα κείμενά μου είναι αυτοβιογραφικά. Ακόμα κι η στήλη μου που έχω στο Popaganda.gr είναι αυτοβιογραφικά. Απλά μου φαινόταν χαζομάρα να γράφεις για το σεξ, δε μου έβγαινε. Δε μπορούσα να βρω έναν τρόπο να το γράψω έτσι ώστε να μου αρέσει εμένα και να έχει κάτι διαφορετικό.

The K-magazine: Η καλύτερη συνέντευξή σου;
Φώτης Βαλλάτος: Πριν δύο χρόνια περίπου ήταν του σπουδαίου συγγραφέα και ποιητή, του Δημήτρη Δημητριάδη, που την είχα κάνει στη Θεσσαλονίκη κι είχε δημοσιευτεί στη Lifo. Ήταν φανταστική συνέντευξη. Και μου άρεσε πολύ εκείνη πριν τρία χρόνια με το Σωκράτη Μάλαμα. Μου είχαν πει πως ήταν δύσκολος και δε μιλάει. Κάπως κολλήσαμε με τη μία και κάτσαμε περίπου τέσσερις ώρες! Ήταν πολύ ωραίος.

The K-magazine: Σ’ αρέσει η διαδικασία της συνέντευξης;
Φώτης Βαλλάτος: Μ’ αρέσει πάρα πολύ. Δε μ’ αρέσει μόνο η διαδικασία της απομαγνητοφώνησης! (γέλια) Μ’ αρέσουν οι συνεντεύξεις, αλλά δεν είναι και το καλύτερό μου, να πω την αλήθεια. Θεωρώ πως πολύ δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους που πραγματικά έχουν ενδιαφέρον, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού αυτοί που είναι στην Ελλάδα που μπορούν να κάνουν μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Leivatho Hotel. Το πιο ωραιο ξενοδοχείο στο νησί. Designed by Leonidas Papalampropoulos (LDLP). #kefalonia #kefalonication

Leivatho Hotel. Το πιο ωραιο ξενοδοχείο στο νησί. Designed by Leonidas Papalampropoulos (LDLP). #kefalonia #kefalonication

The K-magazine: Με αφορμή τη συνέντευξη των pro.plus.ma arkitektones, θα ήθελες να ασχοληθείς ποτέ με την αρχιτεκτονική;
Φώτης Βαλλάτος:  Μ’ αρέσει κι η αρχιτεκτονική και το design, από μικρός ασχολούμαι. Όταν ανακάλυψα τη γοητεία των ωραίων κτιρίων και design ασχολούμαι. Μ’ αρέσει να το φωτογραφίζω, παρακολουθώ τι γίνεται, τις τάσεις, συζητώ με τους αρχιτέκτονες. Δε θα έλεγα πως είμαι γνώστης, αλλά ξέρω πάνω κάτι τι γίνεται. Μπορώ να αναγνωρίσω ποιος έφτιαξε ένα κτίριο. Κι όταν πηγαίνω στο εξωτερικό, πάντα το ψάχνω. Ένα αρχιτεκτονικό tour το κάνω πάντα. Στα εμβληματικά κτίρια της κάθε πόλης και πάντα πηγαίνω στα Μουσεία. Πήγα ας πούμε στο Μουσείο design της Κοπεγχάγης που είναι ο Γιάκομπσεν κι άλλοι φοβεροί Δανοί designers. Μ’ αρέσουν πολύ οι πόλεις, παρ’ όλο που είμαι από χωριό.

The K-magazine: Θα επέστρεφες στη φύση;
Φώτης Βαλλάτος: Στα εβδομήντα μπορεί! Τώρα με τίποτα.

