Category:

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πώς να κάνετε τα παιδιά να πιστέψουν στον Άγιο Βασίλη

Μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα των Χριστουγέννων. Αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να στείλουν το γράμμα τους όλα τα παιδάκια στον Aη – Βασίλη.

Επειδή όμως όλα τα παιδάκια είναι πολύ έξυπνα δεν θα λείψουν οι ερωτήσεις τύπου: «Που μένει ο Αη – Βασίλης;», «Πώς θα χωρέσει από την καμινάδα;», «Εμείς που δεν έχουμε τζάκι, πώς θα μπει;» και άλλες τέτοιες παρόμοιες.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση με το παιδάκι σας και να πάρετε την απόφαση αν θα τον/την αφήσετε να πιστεύει στο αγαπημένο Άγιο όλων των παιδιών ή θα αποκαλύψετε την σκληρή αλήθεια. Γνώμη μας είναι πάντως να κρατήσετε τον μύθο ζωντανό και να αφήσετε τα παιδιά να ζήσουν όλη τη μαγεία της γιορτής. Οι παρακάτω τρόποι θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε αληθινό το πιο αγαπημένο παιδικό όνειρο για τουλάχιστον ακόμη ένα χρόνο!

Μαγεία

Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει μαγεία. Ο τάρανδος δεν μπορεί να πετάξει χωρίς λίγη μαγεία και ο Άγιος Βασίλης δεν μπορεί να μπει σε κάθε σπίτι χωρίς μαγεία, οπότε είναι απαραίτητο συστατικό για να κάνετε την ιστορία πιστευτή. Για να διατηρήσετε την όλη μαγεία στην ιστορία χρησιμοποιήστε τις γνώσεις σας, λίγη φαντασία και σύγχρονη τεχνολογία!

Απαντήσεις σε τυχόν ερωτήσεις

Το παιδί σας μπορεί να σας κάνει ερωτήσεις απλής λογικής για να σας αποδείξει ότι ο Άγιος – Βασίλης δεν υπάρχει. Τι απαντάτε σε αυτή την περίπτωση;
Πώς θα προλάβει ο Άγιος Βασίλης να παραδώσει τόσα πολλά δώρα μέσα σε τόσες λίγες ώρες;
O Άγιος Βασίλης έχει πολύ περισσότερες ώρες απ’ ότι νομίζουμε. Υπάρχουν 24 διαφορετικές ανά τον κόσμο ζώνες ώρες και ως εκ τούτου, ο Άγιος Βασίλης έχει αρκετές ώρες για να κάνει τις παραδόσεις του σε όλα τα παιδάκια.

Πώς χωράνε όλα τα δώρα σε ένα τόσο μικρό έλκηθρο;
Ο Άγιος Βασίλης δεν κουβαλάει όλα τα δώρα σε ένα δρομολόγιο. Έχει πολλές αποθήκες γεμάτες με παιχνίδια στο Βόρειο και Νότιο Πόλο όπου διάφορα ξωτικά τον βοηθούν, ελέγχουν και φορτώνουν εκ νέου το έλκηθρο ώστε να είναι έτοιμο για το επόμενο ταξίδι.

Πώς θα μπορέσει ο Άγιος Βασίλης να βρει το σπίτι μου μέσα στο σκοτάδι;
Ο Άγιος Βασίλης χρησιμοποιεί το GPS του (η σύγχρονη τεχνολογία που λέγαμε;). Το έλκηθρο επικοινωνεί με δορυφόρους απ’ όλον τον κόσμο και ενημερώνει αυτόματα για τη θέση του 300 φορές κάθε δευτερόλεπτο. Μέσω αυτή της επικοινωνίας ενημερώνεται επίσης κάθε δευτερόλεπτο ποια παιδάκια ήταν καλά αυτή τη χρονιά και ποια ήταν κακά.

Πώς μπορεί ο Άγιος Βασίλης να ξέρει ότι ήμουν κακό παιδάκι;
Όπως είπαμε ο Άγιος Βασίλης έχει βοήθεια τα ξωτικά τα οποία δεν κλείνουν μάτι και εργάζονται σκληρά όλο τον χρόνο. Του δίνουν λοιπόν μια λίστα με τα ονόματα όλων των παιδιών που είχαν καλή συμπεριφορά και μια λίστα με τα παιδάκια που ήταν άτακτα. Η λίστα δεν σταματά να ενημερώνεται!

Γάλα και μπισκότο

Το παιδάκι σας μπορεί να σας ρωτήσει γιατί να χρειάζεται να αφήσετε ένα ποτήρι γάλα και μπισκότα του Άγιου Βασίλη;

Ο Άγιος Βασίλης ανεβαίνει καμινάδες και χρειάζεται πολλή ενέργεια για να ολοκληρώσει το ταξίδι του ώστε όλα τα παιδάκια να πάρουν δώρο. Εκτός από εκείνον ενέργεια χρειάζονται και οι τάρανδοι. Δεν είναι όμως ανάγκη να του αφήσετε μόνο γάλα και μπισκότα. Όλα τα γλυκά τα αγαπάει ο Άγιος Βασίλης οπότε και το κέικ ή λίγο φυστικοβούτυρο ή ακόμη και ένα σάντουιτς θα το εκτιμήσει!

Ξέρει αν κοιμάστε

Το παιδί σας μπορεί να ρωτήσει «γιατί να πρέπει να κοιμάμαι όταν έρθει ο Άγιος Βασίλης;»

Ο Άγιος Βασίλης δεν αφήνει το Βόρειο Πόλο μέχρι τα μεσάνυχτα. Όλα τα καλά παιδιά πρέπει να είναι στο κρεβάτι τους μέχρι εκείνη την ώρα. Ακόμα όμως κι αν δεν νυστάζουν πρέπει να είναι στα κρεβατάκια τους γιατί ο Άγιος Βασίλης έχει πολλή δουλειά και δεν θέλει να τον ενοχλούν για να είναι συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος στο έργο του. Αν διαπιστώσει ότι σε ένα σπίτι δεν κοιμούνται τα παιδάκια τότε θα το παραλείψει και θα προχωρήσει στον κατάλογο και θα επιστρέψει μόνο εάν του περισσέψει χρόνος. Προτιμάτε να το ρισκάρετε;

Πηγή: baby.gr

04/12/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

23 πράγματα που τα παιδιά των χωρισμένων γονιών θα ήθελαν να ξέρουν οι γονείς τους

written by The K-magazine

Αν ρωτήσετε ένα παιδί χωρισμένων γονιών να σας πει πώς αισθάνεται για το διαζύγιο των γονιών του, το πιθανότερο είναι να μην σας απαντήσει. Αντιθέτως αν ρωτήσετε ενήλικες που μεγάλωσαν από χωρισμένους γονείς, θα έχουν πολλά πράγματα να σας πουν.

Σε κάθε περίπτωση όσο βελούδινο κι αν είναι ένα διαζύγιο, τα παιδιά πάντα θέλουν τους γονείς τους να μείνουν μαζί και να έρχονταν τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Διαβάστε παρακάτω για να δείτε ποιες είναι οι πραγματικές σκέψεις των παιδιών για τον χωρισμό των γονιών τους, γιατί ας το παραδεχτούμε: κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται ποτέ να σας τις αποκαλύψουν.

Ό,τι κι αν έχει συμβεί, εμείς σας αγαπάμε το ίδιο.
Δεν μας αρέσει να φτιάχνουμε κάθε τόσο μια βαλίτσα και να μένουμε σε διαφορετικά σπίτια.
Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου με ένα διαζύγιο, γι’ αυτό σταματήστε να κατηγορείτε ο ένας τον άλλον.
Μην το παρακάνετε. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια του χωρισμού των γονιών μας. Όταν μεγαλώσουμε, θα καταλάβουμε.
Είμαστε επιφυλακτικοί με τους νέους σας συντρόφους. Αν αξίζουν πραγματικά, ο χρόνος θα το δείξει.
Όταν προσπαθείτε να «αγοράσετε» την αγάπη μας με ταξίδια και δώρα ώστε να πάτε κόντρα στον άλλο γονέα, μας κάνετε να αισθανόμαστε άβολα.
. . . αλλά μην ανησυχείτε, γιατί είναι σαν να υπάρχουν δύο Αϊ – Βασίληδες!
Όταν είμαστε στο σπίτι του ενός γονιού, είναι λογικό να μας λείπει ο άλλος γονέας. Δεν είναι επειδή δεν είστε αρκετά καλοί. Απλά σας αγαπάμε και τους δύο.
Σταματήστε να προσπαθείτε να πάρετε πληροφορίες από εμάς για την/τον πρώην σας. Δεν είναι εχθρός σας και δεν είμαστε μεσάζοντες. Δεν είναι δίκαιο να μας βάζετε σε αυτή τη θέση.
Το καταλαβαίνουμε όταν δεν θέλετε να παίρνετε εσείς την ευθύνη των αποφάσεων ώστε να μην φαίνεστε ο «κακός» της υπόθεσης και ρίχνετε τις ευθύνες στον άλλο γονιό. Θα προτιμούσαμε να έχουμε ευθείς απαντήσεις.
Παρακαλούμε να απαντάτε στα κινητά σας τηλέφωνα όταν λείπετε από το σπίτι. Είναι ήδη αρκετά δύσκολο που είμαστε χώρια.
Γνωρίζουμε ότι η ανατροφή των παιδιών δεν είναι εύκολο. Είναι λογικό να υπάρχουν δύσκολες μέρες.
Τα παιδιά σας δεν είναι οι ψυχολόγοι σας. Αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια ή βασιστείτε στους στενούς σας φίλους, όταν δεν ξέρετε τι να κάνετε.
Εξακολουθούμε να θέλουμε και τους δυο σας σε αθλητικές εκδηλώσεις και γιορτές ακόμη κι αν δεν είναι το καλύτερό σας.
Γνωρίζουμε ότι το διαζύγιο συνέβη για κάποιον λόγο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουμε να γνωρίζουμε ποιος είναι ο λόγος.
Ξέρουμε πότε ο «φίλος» σας δεν είναι ένας απλός φίλος.
Δεν μας αρέσει να σας βλέπουμε να κλαίτε.
Οι στιγμές μαζί σας είναι πολύτιμες.
Όταν είστε μαζί δημόσια, ξέρουμε ότι σας είναι δύσκολο. Σας ευχαριστούμε για την προσπάθεια.
Μην μας χρησιμοποιείτε ως επιχειρήματά για να βλάψετε ο ένας τον άλλον. Αυτό μας κάνει να νομίζουμε ότι εμείς ευθυνόμαστε για το διαζύγιο.
Μην μας βάζετε στην διαδικασία να επιλέξουμε.
Μην μας κάνετε να αισθανόμαστε ένοχοι για τον χρόνο που περάσαμε με τον άλλο γονέα. Αυτό δεν σημαίνει ότι σας αγαπάμε λιγότερο. . .
Το διαζύγιο δεν μας κάνει να σας αγαπάμε λιγότερο.

Πηγή: εδώ

27/11/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Οι κακές συνήθειες που μας φέρνουν σε… άβολη θέση

written by The K-magazine

Όσο αξιολάτρευτα κι αν είναι τα παιδιά σας υπάρχουν κάποιες κακές συνήθεις που σας φέρνουν, ενίοτε, σε δυσάρεστη θέση.