The K-magazine: Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου πάθος; Το οποίο μπορεί να είναι και καλό και κακό… Σε τι είσαι εθισμένος;
Φώτης Βαλλάτος: Ήμουν εθισμένος στο τσιγάρο, που το έκοψα πριν ένα μήνα, σήμερα κλείνω ακριβώς ένα μήνα διακοπής!κι ειμαι πολυ χαρούμενος…Το σκεφτόμουν πολύ καιρό…εχοντας συνειδητοποιήσει πόσο βλακεία είναι! Οσο περνάει ο καιρός σκέφτεσαι πόσο θα φας, να γυμνάζεσαι… Το σκέφτεσαι λίγο.
Το ψάχνω το φαγητό…, τις πρώτες ύλες, το βιολογικό φαγητό…Πήγαίνω κάθε σάββατο στη λαϊκή κι αγοράζωόλα όσα χρειάζομαι! Μου άρέσει να είναι γεμάτο το ψυγείο μου! όταν λείπω για ταξίδια και δεν προλαβαίνω να πάω το σάββατο στη λαϊκή, βγαίνω από την καθημερινότητά μου!Τρελαίνομαι… μου αρέσει να τα τοποθετώ με μία σειρά και να το χαζεύω…

The K-magazine: Πάντως κάνεις πολλά ταξίδια; Πώς προλαβαίνεις;
Φώτης Βαλλάτος: Συνήθως τα κάνω το σαββατοκύριακο, μιας και μέσα στην εβδομάδα είμαι στο popaganda.gr. Γράφω για το περιοδικό της Aegean, “Blue” τους ταξιδιωτικούς οδηγούς, κι έτσι έχω τη δυνατότητα κι ευκαιρία να ταξιδεύω συχνά!

Δεν ξέρω αν σας έπεισε για την “τρέλα” που κουβαλάει…σίγουρα όμως έχει ενδιαφέρον να τον παρακολουθείτε να μιλάει. Έχει ένα ιδιαίτερο στυλ, σκέφτεται πολλά συγχρόνως … είναι ένας μποέμ τύπος που αγαπά την καλή ζωή. Και όχι μόνο….Πάντως αυτό είναι το τραγούδι που διάλεξε ο ίδιος για το κλείσιμο της συνέντευξης!

https://www.youtube.com/watch?v=6rIPcbJ7jBw
Οι φωτογραφίες είναι από το Photomag.gr , τις οποίες μας παραχώρησε η Ολυμπία Κρασαγάκη, και από τον προσωπικό λογαριασμό instagram του Φώτη Βαλλάτου(@fotisvallatos)

*Η απομαγνητοφώνηση έγινε από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Katerina Karoussos: Η προσωποποίηση της τέχνης του καπέλου

written by Ελισαβετ Χατζηγάκη

5Θα ξεκινήσω με μια φράση της Κατερίνας Καρούσου που νομίζω ότι σκιαγραφεί απόλυτα όλη τη συνάντησή μας και το ταξίδι μου στον μαγικό κόσμο των καπέλων που τόσο σπάνια βλέπουμε να φορούν οι Ελληνίδες. «Το καπέλο σημαίνει φινέτσα, όταν όμως ο λαός είναι απαίδευτος και κυριαρχεί η κακογουστιά, το καπέλο καταχωνιάζεται στα ‘αζήτητα’….».

Θεωρώ ότι το ταλέντο και η προσωπικότητα της δημιουργού, ξεπερνούν άλλα κορυφαία ονόματα, γιατί πολύ απλά κατάφερε το πάθος της να το μετατρέψει σε τέχνη και μάλιστα σε μια συγκεκριμένη που κινδυνεύει να εξαφανιστεί, χωρίς όμως να «αλλοιωθεί» η ίδια από την επιτυχία και παραμένοντας, πεισματικά, αυθεντική και αφοσιωμένη στο καπέλο όπως όταν ξεκινούσε…..