Μπορεί για παράδειγμα να λένε οτιδήποτε τους έρχεται στο μυαλό, ακόμα κι αν είναι ακατάλληλο, να τρώνε τα νύχια τους μέχρι να ματώσουν ή και να «σκαλίζουν» την μύτη τους ακόμα και σε δημόσιο χώρο. Μπορεί μεν να πρόκειται για παιδάκια αλλά αν αγνοήσετε για πολύ καιρό αυτές τις συνήθειες, μπορεί να προκύψουν μεγαλύτερα προβλήματα. Το να τα μαλώνετε συνέχεια, ασφαλώς και δεν ωφελεί. Δείτε παρακάτω 7 αποτελεσματικούς τρόπους ώστε να σταματήσουν τα μικρά σας τις κακές συνήθειες μια και καλή.

Δάχτυλο στο στόμα

Γιατί είναι κακό: Εκτός από κάλους, φουσκάλες, και λοιμώξεις στον αντίχειρα, τα παιδιά που πιπιλάνε συνέχεια το δάχτυλό τους κινδυνεύουν να έχουν στραβά δόντια. Αν λοιπόν δεν θέλετε να ξοδέψετε μια μικρή περιουσία στον οδοντίατρο, πάρτε τον αντίχειρα από το στόμα.

Πώς να το σταματήσετε: Μπορεί το παιδί σας να πιπιλά τον αντίχειρα λόγω πλήξης. Γι’ αυτό φροντίστε να το απασχολείτε με δημιουργικά παιχνίδια ώστε να του αποσπάσετε την προσοχή. Τα παιχνίδια που σχετίζονται με τα χέρια, όπως τα παζλ είναι ο ιδανικός τρόπος για να ξεκινήσετε.

Κράτημα της αναπνοής

Γιατί είναι κακό: Τα παιδιά κρατούν μερικές φορές την αναπνοή τους για να τρομάξουν τους γονείς τους και μερικές φορές λειτουργεί. Είναι ένα πολύ επικίνδυνο «παιχνίδι» αφού έτσι μπορεί ένα παιδί να χάσει τις αισθήσεις του.

Πώς να το σταματήσει: Αν το παιδί σας χρησιμοποιεί αυτή την τακτική για να σας τραβήξει την προσοχή, προσπαθήστε να του εξηγήσετε πόσο λάθος είναι. Αντί να του λέτε δηλαδή να το σταματήσει, πείτε του ευθέως πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που κάνει. Μπορεί να φανεί δύσπιστο στην αρχή, αλλά θα το καταλάβει.

Τράβηγμα των μαλλιών

Γιατί είναι κακό: Είτε γαντζώνεται από τα δικά σας τα μαλλιά είτε από τα δικά του, το τράβηγμα των μαλλιών μπορεί να προκαλέσει …φαλάκρα!

Πώς να το σταματήσετε: Αυτό η συνήθεια είναι συχνά η ρίζα ενός πολύ μεγαλύτερου προβλήματος, όπως το άγχος, η κατάθλιψη, ή ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή. Είναι προτιμότερο να επισκεφτείτε έναν σύμβουλο ώστε να το συζητήσετε μαζί.

Φάγωμα των νυχιών

Γιατί είναι κακό: Δεν είναι μόνο τα δάχτυλα που υποφέρουν από αυτή την κακή συνήθεια. Το ροκάνισμα στα νύχια μπορεί να προκαλέσει ακόμα και μικρά κατάγματα στα άκρα των δοντιών του παιδιού σας.

Πώς να το σταματήσετε: Για να σταματήσει αυτή η κακή συνήθεια απαιτείται η συντήρηση των νυχιών. Χρησιμοποιήστε ένα δυναμωτικό νυχιών για να αποφεύγεται το δάγκωμα και κρατήστε το τελείωμα των νυχιών σε καλή κατάσταση ώστε το παιδί να μην μπαίνει στον πειρασμό να τα τρώει. Αν το πρόβλημα είναι σοβαρό και έχετε κοριτσάκι, επενδύστε σε ένα βερνίκι νυχιών ώστε να ενθουσιαστεί και να μην θέλει να τα χαλάσει!

Τρίξιμο των δοντιών

Γιατί είναι κακό: Το τρίξιμο στα δόντια μπορεί να προκαλέσει πόνο στο σαγόνι ή ακόμη και πονοκεφάλους. Με την πάροδο του χρόνου, χαλάει και την ποιότητα των δοντιών.

Πώς να το σταματήσετε: Το τρίξιμο των δοντιών είναι συχνά αποτέλεσμα του στρες, γι’ αυτό προσπαθήστε να διδάξετε κάποιες τεχνικές χαλάρωσης. Ένα μίνι μασάζ πριν τον ύπνο, μπορεί να το περιορίσει αλλά αν η συνήθεια αυτή δεν σταματά, επισκεφτείτε έναν οδοντίατρο.

Κακές λέξεις

Γιατί είναι κακό: Αυτό δεν έχει να κάνει με την υγεία του παιδιού αλλά με την φήμη. Τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο όταν το αρχίσει να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και το σχολείο.

Πώς να το σταματήσετε: Τα πράγματα δεν θα φτιάξουν μέχρι το παιδί να αισθανθεί ότι χάνει κάτι. Μπορείτε λοιπόν να τοποθετήσετε ένα βάζο στον πάγκο της κουζίνας και να παίρνετε 0,25 λεπτά από τον κουμπαρά του κάθε φορά που λέει μια κακιά λέξη. Θα τον χρεώνετε δηλαδή. Επίσης, θα πρέπει να προσέξετε και το δικό σας λεξιλόγιο, δεδομένου ότι τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται τους γονείς τους.

Σκάλισμα την μύτης

Γιατί είναι κακό: Το σκάλισμα της μύτης για την «εύρεση του χαμένου θησαυρού» μπορεί να οδηγήσει σε μερικά προβλήματα υγείας συμπεριλαμβανομένων κρυολογημάτων, της αιμορραγίας από την μύτη και των λοιμώξεων.

Πώς να το σταματήσετε: Το να λέτε στο παιδί σας να το σταματήσει μπορεί να μην είναι αρκετό γι’ αυτό δοκιμάστε να παίξετε ένα μικρό παιχνίδι. Δίνετε του και από ένα αυτοκόλλητο για κάθε ημέρα που δεν σκαλίζει την μύτη του. Όσα περισσότερα αυτοκόλλητα συγκεντρώσει τόσο το καλύτερο!

Πηγή: baby.gr

24/06/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Τι σημαίνει να μεγαλώνεις αγόρια!, από την Εύη Σταθάτου

written by The K-magazine

Τι σημαίνει να μεγαλώνεις αγόρια; Πώς είναι η καθημερινότητα της συμβίωσης με αγόρια, μεγάλα και μικρά; Δυο αγορομάνες συζητάνε…

Πρόσφατα ήρθε από την Αγγλία για ολιγοήμερες διακοπές η παιδική μου φίλη από το σχολείο που εδώ και αρκετά χρόνια ζει με την οικογένειά της εκεί. Eίναι πια σχεδόν 20 χρόνια, τώρα που το σκέφτομαι…! Μας ενώνουν πολλά, ένα παιδικό παρελθόν που νοσταλγούμε καμιά φορά, αλλά και μια πολύ κοινή οικογενειακή ζωή σήμερα. Γιατί; Γιατί έχουμε και οι δύο μας αγόρια και μάλιστα τρία η καθεμία… α ναι, έχουμε και ένα μεγάλο αγόρι, ας μην το ξεχνάμε αυτό!

Συζητώντας λοιπόν καταλήγουμε σε 5 βασικά συμπεράσματα για το τι σημαίνει η καθημερινότητα με αγόρια (και μάλιστα πολλά!). Υπάρχουν φυσικά και πολλά άλλα και κυρίως πολλές, βασικές διαφορές από το να μεγαλώνεις κορίτσια, αλλά εστιάζουμε στα βασικά χαρακτηριστικά της καθημερινότητας!

1. Ηρεμία; Ποια ηρεμία;

Ότι και να σας έχουν πει, τα αγόρια δεν ησυχάζουν. Διακατέχονται από μια αστείρευτη ενέργεια που κρατάει όλη την ημέρα και τελειωμό δεν έχει! Για να μην έχετε ψευδαισθήσεις, τα αγόρια ηρεμούν μόνο όταν βλέπουν κάτι που τους αρέσει πολύ στην τηλεόραση ή παίζουν στο tablet (και εκεί με διαλείμματα…) και όταν κοιμούνται! Όλη την υπόλοιπη μέρα κινούνται ασταμάτητα, κλωτσάνε (μπάλα ή ότι άλλο βρεθεί μπροστά τους), γελάνε, τσακώνονται, φωνάζουν και πηδάνε σε καναπέδες και κρεβάτια (όχι, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να καθίσεις στον καναπέ παρά μόνο πηδώντας!)

2. Τα χτυπήματα είναι τα λάφυρα του αγώνα

Το σώμα των αγοριών είναι γεμάτο σημάδια από χτυπήματα που δεν προλαβαίνουν να κλείσουν γιατί ξαναχτυπάνε στο ίδιο ακριβώς σημείο… Συνήθως σου δείχνουν με μεγάλη “αντρική” περηφάνεια τα χτυπήματά τους, περιγράφοντας ξανά τη σκηνή που τραυματίστηκαν (με κίνδυνο να χτυπήσουν σε επανάληψη!). Και η μόνη ώρα που ο πόνος γίνεται αφόρητος είναι αυτή του μπάνιου και του σχολείου…

3. Απρεπείς συμπεριφορές…

Προσπαθείς από τότε που είναι ακόμη μικρά να τους μάθεις καλούς τρόπους και τα καταφέρνεις μια χαρά, μέχρι που ανακαλύπτουν τον κόσμο του ρεψίματος και όλων των άλλων συγγενικών, ελαφρώς αγενών συμπεριφορών, που τους προκαλούν γέλιο και παιχνίδι! Και ναι, θα αναρωτηθείς πολλές φορές που είναι το αστείο σε όλο αυτό και εκεί που με αυστηρότητα θα προσπαθήσεις να τους συνετίσεις, θα παρατηρήσεις το μεγάλο αγόρι (βλ. μπαμπάς) να κρυφογελάει πίσω από το μαξιλάρι…

4. Το μανούλα γίνεται μαμά ή μήπως μάνα

Τα αγόρια έχουν ένα ιδιαίτερο, μαγικό δέσιμο με τη μαμά. Και όλα ξεκινάνε από το ‘μανούλα μου, σ’ αγαπάω!’, αυτό που σε κάνει να λιώνεις και να κλαις από συγκίνηση και περηφάνεια. Και έτσι χωρίς καμιά προειδοποίηση, μια μέρα το μανούλα γίνεται μάνα (στις καλύτερες περπτώσεις περνάει πρώτα από το μαμά)! Γυρνάς δεξιά και αριστερά να δεις σε ποιον απευθύνεται το παιδί, αλλά τελικά το διαπιστώνεις… το μανούλα γίνεται ανάμνηση, με σπάνιες εμφανίσεις μόνο σε δύσκολες στιγμές κούρασης, νύστας, χτυπήματος, και χάρης φυσικά.

5. Το σπίτι είναι μονίμως ένα βομδαρδισμένο τοπίο

Είναι μια εικόνα που πρέπει να συμβιβαστείς αν θες να περνάς καλά. Ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού – όσο μπορείς γιατί συνήθως σκαλώνει σε κάλτσες και παπούτσια -. Στο σαλόνι υπάρχουν μπάλες, ποδήλατα, πατίνια, ρούχα, άδεια πιάτα, ποτήρια, παιχνίδια, αυτοκόλλητα, τάπες, μαξιλάρια και άλλα πολλά που θέλεις να εξαφανίσεις. Γιατί όλα αυτά δεν βρίσκονται στον κήπο ή στα παιδικά δωμάτια; Γιατί συνεχώς μετακινούνται και όσο και να μαζεύεις όλη μέρα, πάλι μπροστά σου θα τα βρεις… Δεν θα αναπτύξω το θέμα της συνεχούς ανάγκης καθαριότητας του μπάνιου, γιατί ως γνωστόν ο ‘στόχος’ είναι δύσκολος, και ιδίως όταν έχεις δίδυμα αγόρια, που η ταυτόχρονη ανταλλαγή πυρών είναι μέρος της διασκέδασης, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο…

Η καθημερινότητα, συμβιώνοντας μόνο με αγόρια είναι πραγματικά μια τρέλα! Είναι όμως πραγματικάσυναρπαστικό να μεγαλώνεις αγόρια! Μαθαίνεις πως σκέφτεται τελικά το άλλο φύλο – και αυτό από μικρή ηλικία-, γίνεσαι παιδί μαζί τους, αρχίζεις να παρακολουθείς μπάλα και να πανηγυρίζεις στο γκολ, κινείσαι συνεχώς, γυμνάζεσαι μαζί τους και κάπου εκεί, όταν βγαίνεις νοκ ουτ από την κούραση, πέφτουν όλοι πάνω σου, σου κάνουν μια τεράστια αγκαλιά και αισθάνεσαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου…

Πηγή: mytwins.gr

23/06/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Διαλέξτε τις σωστές ερωτήσεις για να μιλήσετε με τα παιδιά σας…

written by The K-magazine

Έχεις βρεθεί ποτέ με ένα 5-χρονο παιδί, πιθανότατα συγγενικού προσώπου, και να μην έχεις τι να πεις; Στιγμές αμηχανίας, που θυμίζουν κάτι από τα πρώτα εφηβικά ραντεβού, έζησα κι εγώ με την ανιψιά μου την προηγούμενη εβδομάδα. Πράγματι, είχα καιρό να την δω και μου είχε λείψει πολύ. Μετά τις τρομερές αγκαλιές και τα ατελείωτα φιλιά, θέλησα να μάθω τα νέα της. Βλέπετε ο χρόνος που περνάω με τα δικά μου, που η ομιλία δεν έχει μπει στη ζωή μας, με έχει κάνει να είμαι πιο εκφραστική στις κινήσεις μου παρά στα λόγια. Αλλά η πριγκίπισσα μεγάλωσε και σίγουρα θα έχει νέα, σκέφτηκα! Πώς ξεκλειδώνεις, λοιπόν, ένα ντροπαλό παιδί και το βοηθάς να μοιραστεί μαζί σου σκέψεις και συναισθήματα;

Πρέπει να το κερδίσεις, να σου δείξει εμπιστοσύνη! Εάν θέλεις να πλησιάσεις ένα παιδί πρέπει να του αφιερώσεις προσωπικό χρόνο. Να δείξεις ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για το τι έχει να πει. Ακόμα και η σωματική στάση που θα έχεις επηρεάζει τη φύση της συζήτησης. Αλλιώς είναι να είναι καθισμένο στην αγκαλιά σου κι αλλιώς απέναντι σου στην καρέκλα, όπως οποιοδήποτε άλλος ενήλικας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως λύθηκε η γλώσσα της μικρής ένα απόγευμα στην βεράντα καθώς μιλούσε με την Νονά των διδύμων. Εάν και δεν έχει παιδιά, ξέρει από ψυχολογία… μεγάλων και μικρών. Την έβαλε απέναντι της και της φέρθηκε σαν ‘φιλενάδα’. Κατάφερε σε δευτερόλεπτα να την ξεκλειδώσει ώστε να τις πει θέματα που έχει με τις φίλες της. Απίστευτο, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, υπάρχουν προβλήματα σχέσεων! Πάντως, είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιος εμπιστοσύνης που μπορεί να παίξει ρόλο μεσολαβητή, κι αυτή είναι μια σχέση που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με τον νονό του παιδιού. Άλλωστε, κι εμείς δεν εκφραζόμαστε καλύτερα σε κάποιον που ξέρουμε ότι δεν θα μας κρίνει− όπως έκαναν οι γονείς μας σε εμάς κι εμείς με τη σειρά μας στα δικά μας παιδιά….;

Υπάρχουν, λοιπόν, άτομα που είναι από τη φύση τους καλοί συζητήτες και μπορούν να αιχμαλωτίσουν τον συνομιλητή τους σε μια πολύωρη κουβέντα.Υπάρχουν άλλοι που μια τέτοια εμπειρία τους φαίνεται βουνό και το παιδί απέναντι τους εξωγήινος που ήρθε για να μιλήσουν για τη ζωή στον πλανήτη του. Δεν είναι ότι δεν αγαπάνε τα παιδιά, απλώς, δεν ξέρουν από που να ξεκινήσουν! Όπως με κάθε είδους συζήτηση, η αρχή είναι το παν. Υπάρχουν χιλιάδες θέματα για τα οποία μπορείς να μιλήσεις με τα παιδιά και να λάβεις για απάντηση κάτι περισσότερο από ένα μονολεκτικό ‘Οχι’ ή ‘Ναι’!

Ερωτήσεις κλειδιά για να ανοίξετε συζήτηση με τα παιδιά:

Για την προηγούμενη εβδομάδα: Τι ωραίο έκανες αυτή την εβδομάδα; Έκανες κάτι που βαριόσουν; Είδες κάποιον που είχες καιρό να δεις; Πήγες στο σπίτι κάποιου φίλου σου; Τι έμαθες στο μπαλέτο;
Για την οικογένεια: Έχεις αδέλφια; Έχεις κατοικίδιο; (εάν έχει, μπορεί να μιλάει για αυτό για ώρες!)Τι σου αρέσει να κάνεις με τους γονείς σου;
Για εκείνο: Αγαπημένο φαγητό; Αγαπημένο χρώμα; Αγαπημένο άθλημα; Αγαπημένη εποχή του χρόνου; Αγαπημένη δραστηριότητα με τους γονείς; Τι σου αρέσει να κάνεις μόλις ξυπνάς το πρωί; Πριν κοιμηθείς τι σου αρέσει να κάνεις;
Για το σχολείο: Τι τάξη πας; Είναι πιο δύσκολα από πέρσι; Είναι καλή η δασκάλα σου; Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος; Τι δεν σου αρέσει να κάνεις; Ποιο μάθημα σου αρέσει περισσότερο; Στο διάλειμμα τι σου αρέσει να παίζεις; Σου αρέσει το σχολείο ή θέλεις να κάθεσαι σπίτι;
Για δραστηριότητες: Κάνεις κάποιο σπορ; Είσαι σε κάποια ομάδα; Έχεις ποδήλατο; Που πήγες διακοπές; Σου αρέσει να παίζεις μέσα στο σπίτι ή έξω; Πας στην παιδική χαρά, στη θάλασσα; Κολυμπάς χωρίς μπρατσάκια; Σου αρέσει να ζωγραφίζεις;
Για κουλτούρα: Ποιο είναι η αγαπημένη σου εκπομπή στην TV; Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο στο cinema; Αγαπημένο βιβλίο; Αγαπημένη θεατρική παράσταση; Ποιο παιχνίδι σου αρέσει να παίζεις στο Playstation; Τι μουσική σου αρέσει να ακους;

Όποια και να είναι η σχέση σου με τα παιδιά, σίγουρα, έρχεται κάποια στιγμή που θα πρέπει να μιλήσεις μαζί τους. Και τότε που ξέρεις… με τη φαντασία που έχουν, μπορεί να σε μαγέψουν!

Πηγή: theplayroom.blogspot.com, 4moms.gr

01/06/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Διαζύγιο & παιδί: Ποια τα συναισθήματα του;

written by The K-magazine

Το διαζύγιο κάποιες φορές είναι καλό και αποτελεί ένα καινούριο ξεκίνημα τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς του όμως κάποιες φορές μπορεί να μοιάζει σαν απειλή η σαν ένα τέλος. Πάντα όμως και στις δυο περιπτώσεις υπάρχουν δραστικές αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων που το βιώνουν.

Πως βιώνουν όμως τα παιδιά το διαζύγιο μιας και είναι τα ‘’θύματα’’ της όλης υπόθεσης;

Κάθε παιδί που χωρίζουν οι γονείς του βιώνει πολύ έντονα και απειλητικά συναισθήματα θυμού, αποξένωσης, μοναξιάς, ενοχής, απώλειας αλλά και θρήνου. Τα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις χρειάζονται όσο περισσότερη υποστήριξη αλλά και απαντήσεις στα ερωτήματα τους από τους ίδιους τους γονείς τους και αυτό για τους γονείς είναι μια υπερβολικά στρεσογονα κατάσταση. Έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους συναισθήματα αλλά και των παιδιών τους.

Ένας από τους λόγους που το παιδί είναι τόσο ευαίσθητο στο διαζύγιο είναι γιατί μπορεί να αλλάξει τις απόψεις του για τον κόσμο. Μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις του με τους γονείς του, και τα στηρίγματα που συνήθισαν να έχουν.

Όσο ποιο μικρό είναι το παιδί τόσο ποιο ευαίσθητο είναι χωρίς να εννοηθεί ότι ένα μεγαλύτερο παιδί θα βιώσει ποιο χαλαρά τον χωρισμό. Κατά την διάρκεια του διαζυγίου των γονιών τους τα παιδιά μπορεί να σκέπτονται ότι επειδή έφυγε ο ένας γονιός θα φύγει και ο άλλος, τώρα τι θα γίνει με την οικογένεια του άλλου μου γονέα; Θα μιλάμε; θα είμαστε τσακωμένοι; Εγω σε τι έφταιξα για να μου συμβεί αυτό; Θα με κοιτούν περίεργα οι συμμαθητές μου και ο κόσμος στον δρόμο; Και άλλες χιλιάδες απορίες που ίσως μπορείτε να του απαντήσετε μερικές από αυτές εσείς για να μπορέσει να ανακουφιστεί λίγο.

Για τα παιδιά η οικογένεια τους, αποτελεί τον κόσμο τους ολόκληρο. Μόνο οι γονείς έχουν τόση δύναμη στα μάτια των παιδιών γιατί το παιδί κοντά τους νοιώθει το αίσθημα του ‘’ανήκει’’. Ακόμα και όταν τα παιδιά ακολουθησουν τον δρόμο τους, πάλι συνεχίζουν να ορίζουν τον εαυτό τους σε σχέση πάντα με την οικογένεια και αποτελεί πάντα ένα σημείο αναφοράς.

Πως αισθάνεται το παιδί μου; Ποια τα συναισθήματα του;

Το καλύτερο θα ήταν μετά τον χωρισμό να μην κατηγορείτε τον άλλον γονέα μπροστά στο παιδί, οι συζητήσεις που θα έχετε μετά το διαζύγιο αφορούν εσάς, για το ποια διαδικασία θα ακολουθήσετε και τις διάφορες συμφωνίες που θα συζητήσετε.