Ελισάβετ Χατζηγάκη: Πώς ξεκίνησε για εσάς αυτή η περιπλάνηση και ενασχόληση με τη μόδα και ειδικότερα με τα καπέλα;
Κατερίνα Καρούσου: Αρχικά,  με «έβαλαν» (η οικογένεια) να σπουδάσω ηθοποιός, κάτι που δεν με άγγιζε, εγώ δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Επίσης όταν ήμουν μικρή λόγω το ότι δεν υπήρχαν μικρά νούμερα στα ρούχα; δεν μπορούσες, δηλαδή, να βγεις στην αγορά και να ψάξεις για παιδικά νούμερα όπως τα ξέρουμε σήμερα, θυμάμαι, ότι ερχόντουσαν οι μοδίστρες στο σπίτι μια βδομάδα, δύο φορές το χρόνο και έραβαν για τη μαμά μου, για  μένα, τις κουρτίνες του σπιτιού. Αυτό γινόταν τη δεκαετία του 60’, είχα μια μοδίστρα λοιπόν, την οποία, τη βασάνιζα (γέλιο…) αλλά έπαιρνα και πολλά second hand κομμάτια τα οποία επειδή μού ήταν μεγάλα, τα μεταποιούσα. Μετά δεν υπήρχαν και μαγαζιά που μπορούσαν οι γυναίκες να αγοράσουν ένα καλό ρούχο, οι οίκοι μόδας ήταν αυτοί που έκαναν τα «καλά», τα πιο επίσημα ρούχα. Από μικρή όμως φορούσα και καπέλα τα οποία και λάτρευα. Είχα από τότε μανία με τα καπέλα. Το 79’ λοιπόν ξεκίνησα ως βοηθός της (Ελληνίδας σχεδιάστριας) Λουκίας πριν αρχίσω να φτιάχνω καπέλα. Μετά, το 84’ έφυγα στην Αμερική και γύρισα το 1990, όπου εκεί έκανα μόνο καπέλα..όλων των ειδών καπέλα, γούνινα κλπ. και πιστέψτε με είναι λίγοι αυτοί που ξέρουν να κάνουν καλά γούνινα καπέλα γιατί είναι πολύ ακριβά. Και έτσι ξεκίνησε η δική μου 30χρονη πλέον πορεία στον κόσμο των καπέλων…

Ε.Χ: Ποιός αιώνας πιστεύετε ότι σφράγισε την ιστορία των καπέλων;
K.K: Στην Αμερική, όταν πήγαινα στο FIT (Fashion Institute of Technology), για να μάθω την τέχνη του καπέλου, μια μέρα η δασκάλα, μας είπε να κάνουμε μια έρευνα για τα καπέλα του 16ου αιώνα. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι όλα έχουν γίνει τότε, δεν έχουμε κάνει εμείς τίποτα καινούργιο. Το 16ο αιώνα, διαφοροποιήθηκε και το καπέλο και το ρούχο αλλά και η ζωή της γυναίκας, οπότε τα βασικά σχέδια των καπέλων γεννήθηκαν τότε. Βέβαια, τα καπέλα άλλαξαν και εξελίχθηκαν ταυτόχρονα με τις κοινωνικό-ιστορικές αλλαγές ανά εποχή. Δηλαδή στη δεκαετία των ’20, τα καπέλα έγιναν πιο εφαρμοστά και άλλαξαν επειδή οι γυναίκες έκοψαν τα μαλλιά τους κοντά σε στυλ «bob» και δεν είχαν πλέον τους τεράστιους κότσους του παρελθόντος που έπρεπε κάπως να καλυφθούν από εξίσου μεγάλα καπέλα.

Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή, οι γυναίκες άρχισαν να δουλεύουν, να κυκλοφορούν, οπότε «οι καπελαδούρες» δεν ήταν λειτουργικά καπέλα. Άρχισαν επίσης να καπνίζουν οπότε το βέλο αμέσως ανασηκώθηκε πιο πάνω και δεν σκέπαζε πια όλο το πρόσωπο.

4

Ε.Χ: Αν σας έλεγα να μου περιγράψετε το καπέλο με μία λέξη ποια θα ήταν αυτή;
K.K: Το καπέλο είναι ΤΟ αξεσουάρ, είναι αυτό που σου δίνει στίγμα.