Μην προσπαθήσετε σε καμία περίπτωση να εναντιώσετε το παιδί σας εναντίον του πατέρα η της μητέρας του. Μην του καλλιεργείτε τα συναισθήματα του θυμού του άγχους και της απογοήτευσης. Κάθε παιδί έχει τους γονείς του σαν είδωλα του, έχει ένα θαυμασμό για αυτούς και θα ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση για αυτούς να τους πάρετε αυτήν την περηφάνια. Για ένα παιδί τα συναισθήματα του θυμού, της ενοχής, της λύπης, του πόνου, της ντροπής, της απόγνωσης όχι μόνο είναι πρωτόγνωρα αλλά δεν έχει πιθανόν κανένα διαμορφωμένο τρόπο χειρισμού και αντιμετώπισης τους.

Είναι λογικό μ” αυτά τα έντονα συναισθήματα που το κατακλύζουν συχνά να αισθάνεται σύγχυση, χαμένο και αβοήθητο. Τα παιδιά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν την κρυφή ελπίδα επανασύνδεσης των γονιών τους. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματα τους μέσα από την συμπεριφορά τους. Τα παιδιά βιώνουν άγχος, φοβίες, ανασφάλεια, διαταραχές της ταυτότητας τους και πολύ μοναξιά.

Τα μικρά παιδιά κρύβουν την θλίψη και τον πόνο τους με το να καταφεύγουν στο παιχνίδι και σε άλλες μοναχικές δραστηριότητες χωρίς φυσικά να αποκλείονται τα ξεσπάσματα θυμού. Τα μεγαλύτερα παιδιά ίσως σε κάποια φάση να πάρουν πρωτοβουλίες και να νοιώσουν σαν προστάτες της οικογένειας θέλοντας να προστατέψουν τα μικρότερα αδέλφια τους αλλά και τον γονιό που ζει μαζί του.

Πηγή: babyradio.gr, κείμενο: Χρίστος Χρυσοστόμου Φοιτητής ψυχολογίας Ευρωπαϊκού πανεπιστήμιου Κύπρου

20/05/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας!

written by The K-magazine

Έχουμε καταλάβει πλέον πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά ανεξαρτήτου ηλικίας να έχουν αυτοπεποίθηση και να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Η αυτοπεποίθηση τα βοηθά να νιώθουν ηρεμία, να προσπαθούν επιτύχουν καινούρια πράγματα αλλά, να μην το βάζουν κάτω όταν δεν τα καταφέρνουν με την πρώτη φορά, αλλά να κάνουν καλύτερες ή διαφορετικές επιλογές την επόμενη.

Βασικότερο όλων είναι να ακούμε τα παιδιά. Να ακούμε χωρίς κριτική διάθεση τι τα προβληματίζει. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσουμε να τα βοηθήσουμε να βρουν τη λύση που χρειάζονται. Πολλές φορές όταν δεν καταφέρνουμε να πετύχουμε κάποιο στόχο μας, μας δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα και πολλοί έχουμε την τάση να γενικεύουμε αυτόν τον αρνητισμό. Το ίδιο κάνουν και τα παιδιά.

Από το «δεν κατάφερα κάτι» καταλήγουν στο «δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα». Για παράδειγμα ένα παιδί που ίσως είναι αδύναμο σε ένα μάθημα στο σχολείο, πολύ εύκολα μπορεί να πει «δεν είμαι καλός μαθητής». Εκεί είναι που ο γονιός θα πρέπει ν’ ακούσει την αγωνία του και να του εξηγήσει πως είναι καλός μαθητής απλά στο συγκεκριμένο μάθημα χρειάζεται ν’ αφιερώσει περισσότερο χρόνο.

Εξίσου σημαντικό είναι να μην κάνουμε συγκρίσεις ανάμεσα στ’ αδέλφια. Πόσο μάλλον όταν είναι δίδυμα. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει τα δικά του ξεχωριστά προτερήματα όπως και αδυναμίες.

Ένας πολύ καλός τρόπος να τονώσετε την αυτοπεποίθηση των παιδιών σας είναι να μιλήσετε για εκείνα και να δείξετε πόσο τα καμαρώνετε και περήφανοι είστε σε τρίτους. Όταν τα παιδιά (όπως και οι μεγάλοι) σας ακούνε να μιλάτε θετικά για εκείνα σε τρίτους είναι πιο εύκολο να πιστέψουν πως αυτό που λέτε είναι αλήθεια.

Ένας πολύ καλός τρόπος να τονώσετε την αυτοπεποίθησή τους είναι να τους δείξετε πως τα εμπιστεύεστε. Αναθέστε τους κάποια δουλειά, όπως το να βάλουν φαγητό στο σκύλο. Με τέτοιες κινήσεις θα καταλάβουν πως τα θεωρείτε ικανά ν’ αναλαμβάνουν πράγματα και θα νοιώσουν πιο σίγουρα με τον εαυτό τους.

Ένας άλλος προφανής τρόπος είναι η επιβράβευση. Κάθε φορά που καταφέρνουν κάτι επιβραβεύστε τα και δείξτε τους πόσο περήφανοι είστε για εκείνα. Σιγά σιγά θα μάθουν να νοιώθουν περήφανα και τα ίδια για τον εαυτό τους.

Τέλος, πείτε τους και δείξτε τους πως η αγάπη σας για εκείνα είναι άνευ όρων και πως θα είστε δίπλα τους όποτε σας χρειάζονται σε καλές αλλά και σε δύσκολες στιγμές.

Πηγή: mytwins.gr, κείμενο από την Nefeli Kourkoulou

06/05/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Γιατί δεν πρέπει να πιέζουμε τα παιδιά να αγκαλιάζουν και να φιλούν!

written by The K-magazine

Κάποια στιγμή θα έχετε βρεθεί σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι με τα παιδιά σας που κάποιος παππούς, γιαγιά, θείος, θεία περιμένουν φιλιά και αγκαλιές από τα μικρά παιδιά, παρότι εκείνα δε θέλουν να τα δώσουν. Και τότε είναι που πολλοί γονείς, για να μην νιώσουν άσχημα οι συγγενείς, «σπρώχνουν» τα παιδιά στις ανεπιθύμητες αγκαλιές. Ας δούμε όμως τι μήνυμα μπορεί να δίνουμε στα παιδιά.

Όταν ένα παιδί δε θέλει να δείξει την τρυφερότητά του με φιλιά και αγκαλιές σε κάποιον τρίτο και εμείς το πιέζουμε, ουσιαστικά παραβιάζουμε τον προσωπικό του χώρο. Του μαθαίνουμε πως οι άλλοι έχουν δικαίωμα να το αγγίζουν ακόμα και αν εκείνο δε θέλει. Κάτι τέτοιο αφήνει το παιδί εκτεθειμένο στους ανθρώπους που μπορεί να τα κακοποιήσουν σεξουαλικά, που σύμφωνα με έρευνες τις περισσότερες φορές τα άτομα αυτά προέρχονται από το οικείο περιβάλλον ενός παιδιού. Μπορεί ν’ ακούγεται τραβηγμένο, αλλά είναι ένα γεγονός από το οποίο πρέπει να προστατεύσουμε τα παιδιά.

Επίσης μαθαίνουμε τα παιδιά να χρησιμοποιούν το σώμα τους για να ευχαριστούν τους άλλους, κάτι το οποίο μπορεί να έχει συνέπειες στη ζωή τους αργότερα, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της εφηβείας που ξεκινούν και οι πρώτες ερωτικές επαφές.

Εναλλακτικά, μπορείτε να μάθετε στα παιδιά σας πως αν δε θέλουν ν’ αγκαλιάσουν ή να φιλήσουν κάποιον, μπορούν να τους χαιρετήσουν με μια χειραψία. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου πως οι εκδηλώσεις τρυφερότητας δε μπορούν να εκβιαστούν. Τα χάδια, οι αγκαλιές και τα φιλιά πρέπει να λαμβάνονται και να δίνονται μόνο όταν και οι δύο πλευρές τα επιθυμούν.

Πηγή: mytwins.gr, Κείμενο: Νεφέλη Κούρκουλου

22/04/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

9 πράγματα που καταλαβαίνουν μόνο οι μαμάδες στα 40

written by The K-magazine

Μπορεί να “άργησαν” λίγο στο ραντεβού τους με τον πελαργό όμως αυτό δεν τις έκανε να κλείσουν την πόρτα στη μητρότητα. Ο λόγος για τις μαμάδες που κατάφεραν να αποκτήσουν παιδιά αφού πάτησαν τα δεύτερα… άντα!

Δείτε τα 9 πράγματα τα οποία καταλαβαίνουν απόλυτα.

Πόσο νέες δείχνουν οι δασκάλες των παιδιών.
Ότι έχουν μηδενική ενέργεια για τους «πολέμους» με τα παιδιά. Άλλωστε τα έχουν ζήσει με τις φίλες τους όταν εκείνες τσακώνονταν με τα δικά τους παιδιά και «μιλάει» πλέον η εμπειρία.
Ότι η ενέργεια που έχει μια μαμά στην δεκαετία των 20 ίση με τη δική τους, συνοδευόμενη όμως και με μια σοφία.
Αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα, τώρα αντιλαμβάνεστε πόσο τυχεροί είναι οι γονείς που έχουν παιδιά νηπιακής ηλικίας και τους συμβουλεύετε να το απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, γιατί μια μέρα τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν και θα γίνουν έφηβοι….και το άγχος διπλασιάζεται.
Αν τα παιδιά σας είναι μικρά, είστε ευγνώμονες για το γεγονός ότι κανείς δεν τολμά να σας ρωτήσει «Και πότε με το καλό το δεύτερο;»

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΚΟΜΑ: Μαμά 45 ετών και..άνω, από τη Μαρία Μάρκου

Αν τα παιδιά σας είναι μωρά, δεν ανήκετε σε εκείνη την κατηγορία των μαμάδων που διαμαρτύρονται για το πότε θα βγουν έξω, γιατί είστε συνεπαρμένοι από γεγονός ότι κρατάτε επιτέλους ένα μωρό στην αγκαλιά σας.
Μπορείτε να καταλάβετε πότε είναι πραγματικά άρρωστο το παιδί σας χωρίς να ψάξετε στο Διαδίκτυο για συμπτώματα και ασθένειες.
Μερικές φορές το παιδί σας γίνεται κουραστικό. Μερικές φορές κι εσείς η ίδια είστε κουραστική. Και αυτό είναι εντάξει. Αγαπάτε ο ένας τον άλλο και αυτό είναι που μετράει.
Παρ’ όλη την κούραση χαίρεστε που το παιδί σας έχει τόση πολλή ενέργεια.

Πηγή: baby.gr

31/03/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Τι μαθαίνουν οι μαμάδες από τους μπαμπάδες….

written by The K-magazine

Συνήθως λένε ότι το ένστικτο της μητέρας αναπτύσσεται καθώς μεγαλώνει το παιδί μέσα της, κάτι με το οποίο διαφωνώ καθώς υπάρχουν γυναίκες που “δεν το έχουν καθόλου”, παρά το γεγονός ότι έχουν γεννήσει, κι άλλες μαμάδες που έχουν υιοθετήσει είναι πιο “καλές” κι από τις βιολογικές! Το ίδιο ισχύει και για τους μπαμπάδες… καθώς οι περισσότεροι πλέον ασχολούνται συστηματικά με τα παιδιά τους, από πολύ μικρή ηλικία, όχι μόνο για να βοηθήσουν στο σπίτι, αλλά γιατί παίρνουν σοβαρά το ρόλο τους και θέλουν να συμμετέχουν εξίσου στο μεγάλωμά τους!