Ε.Χ: Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος αν αποφασίσει να ασχοληθεί με το σχεδιασμό καπέλων και γιατί στην Ελλάδα αποφεύγετε γενικά η ενασχόληση με το καπέλο;
K.K:Αρχικά να σας πω ότι όταν εγώ ανακοίνωσα ότι θα φύγω στην Αμερική για να μάθω να κάνω  καπέλα, ο κοινωνικός μου περίγυρος και οι συνομήλικοί μου, λέγανε «η τρελή πάει να μάθει να κάνει καπέλα..», που το να μαθαίνεις μια τέχνη, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, είτε το καπέλο, είτε το παπούτσι, γίνεσαι συνεχιστής της τέχνης αυτής. Γιατί δυστυχώς αυτά τα πράγματα, όπως η τέχνη και τα χειροποίητα καπέλα, πεθαίνουν σιγά σιγά και αντικαθίστανται  από ένα εργοστάσιο που «μπουπ μπουπ μπουπ»(μιμείται τον ήχο της πρέσας) βγάζει με την πρέσα καπέλα, μαζικά, ας πούμε 1000 την ημέρα και είναι γεμάτα όλα τα γνωστά, φτηνά πολυκαταστήματα με το ίδιο καλούπι που το φοράει όλη η υφήλιος.

[quote_right]«Δεν άρχισα τη δουλειά μου για να γίνω διάσημη και πλούσια, έκανα τη δουλειά που μ’ άρεσε. Το χρήμα είναι κάτι το οποίο σαν να μην με αφορά, δηλαδή δεν μετράω την αξία μου με το πόσο ακριβά θα πουλήσω ένα καπέλο.»[/quote_right]

Ε.Χ: Έχετε φτάσει, σε κάποιο πολύ απαιτητικό σχέδιο, να πείτε «τα παρατάω»;
K.K:Όχι..ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι γενικώς δεν τα παρατάω. Δεν είμαι άνθρωπος που τα παρατάει εύκολα..όταν μ’αρέσει κάτι, το παλεύω, το πολεμάω μέχρι τέλους.

Ε.Χ: Ποια είναι τα αγαπημένα σας υλικά, αυτά δηλαδή που χρησιμοποιείτε πιο συχνά στα καπέλα σας;
K.K:Κοιτάξτε τώρα, όσο αφορά τα υλικά..Τα υλικά για τα καπέλα είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι τέσσερις ποιότητες που έχουν βέβαια μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Για παράδειγμα, οι ψάθες. Για τα χειμωνιάτικα καπέλα, είναι το βελούδο, που είναι πολύ καλή ποιότητα και το μάλλι, στα μάλλινα καπέλα. Έγω βέβαια προτιμώ να κάνω ένα «velour»καπέλο πάρα ένα μάλλινο καπέλο. Έχω κόλλημα με το βελούδο το χειμώνα, είναι δεν είναι στη μόδα. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει κοινό να το αγοράσει το «velour» καπέλο. Να φανταστείτε, το «velour»καπέλο είναι σαν το μάλλινο καπέλο, έχουν το ίδιο σχήμα αλλά γενικώς πλέον δεν μας ενδιαφέρει η ποιότητα, όποτε στο μάτι του ενδιαφερόμενου δεν κάνει διαφορά.

11Ε.Χ: Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των θεατρικών και των πιο απλών καθημερινών καπέλων;
K.K:Τα θεατρικά καπέλα, πρώτα απ’όλα επειδή συνήθως παραπέμπουν σε μια συγκεκριμένη εποχή και σ’ένα συγκεκριμένο ρόλο, είναι πολύ πιο φορτωμένα, στολισμένα με φτερά και πούπουλα. Τα θεατρικά καπέλα βέβαια, εγώ τα κάνω με την τεχνική των κανονικών καπέλων. Όταν ήρθα όμως από την Αμερική δούλεψα μ’έναν εξαιρετικό Γάλλο που έφτιαχνε καπέλα αποκλειστικά για παραστάσεις και τα έφτιαχνε από χαρτί, «papiermâché», αυτά τα καπέλα ζύγιζαν 10 κιλά.Τώρα, δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις μ’ένα τόσο φορτωμένο καπέλο, έχει μια πιο χρηστική ιδιότητα το καθημερινό καπέλο.