Έχω πολλούς μπαμπάδες στο μυαλό μου τους οποίους θα χαρακτήριζα πρότυπο μπαμπάδων (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου μπαμπά, βεβαίως) και από τους οποίους μπορούμε να μάθουμε πολλά! Για διαβάστε, λοιπόν!

Την απόλυτη τελειότητα

Οι μαμάδες θέλουν να βγάλουν την τέλεια φωτογραφία, να διοργανώσουν το τέλειο παιδικό πάρτι, να φτιάξουν την τέλεια τούρτα γενεθλίων! Αισθάνονται ότι – αν και όλα είναι στην τρίχα – όσα κάνουν δεν είναι αρκετά καλά.

Οι μπαμπάδες ωστόσο έχουν ένα πιο απλό σκεπτικό για αυτά τα πράγματα. Αν τα παιδιά βγουν με κλειστά τα μάτια στις φωτογραφίες, δεν συνέβη κάτι τραγικό – ίσα ίσα που είναι αστείο. Αν το θέμα του παιδικού πάρτι είναι η πριγκίπισσα αλλά η ηρωίδα μοιάζει με χορεύτρια, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Κι αν πάλι η τούρτα γενεθλίων βγήκε μέτρια, αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια! Έτσι είναι η ζωή κι έτσι είναι οι μπαμπάδες. Άλλωστε όταν κάτι δεν πάει καλά, ο μπαμπάς δεν είναι εκείνος που λέει πάντα «Ω, καλά. Δεν έγινε κάτι…Μην ανησυχείτε.» Απολαύστε λοιπόν τη στιγμή, παρά τις όποιες «αναποδιές»…

Το χιούμορ

Ομολογουμένως οι μαμάδες είναι πιο αυστηρές από τους μπαμπάδες. Ειδικά αν εργάζεστε και είστε απασχολημένη όλη μέρα, στο τέλος αυτής αισθάνεστε εξαντλημένη και θέλετε να τηρείται ένα χρονοδιάγραμμα. Μη τυχόν και γίνει κάτι που δεν υπάρχει στην λίστα με τα πρέπει. Και ό,τι πρέπει να γίνει πρέπει να γίνει τώρα! Καμιά φορά όμως το πρόγραμμα είναι λογικό να ξεφεύγει. Όταν λοιπόν γίνεται αυτό μην ξεχνάτε το χιούμορ σας. Χαρίστε στα παιδιά σας στιγμές γέλιου και παραδειγματιστείτε από εκείνα τα «καραγκιοζιλίκια» – όπως συχνά αποκαλείται – του μπαμπά. Αν είναι κάτι να γίνει θα γίνει, κι ας είναι και αργότερα κι αν πάλι χάσετε μια «υποχρέωση» από την λίστα σας, δεν πειράζει. Η ζωή συνεχίζεται!

Την τέχνη της τεμπελιάς

Οι γυναίκες είμαστε από τη φύση μας δραστήριες και ενεργητικές. Αγαπάμε τις δραστηριότητες, τις εξορμήσεις και συχνά γεμίζουμε και το πρόγραμμα των παιδιών μας. Στην προσπάθειά μας να γίνουμε η καλύτερη μαμά του κόσμου και να προσφέρουμε τα πάντα στα παιδιά μας φορτώνουμε το πρόγραμμα τους με εξωσχολικές δραστηριότητες που ουσιαστικά δεν αρέσουν σε εκείνα αλλά σε ‘μας. Έτσι όμως και πιέζουμε τα παιδιά μας και χάνουμε σημαντικές στιγμές μαζί τους. Ας παραδειγματιστούμε λίγο από τους μπαμπάδες που ξέρουν απλά να κάνουν και να απολαμβάνουν μια βόλτα με τα παιδιά και σκεφτείτε πόσο σημαντικό και διασκεδαστικό είναι αυτό για εκείνα. Φροντίστε λοιπόν το 2015 να κάνετε πολλές βόλτες με τα παιδιά και βεβαιωθείτε ότι ξεκουράζεστε και ξεκουράζονται πολύ. Η τεμπελιά κάνει καλό!

Πηγή: baby.gr, κείμενο: Αθανασιάδου Βιολέττα

10/03/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

7 τρόποι να αναγνωρίσεις τον καλό σύντροφο, από τη Μ. Παπουτσάκη

written by Μαρία Παπουτσάκη

Ειλικρινά, πείτε μου τι σημαίνει καλός σύντροφος; Αυτός που μας καταλαβαίνει; Που έχουμε τα ίδια γούστα; Που κατανοεί όλες τις παραξενιές μας; Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλοί τρόποι. Το internet είναι γεμάτο με άρθρα σχετικά με το πώς να συνειδητοποιήσεις ότι ζεις μέσα σε μία τοξική και επιβλαβή σχέση.

Το ζητούμενο όμως είναι να δούμε και λίγο την θετική πλευρά του θέματος και να αναγνωρίσουμε τα καλά χαρακτηριστικά του φίλου/συζύγου και να σταματήσουμε να παραπονιόμαστε συνέχεια για μικρο-λεπτομέρειες!

Προσπαθούν

Αν θέλετε να αναγνωρίσετε έναν καλό σύντροφο, τότε θα πρέπει να δώσετε προσοχή στη συμπεριφορά του. Αν καταλαβαίνει την έννοια του «δούναι και λαβείν» και δεν τα περιμένει όλα από εσάς, κρατήστε τον στο πλάι σας.

Καταλαβαίνουν τη σημασία του να είσαι μόνη

Ένας σωστός σύντροφος ξέρει πόσο σημαντικό είναι να αφιερώσετε χρόνο στον εαυτό σας και να επαναφορτίσετε τις μπαταρίες σας. Ο καθένας χρειάζεται λίγο χώρο σε μία υγιής σχέση.

Ξέρουν να επικοινωνούν

Ένας καλός σύντροφος γνωρίζει ότι η καλή επικοινωνία είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη και υγιής σχέση. Ο εγωισμός και τα πείσματα δεν ωφελούν κανέναν από τους δύο.

Είναι απλοί και άμεσοι

Τα παιχνίδια δεν έχουν θέση σε έναν δεσμό. Είναι μόνο για την αρχή, για το φλέρτ. Για να είναι σωστός και να παραμείνει δίπλα σου πρέπει να ζει με ακεραιότητα και να συζητά κάθε είδους πρόβλημα, χωρίς παιδιαρίσματα.

Είναι ρεαλιστές

Κατανοούν ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ότι δεν μπορούν να συμφωνούν όλοι με όλους. Το σημαντικότερο είναι να σέβονται τις απόψεις του συντρόφου τους.

Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους

Και εννοούμε όλες! Πρέπει να παραδέχονται τα λάθη τους και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεων τους, διότι πάνω από όλα δείχνουν ώριμοι και συνεσταλμένοι.

Δεν θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο

Ένας καλός σύντροφος δεν κάνει κατάχρηση των συναισθημάτων μόνο και μόνο για να έχει τον έλεγχο της σχέσης. Σέβεται, δεν φέρνει τον άλλον σε δύσκολη θέση, δεν τον επικρίνει και δεν προσπαθεί να τον ελέγξει με κάθε τρόπο.

Το φυσικά πάνω από όλα να είναι ο καλύτερός σας φίλος!

01/03/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πώς γίνεσαι ευτυχισμένος γονιός;, από την Gigi Ελευθερία Μιχαηλίδη

written by The K-magazine

Να μια ερώτηση που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε σε καθημερινή βάση. Τι είναι αυτό που ορίζει την ευτυχία μέσω της μητρότητας ή της πατρότητας. Είμαστε καταδικασμένοι σε μια ζωή κούρασης και στρες; Ή είναι τα παιδιά μας πραγματικά οι φορείς της προσωπικής χαράς του καθενός από εμάς; Ποια είναι τα στοιχεία που μας επηρεάζουν;

Οι νεότερες έρευνες από το πανεπιστήμιο Riverside της Καλιφόρνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από έρευνα χρόνων και εκατοντάδων γονιών σε χώρες του δυτικού πολιτισμού μας δίνουν μια ιδέα των επιρροών που συμβάλουν στα επίπεδα ευτυχίας και στρες στους γονείς.

Ποια χαρακτηριστικά λοιπόν επηρεάζουν την γονεϊκή ευτυχία;

Η έρευνα προτείνει ότι η ηλικία του γονιού, το φύλο του το στυλ που επιλέγουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά (πιο συγκεντρωμένο προς το ρόλο του γονιού ή πιο ανεξάρτητο κλπ.) και ο τρόπος που δημιουργούμε τους συναισθηματικούς μας δεσμούς με τους άλλους, συνδέονται με τα επίπεδα ευτυχίας:

• Ηλικία – Κατά μέσο όρο όσοι γίνονται γονείς σε μεγαλύτερη ηλικία νιώθουν πιο ευτυχισμένοι και δηλώνουν ότι αυτό οφείλεται στη πιο ξεκάθαρη εικόνα που είχαν για τη ζωή, την καλύτερη οικονομική & κοινωνική κατάσταση, την ωριμότητα και τη γνώση που έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους, καθώς επίσης και το ότι μπαίνουν στο ρόλο του γονιού ενώ είναι χορτασμένοι από τις εμπειρίες της νεανικής ηλικίας.
• Φύλο – Οι άντρες δηλώνουν υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας από τις γυναίκες στο ρόλο του γονέα και αυτό οφείλεται στο ότι περνούν περισσότερες στιγμές χρόνου διασκέδασης, κυρίως παιχνίδι και ώρες αναψυχής, ενώ οι γυναίκες χειρίζονται την καθημερινότητα των παιδιών τους και τις «δύσκολες» στιγμές, όποτε τα επίπεδα του στρες είναι σε υψηλότερα επίπεδα.
• Γονεϊκό Στυλ – Ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί εντελώς για το αν είναι καλύτερο να κινείται περισσότερο ή λιγότερο η καθημερινότητα του γονιού γύρω από τη ζωή του παιδιού του. Κάποια στοιχεία δείχνουν όμως ότι οι γονείς που έχουν ασχολίες που τους γεμίζουν και τείνουν να τους κάνουν πιο ικανοποιημένους, τείνουν να δηλώνουν και πιο ευτυχισμένοι στο ρόλο τους ως γονείς. Σε αυτό το σημείο βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία που έχουν τα παιδιά και πόσο χρόνο αφήνει η φροντίδα τους για άλλες δραστηριότητες.
• Συναισθηματικοί δεσμοί – Ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει και οι σχέσεις που είχαμε αναπτύξει με τους δικούς μας γονείς παίζουν ρόλο στα επίπεδα συναισθηματικής ασφάλειας που έχουμε και ως γονείς. Όσο πιο ανέμελοι ήμασταν ως παιδιά, τόσο λιγότερο στρες θα αντιμετωπίζουμε ως γονείς, σύμφωνα με την έρευνα.
• Κατάσταση συμβίωσης – Είναι προφανές ότι οι γονείς που είναι σε μια ικανοποιητική σχέση με το σύντροφό τους δηλώνουν πιο ευτυχισμένοι και στους ρόλους τους ως γονείς. Λιγότερο χαρούμενοι δηλώνουν οι γονείς που δεν έχουν την κηδεμονία των παιδιών τους σε περίπτωση διαζυγίου από εκείνους που τα ζουν καθημερινά.