Ε.Χ: Τι συμβολίζουν τα φτερά σ’ένα καπέλο;
K.K:Τα φτερά πρώτα απ’όλα είναι κάτι ακριβό δηλαδή και στο παρελθόν δεν μπορούσε όλος ο κόσμος να φοράει καπέλα με φτερά. Βέβαια υπήρχαν και καπέλα που έβαζαν πουλιά ολόκληρα ή φτερούγες πάνω. Κυρίως, στα νυφικά καπέλα πλέον κυριαρχεί το φτερό. Αλλά τα φτερά απογείωναν ένα καπέλο, το «ανέβαζαν» επίπεδα παραπάνω.

Ε.Χ: Κάθε καπέλο έχει μία προσωπικότητα, εσείς από που εμπνέεστε όταν φτιάχνετε ένα καπέλο;
K.K:Αυτό είναι ασαφές, γιατί πρώτα απ’ όλα εμπνέομαι από το υλικό. Το υλικό με καθοδηγεί και το τι μπορώ να κάνω με την κάθε ποιότητα. Δηλαδή δεν κάθομαι να σκεφτώ το σχέδιο και το καπέλο και μετά να βρω το ύφασμα γιατί αν δεν βρω τελικά αυτό το υλικό που σκέφτηκα, θα σπάσω το κεφάλι μου να το βρω και μπορεί και να μην το βρω ποτέ. «Όποτε έχουμε το υλικό, τι μπορούμε να κάνουμε μ’αυτό το υλικό;» συνήθως έτσι ξεκινάω.

Ε.Χ: Τι μπορούμε να καταλάβουμε από ένα καπέλο για τη γυναίκα που το φοράει;
K.K:Το καπέλο θεωρώ, ότι κάθε γυναίκα πρέπει να το’έχει στο πρόσωπό της, ένας λόγος παραπάνω λοιπόν που πρέπει να της πηγαίνει και να την αναδεικνύει, έτσι όπως (κανονικά) πρέπει να γίνεται και με τα ρούχα…(γέλιο) Αλλά..το ξεχνάμε αυτό. Από ένα καπέλο λοιπόν καταλαβαίνουμε το χαρακτήρα μιας γυναίκας, αλλό είναι να φοράει βέλο, λουλουδάκια και άλλο είναι μία που θα φορά ένα πιο αντρικό καπέλο. Επίσης, από τον τρόπο που φοράει μια γυναίκα το καπέλο, καταλαβαίνουμε αν είναι εξωστρεφής, αν είναι μυστηριώδης.

6Ε.Χ: Τι μπορούμε να καταλάβουμε από ένα καπέλο για την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκει αυτός που το φοράει;
K.K:Το καπέλο λέει πάρα πολλά. Καταρχάς το καπέλο ήταν το πιο ακριβό πράγμα στην ένδυση, πιο ακριβό και από το παπούτσι ή και το ρούχο. Πάντα ήταν το πιο ακριβό αξεσουάρ. Το καπέλο καθορίζει πολύ την κοινωνική τάξη και το πόσο εύπορος ή μη, είναι κάποιος. Η διαφορά φυσικά είναι στο υλικό, το ίδιο καπέλο μπορεί να γίνει μ’ένα φτηνό υλικό και το ίδιο μ’ένα ακριβό, στην πραγματικότητα όμως υπάρχει διαφορά.

Ε.Χ: Τελικά, υπάρχουν τάσεις στα καπέλα;
K.K:Καταρχάς εμένα δεν μ’ενδιαφέρει η μόδα. Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν τάσεις στα καπέλα…Γιατί βλέπεις ας πούμε σε κάποιες επιδείξεις μόδας καπέλα τα οποία δεν είναι “φορέσιμα” , είναι αστεία (γέλιο..) Η μόδα όμως πρέπει να βγάλει καινούργια υφάσματα στην κυκλική πορεία που διαγράφει, με μερικές ίσως παραλλαγές.

Ε.Χ: Θεωρείτε ότι οι Ελληνίδες αγαπούν τα καπέλα, τα φορούν κι αν ναι, τι στυλ καπέλων προτιμούν;
K.K:Οι Ελληνίδες αγοράζουν περισσότερα καπέλα απ’όσα φοράνε στην πραγματικότητα. Τώρα που τα φοράνε; Που τα κρύβουν; Δεν ξέρω (γέλιο…) Αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό. Δυστυχώς, οι Ελληνίδες δεν φοράνε καπέλα πια και άμα φορέσουν είναι απλά, πρακτικά καπέλα που μπορούν να τα διπλώσουν και να τα βάλουν και στη τσάντα ή ένα καπέλο που μοιάζει με αντρικό τους είναι πιο εύκολο.

Ε.Χ: Στο εξωτερικό το καπέλο είναι καθαρά θέμα κουλτούρας στην Αγγλία π.χ τα καπέλα θεωρούνται αριστοκρατικά και απαραίτητα σε επίσημες εμφανίσεις. Ποιες είναι οι διαφορές στη νοοτροπία μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού;
K.K:Πιστεύω, όπως είπατε πολύ σωστά, ότι το καπέλο είναι θέμα κουλτούρας. Στην Αγγλία και στο εξωτερικό γενικά, οι γυναίκες δεν μπορούν να πάνε σε καμία τελετή χωρίς καπέλο. Παραδείγματος χάριν σε καμία εκκλησία του κόσμου οι γυναίκες δεν πάνε «ασκεπείς», εκτός απο την Ελλάδα που ακούς «Α! Θα πας με καπέλο στην εκκλησία;», που στην εκκλησία οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν τα μαλλιά τους, είτε μαντίλι βάλουν, είτε καπέλο βάλουν, το καπέλο είναι ένα must.

Ε.Χ: Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι τα καπέλα είναι μόνο για το καλοκαίρι, τι απαντάτε και πως θα πείθατε μια γυναίκα να επιλέγει και να φοράει καπέλα και το χειμώνα;
K.K:Θα ήθελα να πω, αρχικά, ότι πάρα πολύς κόσμος, το χειμώνα, πάσχει από ιγμορίτιδες, από πονοκεφάλους κλπ, αν φορέσουν ένα καπέλο, σταματάνε όλα αυτά, αλλά δεν νομίζω ότι το καταλαβαίνει κανείς αυτό. Στη γυναίκα αυτή λοιπόν, θα έλεγα ότι πρώτα απ’όλα γλιτώνει το «πήγαινε-έλα» στα κομμωτήρια κάθε λίγο..δηλαδή όσο ακριβό και να είναι το καπέλο σε πέντε κομμωτήρια έχεις κάνει απόσβεση..(γέλιο..). Δεύτερον, είσαι πολύ πιο στιλάτη, μπαίνεις σ’ένα χώρο και όπως κι αν είναι οι άλλες ντυμένες, γυρίζουν και κοιτάνε αυτόματα το καπέλο. Το καπέλο κάνει μεγάλη διαφορά στο συνολικό αποτέλεσμα και δίνει διαφορετικό χρώμα στο κάθε ντύσιμο.

7Ε.Χ: Τα καπέλα θεωρείτε ότι συμπληρώνουν μια εμφάνιση ότι την απογειώνουν;
K.K:Το καπέλο δεν συμπληρώνει, είναι αυτό που καθορίζει μια εμφάνιση και γενικότερα το ντύσιμο μιας γυναίκας. Φοράς ας πούμε κάτι απλό, βάζοντας και ένα πιο ανδρικό καπέλο σε παραπέμπει αμέσως σε ένα πιο σοβαρό, αυστηρό στυλ. Βάζεις ένα καπελάκι, μικρό με βέλο, σε πάει σε κάτι πολύ πιο θηλυκό και elegant και μπορεί το ρούχο να είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις, το καπέλο όμως καθορίζει το στυλ και αλλάζει τελείως την εμφάνιση. Δεν μ’αρέσουν τα πράγματα τα οποία είναι «αντικείμενα», θέλω να είναι καπέλο, όχι κάτι που μπορείς να το βάλεις και στο χώρο σου σαν διακοσμητικό. Όπως και να το κάνουμε, ένα καπέλο είναι καθοριστικό ότι και να φοράς.