Οι έρευνες δείχνουν οι γονείς που δηλώνουν υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας έχουν πιο δημιουργικούς τρόπους για να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, καθώς και τα επηρεάζουν περισσότερο να υιοθετήσουν μια θετική άποψη για τη ζωή. Ίσως αυτός να είναι και ο κυριότερος λόγος για να το κάνουν: να δώσουν στην κοινωνία ευτυχισμένους ενήλικες!

Πηγή: mytwins.gr, κείμενο: Gigi Ελευθερία Μιχαηλίδη

05/02/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η δύναμη της μητρότητας…

written by The K-magazine

Ποιος μπορεί να ξέρει το μυστικό αυτής της κοπέλας; Η νεαρή Jane είναι φοιτήτρια και μητέρα ενός κοριτσιού που πηγαίνει σχολείο. Η πρωταγωνίστρια, της συγκινητικής ταινίας μικρού μήκους που ακολουθεί προσπαθεί μόνη να μεγαλώσει το παιδί της ζώντας μέσα στο κουτσομπολιό και τα σχόλια των συμφοιτητών της, ενώ κρύβει ένα μεγάλο μυστικό που δεν έχει πει σε κανέναν.

Δείτε την μικρή τους ιστορία και την αποκάλυψη που κρύβεται στο τέλος…

Πηγή: εδώ

03/01/2015 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Baby talks: “Μαμά, μην μου μιλάς σαν μωρό!”

written by The K-magazine

Ο τρόπος που μιλάει ο γονιός στο παιδί, ήδη από τη βρεφική ηλικία, παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του λόγου του. Ο μοναδικός τρόπος για να μάθει ένα παιδί να μιλάει είναι να ακούει λέξεις. Οπότε, όσες περισσότερες λέξεις χρησιμοποιούν οι γονείς, όσο πιο πλούσιο είναι το λεξιλόγιό τους, τόσο περισσότερο βοηθιέται το παιδί στην επικοινωνία τους.

Τι λένε οι έρευνες;

Οι τελευταίες έρευνες έδειξαν, πως ένα παιδί ακούει την ημέρα περίπου 12.000 λέξεις. Ήδη τα βρέφη από 18 μηνών έχουν τη δυνατότητα να επεξεργαστούν νοητικά τη γλώσσα που ακούνε. Μεγαλώνοντας, αρχίζουν να συνδέουν τις λέξεις με το πραγματικό νόημα και έτσι η νοημοσύνη τους αρχίζει και αναπτύσσεται μέσω της γλώσσας. Οπότε, όσο περισσότερο οι γονείς μιλούν στα παιδιά, χρησιμοποιώντας πλούσιο λεξιλόγιο, αυτά σιγά – σιγά αρχίζουν να σχηματίζουν εικόνες στο μυαλό τους, να τις συνδέουν με λέξεις και να προσπαθούν να τις αναπαράγουν.

Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά ανάπτυξης επικοινωνίας μωρού και ενήλικα μέχρι 12 μηνών και τρόπους επικοινωνίας. Υπάρχουν κάποιες διαφορές στην εξέλιξη ομιλίας και επικοινωνίας σε δίδυμα παιδιά, αλλά περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε σε σχετικά άρθρα: «Όταν οι γονείς ρωτούν για την ομιλία» και «Δίδυμα και Ομιλία».

Parentese και Baby Talk

Η πιο όμορφη και ξεχωριστή εμπειρία ενός γονέα είναι ο ερχομός ενός μωρού. Ο τρόπος επικοινωνίας ενός νεογέννητου βρέφους είναι το κλάμα. Επειδή αισθάνεται αβοήθητο και εξαρτημένο, γνωρίζει ενστικτωδώς πως το κλάμα αποτελεί δίοδο επικοινωνίας με τον ενήλικα που θα τρέξει να το πάρει αγκαλιά, να του μιλήσει για να το ηρεμήσει και να εστιάσει το βλέμμα στο πρόσωπό του. Στον 3ο μήνα, το βρέφος έχει μάθει περισσότερους τρόπους επικοινωνίας. Πλέον εκφράζει τα συναισθήματά του με το χαμόγελό του, ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα στο άκουσμα φωνών, το βλέμμα του προσηλώνεται περισσότερο χρόνο στον ενήλικα που του μιλάει και επιστρατεύει διάφορους ήχους για να δηλώσει την πείνα ή το ότι είναι λερωμένο. Αξίζει να σημειωθεί, πως ο τρίτος μήνας χαρακτηρίζεται ως ο μήνας φωνητικής αλληλεπίδρασης μωρού και ενήλικα. Δηλαδή, ανταποκρίνεται με ήχους όταν του μιλάνε ή με διάφορους ήχους (γουργουρίσματα) και χαμόγελα θα ανταποδώσει τη συμπάθειά του προς τον συγκεκριμένο ενήλικα.

Οι τρεις πρώτοι μήνες, λοιπόν, αποτελούν το πρώτο και το πιο σημαντικό στάδιο επικοινωνίας του βρέφους με τον ενήλικα. Πολλοί είναι οι γονείς που σε αυτό το στάδιο μιλούν με ‘μπεμπεκίστικο’ (baby talk) στα μωρά τους. Έρευνες έδειξαν πως ο πιο κατάλληλος και αξιόπιστος τρόπος επικοινωνίας μωρού και ενήλικα σε αυτό το στάδιο είναι το λεγόμενο “ Speak Parentese”. Είναι ένας τρόπος που ο γονιός εκφράζει τα συναισθήματά του και προσπαθεί να μιλήσει στο μωρό χρησιμοποιώντας μικρές και απλές προτάσεις, αφήνοντας τα φωνήματα των λέξεων να έχουν μεγάλη διάρκεια (π.χ. Ποπόοοοο ένα όμορφο μωρόόόόό!) και εκφράζοντάς τα με «μουσικό τρόπο» και τέλος χρησιμοποιώντας ακριβές λεξιλόγιο. Αντίθετα, το “Baby Talk” αποτελεί έναν τρόπο ομιλιάς με ήχους και λέξεις χωρίς κανένα νόημα (π.χ. οι πιο συχνές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε είναι -Πάμε ‘άτα’; ή -Πού είναι το ‘βου’;).

Από τον 6ο μήνα, που τα μωρά αρχίζουν πλέον να καταλαβαίνουν το γενικό νόημα της ομιλίας, που αρχίζουν να αναγνωρίζουν τις λέξεις ‘μπαμπά’, ‘γιαγιά’ ‘γεια’ (και να μπορούν να τις συνδυάζουν με πρόσωπα) και να κατανοούν ορισμένα συναισθήματα, όπως ο θυμό, το “Speak Parentese” γίνεται πιο συναρπαστικό.
Ο γονέας δίνει μεγαλύτερη ένταση στους μορφασμούς του προσώπου του, καθώς το μωρό μπορεί να τους αντιγράψει και μιμείται τους πλέον πιο αναπτυγμένους φωνητικούς ήχους του μωρού συνοδεύοντάς τους με κάποιο αυτοσχέδιο τραγούδι, δίνοντας έμφαση στα φωνήεντα. Αξίζει να σημειωθεί, πως τα μωρά που βρίσκονται σε αυτόν τον μήνα και έχουν δίγλωσσους γονείς, έχουν την ικανότητα να παράγουν ήχους και από τις δύο γλώσσες και μεγαλώνοντας να έχουν την ικανότητα να μιλούν με τέλεια προφορά και τις δύο γλώσσες.

Ο 9ος μήνας, είναι ο μήνας που το μωρό αρχίζει αισθητά να συσχετίζει εικόνες με αντικείμενα, να αναγνωρίζει τη χρησιμότητα κάθε αντικειμένου (π.χ. το μπιμπερό είναι για να πίνει το γάλα), να ανταποκρίνεται σε μικρές εκφράσεις, όπως ‘-Έλα, πάμε’ ή ‘-Πού είναι ο μπαμπάς;’ και προς το τέλος του μήνα μπορεί να συσχετίζει αντικείμενα με πρόσωπα (π.χ. αν ο μπαμπάς του δίνει ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, όπως ένα αυτοκίνητο, θα το ζητήσει από τον μπαμπά του). Οπότε, οι γονείς είναι πολύ σημαντικό, κυρίως, από εδώ και πέρα να μιλάνε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούν, να χρησιμοποιούν απλές και μικρές προτάσεις και σε κάθε τι καινούριο κάνει το μωρό να το επιβραβεύουν δίνοντας έμφαση στον λόγο τους (π.χ. Μπράβοοοοοο!!! Το κατάάάάφερες!) (Speak Parentese).

Φτάνοντας το μωρό στον 12ο μήνα, αρχίζει να καταλαβαίνει πολύ περισσότερα πράγματα, μπορεί να λέει και ήδη δύο με τρεις λέξεις (συνήθως, μαμά, μπαμπά ή γεια), κατανοεί μικρές εντολές, αρχίζει να παίζει μόνο του με παιχνίδια και χτυπάει παλαμάκια σε κάθε τι που το ευχαριστεί. Σύμφωνα με έρευνες, ο πρώτος χρόνος της ζωής ενός μωρού χαρακτηρίζεται ως μια σημαντική περίοδο όπου το μωρό αρχίζει να κοιτάζει βιβλία με εικόνες γνωστών αντικειμένων, ο ενήλικας να τις ονοματίζει και με τον καιρό το μωρό να μαθαίνει να καταλαβαίνει αυτές τις λέξεις. Θεωρείται ένας σημαντικός προάγγελος για την εξέλιξη της ανάγνωσης. Οπότε, οι γονείς μπορούν να αρχίζουν να εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους, όταν περιγράφουν μια λέξη, να χρησιμοποιούν απλά επίθετα (π.χ. -Να ένα κόκκινο αυτοκίνητο. –Να ένα μεγάλο κόκκινο αυτοκίνητο), όταν το μωρό αρχίζει να μαθαίνει την ονομασία ενός αντικειμένου, να το επαναλαμβάνει ο γονιός μέσα σε πρόταση με σωστό τρόπο (π.χ. Το μωρό λέει: -Βου, βου, βου! Και ο γονιός απαντάει: – Ναι, να ένα αυτοκίνητο!) και να επιβραβεύει συχνά την προσπάθειά του (Speak Parentese).

Τα παραπάνω στάδια ανάπτυξης ομιλίας και επικοινωνίας που περιγράφονται αντιστοιχούν απλά στον μέσο όρο. Γνωρίζουμε πως όλα τα μωρά δεν εξελίσσονται με τον ίδιο ρυθμό, άλλα δείχνουν πρόοδο σε κάποιον τομέα και άλλα σε κάποιον άλλον τομέα. Οπότε, αν ένα μωρό δεν κάνει αυτά που ορίζει η ηλικία του, αυτό δεν πρέπει να ανησυχεί ούτε να στεναχωρεί το γονιό. Το μόνο που χρειάζεται να γίνει, είναι οι γονείς να μιλάνε ξεκάθαρα, καθημερινά, με μικρές και απλές προτάσεις, με πλούσιο λεξιλόγιο και με τη χρήση σωστού εκπαιδευτικού υλικού στα μωρά τους, ήδη από τη γέννησή τους. Αν και δεν έχει αποδειχτεί πως ο ‘μπεμπεκισμός’ (Baby Talk), μπορεί να προκαλέσει στο μέλλον μαθησιακές δυσκολίες, πιστεύω ως ειδικός πως όσο πιο δυνατό και εποικοδομητικό περιβάλλον δημιουργήσουμε στο παιδί μας, τόσο μεγαλύτερη και πιο δημιουργική θα είναι η εξέλιξή του.

Πηγές: PBS parents ‘Μαθαίνω στο παιδί μου να μιλάει’ Sally, Ward (2004), Εκδόσεις Λιβάνη

Πηγή: mytwins.gr

16/12/2014 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Γράμμα στις κουρασμένες Μαμάδες

written by Κατερίνα Μαντά

Ένα από τα μαμαδο-blog που διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση είναι το brightsideofmom.gr, της Αρετής Μποταϊτη. “Ξεφυλλίζοντας” λοιπόν τις σελίδες του “έπεσα” πάνω σε ένα τρυφερό γράμμα προς όλες τις κουρασμένες μαμάδες. Γνωρίζω πολλές…η κάθε μία για τους δικούς της λόγους αισθάνεται κουρασμένη, εγκλωβισμένη κι αυτό είναι ανεξάρτητο από την αγάπη που νιώθει για τα παιδιά της.
Κάθε μία είναι μία μικρή ηρωίδα, γιατί αυτή ξέρει καλύτερα από όλους τι σημαίνει να έχεις μία μεγάλη αγκαλιά και ένα (έστω κουρασμένο) χαμόγελο για το “βλαστάρι” της που μπορεί να έχει κάνει τη μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου -και η ίδια να έχει περάσει μία μέρα-κόλαση στο γραφείο ή στο σπίτι- και να πρέπει να παραμείνει ψύχραιμη και ήρεμη!

Διαβάστε το….

(Από τη Lisa-Jo Baker)

Λοιπόν, σ’ αγαπώ.

Αλήθεια.

Σ’ αγαπώ γιατί δεν χρειάζεται καν ν’ ανοίξεις τα μάτια σου για να κάνεις χώρο και να σηκώσεις τα σκεπάσματα για να χωθεί στο κρεβάτι το παιδί που είδε άσχημο όνειρο.

Σ’ αγαπώ γιατί ανησυχείς για τις εργασίες του νηπιαγωγείου και γιατί ξαναμαθαίνεις μαθηματικά για να συμβαδίζεις με το έφηβο παιδί σου. Σ’ αγαπώ για τον τρόπο που στηρίζεις το μωρό στο γοφό σου για να το βάλεις πάνω στον πάγκο του ταμείου ή στο καρότσι του σουπερμάρκετ ή στην αλλαξιέρα μιας ασφυκτικά στενής τουαλέτας.

Σ’ αγαπώ γιατί κρατάς ταυτόχρονα τις τσάντες σας, το πορτ-μπεμπέ – κάθισμα αυτοκινήτου, ένα έξτρα μπιμπερό, το κράνος του μπέιζμπολ, την κουβέρτα για το πικνίκ και παρ’ όλα αυτά θυμάσαι να πάρεις μαζί το κουκλάκι που κάποιος δεν μπορεί να αποχωριστεί.

Σ’ αγαπώ γιατί βρίσκεις μαγεία στο περαστικό όχημα της πυροσβεστικής και γιατί κατεβάζεις τα παράθυρα ώστε να μπορέσουν όλοι να χαιρετίσουν το τρένο που περνάει.

Σ’ αγαπώ γιατί η πρώτη επίσκεψη της νεράιδας των δοντιών σε κρατάει ξύπνια μέχρι αργά για να ξύσεις τη χρυσόσκονη από τα παλιά χριστουγεννιάτικα στολίδια, και γιατί ακόμα και μετά το 45ο δόντι καταφέρνεις να λούσεις με κάποιο μυστήριο το νόμισμα που βρέθηκε κάτω απ’ το μαξιλάρι, κι ας ήρθε με δυο μέρες καθυστέρηση.

Σ’ αγαπώ γιατί μπορείς να συνεχίζεις τη συζήτηση με μια φίλη ενώ διασκεδάζεις ταυτόχρονα δύο νήπια. Γιατί μπορείς να γεμίζεις μικροσκοπικά πορσελάνινα φλιτζάνια με φανταστικό τσάι την ώρα που βγάζεις τα εσώψυχά σου και αναλύεις τα μελλοντικά σου σχέδια. Σ’ αγαπώ γιατί δεν προσέχεις καν τον Γουίνι το αρκουδάκι που τραγουδάει στο βάθος επειδή είσαι τόσο συγκεντρωμένη στα λόγια μιας άλλης μαμάς.

Σ’ αγαπώ γιατί φοράς κολιέ από ζυμαρικά με τα αστραφτερά σκουλαρίκια που σου χάρισε ο άντρας σου στη 15η επέτειό σας.

Σ’ αγαπώ γιατί το γραφείο σου στη δουλειά είναι διακοσμημένο με κορνίζες από ξυλάκια για γλειφιτζούρια που έχουν μέσα φάτσες που σου χαμογελούν, δίπλα στους πέντε στόχους που έθεσε η ομάδα σου για αυτό το τετράμηνο.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις σε ποιον αρέσει το κόκκινο μπολ και σε ποιον αρέσει το μπλε και σ’ αγαπώ που νοιάζεσαι γι’ αυτή τη διαφορά.

Σ’ αγαπώ γιατί ακόμα κι όταν είσαι τόσο κουρασμένη που έχεις ξεχάσει ότι φοράς στα μαλλιά σου ένα κοκαλάκι με τη Ντόρα επάνω, σταματάς έξω από την πόρτα τους για να τα κοιτάξεις που κοιμούνται.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις ποιος ροχαλίζει και ποιος ρουθουνίζει και ποιος θα χρειαστεί νερό γύρω στα μεσάνυχτα κάθε βράδυ.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις τα ονόματα όλων των υπερηρώων και ποια είναι η υπερδύναμη του καθένα.

Σ’ αγαπώ γιατί παίζεις τις πριγκίπισσες με το νυφικό σου και το μικροσκοπικό ραβδάκι της Τίνκερμπελ.

Σ’ αγαπώ γιατί σκύβεις να φιλήσεις μικροσκοπικούς πρίγκιπες.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις πώς να λήξεις έναν οικιακό αγώνα πάλης και γιατί δεν φοβάσαι να χωθείς στη μέση. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι αήττητη.

Σ’ αγαπώ γιατί βγαίνεις αργά το βράδυ να φέρεις παγωτό και φτιάχνεις πρωί πρωί βάφλες περιχυμένες με ό,τι πιο ανθυγιεινό κυκλοφορεί.

Σ’ αγαπώ γιατί λες ναι, και σ’ αγαπώ ακόμα πιο πολύ για τη δύναμη που έχεις να λες όχι.

Σ’ αγαπώ γιατί στο βάθος της ντουλάπας σου κρατάς ακόμη δύο μικρά αναμνηστικά από το πόσο μικρή ήταν η μέση σου πριν κάνεις παιδιά.

Σ’ αγαπώ γιατί σήμερα φοράς την αθλητική φόρμα του παιδιού.

Σ’ αγαπώ γιατί γελάς. Ελπίζω να ξέρεις πως σε αγαπούν και όταν κλαις.

Σ’ αγαπώ γιατί σηκώνεσαι κάθε μέρα για να ακολουθήσεις την ίδια ρουτίνα και με κάποιον τρόπο καταφέρνεις να φτιάξεις μια διαφορετική ανάμνηση μέχρι το βράδυ.

Σ’ αγαπώ γιατί διπλώνεις τα ρούχα κι έχεις ξεχάσει να αλλάξεις το κανάλι της Ντίσνεϊ στην τηλεόραση.

Σ’ αγαπώ γιατί ψάχνεις στο ίντερνετ ερωτήσεις όπως «Πώς να καθαρίσετε το χαλί από την κρέμα αλλαγής πάνας» ή «Πώς προσανατολίζονται οι νυχτερίδες» ή «Τι να ταΐσω ένα μωρό πουλάκι».

Σ’ αγαπώ γιατί ξυπνάς τη νύχτα κι αναρωτιέσαι πώς θα μπορούσες να τα αγαπήσεις περισσότερο.

Σ’ αγαπώ γιατί δεν θέλεις να μεγαλώσουν, αλλά παρ’ όλα αυτά γιορτάζεις κάθε καινούργιο ορόσημο ανάπτυξης που κατακτούν.

Σ’ αγαπώ γιατί έχεις χάσει την ικανότητα να αισθάνεσαι ντροπή και γιατί έχεις αποδεχτεί το πεπρωμένο του αναπάντεχου.

Σ’ αγαπώ γιατί τώρα μένεις σε σπίτι και όχι σε μουσείο, γιατί έχεις σύστημα βαθμολόγησης για τον πόνο που προκαλούν τα Λέγκο όταν τα πατάς και γιατί ακόμα δίνεις τη μάχη να τα μάθεις να κατεβάζουν το κάθισμα της λεκάνης.

Σ’ αγαπώ γιατί θεωρείς τα μακαρόνια με τυρί ομάδα τροφίμων.

Σ’ αγαπώ γιατί θα προστατέψεις αυτά τα παιδιά ακόμα κι απ’ τον εαυτό σου αν χρειαστεί.

Σ’ αγαπώ γιατί είσαι απτόητη, αμετακίνητη και ατρόμητη. Ακόμα και τις μέρες που είσαι τρομοκρατημένη.

Σ’ αγαπώ γιατί δίνεις πρόσωπο στη γενναιότητα. Σ’ αγαπώ γιατί ξεχειλίζεις συμπόνια. Σ’ αγαπώ γιατί κουβαλάς μαζί σου την ενσυναίσθηση όπως και το λιπ-γκλος που σου έβαλε η κόρη σου. Σ’ αγαπώ γιατί τραγουδάς φάλτσα επειδή αγαπούν τη φωνή σου και γιατί το κορμί σου είναι φτιαγμένο για την ολοκληρωτική, απόλυτη τέχνη της αγκαλιάς.

Σ’ αγαπώ γιατί όταν νιώθεις άδεια κι απελπισμένη και ξοδεμένη, κάνεις άλλο ένα βήμα. Ακόμα κι αν είναι για να κρυφτείς στο μπάνιο και να περιμένεις να καταλαγιάσει η οχλαγωγία των συναισθημάτων μέσα στο κεφάλι σου.

Σ’ αγαπώ γιατί τα αφήνεις να γλείφουν τους αναδευτήρες του μίξερ, το μπολ, και το τελευταίο ψίχουλο μπισκοτοζύμης από τον πάγκο.

Σ’ αγαπώ γιατί θυμάσαι πώς να χορεύεις στη βροχή.

Ίσως όχι κάθε μέρα.

Ίσως όχι σήμερα.

Αύριο όμως. Ναι.

Αύριο σίγουρα.

04/12/2014 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πώς ΔΕΝ θα γίνει κακομαθημένο το μοναχοπαίδι μου…

written by The K-magazine

Όπως μπορεί να γνωρίζετε έχω έναν γιο και το άγχος μου ή ένα από τα άγχη μου είναι να μην γίνει κακομαθημένος, αντικοινωνικός και με την απόφασή μας να μην κάνουμε δεύτερο παιδί, τον στιγματίσουμε… Ψάχνοντας στο διαδίκτυο “έπεσα” σε αυτό το άρθρο που κάπως με διαφώτισε για την κατάσταση…

Ισχύουν, άραγε, όλα αυτά τα κλισέ που θέλουν τα μοναχοπαίδια κακομαθημένα, εγωκεντρικά και ακοινώνητα; Και πώς πρέπει να χειριστούμε το μονάκριβό μας, ώστε να εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο ενήλικο;

Πριν από μερικές δεκαετίες, στη γενιά των γονιών μας, οι οικογένειες μ’ ένα παιδί ήταν ελάχιστες, και μάλιστα η απόκτηση ενός και μόνο παιδιού σπάνια ήταν ζήτημα επιλογής. Ένα παιδί είχαν συνήθως τα ζευγάρια που δεν προλάβαιναν ή δεν μπορούσαν να αποκτήσουν δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο. Έτσι, η έκφραση μοναχοπαίδι κατέληξε με αρνητική σημασία, καθώς τα παιδιά αυτά θεωρούνταν κακομαθημένα, ίσως και «προβληματικά». Σήμερα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς ολοένα και περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν να αποκτήσουν ένα μόνο παιδί, επειδή πιθανώς θεωρούν ότι θα μπορέσουν να το μεγαλώσουν καλύτερα απ’ ό,τι αν είχαν περισσότερα.

Γιατί στις μέρες μας συναντάμε όλο και περισσότερες οικογένειες μ’ ένα παιδί;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες για το πόσα παιδιά θα πρέπει να έχει ένα ζευγάρι, γιατί τελικά δεν παίζει ρόλο μόνο το μέγεθος της οικογένειας για το πόσο καλά θα λειτουργεί, αλλά και οι σχέσεις και η δυναμική που αναπτύσσονται μέσα της. Πάντως οι οικογένειες μ’ ένα παιδί είναι ένα ολοένα και συχνότερο φαινόμενο επειδή:

–Έχουν αλλάξει οι ρόλοι των δύο φύλων στην οικογένεια. Η γυναίκα καλείται σήμερα να αναλάβει και επαγγελματικό ρόλο, εκτός του ρόλου της συντρόφου και της μητέρας, με αποτέλεσμα να διαθέτει πλέον περιορισμένο χρόνο για την ανατροφή των παιδιών.

–Η γυναίκα δίνει έμφαση στις σπουδές της και στην επαγγελματική της αποκατάσταση, με αποτέλεσμα να αποφασίζει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία, γεγονός που μειώνει το περιθώριο για την απόκτηση περισσότερων παιδιών.

–Έχουν αυξηθεί οι οικονομικές απαιτήσεις για την ανατροφή ενός παιδιού.

–Έχει αυξηθεί ο αριθμός των διαζυγίων (συχνά μετά από λίγα χρόνια γάμου), αλλά και των μονογονεϊκών οικογενειών, όπου κατά κανόνα δεν ευνοείται η απόκτηση περισσότερων παιδιών.

Δεν είναι όλα τα μοναχοπαίδια το ίδιο

Όπως βέβαια και όλες οι οικογένειες που μεγαλώνουν μοναχοπαίδι. Απλώς, όπως και για πολλές άλλες «κατηγορίες» ανθρώπων έτσι και για τα μοναχοπαίδια, υπάρχουν κάποια στερεότυπα που διαμορφώνουν μια παγιωμένη και κοινή αντίληψη που έχουμε γι’ αυτά. Έτσι, τείνουμε να θεωρούμε ότι ένα μοναχοπαίδι είναι εξ ορισμού κακομαθημένο, προνομιούχο, εγωκεντρικό, ακοινώνητο, ανώριμο, επιθετικό, μοναχικό, υπερευαίσθητο, ότι αρρωσταίνει πιο εύκολα, κ.ά. Δεν μπορούμε όμως να βγάζουμε τόσο γενικά συμπεράσματα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι που μεγάλωσαν χωρίς αδέρφια να είναι ίδιοι. Μπορεί, δηλαδή, ένα μοναχοπαίδι να είναι υπερπροστατευμένο, να νιώθει μεγάλη μοναξιά, να είναι κακομαθημένο, φοβισμένο, θαρραλέο, υπεύθυνο, ανεύθυνο κλπ., αλλά μπορεί να μην έχει και κανένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Όλα αυτά εξαρτώνται από την προσωπικότητα των γονιών και του παιδιού και από τους λόγους για τους οποίους δεν υπήρξε άλλο παιδί. Έτσι, καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι γενικοί χαρακτηρισμοί είναι αυθαίρετοι και συχνά λανθασμένοι.

Σε τι διαφέρουν, τελικά, τα μοναχοπαίδια από τα άλλα παιδιά;

Οι επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με τα μοναχοπαίδια, μας πληροφορούν ότι:

-Τα παιδιά αυτά υστερούν κατά μέσο όρο ως προς τις κοινωνικές τους δεξιότητες και την κοινωνικότητα. Αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, εξηγείται, καθώς η ποιότητα της σχέσης μεταξύ αδερφών αποτελεί προγνωστικό δείκτη κοινωνικής προσαρμογής, οπότε η απουσία αυτής της σχέσης και των εμπειριών (π.χ. να μοιράζονται από την αγάπη και την προσοχή των γονιών τους, μέχρι τα χρήματα της οικογένειας) που αναπτύσσονται μέσα σε αυτή από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού μπορεί να μειώνει τις δυνατότητες της μετέπειτα κοινωνικής και διαπροσωπικής προσαρμογής του παιδιού.

-Τα μοναχοπαίδια παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά άγχους και διαπροσωπικής εξάρτησης.

-Τα μοναχοπαίδια, όπως και τα πρωτότοκα παιδιά, έχουν λιγότερο καλή φυσική κατάσταση και μειωμένες αθλητικές επιδόσεις σε σχέση με τα υστερότοκα παιδιά. Αλλά έχουν υψηλότερη νοητική και ακαδημαϊκή επίδοση έναντι των υστερότοκων.

– Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως τα μοναχοπαίδια έχουν αρκετά υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Αυτό συμβαίνει, πρώτον, γιατί απολαμβάνουν περισσότερες παροχές και, δεύτερον, γιατί έρχονται περισσότερο σε επαφή με ενηλίκους, γεγονός που τα βοηθάει να ωριμάσουν και γρηγορότερα. Επίσης, το γεγονός ότι ασχολούνται περισσότερο με τον εαυτό τους (διαβάζουν μόνα τους ή παίζουν κάποιο μουσικό όργανο) βοηθά πολύ στην προσωπική τους εξέλιξη.

Πόσο τους λείπει τελικά ένα αδερφάκι;

Κάθε μοναχοπαίδι που μεγαλώνει με τους δύο ή -ακόμα περισσότερο- με τον ένα γονιό θα είχε ανάγκη από έναν αδερφό ή αδερφή στο πρόσωπο του οποίου θα έβρισκε ένα σύμμαχο μέσα στην οικογένεια, κάποιον για να επαναστατήσουν μαζί απέναντι στους γονείς και στο μέλλον να μοιραστούν τα όποια προβλήματα και τις υποχρεώσεις που θα προκύψουν στην οικογένεια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα μοναχοπαίδια είναι δυστυχισμένα, στερημένα ή νιώθουν πολύ έντονα την έλλειψη. Ανάλογα με τις συνθήκες (π.χ. αν μεγαλώνουν πολύ κοντά στα ξαδέρφια τους ή μόνα τους), την προσωπικότητά τους (π.χ. αν είναι εξωστρεφή ή εσωστρεφή) αλλά και την προσωπικότητα και τη σχέση των γονιών τους (π.χ. αν είναι υπερπροστατευτικοί ή πιο φιλελεύθεροι) τα παιδιά μπορεί να νιώθουν μοναξιά ή να μην τους λείπει καθόλου ένας αδερφός ή αδερφή.

Μοναχοπαίδια: Οδηγίες χρήσης

– Βοηθήστε το να κοινωνικοποιηθεί: Αν το παιδί έρχεται σε επαφή μόνο με ενήλικους, κινδυνεύει να δυσκολευτεί να συνεννοηθεί με άλλα παιδιά, να μην μπορεί να μοιραστεί τίποτα, να νομίζει ότι οι επιθυμίες του θα ικανοποιούνται αυτόματα από όλους. Καλές ευκαιρίες να κοινωνικοποιηθεί είναι ο παιδικός σταθμός, η κατασκήνωση και βέβαια η παρέα με άλλα παιδιά.
– Τα παιδιά χρειάζονται όρια, το μοναχοπαίδι επίσης: Το να μη λέμε «όχι» σ’ ένα παιδί δεν είναι ένδειξη αγάπης, αλλά αδυναμία μας να αρνηθούμε. Έτσι κι αλλιώς, το παιδί θα ακούσει πολλά «όχι» στη ζωή του και είναι σκόπιμο να είναι προετοιμασμένο γι’ αυτό.

– Μάθετέ το να σέβεται την προσωπικότητα των άλλων παιδιών: Και επίσης να λύνει τις διαφωνίες του ήρεμα και ειρηνικά, καθώς και να βοηθάει τα άλλα παιδιά όταν αυτά το έχουν ανάγκη.

– Δεν πρέπει να επενδύουμε όλα τα όνειρα και τις ελπίδες μας στο παιδί μας: Το φορτίο είναι βαρύ γι’ αυτό. Επιπλέον, κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε ένα πολύ καταπιεσμένο παιδί.

– Βοηθήστε το να παίρνει πρωτοβουλίες: Να αποκτήσει ευθύνες και να κάνει τα δικά του λάθη. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να το προστατεύουμε υπερβολικά (ούτε βέβαια και να το αφήνουμε χωρίς όρια), να αποφεύγουμε να το υπηρετούμε (π.χ. να μαζεύουμε τα παιχνίδια ή το δωμάτιό του), αλλά και να το κατευθύνουμε συνέχεια. Όλοι, ακόμη και τα παιδιά, μαθαίνουμε από τα λάθη και τις αποτυχίες μας.

– Απελευθερώστε το: Είναι φυσικό όταν υπάρχει ένα και μοναδικό παιδί οι γονείς να έχουν περισσότερες απαιτήσεις από αυτό, με αποτέλεσμα το παιδί να κουράζεται. Γι’ αυτό, οι γονείς θα πρέπει να κόψουν από νωρίς τον ομφάλιο λώρο, να το απελευθερώσουν, να το χειραφετήσουν, ώστε να μη γίνει ένας «υπερπροστατευμένος» ενήλικος.

– Μάθετέ του να μοιράζεται: Το μοίρασμα είναι μια κοινωνική ικανότητα που τα παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς. Γι’ αυτό, μάθετέ του να μοιράζεται όχι μόνο το χρόνο και την προσοχή του, αλλά και υλικά πράγματα.

Με τη συνεργασία της Κατερίνας Αγγελή (κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια γνωσιακής-συμπεριφοριστικής προσέγγισης), από την Άννα Δάλλα

Πηγή: imommy

29/11/2014 0 comment

Newer Posts

Older Posts