Ε.Χ: Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το σχεδιασμό καπέλων στο ξεκίνημά του;
K.K:Επαγγελματικά, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν κάποιος θα έχει τόση τόλμη και απόθεμα ενέργειας ώστε να συνεχίσει την τέχνη κατασκευής καπέλων και φυσικά χρειάζεται και ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για να αποκτήσεις τα απαραίτητα για να ξεκινήσεις και να κάνεις σωστή δουλειά, τα καλούπια, της μηχανές, τους ατμούς…κλπ. Μετά όλα τα υλικά είναι εισαγόμενα, τίποτα δεν το βρίσκεις εδώ, οπότε αυτός που θα πάρει μια τέτοια απόφαση πρέπει να είναι σε μία διαρκή αναζήτηση. Δεν είναι το ίδιο με το να πεις, θα αρχίσω να σχεδιάζω ρούχα, ας πάω κάτω στην αγορά να βρω δύο μέτρα ύφασμα, να κόψω και να ράψω. Αυτός όμως που θα τα καταφέρει σημαίνει ότι έχει κάτι από τη φύση του αυτό που λέγεται ταλέντο, το οποίο δεν είναι αρκετό χρειάζεται να έχει και την προσωπικότητα για να το βγάλει προς τα έξω όλο αυτό.

Ε.Χ: Φυσικά δεν περιορίζεστε μόνο στα καπέλα αλλά έχετε επεκταθεί και στα ρούχα και τα αξεσουάρ. Μιλήστε μας λίγο γι’αυτό.
K.K:Καταρχάς, όταν ξεκίνησα, εγώ δεν έκανα αμέσως καπέλα. Πάντα έραβα και σχεδίαζα τα ρούχα μου, τα προσωπικά. Είχα δηλαδή από μικρή ηλικία επαφή με τα υφάσματα, με την ουσία του πράγματος. Η ενασχόλησή  μου με το ρούχο, επίσημα, ξεκίνησε απ’ όταν ήμουν με τη Λουκία. Μετά όμως επειδή είδα ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε κανείς που να κάνει καπέλα έφυγα για την Αμερική. Το 2000 όμως που άρχισα να σχεδιάζω πάλι ρούχα, άρχισα από παιδικά γιατί απέκτησα ανίψια. Κατά το 2004, όταν είδα ότι τα πράγματα έχουν πάρει μια κατηφόρα άνευ προηγουμένου, και κατά συνέπεια με τα καπέλα μόνο, δεν θα μπορούσα να συντηρήσω την επιχείρηση μου, τους υπαλλήλους μου, τον εαυτό μου, άρχισα και πάλι να ασχολούμαι με το ρούχο. Δεν υπάρχει στυλ στα ρούχα μου, μπορώ να κάνω από ένα πολύ απλό σύνολο, φόρεμα μέχρι κάτι εξωφρενικό.

Η βάση μου πάντα είναι τα υλικά που θέλω να είναι καλής ποιότητας, να είναι καθαρά. Επίσης, τα πράγματα εμένα δεν μ’αρέσει να στέκονται πολύ, θέλω τα ρούχα μου να είναι μαλακά και ευχάριστα για τις γυναίκες. Ωστόσο, αδιαφορώ για τη μόδα, δηλαδή το γεγονός ότι επί 10 τουλάχιστον χρόνια οι Ελληνίδες φοράνε χαμηλοκάβαλα παντελόνια, το θεωρώ καταστροφή.  Η γυναίκα έχει μια σιλουέτα και πρέπει κάπως να την αναδείξει, δεν είναι ούτε ένα ίσιο πράγμα, ούτε άντρας, έχει μια γραμμή. Ας πούμε έχω μια εμμονή με τα κρουαζέ φορέματα, τα θεωρώ απολύτως θηλυκά. Έχω εμμονή με τα ψηλοκάβαλα παντελόνια. Όμως είναι σημαντικό να έχουμε γενικά το γνώθι σ’ αυτόν στο τι φοράμε, ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα γιατί λοιπόν όλοι να ντυνόμαστε το ίδιο; Αυτή τη διαφορετικότητα αναδεικνύουν τα ρούχα μου.

Ε.Χ: Αν σας έλεγε κάποιος να ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο σε ποια περίοδο θα επιλέγατε να πάτε και τι καπέλα θα διαλέγατε;
K.K:Εμένα μ’αρέσει ο Μεσοπόλεμος. Βέβαια τα καπέλα μ’αρέσουν και στις αρχές του 1900, τα φορτωμένα, τα ψηλά, με το τούλι, το στολισμό κλπ. Η αλήθεια είναι ότι μ’αρέσουν όλα τα καπέλα. Κάνω απ’όλες τις περιόδους καπέλα. Μέχρι και το 60’ οι γυναίκες δεν μπορούσαν να βγουν και να κυκλοφορήσουν χωρίς καπέλο. Μετά ήρθε η μόδα των κομμωτηρίων που εκτόξευσε τα καπέλα στη «γωνία» και όλο και λιγότερες γυναίκες φορούσαν καπέλα.

12Ε.Χ: Αν άλλαζε η νοοτροπία των Ελληνίδων, πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να “αναγεννηθούν” τα καπέλα και να επανέλθουν στη ζωή τους;
K.K:Όχι. Και όχι γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει η νοοτροπία τους, γιατί δεν βοηθάει τίποτα στο να αλλάξει η νοοτροπία τους, εδώ δεν αλλάζει σε πιο βασικά και ουσιαστικά θέματα και βέβαια από το κομμάτι των Μ.Μ.Ε, το μόνο που βλέπει κανείς είναι κακογουστιά.

Ε.Χ: Τι σχέδια έχετε για το μέλλον και πως προσπαθείτε να κρατήσετε την τέχνη του καπέλου ζωντανή;
K.K:Στην Ελλάδα κατά την άνοιξη, σχεδιάζεται να γίνει, χωρίς ακόμη να έχει κατοχυρωθεί, μια έκθεση καπέλων, μια εκδήλωση αφιερωμένη σε αυτή την ξεχωριστή τέχνη και εγώ με τη σειρά μου σκέφτομαι να αρχίσω να κάνω σεμινάρια κατασκευής καπέλων αλλά μόνο πάνινα. Κι αυτό γιατί, δεν υπάρχει υποδομή για κάτι πιο περίπλοκο, είναι όλοκληρη διαδικασία μετά, χρειάζεσαι, καλούπια, ατμούς, μηχανές, υλικά. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα καλά υλικά είναι όλα εισαγωγής, δεν τα πουλάνε εδώ. Μια ραπτομηχανή και ένα σίδερο θα είναι τα εργαλεία, απλά και γνωστά, που τα έχει ο καθένας στο σπίτι του και υλικά που μπορεί κανείς να βρει και εδώ.

Καταλήγοντας, ξεχώρισα μία ακόμη φράση της Κατερίνας Καρούσου από τα πολλά και ενδιαφέροντα που συζήτησαμε παρέα και δεν μπορώ παρά να σας την παραθέσω ευθύς αμέσως:

«Εμένα δεν μ’αρέσει να βγαίνω, δεν μ’αρέσει να είμαι διάσημη. Προτιμώ να είμαι μέσα στο εργαστήριο μου και να δουλεύω πάρα να κάνω παρέλαση στα κανάλια της τηλεόρασης…δεν μ’αρέσει κα-θό-λου.»

Για να επικοινωνήσετε με την κα Καρούσου, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της, εδώ

1

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts